ทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของธัญญ่าเลย แต่เธอจะต้องรับผิดตลอด เพื่ออะไรกัน? การต้องแบกรับความผิดที่เธอไม่ได้ทำมันยุติธรรมตรงไหน? แล้วทำไมซัมเมอร์ถึงต้องเปิดโปงความทรงจำที่เจ็บปวดเหล่านี้ด้วย?!เมื่อเธอฟื้นคืนสติได้ในที่สุด ธัญญ่าก็ปล่อยมือจากคอของซัมเมอร์ด้วยความหวาดกลัวและร้องว่า “โอ้พระเจ้า… โอ้พระเจ้า! หนูขอโทษ! หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูขอโทษ! ได้โปรดอย่าตะคอกหนูนะ… ได้โปรดหยุดทรมานหนูด้วยคำพูดเหล่านั้นสักที…”มือของซัมเมอร์รีบจับคอตัวเองก่อนที่จะผลักผู้หญิงคนนั้นออกไป “แคร่ก… เธอจะฆ่าฉัน! แคร่ก ๆ… เธอ… เธอมันบ้า!” เธอร้องเสียงหลงอย่างตะกุกตะกัก ธัญญ่าน้ำตาไหลขณะที่เธอส่ายหัวโดยไม่หยุดหย่อน “มะ-ไม่! ไม่จริง! ไม่จริง… ไม่จริง ไม่จริง หนูไม่ได้จะฆ่าคุณ… หนูขอโทษ หนู…” ท่าทางที่โยกไปโยกมาของธัญญ่าทำให้ซัมเมอร์ขวัญเสีย นั่นมันอะไรกัน? ตัวตนที่แท้จริงของธัญญ่าเหรอ? ด้วยความกลัวหญิงชราคนนั้นจึงหันหลังและเผ่นออกจากอพาร์ทเม้นท์ เธอจะไม่อยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว เพื่อว่าจะมีอะไรที่น่ากลัวกว่านี้เกิดขึ้นอีก! ธัญญ่าเหลือบไปเห็นเงินที่ซัมเมอร์ลืมไว้ เธอจึงรีบหากระเป๋าเพื่อหยัดเงินเข้าไปก่อ
เสียงเคาะประตูรัว ๆ ทำให้ธัญญ่าที่หมดอาลัยตายอยากต้องลุกออกจากเตียงและเดินมาทางประตู เธอเหนื่อยเกินกว่าจะสงสัยแขกผู้ไม่ได้นัดล่วงหน้าของเธอคือใครเมื่อเธอเปิดประตูออกเธอก็พบกับแจ็คสันที่เดือดดาล ธัญญ่าตัวแข็งทื่อพลางนึกไม่ออกว่าจะต้องทำตัวอย่างไรผู้ชายที่ต้องการจะหลีกเลี่ยงเธอทุกวิธีทางก็มาหาเธอจนได้ “ถ้าเธออยากจะตีใครก็มาที่ฉันนี่! อย่ายุ่งกับแม่ฉัน!” แจ็คสันเดือดแค้นพลางกำหมัดแน่น เขาไม่มีนิสัยตบตีผู้หญิง เพราะฉะนั้นแม้ว่าเขาจะโกรธที่สุดเขาก็จะยับยั้งตัวเองไม่ให้ทำตามที่ใจปรารถนาธัญญ่าถอยหลังด้วยความเข้าใจ ความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นทำให้เธอต้องก้มหน้าด้วยความละอายใจ“ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอกระซิบ “ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรถือสาแม่ของคุณไม่ว่าเขาจะพูดทำร้ายจิตใจมากแค่ไหนก็ตาม ฉันไม่น่าฟิวส์ขาดและพลั้งมือเลย… ฉันขอโทษ ถ้าแม่คุณต้องการความช่วยเหลือทางการแพทย์หรืออะไรก็ตาม ฉันจะจ่ายเอง ฉันขอแค่อย่างเดียว ขอให้พวกคุณเลิกยุ่งกับฉันเถอะ ได้โปรด หยุดบังคับให้ฉันต้องคอยรู้สึกสิ้นหวังสักที” แจ็คสันสูญเสียความสามารถในการเห็นอกเห็นใจธัญญ่าไปแล้ว “เลิกแสร้งทำเป็นว่ารู้สึกผิดได้แล้ว สิ่ง
ธัญญ่าปิดประตูและเริ่มเล่าอดีตของเธอโดยไม่รอช้า “ตอนนั้นฉันยังเด็ก ประมาณสี่ขวบได้ เมื่อผู้คนเริ่มพูดกันว่าพ่อได้ฆ่าคนตาย “ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็หายไปจากชีวิตฉัน แล้วแม่ก็ทิ้งฉันไป ฉันไม่เหลือใครนอกจากคุณปู่ ผู้คนรอบตัวฉันต่างกระตือรือร้นและมีความสุขที่จะคอยเตือนฉ้นว่าเป็นลูกสาวของฆาตกรทุกครั้งที่พวกเขาเจอฉัน พวกผู้ใหญ่จะคอยห้ามไม่ให้ลูก ๆ ของพวกเขามาเล่นกับฉ้น แล้วหลังจากนั้นพวกเขาก็ตีฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาปฏิบัติต่อฉันเหมือนเป็นขยะสังคม