แชร์

บทที่ 3

ผู้เขียน: เฉินเจียเสี่ยวเกอ
เฉินฝานพลันตะโกนเสียงแข็ง จูต้าอันกับผู้ชายอีกสองคนถึงกับสะดุ้งตกใจ

ไอ้หมอนี่ กล้าพูดจาเสียงดังกับพวกเขา!

ภายในห้องเงียบสงบในทันใด

“เฉินฝาน!” จูต้าอันแสดงหน้าถมึงทึง “ตั้งแต่พวกเราเข้ามา เจ้าก็ทำกร่างตลอด เมื่อครู่นี้ข้าถือว่าเจ้าเพิ่งตกเขากลับมาร่างกายยังไม่หายดี แต่เจ้าอย่าทำตัวไว้หน้าแล้วไม่สนใจ ข้าขอพูดไว้ตรงนี้ ไม่ว่าเจ้าจะยอมหรือไม่ เมื่อเจ้ารับเงินไปแล้วก็ต้องทำตามที่ตกลงไว้”

ตอนที่จูต้าอันกำลังพูด ผู้ชายสองคนด้านหลังยืนขึ้นแล้ว

ผู้ชายสองคนนั้น ทั้งตัวสูงและบึกบึน

หากเกิดการปะทะขึ้นมาจริง ๆ เขาสามารถเอาตัวรอดได้ เพียงแต่ว่า……

เฉินฝานชำเลืองมองฉินเย่ว์โหรวที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ด้านข้าง

“โหย ดูสมองข้าสิ!” เฉินฝานกุมหัวแสดงสีหน้าเหมือนเจ็บปวด “หลังจากตกเขาและฟื้นขึ้นมาข้าก็ไข้ขึ้นไม่หยุด จนป่านนี้หัวของข้าก็ยังเจ็บตื้อ ๆ ไม่หาย และลืมเรื่องต่าง ๆ ไปเยอะมาก ข้าขออภัยด้วย”

เมื่อเห็นสีหน้าของชายสามคนผ่อนคลายลง เฉินฝานพลางรีบเอ่ยถามจูต้าอัน “พี่จู ก่อนหน้านี้ข้าตกลงกับพี่เรื่องอะไรนะ!”

“หากเป็นเช่นนั้น……ก็ช่างเถอะ!” จูต้าอันส่งสัญญาณให้สองคนนั่งลง “ตกเขาฤดูหนาวแต่ไม่ถูกหมาป่าคาบไปก็นับว่าดวงแข็งมากแล้ว ข้าจะไม่เอาเรื่องเจ้าก็แล้วกัน นี่ก็ผ่านไปตั้งครึ่งค่อนวันแล้ว ข้าหิวแล้วล่ะ กินเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”

“นี่เจ้า……” จูต้าอันเพิ่งจะนั่งลง เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะเล็กแล้วอารมณ์เสียขึ้นมาทันที “ทำอะไรของเจ้า!”

เฉินฝานมองกับข้าวสามอย่างตรงหน้า: หมูสามชั้นผัดพริก ยำแตงกวา เต้าหู้ทอด

แม้ไม่ใช่อาหารจานหลัก และครอบครัวนี้ก็ทุกข์ยากลำบากจนไม่อาจทำอาหารจานหลักออกมาได้ แต่นี่ก็ถือว่าเต็มไปด้วยสีสัน รสชาติและกลิ่นหอม โดยเฉพาะเต้าหู้ทอดที่ดูเหลืองกรอบ เห็นแล้วอยากอาหารขึ้นมาทันที

ความรู้สึกดีที่เฉินฝานมีต่อฉินเย่ว์โหรวมีมากขึ้นเรื่อย ๆ

รูปร่างหน้าตาก็สวย ฝีมือทำอาหารก็ยังดีขนาดนี้อีก

“กับข้าวสามอย่างนี้ข้าเป็นคนเอามา นังคนชั้นต่ำไม่มีความคิด กับข้าวสามอย่างจะพอพวกข้ากินได้อย่างไร ไข่ล่ะ ถั่วลิสงล่ะ!”

