Share
บทที่ 521 แยกทาง
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 522 การบุกรุกโดยคนเมา
เธอกำลังจะกรีดร้องเมื่อได้ยินเสียงล็อคประตู แต่ทว่าก็มีมือใหญ่ ๆ มาปิดปากของเธอพลางทำให้เธอทำโทรศัพท์ตกพื้น ในเวลานี้ตัวเธอแข็งด้วยความกลัว ไฟยังถูกปิดอยู่เธอจึงมองไม่เห็นใบหน้าของชายคนนั้น ทั้งหมดที่เธอรู้คือ ช่วงนี้มีข่าวเกี่ยวกับการบุกเข้าบ้านมากมายและไม่มีข่าวไหนจบลงโดยดี เธอจำได้ว่าเธอพกเงินไม่มากนัก เธอมีเครดิตสองสามพันในบัตรเครดิตของเธอ แต่เธอไม่อยากมอบมันให้เขา ผู้บุกรุกจะโกรธและฆ่าเธอถ้าเธอปฏิเสธที่จะให้เงินเขาไหม?ชายคนนั้นเหวี่ยงเธอไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์หนัก ๆ บนร่างกายของเขา เธอจับที่หลังโซฟาอย่างหวาดกลัวเพื่อให้ตัวเองมั่นคงและฉวยโอกาสกัดแขนของชายคนนั้น ความเจ็บปวดทำให้เขาต้องปล่อยมือจากปากของเธอและเธอก็ร้องออกมาว่า “ฉันไม่มีเงิน! ปล่อยฉัน! ฉันสามารถให้รหัสบัตรเอมีเอ็มคุณได้และฉันจะไปหายืมเงินส่งให้คุณในวันพรุ่งนี้ อย่าฆ่าฉัน!”น่าแปลกที่ชายคนนั้นไม่ขยับและไม่ตอบเธอ เธอคิดว่าบางทีเขาอาจจะกำลังพิจารณาใหม่อยู่ เขาเลยสงบลง “ผู้หญิงที่อายุเท่าฉันใช้ชีวิตเดือนชนเดือน ฉันจะมีเงินได้อย่างไร? หากคุณกำลังวางแผนที่จะปล้น คุณมาหาผิดคนแล้ว และฉันก็ไม่ได้สวยขนาดน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 523 คราวหน้า
เธอจะไม่ค้างคืนกับคนเมาที่ไร้เหตุผลแน่นอน ใครจะรู้ เขาอาจจะลองทำอะไรอีกครั้งก็ได้! หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็โทรหาไบรอัน “มารับเขาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะโยนเขาทิ้งที่ถนน หากมีใครเห็นภาพนั้น ครอบครัวเทรมอนต์จะต้องอับอายขายหน้า”จากนั้น เธอก็วางสายทันทีและเดินเข้าไปใกล้มาร์ค อย่างน้อยเขาก็ใส่กางเกงในอยู่ ด้วยวิธีนี้ ไบรอันจะไม่รู้สึกอึดอัดหรือเขินอายเมื่อมาถึงไม่นานหลังจากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเคาะที่ประตู เธอจ้องไปที่ไบรอันที่ยืนอยู่หน้าประตูและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “คราวหน้า อย่าปล่อยให้เขาคลาดสายตาเมื่อเขาเมาอีก”ไบรอันดูเขินอายเล็กน้อย เขาก้มศีรษะลงและอธิบายว่า “ผมควบคุมไม่ได้ว่าคุณเทรอมนต์จะไปที่ไหน”เขาพูดถูก แอเรียนไม่รบกวนไบรอันมากนักและยืนอยู่ที่ประตูพลางรอให้เขาอุ้มมาร์คที่หมดสติไป เธอรอจนกว่าพวกเขาจะเดินออกไปก่อนที่จะปิดประตูเธอกลับไปที่ห้องของเธอและนอนลงบนเตียง เธอถอนหายใจยาวพลางรู้สึกเหมือนฝันร้าย ความอึมครึมในใจรบกวนเธอโดยปฏิเสธที่จะปล่อยเธอไปที่แย่ที่สุดคือหน้าจอโทรศัพท์ของเธอแตก ตอนนี้โทรศัพท์ของเธอมีรอยร้าวขนาดใหญ่สองรอย โชคดีที่มันไม่ได้กระทบการทำง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 524 ทำไมฉันถึงต้องช่วยคุณ?
