8 ของขวัญจากแฟนเก่า (2)

อเล็กซ์ยิ้มกว้าง และยกมือไหว้มีชัย เจ้าของครัวแม่หุงรุ่นที่สอง

“เฮ้ย นึกว่าใคร อั๊วเกือบจำไม่ได้ ทั้งสูง ทั้งหล่อกว่าเดิม แล้วนี่กลับมาตอนไหน”

“ผมมาดูงานที่นี่ พอดีมีโปรเจกต์รีโนเวตแถวๆ โรงแรมเก่าและโรงหนังตรงหัวมุมให้เป็นแหล่งชอปปิงใหม่” ชายหนุ่มอธิบายรายละเอียดย่อๆ ให้มีชัยฟังถึงโครงการมหานคร 2505

“ดีเลย อั๊วจะได้ลูกค้าเพิ่ม ว่าแต่ยังชอบกินเมนูนมสดปั่นอยู่หรือเปล่า เดี๋ยวอั๊วจัดให้เป็นพิเศษ”

มีชัยจำลูกค้าคนนี้ได้ดี ในอดีตหนุ่มใหญ่ทำแฟรนไซส์นมสดจนมีชื่อเสียง หนึ่งในเมนูฮิตของเขาคือโกโก้นมสดปั่น ซึ่งอเล็กซ์เคยเป็นนายแบบให้ทางร้าน มีชัยได้ช่างภาพมืออาชีพมาถ่ายรูปหนุ่มฝรั่งลูกเสี้ยวไทยคู่กับเมนูเด็ดจนเป็นกระแสฮอตฮิตในสมัยนั้น

“คนเดิม ก็ใจเดิมสิเฮีย กลิ่นนมหอมๆ กับโกโก้เข้มข้น คือสวรรค์ชั้นเจ็ดของผม พูดถึงแล้วก็อยากลองสักจ๊วบ สองจ๊วบ” คนพูดหน้าแดงระเรื่อ ภาพที่อยู่ในความทรงจำฉายให้ระลึกถึงเหตุการณ์แสนหวาน

“ฟังคำพูดคำจาเอ็งแล้ว อั๊วตงิดๆ ใจพิกล มันเหมือนคนเพ้อถึงเมียเก่าฉิบหาย ฮ่าๆ” มีชัยหัวเราะร่วน ผิดกับอเล็กซ์ที่ทำหัวคิ้วย่น

“เกินไปเฮีย ถึงผมจะเสน่ห์แรง แต่ผมก็ไม่ได้เจ๊าะแจ๊ะกับใครไปเรื่อย เว้นแต่ผู้หญิงเขาทอดสะพานให้ก่อน” อเล็กซ์เอ่ยแล้วก็เหมือนมีบางสิ่งสะกิดใจ สีหน้าเขาจึงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

“แหม ไอ้หล่อ ก็ใช่นะสิ อั๊วยังจำภาพสยองขวัญติดตาได้ดี สาวๆ มัธยมรุมตบกันหน้าร้าน หน้าบวมปากเจ่อกันไปหมด และที่เด็ดดวงกว่านั้นก็คือคุณนายฝรั่งบินตรงมาจากสหรัฐฯ เพื่อลบเขี้ยวเล็บลูกชายหัวแก้วหัวแหวนถึงที่นี่ และยังจะสั่งปิดร้านอั๊วอีก โทษฐานที่ปล่อยให้ลูกชายมาใช้ครัวแม่หุงเป็นฮาเร็ม เออ...แต่อั๊วยังติดใจอยู่เรื่องหนึ่ง วันนั้นนังหนูที่ไหนวะที่มาลากเอ็งไปเข้าป่า” มีชัยรู้ว่าอเล็กซ์รอดพ้นจากการถูกสาวๆ รุมทึ้งครั้งนั้น เพราะมีเด็กสาวคนหนึ่งมาช่วยเขาไว้

“ไม่เอาน่า จนป่านนี้แล้วยังไม่เลิกถามอีก” ชายหนุ่มยกมือขอให้อีกฝ่ายยุติ

มีชัยชอบคุยสนุกก็เท่านั้น ไม่ได้คิดรื้อฟื้นความหลังเพื่อล้อเลียนอเล็กซ์

“เออๆ อั๊วก็แซวขำๆ นั่นแหละ ว่าแต่เอ็งมากับกลุ่มใหญ่ๆ ตรงโต๊ะหน้าเวทีหรือเปล่า จะได้คิดราคาให้เป็นพิเศษ”

“ใช่เฮีย มากันหลายคน เสียงดังไปหน่อยขอโทษด้วย”

“เฮ้ย ขอโทษอะไร้ ร้านนี้ดูแลลูกค้าเต็มที่ ว่าแต่มีอะไรขาดเหลือหรือเปล่า”