คุณปู่กลัวว่าทั้งหมดจะทำลายฉันจนเขายอมเสียเงินทั้งหมดที่เขาออมไว้เพื่อพาหนูย้ายออกจากบ้านเกิดและมาเช่าบ้านอยู่ในเมือง “ตอนนั้นฉันอายุแปดขวบแล้ว แต่ความบอบช้ำจากที่ถูกมองว่าเป็นเพียงลูกสาวของฆาตกรยังคงหลอกหลอนฉัน ฉันไม่อาจหลุดพ้นจากมันได้ ฉันพยายามจะเป็นคนดีมาโดยตลอด ฉันเชื่อฟังคำสั่งสอนของคุณปู่เสมอ ฉันยิ้มและปฏิบัติต่อทุกคนเป็นอย่างดีเพราะคุณปู่สอนไว้ว่า ไม่ว่าชีวิตของฉันจะเริ่มต้นแย่แค่ไหน ผู้ใดที่ยิ้มย่อมมีโชคมีลาภเสมอ เขาบอกว่าสักวันหนึ่งพระเจ้าจะยิ้มตอบฉ้นเช่นกัน… ฉันเป็นคนที่หนักเอาเบาสู้ตลอด คนประเภทที่จะไม่กลัวงานหนัก ๆ อย่างที่คนอื่นเ
ธัญญ่าเดินออกมาจากห้องนอนตัวเองและพบว่าแจ็คสันได้หนีกลับไปแล้ว เธอทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างท้อแท้ราวกับหุ่นกระบอกที่เชือกขาด ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเธอก็ส่งข้อความไปหาผู้ชายที่โทรหาเธอเมื่อสักครู่: ‘ฉันอยากเจอคุณ’ ผู้ชายคนนั้นมาถึงที่หน้าห้องเธอเวลาบ่ายสามโมงตรง เขาสูงและยืนตัวตรงในขณะที่เขาฉายให้เห็นความหล่อเหลาของเขา แจ็คสัน เวสต์อาจสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้หญิงจำนวนมากจินตนาการว่าตัวเองได้อยู่กับเขา แต่ผู้ชายคนนี้ก็มีความดึงดูดของตัวเองเช่นกันธัญญ่าเคยเจอผู้ชายคนนี้แค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น สามครั้งในนั้นเป็นช่วงที่พวกเขาต้องมีเซ็กส์เพื่อที่ในที่สุดเธอจะได้ท้องกับเด็กในครรภ์ของเธอตอนนี้ ครั้งอื่น ๆ ที่พวกเขาเจอกันเป็นช่วงระหว่างมื้ออาหารของทิฟฟานี่กับอเลฮานโดร สมิธใช่แล้ว ชายผู้นี้ไม่ใช่คนอื่นใดนอกจาก เจตต์ธัญญ่ายังคงเขินอายเมื่อคุยกับเขาอย่างเห็นได้ชัด ท้ายที่สุด เขาคือพ่อที่แท้จริงของเด็กในท้องเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้จักเขาดีก็ตาม “ฟังนะ ฉันเอาเด็กคนนี้ออกและสารภาพกับพี่แจ็คสันได้ไหม? ฉันไม่เอาด้วยแล้ว เขาไม่มีวันอ้าแขนต้อนรับฉันอย่างอบอุ่น ฉันยอมแล้ว” เธอเริ่มบทสนทนาเจตต์มองเธอด
คืนนั้นธัญญ่าได้วางยาในเครื่องดื่มของแจ็คสัน นั่นเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเขาถึงได้หมดสติอย่างถี่ถ้วน และจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำอะไรได้ นับประสาอะไรกับการมีเซ็กส์ ส่วนเลือดบนที่นอนนั้นเหรอ? ธัญญ่าได้จัดฉากมันเอาไว้เพื่อแผนของอเลฮานโดร เธอจึงต้องมีเซ็กส์กับเจ็ตต์ถึงสามครั้ง เป้าหมายก็คือทำให้ธัญญ่าตั้งครรภ์และทำให้มันเชื่อมโยงกับแผนการหลอกลวงให้สมจริงที่สุด หากเธอตั้งครรภ์ได้ไม่ทันเวลา ธัญญ่าก็ควรจะแสร้งมันจนกว่าเธอจะท้องจริง แม้แต่กรณีที่เลวร้ายที่สุด ถ้าธัญญ่าท้องไม่ได้ อเลฮานโดรก็มีแผนฉุกเฉินเตรียมไว้แล้วเธอมีความสุขและโล่งใจมากเมื่อเธอตั้งครรภ์ได้สำเร็จ แต่ตอนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไป สิ่งที่เธอได้มาเป็นเพียงความผูกมัดตัวเองด้วยภาระที่เธอสร้างขึ้นเองเพื่อการตั้งครรภ์ของเธอและเพราะว่าเธอรู้สึกละอายเกินกว่าจะทำงานให้เอริกต่อไป ธัญญ่าจึงเลี้ยงชีพตัวเองด้วยเงินช่วยเหลือจากอเลฮานโดรหลังจากที่เธอลาออกจากงาน อเลฮานโดรเป็นผู้จ่ายค่าครองชีพของเธอ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ความโหดร้ายของเขาจึงทำให้หญิงสาวตกใจมาก เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายผู้นี้จะตามล่าชีวิตของเธอทันทีที่เธอเริ่มสองจิตสองใจกั