เฮเลนยังคงมีรูปลักษณ์ของผู้หญิงที่มีตำแหน่งอาชีพสูง เธอแต่งตัวให้เหมาะสมในทุกโอกาส เธอดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าและรักษากริยาท่าทางของเธอได้เป็นอย่างดี ไม่มีช่องโหว่ให้เห็นบนใบหน้าของเธอเลย จึงยากที่จะอ่านอารมณ์ของเธอออก ด้วยเหตุนี้ ผู้คนจึงไม่กล้าประเมินเธอต่ำเกินไป เธอวางมือบนโต๊ะและหยุดครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “แม่เสียใจมากสำหรับทุกสิ่งที่แอรี่และฌองทำกับลูก แม่คิดว่าแม่รับมือกับมันได้ไม่ดี”“ช่างมันเถอะ” แอเรียนตอบอย่างใจเย็น “พวกเขาไม่ได้รบกวนฉันมาสักพักแล้ว ช่วงนี้ค่อนข้างสงบ แต่เมื่อมีโอกาสฉันจะจัดการกับพวกเขา นั่นคือเหตุผลที่คุณมาที่นี่เหรอ?”ดวงตาของเฮเลนกวาดสายตาไปรอบ ๆ ชั่วครู่ก่อนที่จะพูดว่า “ตอนนี้พวกเขาอยู่ในคุก คนหนึ่งถูกตัดสินจำคุกห้าปีและอีกคนถูกตัดสินให้จำคุกหนึ่งปี แม่เพิ่งรู้ไม่นานมานี้เอง มาร์คเป็นคนทำ แม่แน่ใจว่าลูกคงไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”แอเรียนตกใจมาก แต่เธอไม่แสดงมันออกมา ในเวลาเดียวกัน เธอเริ่มสงสัยในเหตุผลที่เฮเลนมาเยี่ยมในวันนี้ เนื่องจากเฮเลนได้นำเรื่องที่แอรี่และฌองติดคุกขึ้นมาพูด จึงชัดเจนว่าเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดคุยกันเฉย ๆ ณ จุดนี้ แอเรียนทราบถึงส่วน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 525 ล่างาน
หลังจากที่ครุ่นคิด แอเรียนก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหามาร์ค “เฮเลนมาหาฉัน ฉันรู้ว่าคุณส่งแอรี่กับฌองเข้าคุก คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น ฉันไม่ต้องการติดค้างคุณ ต่อจากนี้ไป ปัญหาของฉันไม่ใช่เรื่องของคุณ”คำตอบตามมาในไม่ช้า “ตราบใดที่เธอเป็นของฉัน ปัญหาของเธอก็จะเป็นเรื่องของฉันเสมอ เธอกล้าที่จะส่งข้อความถึงฉันแทนที่จะบอกต่อหน้าฉันงั้นเหรอ?”เธอปิดโทรศัพท์และตรงไปที่เตียง เธอปฏิเสธที่จะตอบข้อความของเขาและเธอไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าเขาด้วย เธอไม่ได้ส่งข้อความนั้นไปเพื่อบอกให้เขาปล่อยแอรี่กับฌอง เธอเพียงต้องการให้เขาเลิกยุ่งกับปัญหาของเธอ เธอจะได้พักจากเขาโดยดีหรือไม่?...เมืองหลวงทิฟฟานี่ต้องเจอกับกำแพงอย่างต่อเนื่องหลังจากที่เธอไปสมัครงานในบริษัทต่าง ๆ จนเธอเริ่มกังวล เธอเพิ่งก้าวเข้ามาในบ้านและสัมผัสได้ถึงอากาศที่เย็นจากเครื่องปรับอากาศพลางรู้สึกสดชื่นมากจนเธอรีบเตะร้องเท้าออกจากเท้าและเดินไปที่โซฟาอย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้นั่งลง ลิเลียนก็หยุดเธอ “อยู่ให้ห่างจากโซฟา ไปอาบน้ำก่อน ฉันเพิ่งซื้อโซฟานี้มา มันแพงมาก อย่าแม้แต่กล้านอนบนมันกับร่างกายที่เหงื่อโซกของเธอ เธอออกไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 526 “ไม่มีอะไร”