“อ่อ ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ ตอนสั่งออร์เดอร์ ผมส่งกระดาษให้น้องผู้ชายช่วยไปรับของที่สั่งพิเศษ ไม่รู้ว่าเรียบร้อยหรือยัง”

มีชัยหันไปถามบริกรผู้ชายที่ยืนอยู่ไม่ห่างตน ก่อนจะหันมาตอบ

“เรียบร้อย ว่าแต่อยากให้ร้านทำเซอร์ไพรส์หรือเปล่า ครัวแม่หุงมีโปร.เสริมเพียบเลยนะ”

“เออ ร้านเฮียยังมีวงทริโอเล่นอยู่ไหม” อเล็กซ์จำได้ว่าครัวแม่หุงมีวงของครอบครัวซึ่งเล่นดนตรีสากลให้ลูกค้าฟัง

“มันแน่นอนอยู่แล้ว อาอี๊ ตี๋เล็ก และเจ้หมวย ยังมีชีวิตสุขสบาย เอ็งต้องการเพลงไหนขอได้เลยไอ้เล็ก”

นักดนตรีเหล่านั้นคือคนในครอบครัวมีชัยถึงเป็นมือสมัครเล่น แต่ใจรักและชอบการเล่นดนตรีคลาสสิก

อเล็กซ์ดีดนิ้วดังเปาะ เขามีไอเดียพิเศษสำหรับง้อคนรักแล้ว จากนั้นก็ขอให้มีชัยช่วยเหลือ

“เอาตามนั้นเลยเฮีย...ยังไงเดี๋ยวผมขอตัวไปตามแฟนก่อน เมื่อกี้ทำตัวแย่ไปหน่อย ป่านนี้คงเอาแต่ร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ”

อเล็กซ์ว่าจบก็เตรียมก้าวจากไป หากแต่จังหวะนั้นพิมพ์พิกาเดินเข้ามารวมกลุ่มเสียก่อน

“เฮ้ย! คนนี้จริงๆ หรือวะ ไอ้เล็ก...เอ๊ย คุณเล็ก”

มีชัยมองหญิงสาวผิวขาวเหลือง ใบหน้าสวยเรียบๆ ในชุดสูทหรู เขาจำได้ว่าเธอเป็นลูกของเจ้าสัวที่ดินแปลงใหญ่ฝั่งเมืองเก่าของที่นี่

“คนนี้แหละ กว่าจะตามหากันเจอผมต้องใช้เวลานานทีเดียว”

อเล็กซ์เกิดความภูมิใจต่อพิมพ์พิกา หญิงสาวเหมาะสมกับเขาในทุกๆ ด้าน และยังช่วยเสริมให้เขาดูดี

“แบบนี้คุณเล็กห้ามปล่อยให้เดินไปไหนคนเดียวเลยนะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวต้องมีใครร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่” มีชัยว่าพร้อมหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะปล่อยให้หนุ่มสาวกลับไปยังที่โต๊ะด้านนอกร้าน

อเล็กซ์เดินเคียงข้างพิมพ์พิกา ความหวานของทั้งคู่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา ตอนนี้หญิงสาวกลายเป็นคนละคนอย่างน่าเหลือเชื่อ

“พิมพ์ขอโทษ เราดีกันนะ”

“คะ ครับ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ ก่อเรื่องไม่เว้นวัน” เขาว่าพร้อมโอบเอวหญิงสาวหลวมๆ

“คืนนี้ ไปส่งพักพิมพ์ที่โรงแรมได้ไหม พิมพ์มีอะไรอวดคุณเล็ก” เธอว่าอย่างฉอเลาะ ก่อนจะหัวเราะคิกราวกับเป็นสาวน้อยแสนซน

“เอ ผมอดกลัวไม่ได้ ตะกี้ยังจะถือไม้เรียวหวดก้นผมอยู่เลย มาตอนนี้พิมพ์ทำให้ผมทั้งช็อก และ...อยากเรียกเช็กบิลไวๆ อยากรู้จนใจจะขาดแล้วว่าพิมพ์ มีอะไรอวดผม”

เขาว่าอย่างติดตลก หากไม่มีสายตาคนอื่นลอบมองอยู่ อเล็กซ์คงจุ๊บแก้มหญิงสาวไปสักฟอดสองฟอด

“ไม่รู้สิคะ พิมพ์แค่คิดว่า เราควรจะปรับตัวเข้าหากันมากกว่านี้”

เธอว่าจบก็ซบศีรษะกับไหล่หนา เมื่อครู่เธอเข้าห้องน้ำวีไอพี และขา

กลับได้เห็นแม่ครัวกับสาวเสิร์ฟคนหนึ่ง ทั้งคู่กำลังช่วยกันจัดเตรียมเค้กสำหรับวันเกิดลูกค้า

