Home / รักโบราณ / เงารักอสุรา / ตอนที่72 พยักหน้าเป็นคำตอบ

Share

ตอนที่72 พยักหน้าเป็นคำตอบ

last update Last Updated: 2025-05-23 16:19:14

เหม่ยเหมยหยัดกายขึ้นจากพื้น มองหน้ามู่หรงอี้หวายด้วยดวงตาอันชุ่มไปด้วยน้ำตา นางพยักหน้าเป็นคำตอบ เขาพลันยกยิ้มอ่อนโยนแล้วดึงหญิงสาวที่ตนเลี้ยงดูมาสามปีเข้าสู่อ้อมแขน กอดปลอบสตรีที่ร้องไห้จนตัวโยนอยู่พักใหญ่ ทั้งยังนึกแปลกใจตนเองอยู่ไม่น้อย ด้วยโรครักสะอาดหากเป็นผู้อื่นเขาคงไม่อยากแตะต้อง เพราะมีมลทิน แต่อาจะเป็นเพราะเหม่ยเหมย คือคนที่เขาดูแลมากับมือ นี่คงคล้ายคลึงความรู้สึกของคนเป็นบิดากระมัง

ยามเหม่ยเหมยสงบสติอารมณ์ได้ สือหย่งคังก็มาถึงด้านหน้าพอดี มู่หรงอี้หวายจึงลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะทำงาน โดยมีสาวใช้ที่หยุดร้องไห้แล้วเข้ามาฝนหมึกให้แบบไม่ต้องสั่ง

เขาใช้พู่กันขนกระต่ายจุ่มหมึกสีดำซึ่งข้นกำลังพอดี ตวัดอักษรบนกระดาษ ลงลายมือชื่อและประทับตรา เสร็จแล้วก็ยื่นจดหมายให้สือหย่งคังรับไปดำเนินการ

ผ่านไม่นาน หลินหลินก็กลับเข้ามาพร้อมโจ๊กชามใหญ่ นางแจ้งว่าฮูหยินน้อยส่งมาให้

ชามอาหารยังคงมีควันจางๆ จากไอร้อน โจ๊กห้ารัตนกลิ่นหอมชวนรับประทานยิ่ง ทว่ามู่หรงอี้หวายมองมันอย่างเย็นชา ก่อนจะออกคำสั่งให้หลินหลินเอาไปทิ้งเสีย นางรีบรับคำ แล้วสาวเท้าออกจากห้องไปทันทีด้วยท่าทางหวาดกลัว

“ข้าจะไปนั่งดื่มสุราต
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เงารักอสุรา   ตอนที่75 ไม่ยินยอมให้นางได้รับไอเย็น

    ฉับพลันลมสายหนึ่งพัดโหมแรงผ่านคนทั้งสอง ชายหนุ่มสัมผัสว่องไวรีบคว้าชุดคลุมกันลมของหลี่จื่อเหยาเอาไว้พลางกระชับอ้อมแขนเล็กน้อย ไม่ยินยอมให้นางได้รับไอเย็นหลี่จื่อเหยาหน้าแดง นั่งตัวแข็งค้าง เมื่อถูกโอบกอดเอาไว้หลวมๆ ลมหายใจบุรุษราดรดใบหูและต้นคอของนางจนขนลุกชัน“พี่เย่”เสียงเรียกแผ่วเบาปลุกชายหนุ่มจากภวังค์ เย่เทียนหลางคลาย อ้อมแขนออกพร้อมกล่าวขออภัยมือแกร่งดึงสายบังเหียนบังคับม้าเข้าไปในป่าต้นเหมย อาชาสีดำสนิทค่อยๆ เดินไปเลียบลำธารเล็กๆ สายหนึ่ง ไม่นานนักหลี่จื่อเหยาก็มองเห็นสิ่งปลูกสร้างขนาดเล็ก คาดเดาว่าคงจะเป็นศาลาพักม้า เช่นนั้นที่นี่คงจะไม่ใช่ดินแดนลึกลับกระมังเมื่อถึงที่หมาย เย่เทียนหลางประคองหลี่จื่อเหยาลงจากหลังม้าอย่างนิ่มนวล หญิงสาวมองเรือนหลังเล็กขนาดกะทัดรัดที่นางเข้าใจผิดนึกว่าเป็นศาลาพักม้าด้วยดวงตาเป็นประกาย ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็ยกยิ้ม เอ่ยเชิญให้นางเข้าไปภายในด้วยกันทันทีที่ก้าวเข้าสู่เรือนขนาดย่อมหลี่จื่อเหยามองดูการตกแต่งโดยรอบ ที่นี่มีห้องเล็กๆ อีกสองสามห้องคิดว่าคงเป็นห้องนอน หรือห้องทำงาน มีประตูทางด้านหลังซึ่งน่าจะเป็นครัวขนาดเล็ก พื้น เพดาน รวมไปถึงเครื่อง

