EP 1 จุดเริ่มต้น

EP 1

จุดเริ่มต้น

..................

“อึก!（＞﹏＜）” น้ำขิงได้แต่หลับตานิ่ง นั่งกำสองมือที่ประกบกันเอาไว้แน่น ในขณะที่กำลังถูกเจ้านายหนุ่มไซร้ซอกคอของเธอ ตอนนี้เธอนั่งนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเจ้านายหนุ่มราวกับรูปปั้นหิน

จุ้บ...

จุ้บ...

แผล็บ

“อึก! คะ คุณขุนพลคะ” น้ำขิงสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็สัมผัสได้ถึงความสากจากลิ้นร้อนของชายหนุ่ม ตอนนี้เขากำลังลากไล้มันไปทั่วบริเวณลำคอของเธอ จนมันรู้สึกจักจี้ไปหมด ไหนจะไรหนวดคมของเขา ยามที่ถูไถใบหน้าไปมา ก็พานทำให้รู้สึกคันๆ

จุ้บ!

สงสัยนอกจากจุมพิตและโลมเลียจะยังไม่เพียงพอสำหรับชายหนุ่ม เพราะตอนนี้เขากำลังดูดเม้มเพื่อสร้างรอยคิสมาร์กสีแดงบนต้นคอของหญิงสาว

“อื้อ! เจ็บนะคะ” น้ำขิงโวยวาย ใบหน้าหวานแลดูเหยเกเพราะไม่เคยถูกทำอะไรแบบนี้มาก่อน จึงพยายามจะใช้มือดันคนตรงหน้าออก แต่ทว่า กลับถูกคนตรงหน้าฉกฉวยริมฝีปากไปอีกครั้ง

จุ้บ! จ้วบ....

“อื้อ!” ร่างบางส่งเสียงครวญครางออกมา เมื่อคนตรงหน้าทั้งดูดเม้มทั้งขบกัดริมฝีปากของเธอเพื่อให้เธอเปิดปากยอมรับลิ้นร้อนของเขาที่พยายามจะเข้าไปควานหาความหวานด้านใน

จุ้บ ๆ จ้วบ ๆ

ใช้เวลาไม่นานร่างสูงก็ทำให้น้ำขิงยอมเปิดริมฝีปากจนได้ รสจูบอันร้อนแรงทำเอาคนด้อยประสบการณ์ถึงกับร่างกายอ่อนยวบ สติที่มีก็พร่าเลือนไปหมดราวกับได้ดื่มของมึนเมาเข้าไป

‘ทะ ทำไมถึงจูบเก่งขนาดนี้กันนะ’

‘ต้องมีแฟนมาหลายคนแล้วแน่ ๆ เลย’ น้ำขิงได้แต่พึมพำในใจด้วยสติอันน้อยนิดที่มี และเพราะถูกชักจูงด้วยรสจูบ เธอจึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าใครบางคนกำลังปลดกระดุมเสื้อของเธออยู่ในตอนนี้ ซึ่งมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คนตรงหน้าผละจูบออกไปแล้ว และเขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาวาววับ

แปร๊ด!

“อ๊ะ!”

น้ำขิงอุทานด้วยความตกใจ เมื่อมองสำรวจร่างตัวเองเพราะเห็นเขาเอาแต่มองเธอนิ่ง เมื่อเห็นว่าตอนนี้เสื้อของเธอได้ถูกปลดกระดุมออกจนหมด เผยให้เห็นบราเซียสีดำไร้ลวดลาย ที่กำลังกอบกุมเนินนุ่มนิ่มขนาดพอดีเอาไว้ เพียงเท่านั้นใบหน้าสวยก็ร้อนฉ่าขึ้นมา เธอรีบใช้มือกอบกุมชายเสื้อมาปิดเอาไว้อย่างรีบร้อน แต่ทว่า มีหรือที่คนแกะออกไปจะยอมให้เธอปิดบังสิ่งน่ามองตรงหน้าได้

หมับ!