แจ็คสันยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาจ้องมองไปที่ทิฟฟานี่และใส่แว่นกันแดดของเขาโดยไม่ตอบสนองต่อเธอ น่าเสียดายที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ตัวต่อพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขาโดยสิ้นเชิง เธอเดินไปจับแขนเขา “ฉันโอนเงินให้คุณแล้วนะ คุณได้รับมันหรือยัง? คุณวางแผนที่จะอยู่กี่วัน? ฉันไม่สามารถอยู่กับคุณได้ถ้าคุณวางแผนที่จะอยู่เป็นเวลานาน ฉันอยู่ได้เพียงสองวันก่อนที่ฉันจะต้องกลับไปหาทำงานต่อ”แจ็คสันเม้มปากและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องรอผม” หลังจากที่พูดจบเขาก็เดินไปที่บูธขายตั๋วในเวลานี้ ในที่สุด ทิฟฟานี่ก็ตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอวิ่งเข้าไปหาเขา "คุณเป็นอะไร? คุณดูไม่มีความสุขเลย”เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “สำคัญด้วยเหรอว่าผมจะมีความสุขหรือไม่? ตราบใดที่คุณมีความสุขมันก็ไม่สำคัญหรอก”ระฆังเตือนภัยดังขึ้นในหัวของทิฟฟานี่ทันที "เดี๋ยวก่อน! คุณหมายความว่าอะไร? ทำไมมันฟังดูเหมือนฉันทำให้คุณโกรธ? คุณเป็นผู้ชายนะ ทำไมต้องงอแงเหมือนผู้หญิงด้วย? แค่บอกฉันว่ามีอะไรผิดปกติ เราจะได้แก้ไขมัน”แจ็คสันไม่มีอารมณ์ที่จะพูดถึงเรื่องผิดปกติในสนามบินที่มีผู้คนพลุกพล่าน ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ใช่คนที่ชอบทะเล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 527 การทะเลาะวิวาทระหว่างคู่รัก
แจ็คสันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “คุณอยากจะหารค่าโรงแรมกับผมด้วยไหม? ผมไม่ได้ต้องการให้คุณช่วยผมประหยัดเงิน ทำไมคุณต้องคืนเงินค่าตั๋วเครื่องบินให้ผมด้วย? ผมมีเวลามากเกินพอที่จะไปรับคุณจากบ้าน แต่ผมไม่ทำ และคุณก็ไม่โกรธผมด้วย คุณไม่แม้แต่จะถามผมเรื่องนี้ ในความคิดของผม สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าคุณไม่สนใจผมเลย” เขาเป็นคนที่ไม่แยแสในความสัมพันธ์มาโดยตลอด มันเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคย ตอนนี้บทบาทได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร เขาจึงกำลังตื่นตระหนกในที่สุดสมองที่ทำงานช้าของทิฟฟานี่ก็เริ่มทำงานดีขึ้น ในที่สุดเธอก็รู้ว่าสิ่งที่เขาแสดงออกมาไม่ใช่เพราะเขาเบื่อเธอหรือเสียใจที่เดทกับเธอ เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก “ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่ไม่สนใจเรื่องนั้น ฉันแค่ไม่ต้องการใช้เงินของคุณก่อนที่เราจะแน่ใจในความสัมพันธ์ของเรามากกว่านี้ ฉันกลัวว่าแม่ของคุณอาจจะคิดว่าฉันตกลงคบกับคุณเพื่อเงิน ฉันรู้ว่าเงินจำนวนเล็กน้อยนี้ไม่สำคัญสำหรับคุณหรอก แต่นี่คือศักดิ์ศรีของฉัน ฉันคิดว่าคุณไม่มารับฉันเพราะคุณมีบางสิ่งที่สำคัญกว่าต้องทำ ทำไมฉันต้องงอนเรื่องแค่นี้ด้วย? ไม่ใช่ว่าฉันไม่สนใจคุณ ฉันแค่พยายามจะเข้าใจคุ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 528 มื้อเที่ยงที่ตึงเครียด