“อุ๊ย น่ากินจังเลย ตะกี้ไม่ทันเห็นในเมนู ฉันสั่งบ้างได้ไหม”

“ขอโทษด้วยคุณ พอดีชิ้นนี้ลูกค้าสั่งให้ไปรับเป็นพิเศษ แต่ทางร้านมีของหวานอย่างอื่นนะคะ ถ้าต้องการแบบไหนสั่งเพิ่มได้”

แม่ครัวตอบพิมพ์พิกา ส่วนสาวเสิร์ฟที่มีผ้าปิดปากหน้าตาแปลกๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย พิมพ์พิกายิ้มนิดๆ ก่อนจะเดินเข้ามาดูเค้กดังกล่าว

สิ่งที่สะดุดสายตาคือข้อความที่เขียนเอาไว้หน้าเค้ก เห็นแล้วอารมณ์กรุ่นๆ ที่มีก่อนหน้าพลันสลายลง

‘สุขสันต์วันเกิดคุณพิมพ์สุดสวย’

คู่รักเดินต่อไปจนถึงลานเปิดโล่ง คราวนี้การแสดงดนตรีเปลี่ยนเป็นวงทริโอ ซึ่งประกอบด้วยเชลโล ไวโอลิน และฟลุต

อเล็กซ์ยิ้มกว้าง มีชัยเป็นเจ้าของร้านที่เข้าใจความรู้สึกลูกค้าเป็นอย่างดี

“นั่งเล่นตรงนั้นก่อนดีไหมคะ” พิมพ์พิกาเอ่ยพร้อมฉุดแขนกำยำให้ก้าวไปยังมุมสงบๆ ของสวนสวย

อเล็กซ์พยักหน้าเห็นด้วย เขาผิวปากเป็นจังหวะเพลง ปล่อยใจไปกับความร่มรื่น และผู้หญิงข้างกาย

สองหนุ่มสาวนั่งบนม้านั่งไม้ พูดคุยเรื่องราวต่างๆ ด้วยความสุข และเย้าหยอกกันพอให้มีเสียงหัวเราะ ดวงหน้าพิมพ์พิการะบายยิ้ม เธอรู้ว่าอเล็กซ์เป็นผู้ชายแสนโรแมนติกมากคนหนึ่ง

“ทำไมไม่บอกพิมพ์ว่าจะมีฉากหวานๆ ด้วย”

“ถ้าบอกแต่แรกก็อดมีดราม่าสิครับ” เขาเล่นมุก

“พิลึกคนจัง พิมพ์ไม่ได้ชอบแบบนั้นสักหน่อย” เธอว่าแล้วก็หลบสายตาเขา เพราะดวงตาสีน้ำตาลเข้ม เอาแต่ส่งประกายหวานวับมาให้

“ผมดีใจมากที่พิมพ์มาวันนี้ ทำให้ผมรู้ว่าใครคือคนที่พร้อมจะใช้ชีวิตร่วมไปในวันข้างหน้า”

พิมพ์พิกายิ้มเขิน

“พูดแบบนี้ ต้องให้รางวัลแล้วละค่ะ”

ชายหนุ่มแกล้งทำตาโต กระนั้นก็เอียงแก้มขวาให้เธอหอม

“บ้า เดี๋ยวคนเห็น”

“อ้าว ถ้าพิมพ์ไม่จุ๊บ ผมจูบเลยนะ” เขาว่าอย่างคนเห็นแก่ได้ พร้อมกับแสดงท่าทางเหมือนจะทำอย่างที่เอ่ย

พิมพ์พิกาทำตาดุก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มเบาๆ วินาทีนั้นหัวใจอเล็กซ์แทบหยุดเต้น สัมผัสของพิมพ์พิกาซ้อนทับกับอุบัติเหตุเล็กๆ จากสาวเสื้อคลุมสวมสีดำ และอำพรางใบหน้าด้วยหมวกแก๊ป!

