ปัจจุบัน
“ทันทีที่พิน็อคคิโอพูดจบ จมูกของเขาก็ยืดออกไปนอกกรงอีกสองนิ้ว...”
แกร๊ก~
เสียงอ่านนิทานก่อนนอนของคนเป็นแม่สะดุด เมื่อประตูห้องนอนลูกสาวถูกเปิดออก ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาของสามีที่ไม่ได้เจอกันเกือบหนึ่งสัปดาห์จะโผล่ออกมาทักทายคนในห้อง
“คนสวย~”
“จุนพ่อ~!!”
ไข่หวานในชุดนอนลายลูกเจี๊ยบสีเหลืองวิ่งเข้าไปหาคุณพ่อด้วยความดีใจ เสียงหัวเราะแหลมเล็กดังขึ้นเมื่อถูกสันจมูกและปลายคางของเวกัสหอมแก้มนุ่มนิ่มจนจั๊กจี้
“คิดถึงไก่น้อยของพ่อจังเลยครับ”
“กิ๊ดตึ๋งเหมือนกันค่ะ”
สองมือน้อยโอบใบหน้าคมคายไว้ ก่อนจะจุ๊บแก้มคุณพ่อซ้ายขวาคืนไม่ให้น้อยหน้า พลอยทำให้คนเป็นแม่หัวเราะออกมากับความออดอ้อนของลูกสาว
“คิดถึงคุณพ่อหรือคิดถึงของฝากน้า~”
กล่องเครื่องสำอางเด็กแบรนด์อิตาลีถูกยื่นต่อหน้าลูกสาว เพียงเท่านั้นดวงตาที่โตอยู่แล้วก็ขยายขึ้นยิ่งกว่าเดิมเมื่อบิดาซื้อของถูกใจมาให้
ไข่หวานคว้ามาอุ้มเอาไว้ วิ่งกระโดดโลดเต้นไปนั่งแกะของฝากโดยไม่สนใจคุณพ่อที่ไม่เจอกับนับสัปดาห์อีกเลย
คนถูกลูกเฉดหัวทิ้งมุ่ยหน้าอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะเบนสายตาไปหาภรรยาที่นั่งอยู่บนเตียงลูกสาว
“ปั้น~”
เสียงเรียกจากสามีทำเอาเธอนั่งขนลุกตัวแข็งทื่อ สายตากะลิ้มกะเหลี่ยสื่อความหมายเป็นนัยเข้าใจกันตามประสาผัวเมียทำให้ข้าวปั้นค่อยๆ กระชับเสื้อคลุมสีโอลด์โรสอย่างเดียวกับชุดนอนเดรสสายเดี่ยว จากนั้นจึงขยับตัวลุกจากเตียงช้าๆ ไม่ให้ลูกสาวรู้...
“จุนแม่ไปไหนก๊ะ?”
รู้ตัวแล้ว -_-;
“อะ อ่า...”
“คุณพ่ออยากดื่มโกโก้ฝีมือคุณแม่ครับ”
“โกโก้!!”