  • เงารักอสุรา   ตอนที่74 ความร้อนจากกายบุรุษ

    ทุกคนสาวเท้าไปตามทางเดินสู่เรือนพัก ซึ่งทางอารามปลูกสร้างเป็นเรือนขนาดเล็กไว้ให้ผู้ที่ติดต่อได้พักผ่อนอย่างสบาย แม่ชีจัดให้พวกเขาพักอยู่เรือนติดกันเพื่อความสะดวก แล้วมอบกระดาษซึ่งเขียนวิธีการเตรียมตัวสำหรับการสะเดาะเคราะห์ให้หลี่จื่อเหยา จากนั้นคนทั้งสี่แยกย้ายกันเข้าพักในเรือนรับรองของตนพอล่วงเข้ายามอู่แม่ชีคนเดิมก็มาเชิญคนทั้งสี่ไปรับประทานอาหารที่โรงครัว กับข้าวที่นี่ล้วนเป็นอาหารเจ แต่แม้จะดูเรียบง่าย ทว่ารสชาติกลับดียิ่ง ทำให้ผู้คุ้มกันทั้งสองไม่รู้สึกแย่ที่ไม่ได้กินเนื้อเท่าใดนักเนื่องจากบรรยากาศโดยรอบสงบเงียบมาก ทำให้พวกเขาเอ่ยปากสนทนากันเพียงไม่กี่คำ ราวกับกลัวว่าหากพูดคุยกันเสียงดังจะเป็นการทำลายมนตร์ขลังของอารามนี้อย่างไรอย่างนั้นระหว่างเดินกลับไปเรือนพัก เพื่อเตรียมตัวสำหรับการสะเดาะเคราะห์ในคืนนี้ หลี่จื่อเหยาถูกเย่เทียนหลางรั้งไว้เสียก่อน อากาศเย็นนางจึงให้เสี่ยวจูเข้าไปรอข้างใน“พี่เย่มีธุระอันใดกับน้องสาวหรือ”“เจ้าจะต้องเข้าพิธีเมื่อใด”“ยามซวีเจ้าค่ะ”“ระหว่างนี้เจ้าต้องทำสิ่งใดหรือไม่”“ไม่มีเจ้าค่ะ ทุกอย่างล้วนต้องกระทำในระหว่างพิธีทั้งสิ้น ยามนี้น้องสาวคงพักผ่อน