มือเล็กทั้งสองข้างของน้ำขิงถูกขุนพลจับรวบเอาไว้เหนือศีรษะ ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกดันให้นอนราบลงไปบนโต๊ะทำงาน ตามด้วยร่างสูงที่คลานมาคร่อมทับให้เธออยู่ใต้อาณัติของเขา ดวงตาคมกวาดมองใบหน้าสวยที่ชวนให้หลงใหลในยามนี้ที่แดงซ่านลามไปถึงใบหู ก่อนที่สายตาของเขาจะเลื่อนลงไปมองยังเนินนุ่มนิ่มด้วยสายตาแวววับอย่างไม่ปิดบัง

‘ใช่หรือเปล่า นี่ใช่เจ้านายสี่ตาจอมโหดจริงๆ หรือเปล่า (T^T) ’ น้ำขิงครวญครางในใจ เพราะตอนนี้เจ้านายที่เธอคิดว่ารู้จักมาตลอดห้าปี เหมือนกลายร่างเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน คนที่คิดว่าเนิร์ด และไร้สีสัน แต่ทว่าในยามที่ปลดเปลื้องทุกพันธนาการออก กลับดูฮ็อตได้ขนาดนี้ ยิ่งรอยสักที่หน้าท้องของเขา มันยิ่งทำให้รู้สึกวูบวาบขึ้นมาแปลก ๆ

‘ทำไมคนที่มักจะมองกันด้วยสายตาเย็นชาเหมือนโกรธกันตลอดเวลา และก็พูดจาแดกดันทุกครั้งที่ขอลากลับก่อนเวลางานเพราะมีนัดทำธุระ ถึงกลับมองฉันด้วยสายตาวาววับ ราวกับสัตว์ที่กำลังจะตะครุบเหยื่อด้วยนะ’

ฟึบ

“อึก...อื้อ!” ร่างบางที่ถูกมือหนาจับตรึงข้อมือไว้กับโต๊ะส่งเสียงอื้ออึงออกมาเบาๆ เมื่อมือหนาค่อย ๆ บีบเคล้นหน้าอกของเธอ

‘จะ จับแล้ว มะ มือเรียวสวยที่มีเส้นเลือดนูนขึ้นมาที่ฉันชอบ กะ กำลังบีบหนองโพของฉันอยู่ในตอนนี้ อ๊ากกกก! น้ำขิงอยากจะเป็นลม’

‘ใจหนึ่งก็ไม่อยากเสียตัว แต่อีกใจก็อยากลอง แต่ก็กลัวว่าพรุ่งนี้จะมองหน้ากันยังไง แล้วจะทำงานต่อได้ยังไง แต่รอยสักสุดเท่ตรงหน้าท้องนั่นก็ดูน่าลูบเอามากๆ’

‘โซฮ็อตมากแม่.....นี่แหละที่เขาเรียกว่าฮ็อตเนิร์ดของแทร่ (T0T) ’า

น้ำขิงตอนนี้ราวกับคนเป็นไบโพล่า ความคิดในหัวของเธอตีกันจนยุ่งเพราะไม่รู้จะโฟกัสอะไรก่อนดี ก่อนที่สติที่กำลังกระเจิดกระเจิงจะถูกเรียกกลับมาเมื่อบราเซียของเธอถูกถลกดันไว้ขึ้นเหนืออก เหลือไว้เพียงซาลาเปาขาว ๆ เปลือยเปล่าสองลูก ที่กำลังชูชันเรียกสายตาให้คนมอง ซึ่งสภาพจิตใจของหญิงสาวที่รักนวลสงวนตัวถึงขนาดไปตรวจสุขภาพประจำปีก็ยังขอรีเควสให้หมอผู้หญิงเป็นคนทำให้นั้น ตอนนี้เรียกว่าอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีเลยทีเดียว

แผล็บ!

ทันทีที่ลิ้นร้อนได้จรดลงบนยอดอก ร่างบางก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ก่อนที่มือทั้งสองข้างที่ก่อนหน้านี้ถูกจับล็อกเอาไว้ จะถูกปล่อยให้เป็นอิสระในเวลาต่อมา เพราะร่างสูงต้องการใช้มือของเขาในการกอบกุมบีบขยำเนินเนื้อนิ่มแทนในขณะที่ดูดเม้มมันไปด้วย

จุ้บๆ จ้วบ

“อึก! อื้อ” น้ำขิงรู้สึกทรมาน และไม่รู้ว่าจะหาอะไรมาช่วยระบายความทรมานที่มีอยู่ในตอนนี้ดี จึงคว้าสิ่งที่อยู่ใกล้มือที่สุด นั่นก็คือผมสีดำขลับของชายหนุ่มนั่นเอง