ทิฟฟานี่ชะงักก่อนที่จะพูดว่า “เราไม่ได้ทะเลาะกันจริงจัง เพียงแต่ว่าเราทั้งคู่ไม่เห็นตรงกันในบางเรื่อง หลักการของเราแตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น ฉันไม่ต้องการใช้เงินของเขามากเกินไปในขณะที่เรายังออกเดทกัน และฉันไม่ได้คร่ำครวญเพราะเขาไม่ได้ไปรับฉัน เขาคิดว่านั้นเป็นเพราะฉันไม่สนใจเขาและไม่รักเขา อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าการที่เราจะแบ่งค่าใช้จ่ายให้เท่า ๆ เป็นเรื่องที่ดีเพราะหากในกรณีที่เราเลิกกัน เราจะได้ไม่ติดค้างอีกฝ่ายหนึ่ง ทำไมฉันต้องงอนเพราะเขาไปรับฉันไม่ได้? ถ้าเขายุ่งจริง ๆ และฉันงอนแบบนั้น มันก็จะไม่สมเหตุสมผลเลยไม่ใช่เหรอ? นั่นเป็นเหตุผลที่เรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้ มันเป็นปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่กลับยุ่งเหยิง ฉันเหนื่อยมาก”แอเรียนมองว่า 'ความยุ่งเหยิง' นี้ไม่ใช่ปัญหา “เมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาควรมีความสุข คนหนึ่งจะต้องคอยประนีประนอม ถ้าเธอต้องการให้เขามีความสุข เธอควรปรับให้เข้ากับวิถีของเขา ถ้าเขาใส่ใจเธอมากกว่า เขาจะแคร์เธอ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ต้องกังวล ไปสนุกกันเถอะ เมื่อไม่นานมานี้เราเริ่มทำอาหารกลางวันที่ร้านกัน อยากกินกับเราไหม? หรือเธอจะออกไปทานอาหาร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 529 ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป?
มาร์คไม่ได้ให้คำตอบในทันที เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนจิตใจของแอเรียนฟุ้งซ่าน เธอปรารถนาอย่างสุดซึ้งที่จะลากแจ็คสันกลับมาและต่อยหน้าเขา เธอสงบสติอารมณ์และพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่จำเป็น ลาก่อน”มาร์คเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเธอ “เดี๋ยวฉันไปส่ง”เธอขมวดคิ้ว "ไม่จำเป็น"“ฉันบอกว่าฉันจะไปส่งไง” เขายืนยันในที่สุดแอเรียนก็ยอมจำนน เธอเข้าไปในรถของมาร์คแต่นั่งที่เบาะหลังอากาศเย็นในรถห่างไกลจากความร้อนแผดเผาภายนอก แอเรียนมองออกไปนอกหน้าต่างยังอาคารที่ผ่านไปมา ในใจของเธอว่างเปล่า เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ยึดมั่น ทำไมเธอถึงเข้ามาในรถกับเขา? ถ้าเธอไม่ตัดสินใจมากับทิฟฟานี่เธอคงไม่ต้องกินข้าวกับเขาทันใดนั้น มาร์คก็ทำลายความเงียบและพูดว่า “คืนนั้น ฉันขอโทษ ฉันดื่มมากเกินไป” น้ำเสียงของเขาไม่แยแสและเป็นยากที่จะได้ยินความจริงใจจากน้ำเสียงของเขา อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยมันก็ยังเป็นการขอโทษแอเรียนไม่อยากนึกถึงคืนนั้น เธอตอบด้วยน้ำเสียงไม่แยแสเหมือนกันว่า “ฉันรู้ว่าคุณดื่มมากเกินไป ไม่เป็นไร แต่อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก”เขาหยุดก่อนที่จะพูดว่า “คราวหน้าฉันจะไม่ไปหาเธอเมื่อฉันเมาอีก”เขากำลังบอกว่าเขาจะไปหา
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