  • เงารักอสุรา   ตอนที่73 ความลับในฤดูหนาว

    แม้คำตอบยังดูเย็นชา ทว่าสีหน้าของเขาดีขึ้นมาก เหม่ยเหมยจึงรีบพูดสิ่งที่อยากพูดออกไปอีก“บ่าวขออภัยที่ล่วงเกินนายน้อย แต่ลองตรองดูเถิด ถ้าฮูหยินน้อยมีใจให้คุณชายเย่จริงๆ จะแต่งงานกับท่านให้วุ่นวายทำไม สู้หนีไปด้วยกัน ก่อนวันแต่งงานไม่ง่ายกว่าหรือ”มู่หรงอี้หวายผินหน้ากลับมา พลางครุ่นคิดครู่หนึ่ง“เจ้าจะบอกว่าหย่งคัง รายงานความเท็จแก่ข้า”“มิได้ พี่สือย่อมรายงานตามสิ่งที่เห็น แต่คุณชายเย่ก็รู้จักนายน้อยมานาน หากเขาต้องการสร้างเรื่องให้พวกท่านเข้าใจผิด ย่อมกระทำได้ไม่ยาก”มู่หรงอี้หวายเลิกคิ้ว “เจ้าคิดว่าทุกอย่างเป็นแผนของเทียนหลางแต่เพียงผู้เดียว ภรรยาข้าไม่ได้มีส่วนรู้เห็นงั้นรึ”เหม่ยเหมยพยักหน้าหงึกๆ “ถ้าเป็นเมื่อก่อนบ่าวคงยุท่านให้หย่าขาดจากนางไปแล้ว”“แล้วเหตุใดเจ้าจึงไม่ทำเล่า”“เหม่ยเหมยรู้ว่านายน้อยรักนาง อีกอย่างบ่าวอยากให้ท่านมีความสุข”เหม่ยเหมยหวังให้เขาอารมณ์ดีขึ้น จะได้รีบไปปรับความเข้าใจกับหลี่จื่อเหยา เรือนลู่หลินของพวกเขาจะได้สงบเสียทีมู่หรงอี้หวายยิ้มจนถึงดวงตาเป็นครั้งแรกของวัน“เจ้าคิดว่าข้าโง่งมมากสินะ”“ไม่เจ้าค่ะ นายน้อยแค่กำลังหึงหวง”“ขอบใจเจ้า ดึกแล้วไปพักผ่อน

  • เงารักอสุรา   ตอนที่72 พยักหน้าเป็นคำตอบ

    เหม่ยเหมยหยัดกายขึ้นจากพื้น มองหน้ามู่หรงอี้หวายด้วยดวงตาอันชุ่มไปด้วยน้ำตา นางพยักหน้าเป็นคำตอบ เขาพลันยกยิ้มอ่อนโยนแล้วดึงหญิงสาวที่ตนเลี้ยงดูมาสามปีเข้าสู่อ้อมแขน กอดปลอบสตรีที่ร้องไห้จนตัวโยนอยู่พักใหญ่ ทั้งยังนึกแปลกใจตนเองอยู่ไม่น้อย ด้วยโรครักสะอาดหากเป็นผู้อื่นเขาคงไม่อยากแตะต้อง เพราะมีมลทิน แต่อาจะเป็นเพราะเหม่ยเหมย คือคนที่เขาดูแลมากับมือ นี่คงคล้ายคลึงความรู้สึกของคนเป็นบิดากระมังยามเหม่ยเหมยสงบสติอารมณ์ได้ สือหย่งคังก็มาถึงด้านหน้าพอดี มู่หรงอี้หวายจึงลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะทำงาน โดยมีสาวใช้ที่หยุดร้องไห้แล้วเข้ามาฝนหมึกให้แบบไม่ต้องสั่งเขาใช้พู่กันขนกระต่ายจุ่มหมึกสีดำซึ่งข้นกำลังพอดี ตวัดอักษรบนกระดาษ ลงลายมือชื่อและประทับตรา เสร็จแล้วก็ยื่นจดหมายให้สือหย่งคังรับไปดำเนินการผ่านไม่นาน หลินหลินก็กลับเข้ามาพร้อมโจ๊กชามใหญ่ นางแจ้งว่าฮูหยินน้อยส่งมาให้ชามอาหารยังคงมีควันจางๆ จากไอร้อน โจ๊กห้ารัตนกลิ่นหอมชวนรับประทานยิ่ง ทว่ามู่หรงอี้หวายมองมันอย่างเย็นชา ก่อนจะออกคำสั่งให้หลินหลินเอาไปทิ้งเสีย นางรีบรับคำ แล้วสาวเท้าออกจากห้องไปทันทีด้วยท่าทางหวาดกลัว“ข้าจะไปนั่งดื่มสุราต