จุ้บๆๆ จ้วบๆ

“อึกๆ อื้ออ จักจี้ อื้อ!” น้ำขิงครวญคราง มือบางก็จิกขยุ้มผมของเจ้านายหนุ่มอย่างไม่เกรงใจ

‘นะ นุ่มลื่นมือดีจัง’

ในขณะที่น้ำขิงยังคงเพลิดเพลินกับการสัมผัสเส้นผมของเจ้านายหนุ่ม จู่ ๆ ขาเรียวทั้งสองข้างของเธอก็ถูกจับตั้งชันขึ้น โดยมีร่างสูงแทรกตัวไปกั้นกลางเอาไว้

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว เมื่อร่างสูงผละออกไปจากเนินอกของเธอเพื่อปลดซิปกางเกงตัวเอง และทันทีที่กางเกงสแล็คสีดำราคาแพงถูกถลกลง อะไรบางอย่างก็ชูชันขึ้นมาแทน ซึ่งภาพตรงหน้าทำเอาน้ำขิงตาโตด้วยความตกใจ

ฟึบ

‘อภิ มหึมา มหา อนาคอนดา!’

‘ลาออก’

‘พรุ่งนี้น้ำขิงจะลาออก แงงงงงง’

‘ถ้าโดนเจ้านั่นเข้าไป นะ น้ำขิงต้องตายแน่ ๆ’

เมื่อน้ำขิงได้เห็นสุดยอดความเป็นชายของคนตรงหน้าเต็มตา สัญชาตญาณก็บอกกับเธอว่าต้องหนี หญิงสาวจึงตัดสินใจแล้วว่าต่อให้ต้องลาออกจากงานเธอก็จะทำ เพราะเธอไม่อยากถูกเจ้าอนาคอนด้าตรงหน้าฉกตาย

พรึ่บ!

ร่างบางพยายามจะพลิกตัวหนี แต่ทว่าร่างสูงดันไวกว่า เขาจับกดเธอเอาไว้กับโต๊ะอีกครั้ง จนเธอไม่สามารถขยับไปไหนได้

“ไหนบอกจะไม่ป๊อด?” เสียงทุ้มเอ่ย ก่อนจะยกยิ้มร้ายที่มุมปากราวกับกำลังดูถูกคนใต้ร่าง

“กะ ก็ (￢﹏ ￢メ) ” น้ำขิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะเหลือบมองเจ้าอนาคอนด้าที่กำลังทิ่มท้องของเธออยู่ในตอนนี้ เมื่อร่างสูงเห็นท่าทางของน้ำขิง จึงเข้าใจได้ทันที ว่าอะไรที่ทำให้จู่ๆ หญิงสาวก็ตื่นกลัวขึ้นมา

“หึ”

“กลัวงั้นหรอ?”

“อื้อๆ (◕_◕❀) ” น้ำขิงพยักหน้าหงึกหงัก เพราะคิดว่าคนตรงหน้าจะเมตตายอมปล่อยเธอไป

แต่ทว่า.....

ฟึบ

จู่ ๆ การมองเห็นของเธอก็ดับลงเพราะฝ่ามือใหญ่ ร่างสูงเอามือปิดตาของเธอเอาไว้ ทำให้การมองเห็นถูกตัดขาด

“ที่นี้ ก็ไม่ต้องกลัวแล้วใช่มั้ย”

‘ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย…เฮ้ย! ไม่ใช่สิ นี่มันคนละประเด็นแล้วนะ (T^T) ’

หลังจากที่น้ำขิงถูกปิดตา เธอก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังทำอะไรอยู่ นั่นยิ่งทำให้ประหม่าขึ้นไปอีก จนกระทั่งแพนตี้ตัวบางที่สวมถูกถอดออกไป และ อะไรบางอย่างกำลังพยายามดุนดันอยู่กลางกายของเธอ

“อึก!” น้ำขิงรับรู้แล้วว่าอะไรกำลังพยายามแทรกกายเข้ามาในตัวเธอ พลันเกิดรู้สึกเกร็งขึ้นจนเผลอกัดริมฝีปากตัวเองจนแน่น

“อย่าเกร็ง เดี๋ยวเจ็บ”

นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่น้ำขิงจำได้ หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินแค่เสียงครางราวกับสัตว์ร้าย และเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของโต๊ะทำงานเท่านั้น

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )