บทที่ 14 ปกป้อง

บ่าวชายผู้นั้นจ้องมองเจียงหว่านหนิงด้วยแววตาแทะโลมอย่างไม่ปิดบัง เจียงหว่านหนิงเริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ปกติเอาเสียแล้ว นางพยายามแกะมือของบ่าวชายผู้นั้นออก แต่ทว่าเขากลับไม่ยอมปล่อยมือออกจากนาง เจียงหว่านหนิงเริ่มหมดความอดทนแล้ว นางจึงยื่นมือไปหยิกเข้าที่เอวของบ่าวชายผู้นั้นอย่างสุดแรง บ่าวชายสะดุ้งตัวโยนปล่อยมือออกจากเอวของนางอย่างรวดเร็ว เจียงหว่านหนิงไม่รอช้า รีบยื่นมือไปจับมือของบ่าวชายผู้นั้นมา และหักนิ้วมือของเขาทันที

เรื่องหักนิ้วคนนี่นางถนัดนักแหละ!!!

บ่าวชายจ้องมองเจียงหว่านหนิงอย่างเอาเรื่อง เขาเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด แต่ทว่ากลับไม่ยอมลดละ สตรีงดงามเช่นนี้มาอยู่ตรงหน้า เขาไม่มีทางปล่อยนางหลุดมือไปเป็นแน่ คุณหนูบอกแล้วว่า ถ้าหากเขาทำสำเร็จ นางจะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน

เจียงหว่านหนิงพยายามดิ้นรนสุดกำลัง ทั้งถีบทั้งเตะ แต่เพราะน้ำลึกเกินไป การอยู่ในน้ำนานๆ นางย่อมเริ่มไร้เรี่ยวแรง บ่าวชายผู้นั้นคว้าเอวของนางอีกครา แต่ทว่าครานี้เพียงแค่มือเขาแตะถูกเอวของนาง ก็ถูกใครบางคนยกเท้าถีบอย่างเต็มแรง เจียงหว่านหนิงหันไปมอง ก่อนจะพบว่าเป็นไป๋จื่อเซียนนั่นเอง

เขาจ้องมองบ่าวชายผู้นั