  • เงารักอสุรา   ตอนที่71 เด็กโง่

    “นายน้อย ทำไมท่านถึงได้ทำหน้าเช่นนั้นเล่าเจ้าค่ะ” รอยยิ้มน่าขนลุกนั่นทำให้เหม่ยเหมยรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา“ข้ายอมรับว่ากำลังเยาะเย้ยในความโง่งมของเจ้า แต่พอมาคิดอีกที เรื่องนี้จะโทษเจ้าฝ่ายเดียวก็คงไม่ถูก ข้าเองก็มีส่วนผิดที่ไม่รู้จักสอนเรื่องเล่ห์บุรุษ แล้วดันส่งเจ้าไปดูแลคนอย่างนายท่านหลี่ หนำซ้ำยังคิดจะยกเจ้าให้คนพรรค์นั้นอีกด้วย”“หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ” นางเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้เป็นเจ้านายมู่หรงอี้หวายรับรู้ได้ถึงอาการหวั่นไหวหวาดหวั่นในดวงตาของเหม่ยเหมย แต่ก็ตัดสินใจเอ่ยความจริงอันน่าเจ็บปวดต่อไป “ยามบุรุษต้องการหญิงงามนั้น พวกเขาสามารถสรรหาถ้อยคำหวานหูมาหว่านล้อมได้เป็นร้อยเป็นพันคำ แต่หลังจากได้เชยชมสมใจ ก็สามารถทิ้งขว้างพวกนางได้อย่างไม่ไยดี”“แต่นายท่านหลี่รับปากจะรับบ่าวเป็นอนุ จะเรียกว่าถูกทอดทิ้งได้อย่างไร”“เด็กโง่ เขาไม่ได้มาทาบทามเพราะรักชอบเจ้าจริง แต่เป็นเพราะเขาทำผิดธรรมเนียมแตะต้องคนของตระกูลอื่น หนำซ้ำข้ายังได้ข่าวมาว่าเขาแค่หน้ามืดตามัว เพราะเจ้าหน้าตาคล้ายฮูหยินผู้ล่วงลับ แต่ที่น่าตกใจก็คือ แม้แต่ชื่อก็ยังคล้ายกัน สุราทำให้เขาเห็นเจ้าเป็นคนอื่น เช่นนี้ยังจะหลงงม

  • เงารักอสุรา   ตอนที่70 หาโอกาสพบกับเขา

    “ข้าไปชายแดนตะวันออกครานี้ เลยคิดจะหาโอกาสพบกับเขา โชคดีที่เว่ยอ๋องออกหน้าพูดให้ จึงได้ปิ่นหยกของท่านอาจารย์มาชุดหนึ่ง” เย่เทียนหลางหยิบกล่องใส่ปิ่นออกมาจากแขนเสื้อ แล้วยื่นให้ภรรยาของสหาย โดยไม่สนมู่หรงอี้หวายที่ยืนหน้าทะมึนอยู่เสี่ยวจูกับเหม่ยเหมยต่างมองหน้ากันไปมา พวกนางไม่แน่ใจว่าเย่เทียนหลางจงใจยั่วโทสะนายหนุ่มหรือไม่ ถึงได้พูดเรื่องปิ่นขึ้นมาในเวลานี้ หากฮูหยินน้อยรับเอาไว้ มีหวังนายน้อยได้อาละวาดจนเรือนถล่มเป็นแน่“จื่อเหยาขอบคุณพี่ชายยิ่งนัก แต่ของล้ำค่าหายากเช่นนี้ น้องสาวคงรับไว้ ไม่ได้”“มิได้ เจ้าห้ามปฏิเสธ”“...” หลี่จื่อเหยาเพียงอมยิ้ม โดยไม่มีท่าทีจะยื่นมือออกไปรับของขวัญ“เพื่อความสบายใจ ให้ถือเสียว่าปิ่นหยกชิ้นนี้เป็นของขวัญแต่งงานย้อนหลังก็แล้วกัน” เย่เทียนหลางพยายามหาเหตุผลที่ฟังขึ้น อย่างไรวันนี้เขาต้องส่งมอบปิ่นนี้ให้จงได้“น้องสาวตรวจรายการของขวัญ พบว่าท่านให้มาแล้ว เช่นนั้นคงมิกล้ารับเพิ่มเติมอีก” หลี่จื่อเหยาให้เหตุผลด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเย่เทียนหลางขมวดคิ้ว ทำเสียงเข้มไม่พอใจ “นั่นมันของพ่อข้า ไม่ใช่ของข้าเสียหน่อย”“น้องสาวไม่อาจรับไว้จริงๆ เจ้าค่ะ” หลี่จื่อเ