อเล็กซ์ยกหลังมือแตะแก้มขวาตรงที่มีลักยิ้มของตน เขายังรู้สึกได้ถึงกลิ่นนมจางๆ ทั้งหอมและชวนให้หวนคิดถึงความหลัง

“ยิ้มแบบนี้ เหมือนมีความลับเลยค่ะ” พิมพ์พิกาหรี่ตามองคนหล่อ และพยายามจับพิรุธรอยยิ้มบนดวงหน้าเขา

“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่เขิน นานแล้วที่ไม่ถูกผู้หญิงรุกก่อน”

หญิงสาวได้ยินแล้วก็ค้อนให้เขาหนึ่งหน ก่อนมองไปยังศาลาหกเหลี่ยม ซึ่งวงทริโอกำลังบรรเลงดนตรีในทำนองเพลงคึกคัก เหมาะกับการขยับแข้งขยับขา

“ถูกใจใช่ไหม เท่าที่ผมจำได้ พิมพ์ไม่ได้เป็นดาวเด่นบนฟลอร์เต้นรำนานแล้วนะ”

“ก็โอกาสมันไม่เอื้อนี่คะ อีกอย่างถ้าไม่มีคู่เต้นที่น่าสนใจ พิมพ์ขออยู่เฉยๆ ดีกว่า”

เอ่ยจบเธอก็มองไปยังลานด้านหน้า มีเสาไฟประดับเรียงกันเป็นแนว และกระถางไม้ประดับที่จัดเป็นสวนก็ดูเข้ากัน ถึงพื้นที่จะไม่กว้างขวาง แต่ทางร้านออกแบบได้อย่างลงตัว จึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีลูกค้าถูกใจครัวแม่หุง จนยกให้เป็นภัตตาคารระดับต้นๆ ของเมือง

ตอนเด็ก พิมพ์พิกาเรียนเต้นรำอยู่หลายปี เธอมีวงเต้นคัฟเวอร์กับเพื่อนแต่ต้องพับความฝันเอาไว้หลังจากต้องไปศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ จากนั้นก็กลับมารับผิดชอบงานของบริษัทอย่างเต็มตัว

เมื่อได้ฟังเสียงดนตรีซึ่งเคยเป็นแรงบันดาลใจ จึงรู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นตัวเอง

พิมพ์พิกาลุกจากม้านั่ง ก่อนโค้งศีรษะให้ชายหนุ่ม “ให้เกียรติเต้นรำกับพิมพ์สักเพลงได้ไหมคะ”

ชายหนุ่มหัวเราะน้อยๆ เขาชอบเต้นรำมาก ถึงจะไม่เก่งแต่หญิงสาวก็เป็นครูสอนเขาเสมอมา

“เวลาผมเต้นรำ อาจไม่ใช่ยอดชายที่คุณปรารถนานะพิมพ์” เขายอมรับตรงๆ

“คุณเล็กถ่อมตัวตลอด พิมพ์ชอบเวลาคุณขยับแข้งขยับขารู้ไหม เพราะมันมีเสน่ห์ไม่เหมือนใคร” พิมพ์พิกาเอ่ยจบก็ก้าวไปใกล้เสาไฟ เธอปล่อยใจตามดนตรี และเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายตามท่วงทำนอง

ร่างบอบบางที่พลิ้วไหว จุดไฟในกายอเล็กซ์ เขาจึงขยับตาม

มือใหญ่รวบเอวบางจากด้านหลัง เขารั้งร่างนั้นชิดลำตัว เธอหัวเราะน้อยๆ ออกจะเขินอยู่มากที่ต้องเต้นคู่กับเขาในระยะประชิดเช่นนี้ แต่เธอก็พึงพอใจ ประหนึ่งประกาศให้ทุกคนรู้ว่าอเล็กซ์คือผู้ชายของเธอ และเขาก็พร้อมจะทำทุกอย่างให้เธอมีความสุข

ดนตรีในจังหวะสนุกสนานทำให้การขยับร่างกายของทั้งคู่มีสีสัน และกระฉับกระเฉง เพื่อนร่วมโต๊ะรับประทานอาหารบริเวณลานเบียร์เดินเข้ามารวมกลุ่มในสวน บางคนเป่าปากแสดงความชอบใจ และมีสองสามคนที่เริ่มโยกศีรษะ ก่อนจะอดใจไม่ไหว จับคู่เต้นรำตามไปด้วย

จากจังหวะแทงโกพอเรียกเหงื่อก็เปลี่ยนเป็นจังหวะวอลซ์ อเล็กซ์ครางในลำคอ เขาไม่ถนัดเพลงช้า และเคยทำพลาดหลายหนด้วยการเหยียบเท้าของพิมพ์พิกา แต่ผิดกับคืนนี้ หญิงสาวทำให้เขาผ่อนคลาย ทุกอย่างจึงราบรื่นและการเคลื่อนไหวของเขาและเธอ ก็ประหนึ่งเป็นเงาของกันและกัน

ร่างบอบบางหมุนตัวพลิ้วไหว ปิดท้ายด้วยการอิงซบอกกว้าง

อเล็กซ์วางมือข้างหนึ่งที่เอวพิมพ์พิกา อีกมือเกาะกุมมือเรียวสวยไว้ ความหวานวับของคู่เต้นรำ ทำให้สวนแห่งนั้นงดงามยิ่งกว่าเดิม