“ไม่ได้ครับ สี่ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้ไข่หวานต้องไปโรงเรียน”
คำห้ามของคนเป็นพ่อทำเอาเด็กน้อยเบ้ปากคว่ำอย่างไม่พอใจ แก้มกลมๆ ของไข่หวานป่องออกเมื่อถูกบิดาขัดใจรุนแรง
“ไม่นอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ตาค้ำ สวยสู้เอมี่ไม่ได้น้า~”
เอมี่ที่ว่าคือเด็กห้องเดียวกันที่กำลังแข่งกันเป็นที่นิยมในหมู่เด็กผู้ชายในห้อง เขารู้จุดอ่อนของลูกสาวเป็นอย่างดีแม้จะค่อยมีเวลาดูแล
“อ๊ะ งะ งั้นไก่หวานไปฉี่ก่อน”
เจ้าของขาสั้นป้อมวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับมานอนห่มผ้าบนเตียงด้วยความเรียบร้อย เวกัสเดินเข้ามานั่งข้างเตียงลูกสาวคนเดียวพร้อมกับจูบหน้าผากเล็กแทนการกล่าวฝันดี
═══♡═══
เคาน์เตอร์ครัวสีดำเรียบหรูมีแก้วเซรามิกสีดำกับกระปุกผงโกโก้วางทิ้งไว้ หากแต่ไม่มีใครยืนจัดการชงเครื่องดื่มอยู่ตรงนั้น
ใต้เคาน์เตอร์มีชุดนอนกับเสื้อคลุมสีโอลด์โรสถูกถอดทิ้งอย่างไม่ใยดี ส่วนเจ้าของมันก็กำลังยืนอยู่หน้าตู้เย็นที่เปิดอ้าออกเพื่อบดบังสายตาคนจากด้านนอก
เท้าเรียวข้างหนึ่งของหญิงสาวเหยียบบนช่องข้างประตูตู้เย็น และมือข้างหนึ่งเท้ากับขอบตู้เย็นทรงตัวเองไว้ เพราะกำลังถูกสามีตัวโตป้อนความสุขกระสันจากด้านหลังให้จนไม่เป็นผู้เป็นคน
เสื้อผ้าเขาครบชุดเหมือนตอนที่กลับมาบ้าน ในขณะที่ร่างของเธอถูกจับเปลือยเพื่อรองรับอารมณ์ดิบจากการไม่เจอกันนับสัปดาห์
ปึก! ปึก ! ปึก!
"อ๊ะ อ๊า อ๊า"
ร่างเล็กของข้าวปั้นสะดุ้งทุกครั้งที่ถูกสามีตอกตรึงความรู้สึกใส่จากด้านหลัง สองมือหยาบบีบขย้ำหน้าอกใหญ่จนปริตามง่ามนิ้ว
“ตอดพี่แรงจังเลยครับ ซี๊ดด...” เวกัสครางออกมาอย่างสะใจ ความชุ่มฉ่ำของข้าวปั้นทำเอาเขาอยากปลดปล่อยใส่ข้างในเธอตอนนี้เลย "หนูแฉะมาก..."
“มะ ไม่ อื้อ ยะ อย่าพูด” เธอออกปากห้ามปรามไม่ให้สามีพูดคำหยาบ เพราะข้าวปั้นรู้ดีว่ามันสามารถทำให้สติของเธอกระเจิดกระเจิงได้ขนาดไหน
“คิดถึงปั้นมากเลย น่าเอา...”
ปึก!
“อะ อ๊ายยยย!!”
ความอดทนของเธอสิ้นสุด จะเป็นจะตายทุกครั้งเวลาที่ได้ยินเขาบอกความปรารถนาในตัวเธอให้ฟัง ช่องท้องบางเกร็งกระตุกชาวาบไปทั้งร่างจนทรงตัวไม่อยู่ ยังดีที่แขนแกร่งของเวกัสรั้งเอวเอาไว้
แต่นั้นก็ตามด้วยการถูกกดหน้าท้องรับขนาดใหญ่โตที่ขยับเข้าออกด้านในจนเสียวสะท้าน
“พะ พี่เวย์ ปั้นเพิ่งเสร็จ” เอ่ยขอความเห็นใจจากสามี ตอนนี้ร่างกายเธอแทบแหลกสะบั้นไปกับเรี่ยวแรงที่โถมเข้าหา
“เสร็จพร้อมพี่อีก ซี๊ดด”
เขาไม่ฟังคำขออะไรจากเธอทั้งนั้น ตอนนี้อยากเอาเมียจนหน้ามืดตาลาย ผิวนุ่มนิ่มน่าสัมผัสกับกลิ่นหอมที่ทำให้รู้จึงพึงพอใจทุกครั้งที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันทำให้การแต่งงานตลอดห้าปียังเหมือนข้าวใหม่ปลามัน
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ!”
ข้าวปั้นแหลกเหลวไปทั้งร่างเมื่อถึงฝั่งฝันเป็นครั้งที่สอง พร้อมๆ กับความอุ่นที่พวยพุ่งเข้ามาด้านในยิ่งทำให้เสียวสะท้านจนต้องระบายความอัดอั้นเป็นน้ำหวานสีใสที่พุ่งออกมาหลังลำรักของสามีถอนออกจากเนื้อนุ่ม
“อะ อะ อือ...”
นักธุรกิจหนุ่มอุ้มภรรยามานั่งบนเคาน์เตอร์พักเหนื่อย หยิบชุดนอนและเสื้อคลุมสวมให้เสร็จสรรพ ก่อนจะสวมกอดและจูบริมฝีปากนุ่มด้วยความคิดถึง
“อดอยากจากไหนคะ แฮ่ก...” เสียงใสเอ่ยถามสามีด้วยความแง่งอน
เมื่อกี้พอเข้ามาในครัวเขาก็ถามแค่ว่า 'โกโก้ของข้าวปั้นขาดนมข้นหรือเปล่า'
จากนั้นก็จับเธอกินจนเลอะน้ำสีขุ่นไปทั้งตัว...
“เงี่ยxครับ...”
เพียะ!
คำพูดหยาบคายถูกมือเรียวฟาดลงกลางอกไม่แรงนัก โค้ดลับบ้าบอของเขาทำเธอเหนื่อยจนแทบสิ้นสติ
“บอกว่าอย่าพูดคำหยาบ เดี๋ยวติดไปพูดต่อหน้าลูก”
ไข่หวานยิ่งเป็นเด็กช่างจดจำ แถมยังแก่แดดเกินวัย เธอกลัวว่าลูกจะเอาไปพูดที่โรงเรียนแล้วคนอื่นจะรู้ว่าพ่อแม่คุยอะไรกันเวลาอยู่บ้าน
“พี่ไม่พูดต่อหน้าลูกหรอกครับ” ฝ่ามืออุ่นวางลงบนเรือนผมสีน้ำตาลด้วยความเอ็นดู "ตอนพี่ไม่อยู่มีปัญหาอะไรไหม?"
“ไม่มีนะคะ ปกติดี ไข่หวานก็ไม่งอแง” ข้าวปั้นซบหน้าฝังลงกลางอกแน่นหนัน ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้ "อะ อ้อ มีคนมาด้อมๆ มองๆ บ้านเรากลางดึกด้วยค่ะ"
คำพูดนั้นทำให้เขาผละออกและจ้องหน้า คิ้วหนาขมวดมองหน้าภรรยาอย่างเคร่งเครียด
“คนแบบไหน ทำไมไม่โทรบอกพี่”
“อะ เอ่อ ปั้นไม่แน่ใจว่าเขามามองบ้านเราหรือเปล่า คืนก่อนปั้นทำงานจนดึกเลยเดินออกไปนั่งที่ระเบียง เห็นรถซีดานสีดำขับวนรอบบานเราสองรอบก่อนจะขับออกไป”
คำอธิบายลักษณะรถทำให้ใบหน้าที่เคร่งเครียดคลายกังวล เวกัสระบายยิ้มออกมา จับมือข้างที่สวมแหวนแต่งงานขึ้นมาจูบหลังมืออย่างอ่อนโยน
“รถตำรวจครับ พี่ให้สายตรวจมาแวะดูเป็นพักๆ ช่วงที่ไม่อยู่ ขอโทษที่ลืมบอกนะ”
“อ้าว อย่างนี้นี่เอง ^^”
“ขึ้นไปแช่น้ำอุ่นกับแล้วเข้านอนดีกว่า” เขาเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างรวดเร็ว พร้อมข้อนร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดเดินขึ้นห้องนอน
“แช่น้ำอย่างเดียวนะคะ”
“ไม่รับปากครับ :)”
═══☆♡☆═══
LOGIN
Last Updated:
2025-11-02 14:20:15