  • เงารักอสุรา   ตอนที่69 ศาลาริมสระบัว

    ทางด้านศาลาริมสระบัว เหม่ยเหมยแจ้งเย่เทียนหลางว่า นายของตนให้เขาไปรอที่ห้องรับรอง แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด วันนี้คุณชายสกุลเย่ถึงได้ดื้อดึงนัก เขายังคงนั่งคุยกับหลี่จื่อเหยาต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้นางจะให้เหตุผลกับเขาว่าหากมู่หรงอี้หวายไปที่ห้องรับรองแล้วไม่พบแขก เกรงว่านางจะถูกตำหนิเอาได้ แต่สหายของเจ้านายก็มิได้นำพาร่างสูงในอาภรณ์สีขาวขลิบฟ้าปักลายเมฆา เดินเข้ามาในศาลาริมสระบัวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม มู่หรงอี้หวายส่งสายตารักใคร่ให้ภรรยาพร้อมเดินไปยืนอยู่ด้านหลังของนาง พลันแตะฝ่ามือลงบนไหล่บอบบางอย่างแผ่วเบา อากัปกิริยาแสดงออกถึงความสนิทสนมและเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่ในทีชายหนุ่มละสายตาจากภรรยา แล้วมองตรงไปยังเย่เทียนหลางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ริมฝีปากบางเอื้อนเอ่ยต้อนรับสหายด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มเป็นกันเอง จากนั้นจึงค่อยหย่อนกายลงบนเก้าอี้เคียงข้างสตรีของตนมู่หรงอี้หวายรับน้ำชาจากเสี่ยวจูมาจิบ ก่อนจะเริ่มถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของสหายราวกับห่วงใย เย่เทียนหลางเอ่ยขอบคุณแล้วเริ่มเล่าเรื่องการเดินทางครั้งล่าสุดให้สองสามีภรรยาฟังอย่างออกรสในจังหวะที่เขาเล่าถึงเรื่องน่าตื่นเต้นอย่างเช่น การ