“พี่จู ที่เรือนข้าไม่มีของเหล่านี้” ฉินเย่ว์โหรวตอบเสียงสั่นและเบา นางตกใจเสียงของจูต้าอันจนไม่กล้าเงยหน้า

เดิมทีที่เรือนมีไก่ออกไข่ตัวเมียหนึ่งตัว แต่เมื่อหลายวันก่อนนายท่านบ่นว่าไม่มีเนื้อกินและบังคับให้นางฆ่าไก่กิน

“โถ ๆ” จูต้าอันส่ายหัวอย่างเหยียดหยาม “เฉินฝาน ข้าว่าเมียเจ้าใช้ไม่ได้สักคน มิสู้หาสักเหตุผลขายไปซะ จากนั้นค่อยไปรับคนที่ใช้งานได้กลับมาสักสองสามคน”

คำพูดของจูต้าอัน ทำให้ฉินเย่ว์โหรวถึงกับสะดุ้ง

เฉินฝานยังไม่ทันตอบจูต้าอัน นางก็คุกเข่าลงตรงหน้าเฉินฝานและกอดขาของเขาทันที

“นายท่านเจ้าคะ ข้าน้อยขอร้อง อย่าขายพวกเราเลยนะเจ้าคะ ข้ากับพี่ ๆ น้อง ๆ จะทำงานให้หนักและหาเงินให้มากขึ้น ให้นายท่านมีชีวิตที่สุขสบายเจ้าค่ะ”

“……”

เฉินฝานฟังเสียงร่ำไห้ขอร้องของฉินเย่ว์โหรวแล้วไม่รู้จะสรรหาคำใดมาอธิบายความรู้สึกในเวลานี้ของเขา

……ข้ากับพี่ ๆ น้อง ๆ จะทำงานให้หนักและหาเงินให้มากขึ้น ให้นายท่านมีชีวิตที่สุขสบาย!

เป็นคำพูดที่เพ้อฝันมาก

ที่นี่......ช่างเป็นเมืองที่ประหลาดมากจริง ๆ

“เจ้าร้องไห้ไปก็ไร้ประโยชน์ เฉินฝานขายเจ้าไปแล้ว” จูต้าอันชี้ไปที่ผู้ชายสองคนข้างหลัง “เห็นคนที่อยู่ข้างหลังข้าหรือไม่ พวกเขามาจากหอนางโลมอี๋ชุนย่วน ที่มาวันนี้ก็เพื่อมารับเจ้า!”

“พรึบ!”

ฉินเย่ว์โหรวทรุดลงกับพื้นในทันใด นัยน์ตาที่ลุกวาวในตอนแรก พลันเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา นางกัดริมฝีปากอย่างแผ่วเบาและไม่ยอมให้น้ำตาไหลลงมา

นางไม่ได้ร้องไห้และไม่ได้โวยวาย นางเงยหน้าขึ้นและนี่เป็นครั้งแรกที่นางกล้าสบตาเฉินฝานโดยตรง

ตามธรรมชาติของมนุษย์ เฉินฝานคิดว่าฉินเย่ว์โหรวจะทุบตีเขา ต่อให้ไม่ทุบตี อย่างน้อยก็จะเอ่ยถามอย่างเสียงดัง แต่ความเป็นจริง สิ่งเหล่านี้ไม่เกิดขึ้นเลยสักอย่าง

นางเพียงเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “นายท่าน นายท่านขายข้าน้อยแล้วจริง ๆ หรือเจ้าคะ”

“ข้า……”

เมื่อสบตากันกับแววตาไม่พอใจของฉินเย่ว์โหรวพร้อมกับฟังคำถามอันอ่อนโยนของนาง เฉินฝานถึงกระทั่งไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร

อย่าว่าแต่ฉินเย่ว์โหรว เขาแทบอยากทะลุมิติกลับไปต่อยเจ้าของร่างเดิมหนัก ๆ สักตั้ง

ภรรยาสวยเหมือนนางฟ้า มีนิสัยอ่อนโยนนิ่งเหมือนน้ำ แต่เขากลับขายนาง หัวสมองถูกลาเตะแน่ ๆ

“เป็นเรื่องไม่จริงได้ด้วยรึ” จูต้าอันกล่าวอย่างเสียงดัง “เมื่อวันก่อน เขามาหาข้า ให้ข้าขายเจ้าให้กับหอนางโลมอี๋ชุนย่วนในราคาหนึ่งร้อยเหวิน”

“หนึ่งร้อยอีแปะไม่น่าแปลกใจเลย……”

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อวานจู่ ๆ เขาก็มีเงินไปดื่มเหล้า แล้วยังเมาทรงตัวไม่ได้จนตกเขา

ทำไมสวรรค์ถึงไม่ทำให้เขาตกเขาจนตายไปเลย!

