Share

ตอนที่69ทำไมถึงโกรธ

last update Last Updated: 2025-08-03 11:02:51
เสียงกระบี่กรีดผ่านอากาศ ด้วยความเร็วที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เสียนหยางไม่ทันระวังตัวเมื่อหลี่เจินหรงพุ่งเข้ามาด้วยกระบี่ในมือ สายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธและความเจ็บปวด ส่งผลให้กระบี่ของเขาบาดลึกเข้าที่แขนของเสียนหยางอย่างรวดเร็ว เสียนหยางพยายามหลบเลี่ยงแต่ไม่ทัน

"อั๊ก" เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเสียนหยางดังขึ้น ขณะที่เลือดไหลทะลักออกมาจากรอยบาดที่แขนของเขา เขาล้มลงกับพื้นอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

จ้าวอินหลัวผงะหงาย

“อย่าฆ่าเขา”

หลี่เจินหรงหันมองใหบน้าซีดเผือดของจ้าวอินหลัว เขาไม่รอช้าก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและใช้กระบี่เสียบเข้าที่กลางอกของเสียนหยาง เสียงของกระบี่ที่แทรกทะลุเนื้อดังขึ้น ก่อนที่ร่างของเสียนหยางจะล้มลงกับพื้น เลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก

" ไม่ ไม่ไม่ ม่ายยยยยย ท่านฆ่าเขาทำไม"

จ้าวอินหลัวกรีดร้องออกมาเสียงดัง สายตาของอินหลัวเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว ขณะที่เธอเห็นร่างของเสียนหยางที่นอนจมกองเลือด มือของเธอสั่นไปหมด รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาทับ

เลือดที่ไหลออกจากร่างของเสียนหยางเหมือนจะบ่งบอกถึงการสูญเสียที่ไม่อาจยับยั้งได้ กลิ่นของเลือดที่ฉุนเข้าจมูกทำให้จ้า
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย   ตอนที่143

    อินหลัวอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้างตกใจ หัวใจเต้นแรงขึ้นขณะที่ซ่งเหล่ยชิงซางมองไปที่อินหลัวด้วยความตกใจเช่นกัน "อินหลัวเจ้าตั้งครรภ์หรอกหรือ" เขาพูดเสียงเบาหวิวก่อนจะหลับตาลงช้าๆ และถอนหายใจยาวในใจเจ็บปวดอย่างที่สุดเมื่อรู้ว่าไม่อาจยื้อคนที่รักไว้ได้อินหลัวนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ข้างๆ แท่นนอน รู้สึกไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ ความรู้สึกแปลกประหลาดปนเปไปด้วยความหวาดหวั่น และตื่นเต้นดีใจไปพร้อมๆ กันยกมือขึ้นลูบที่หน้าท้องเบาๆ“ลูกของท่านอ๋องอย่างนั้นหรือ” ยิ้มบางๆกลางป่าหลี่เจินหรงนั่งอยู่ท่ามกลางป่าที่เงียบสงบ เสี่ยวหม่าที่กำลังยิ้มแย้มเดินเข้ามาด้วยกระต่ายป่าย่างตัวโตในมือพร้อมกับกลิ่นหอมของเนื้อย่าง"ท่านอ๋องขอรับ กินอะไรเสียหน่อยขอรับ กระต่ายป่าย่างหอมๆ นี้น่าจะทำให้ท่านรู้สึกดีขึ้นบ้างนะขอรับหลังจากที่จตรอมใจมานานที่นายหญิงอินหลัวหายไป" เสี่ยวหม่ายิ้มแย้มพูดทีเล่นทีจริงยื่นกระต่ายป่าย่างไปที่หลี่เจินหรง“พูดมากจริงเชียวข้าคิดถึงอินหลัวก็ถูกแล้วจะให้ข้าคิดถึงเจ้าหรือเสี่ยวหม่า”“ขอรับๆๆๆ เข้าใจแล้วขอรับ”หลี่เจินหรงรับกระต่ายจากมือเสี่ยวหม่าแล้วสูดดมกลิ่นหอมของมันก่อนที่จะกัด

  • เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย   ตอนที่142ตั้งครรภ์

    เสียงฝีเท้าจากทางประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูจะแง้มออก เสียงรองเท้าบนพื้นไม้ดังไม่มากนักในตำหนักที่เงียบสงัด เสียนหยางก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่าทางมั่นคงขรึม เขาไม่รีรอเมื่อเห็นอินหลัวนอนนิ่งอยู่บนแท่นนอน ใบหน้าของนางซีดจางแต่ดวงตายังวาวด้วยประกายความหวังเมื่อเห็นคนคุ้นเคย“เสียนหยางท่านมาได้อย่างไร” เสียนหยางยิ้มบางๆ“ข้ามานี่เพื่อรับตัวท่าน” อินหลัวกระโดดลงจากแท่นนอน"ห๊ะ ท่านมาช่วยข้าใช่ไหม อือออออ ดีจัง ฮืออออ ในที่สุดก็มีคนมาช่วยข้าแล้ว รีบพาข้าออกไปเถอะ" อินหลัวยิ้มทั้งน้ำตา พลางวิ่งเข้ามายืนตรงหน้าเสียนหยางเสียนหยางยืนนิ่งไปเพียงครู่ ถอนหายใจยาวพลางส่ายหน้า "ข้า... ข้าๆๆๆ ไม่ได้มาช่วยท่าน แต่ข้ามาตามคำสั่งของบิดา ท่านให้พาท่านกลับไปที่วังหลวง เพื่อถวายตัวกับฝ่าบาทในฐานะพระสนม" น้ำเสียงจริงจังของเขากระทบใจอินหลัวเหมือนมีดทิ่ม“ดวรแล้วเวรแท้ทำไมทำกับข้าแบบนี้อือออไม่ได้รชนะข้าไม่ได้อยากจะไปไม่ได้อยากเป็นสนม”อินหลัวทรุดกายลงกับแท่นนอน แข้งขาพลันอ่อนแรง เสียนหยางก้มหน้า"แน่ใจนะ... ว่าเป็นพ่อคน ทำไมทำกับลูกสาวแบบนี้ดีนะที่อินหลัวคนนั้นตายไปแล้วไม่อย่างนั้นนางช้ำใจตายแน่ๆ เป็นพ่อขายล

  • เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย   ตอนที่141ข้าจะฆ่านางเสีย

    เขาก้าวเข้ามาใกล้นางทีละก้าว สายตาคมดั่งเหยี่ยวจับจ้องใบหน้าที่สั่นไหวของนาง“เขาอยู่ ข้าตาย... ข้าตาย เขาอยู่ เข้าใจหรือไม่”อินหลัวเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาใสสะท้อนเปลวไฟราวกับจะร้องไห้แต่ก็ฝืนกลั้นไว้ “ทำไมต้องเป็นเช่นนั้น..พวกท่านไม่รุ้จักคำว่าสันติไม่รุ้จักคำว่าเจรจาหรือ ทำไมจ้องจะรบกันอย่างเดียว”“เจ้าไม่เข้าใจหรอกอินหลัวว่าข้าเจ็บปวดเพียงใด ข้าไม่มีทางเจรจา เพราะนี่คือสงคราม” เสียงของอ๋องเหล่ยแน่นหนัก “และเพราะข้ายังมีเจ้าที่ต้องปกป้อง เขาแย่งชิงเขาคุกคามและเขาต้องการตัวชายาข้าชายาที่ข่้ารัก”อินหลัวนิ่งงัน ใจเต้นแรงราวจะทะลุออกจากอก ไม่รู้ว่าเพราะคำพูดนั้นคือความจริงหรือเพียงคำลวงเพื่อกลบเสียงดังก้องในใจเขาเองแสงเทียนในห้องทำงานของราชครูจงสั่นไหวตามลมยามค่ำ ด้านนอกสายฝนซัดกระทบหลังคาเป็นจังหวะเหมือนหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นทุกคราวเมื่อความจริงถูกลากขึ้นมาสู่แสง แผ่นหนังสือเล่มเก่านอนเปิดค้างไว้อย่างไม่เป็นระเบียบ ใบหน้าของราชครูจงลึกเป็นรอยกังวล แต่ท่วงท่าทางยังคงหนักแน่นดุจไม้ค้ำจุนตระกูล "ท่านพ่อลูกอับจนหนทางแล้ว ท่านอ๋องลืมเลือนคำมั่น และยังตีตัวออกห่าง ทุกลมหายใจล้วนมีแค่เพียงจ

  • เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย   ตอนที่140อ๋องเหล่ยซิงซาง

    แคว้นเหนือคืนนี้อากาศเย็นชื้น กลิ่นน้ำค้างผสมกับควันไฟจากเชิงเทียนลอยคลุ้งในห้องเล็กที่จัดเป็นตำหนักชั่วคราว แสงโคมสลัวจับเงาใบหน้าอ่อนหวานของอินหลัวให้ดูงดงามยิ่งขึ้น อ๋องซ่งเหล่ยชิงชางยืนที่มุมโต๊ะ ประคองถ้วยข้าวต้มร้อนๆ ด้วยท่าทีทะนุถนอมราวกับบรรจุสิ่งล้ำค่า"เจ้าตื่นแล้วสินะ" เสียงเขาอ่อนโยน ขณะยื่นข้าวต้มมาใกล้ๆ ดวงตาเงาเป็นประกายความยินดีอินหลัวหลุบตามองถ้วยข้าว ริมฝีปากสีอ่อนบีบเป็นเส้น เห็นมือเรียวของอ๋องเหล่ยกำลังแดงระเรื่อจากรอยลวกเล็กน้อย รอยแดงนั้นนทำให้อินหลัวเกิดความไม่สบายใจในอกจนเผลอส่งเสียงออกมา“อะมือท่าน”"โอ๊ย ขอโทษที่... บังเอิญว่าข้าร้อนแล้ว วางมันไม่ได้ ข้าวต้มนี่มันก็ร้อนไปหน่อย" อ๋องเหล่ยพูดยิ้มๆ คล้ายกลบเกลื่อนบางอย่าง แต่แววตาที่มองมายังอินหลัวกลับอ่อนโยนจนคนโดนมองแทบละลายอินหลัวเงยหน้าขึ้นช้าๆ พูดเสียงเบา "มือของท่าน...โดนข้าวต้มร้อนๆ ลวกมาหรือ"อ๋องเหล่ยสะดุ้ง รีบเอามือหลบด้วยท่าทีติดขัด "เปล่า ไม่ได้โดนลวกนะ มือข้าก็แดงแบบนี้แหละ" เขาพูดคล้ายประชดตัวเองแล้วหันหน้าน้อยๆ รู้สึกเขินอายที่คนเห็นความไม่เรียบร้อยนั้นจังหวะนั้น หลงเจียงวิ่งพรวดเข้ามาในห้อง

  • เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย   ตอนที่139ไร้คำกล่าวใด

    "ท่านอ๋อง... ข้าขอโทษที่... ไม่อาจรักท่านได้เหมือนวันแรก..."เสียงของนางเริ่มสั่นเครือ “หัวใจของข้า... ตอนนี้... มีเพียงท่านอ๋องเหล่ย...แต่ในเมื่อข้าไมไ่ด้รักตอบข้าก็ไม่ควรจะอยู่ให้เจ็บช้ำ”ราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจ หลี่เจินหรงนิ่งงัน ความเจ็บแปลบแล่นขึ้นกลางอก ดวงตาคมหลับลงช้า ๆ เสียงลมหายใจของเขาขาดห้วง "พอแล้ว... หยุดพูดชื่อคนเลวนั่นเสียที..." เสียงของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่นและสิ้นหวังแต่หรูหมิ่นยังคงฝืนยิ้ม แม้ริมฝีปากจะแตกร้าวจากพิษที่กัดกร่อน“ท่านอ๋อง... ปล่อยข้าไปเถอะ... ในเมื่ออ๋องเหล่ยไม่รักข้า... ข้าก็ไม่ควรจะอยู่...ปล่อยข้าไปเสีย”มือของนางค่อย ๆ ยกขึ้นมาวางบนแก้มของหลี่เจินหรง นิ้วเรียวที่เย็นเฉียบไล่ไปตามแนวกรามของเขา“ข้าขอบคุณท่าน... ที่เคยเมตตาข้า... ถึงแม้ข้าจะโง่... ที่เผลอไปรักคนที่ไม่ควรรักก็ตาม...”หลี่เจินหรงกัดฟันแน่น เสียงในลำคอดังก้องราวสัตว์บาดเจ็บ “หรูหมิ่น ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าพูดเช่นนั้น เจ้าอย่ากล้าทิ้งข้าไว้คนเดียว...”แต่เสียงตอบกลับมามีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาที่ค่อย ๆ จางหายไป พร้อมกับรอยยิ้มสุดท้ายที่ยังค้างอยู่บนริมฝีปากของหรูหมิ่นร่างบางแน่นิ่งใน

  • เจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย   ตอนที่138เจ็บปวด

    "ท่านอ๋องๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้วพระชายาหรูหมิ่นดื่มยาพิษ ตอนนี้อาการสาหัส ท่านอ๋องรีบหน่อยขอรับ" เสี่ยวหม่าวิ่งหน้าตื่นเข้ามาด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาซีดเซียว ผิดปกติจากทุกครั้งที่มีเหตุหลี่เจินหรงที่นั่งอยู่บนแท่นนอนพลันสะดุ้งตัว หัวใจของเขาเต้นรัวจนแทบจะออกจากอก เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวหม่าที่แจ้งข่าวร้าย เขาไม่รอช้า รีบลุกขึ้นจากแท่นนอนอย่างเร่งรีบ เขาจับเสื้อคลุมขึ้นมาสวมอย่างเร่งรีบ ด้วยความกังวลที่ท่วมท้นจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้"เสี่ยวหม่าตามท่านหมอไป๋อี้เซิงให้ไปที่ห้องของพระชายาเดี่ยวนี้ " หลี่เจินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ สั่งการอย่างเร่งรีบเสี่ยวหม่าพยักหน้าแล้วรีบวิ่งออกไปในทันที โดยไม่ทันได้รอคำสั่งเพิ่มเติมจากหลี่เจินหรงหลี่เจินหรงวิ่งไปยังห้องพักของหรูหมิ่นอย่างรวดเร็ว หัวใจของเขายิ่งเต้นรัวมากขึ้น เขารู้สึกถึงความตื่นตระหนกที่กัดกินหัวใจ เมื่อเห็นร่างบางของหรูหมิ่นนอนอยู่บนเตียง ผิวหน้านั้นซีดเซียว ปากซีด ใบหน้าหวานที่เคยร่าเริงกลับถูกบดบังไปด้วยอาการเจ็บปวด ร่างกายที่สั่นสะท้านจากพิษที่เพิ่งถูกดื่มไปไม่นาน"หรูหมิ่น" หลี่เจินหรงรีบเข้าไปใกล้ๆ และเอื้อมมือไปประคองร่างบางที่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status