  • เงารักอสุรา   ตอนที่68 ข้ามีงานต้องทำ

    “หากไม่มีอะไรจะพูดก็ออกไป ข้ามีงานต้องทำ” เขาว่าแล้วโบกมือไล่ทันที“มี...มีเจ้าค่ะ บ่าวบังเอิญผ่านไปพอดี ก็เห็น... เห็น...” นางทำหน้าเหมือนกลืนยาขม “บ่าวเห็นคุณชายเย่กอดจูบกับฮูหยินน้อยอยู่ในศาลาริมสระบัวเจ้าค่ะ” หลินหลินเอ่ยเสียงเบา ทำราวกับว่าไม่ต้องการให้ผู้ใดได้ยินทว่าความจริงนางอยากกู่ร้องให้ก้องคฤหาสน์ ป่าวประกาศให้ทุกคนได้รู้ถึงพฤติกรรมน่าอายของหลี่จื่อเหยายามนี้มู่หรงอี้หวายรู้สึกเหมือนถูกหลินหลินเอาค้อนฟาดศีรษะ ทั้งมึนงง และเจ็บปวดยิ่งครั้นเห็นนายหนุ่มนั่งนิ่ง ไม่มีท่าทีเดือดดาลอย่างที่คิด หลินหลินก็ยิ่งร้อนใจ “บ่าวเคยได้ยินคนพูดกันว่า ฮูหยินน้อยเคยผิดสัญญาแต่งงานกับนายน้อย แล้วไปหมั้นหมายกับคุณชายเย่ จนเป็นเหตุให้ท่านได้รับบาดเจ็บ เดือดร้อนถึงนายท่านใหญ่ที่ต้องออกปากไกล่เกลี่ย ตระกูลหลี่จึงยอมรักษาสัญญากับตระกูลมู่หรง แต่พอนายน้อยป่วย จำอะไรไม่ค่อยได้ ทุกคนก็พากันปกปิดเรื่องนี้จากท่าน บ่าวคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าชายหญิงคู่นี้จะยังเหลือเยื่อใยกันอยู่ ถึงได้กระทำเรื่องงามหน้ากลางวันแสกๆ กลางสวนไม่อายฟ้าดิน...”ความอดทนพังทลาย มู่หรงอี้หวายควันออกหู เขาตวาดออกไป ด้วยน้ำเสียงอันดุด

  • เงารักอสุรา   ตอนที่67 ข้ารับปากท่าน

    “ก็ได้ ข้ารับปากท่าน แต่ต้องไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าถุงหอมนี้ข้าเป็นผู้ทำขึ้น”“ไม่ต้องห่วง ความจริงแล้วพี่ชายเนื้อหอมมาก ใช่ว่าจะไม่เคยมีผู้ใดมอบถุงหอมหรือผ้าเช็ดหน้าให้ อี้หวายเองก็ไม่เคยละลาบละล้วงถามว่าเป็นของคุณหนูบ้านใดสักครั้ง” เขารู้ว่านางกังวลเรื่องใดจึงเสริมความมั่นใจได้ตรงจุด “แล้วข้าจะบอกให้อีกอย่างหนึ่ง อี้หวายไม่ชอบกลิ่นหวานเอียนเช่นนี้หรอก เจ้าเปลี่ยนเป็นพวกกลิ่นอ่อนๆ หรือ พวกกลิ่นไม้หอมราคาแพงคงถูกใจเขามากกว่า”หลี่จื่อเหยาคร้านจะทวงชายหนุ่มอีกต่อไป นางตั้งใจว่าจะปักถุงหอมอันใหม่ที่ประณีตกว่าเดิม และคงต้องเปลี่ยนเป็นกลิ่นอื่นตามคำแนะนำของเย่เทียนหลาง นางจึงล้มเลิกความตั้งใจ แล้วกลับไปนั่งจิบชาตามเดิมครั้นเห็นนายหญิงกับแขกต่างกลับไปนั่งประจำที่แล้ว เสี่ยวจูก็ถอนหายใจโล่งอก แต่ก็อดตำหนิเย่เทียนหลางมิได้ ชายผู้นี้มีใจให้นายหญิงจริง แต่ทั้งสองก็นับว่าไร้ซึ่งวาสนาไปแล้ว ไม่ใช่ว่าควรจะรักษาระยะห่างกันหรอกหรือเนื่องจากเสี่ยวจูอยู่ที่นี่มาเป็นแรมเดือน นางไม่ได้หูหนวกตาบอด ไยจะไม่รู้ว่ามู่หรงอี้หวายไม่ใช่คนใจเย็น แม้หน้าตาหล่อเหลาดูสุขุมลุ่มลึก ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่น่าลุ่มหล

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status