“นายท่าน” ฉินเย่ว์โหรวพลันนิ่งสงบจนทำให้รู้สึกตื่นตกใจ แววตาที่มองเฉินฝานก็กลายเป็นสายตาที่ว่างเปล่า คำพูดที่ลั่นออกจากปากของนางก็ดูไร้น้ำหนัก “ท่านลืมแล้วหรือ! เย่ว์โหรวยังบริสุทธิ์ หนึ่งร้อยอีแปะไม่คุ้มเสียเลย”

เฉินฝานพลันเบิกตากว้าง

บริ……สุทธิ์!!

แม้ว่าในความทรงจำจะวุ่นวายและมีไม่มาก แต่เจ้าของร่างเดิมแต่งงานกับฉินเย่ว์โหรวแล้วอย่างน้อยหนึ่งปีกว่า

หนึ่งปี ทำไมถึงยัง……

“ฮ่า ๆ คุ้มมาก!”

จูต้าอันพลันวิ่งเข้ามาและปัดเฉินฝานออกไปอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นนั่งลงตรงหน้าฉินเย่ว์โหรว

“บริสุทธิ์รึ! ใช้ได้เลยว่ะเฉินฝาน พวกพ้องอี๋ชุนย่วน พวกเจ้าดูเอาเถอะ ฉินสามเป็นหญิงบริสุทธิ์ นางมีรูปหน้าสวย เวลาร้องไห้ก็ดูน่าสงสารจับใจ พวกแขกจะต้องชอบแน่ ไม่ได้ พวกเจ้าต้องเพิ่มเงิน เพิ่มเงิน!”

เขาพูดพร้อมกับยื่นมือจะเชยคางของฉินเย่ว์โหรว

“ปัง!”

เฉินฝานจับถ้วยบนโต๊ะขึ้นฟาดหัวของจูต้าอันอย่างแรง

ตอนนี้ร่างกายนี้เป็นของเขา และตอนนี้เขาก็เป็นเฉินฝานในกาลเวลานี้

กล้าลงมือกับผู้หญิงของเขา!

ก็จงไปตายซะ!

จูต้าอันกุมบาดแผลที่หัวพร้อมชี้หน้าเฉินฝานแยกเขี้ยวยิงฟัน “ไอ้หมอนี่ กล้าตีข้าเรอะ!”

ชายหอนางโลมอี๋ชุนย่วนสองคนยืนขึ้นพร้อมกับ

“ต้าอัน ไอ้หมอนี่เหิมเกริมเอาใหญ่ จัดการมันเถอะ!”

“ฮ่า ๆ เจ้าลองเดาว่าไอ้เฉินฝานจะร้องขอชีวิตกับต้าอันตอนไหน!”

“ถูกฟาดไปสองครั้ง!”

“ไม่ใช่ ข้าว่าครั้งเดียวก็ทนไม่ไหวแล้ว”

ชายหนุ่มสองคนยืดกอดอกเหมือนกำลังดูละครอย่างสนุกสนาน ถึงกระทั่งยืนเดากันว่าเฉินฝานจะขอความเมตตาเมื่อไหร่

จูต้าอันเดินมาตรงหน้าเฉินฝานด้วยก้าวเดียวพร้อมกล่าวอย่างหยิ่งผยอง “ไอ้หนุ่ม คุกเข่าขอร้องข้าซะ ข้าอาจพิจารณาเบามือกับเจ้า!”
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (7)
goodnovel comment avatar
Glo Thai
ชอบอยู่นะครับ
goodnovel comment avatar
Glo Thai
ก็น่าอ่านอยู่นะครับ
goodnovel comment avatar
sabading.dingda
ขอเตือนเรื่องเติมเงิน คนที่ยังไม่เติมเงินน่ะดีแล้วนะ มันอัพเดทวันละตอน นี่เลิกอ่านละ คุณเก็บเหรียญฟรีเอาดีกว่า เติมเงินไปก็ไม่ได้อ่าน ตัองรอมันอัพวันละตอน จะรำคาญหงุดหงิดเปล่าๆ เราเลิกอ่านละ รอเบื่อ จนลืมเรื่องราวเดิมละ ไม่ต่อเนื่อง ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ควรเอามาขายนะ เสร็จซัก 80%ขึ้นไปค่อยเอามาข่ยดีกว่า
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1315

    “อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1314

    “ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1313

    “นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1312

    สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1311

    เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1310

    การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status