ธัญญ่ากัดฟันและเหวี่ยงไม้นั้นไปที่ไหล่ของเจตต์ “เธอจะเกาหลังให้ฉันเหรอ?” เจตต์คำราม “เธอคิดว่าการต่อสู้กับแจ็คสันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? หักกระดูกฉันเลย ฉันไม่ได้ช่วยเธอเพื่อให้พวกเราโดนจับได้นะ! เร็วเข้า!”ธัญญ่ารู้ว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูของอเลฮานโดร เจตต์จะต้องตาย กระดูกที่หักเทียบอะไรกับความตายไม่ได้เลย เธอฮึดสู้และตีเจตต์ด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอมีโดยตั้งใจหลีกเลี่ยงหัวเขา “ได้ยัง? คุณเจ็บหรือเปล่า?” เธอตกใจจนอ้าปากค้างและจับที่หน้าท้องของเธอที่เจ็บเล็กน้อยจากการตีนั้น เจตต์ไม่ได้ตอบเธอ เขาคว้ากระปุกออมสินรูปหมูจากบนโต๊ะข้างเตียงของเธอและทุบมันใส่หัวตัวเอง เครื่องลายครามแตกเป็นชิ้น ๆ และหน้าผากของเจตต์ก็เริ่มเลือดออกทันที ธัญญ่าเบิกตากว้างจากความตกใจพลางเอามือปิดปากตัวเองไว้“ไป!”ธัญญ่าสั่นสะท้านจากเสียงคำรามของเจตต์ เธอเดินเซไปที่ประตูอย่างลำบากลำบน ขาของเธอเหมือนจะหมดแรง “คะ-คุณ… โอเคใช่ไหม? หนูจะไปแล้วนะ…” เจตต์โบกมือก่อนจะพิงกำแพงและจุดบุหรี่ธัญญ่ารวบรวมสติตนเองและรีบออกจากคอนโดราวกับว่ากำลังหนีจากความตายเจตต์มองดูผู้ชายสองคนที่นอนอยู่บนพื้นข้าง ๆ เขาและพ่นควันบุหรี่ เขาโ
แจ็คสันไม่รั้งธัญญ่า ความยุติธรรมถูกกู้กลับคืนมาแล้ว มันไม่สำคัญหรอกว่าธัญญ่าจะไปไหน เขาเพียงแต่ถามเธอว่ามีใครได้บังคับให้เธอทำสิ่งนี้ไหมเพราะเขารู้สึกว่ามันยากมากที่เธอจะลงมือทำทั้งหมดนี้อย่างไร้ที่ติคนเดียว แต่ในเมื่อเธอปฏิเสธที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพ่อเด็ก เขาก็จะไม่ถามต่อ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกโล่งอก... ธัญญ่ากลัวเกินกว่าจะกลับบ้าน เธอจึงเดินเถลไถลข้างนอกอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจว่าเธอจะไปพบอเลฮานโดรเอง เธอรู้ว่าหากเธอไม่ทำเช่นนี้ ทั้งเธอและเจตต์คงจะไม่รอด นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงไม่ได้เปิดโปงอเลฮานโดรกับแจ็คสัน เธอจะต้องเก็บเรื่องนั้นไว้เพื่อความอยู่รอด ไม่อย่างนั้นความตายจะต้องมาเยือนเธอแน่นอน มือของเธอสั่นสะท้านเมื่อเธอโทรหาอเลฮานโดร เสียงที่เยือกเย็นดั่งปีศาจของเขาตอบมาว่า “หึ ช่างเป็นเซอร์ไพรส์อย่างยิ่ง เธอติดต่อฉันเองจริง ๆ ด้วย”“คุณอยู่ที่ไหน?” เธอถามพลางรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอ “ฉันต้องการพบคุณ”“อยู่ตรงนั้นและอย่าไปไหน” อเลฮานโดรกล่าวอย่างใจเย็น “ฉันจะส่งคนไปรับ”หลังจากที่วางสายธัญญ่าก็นั่งลงกับพื้นพลางสั่นสะท้าน เธอยังคงรวบรวมความกล้าของเธอต่อไป ไหน
ธัญญ่าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ส่วนล่างของอเลฮานโดรพิการไม่ใช่เหรอ? แสดงว่าเขาหลอกหลวงมาโดยตลอดเลย! ร่างสูงของอเลฮานโดรดูเหมือนจะทำให้ทุกอย่างในห้องยิ่งมืดลง เขาเดินไปหาเจตต์และนั่งลงยอง ๆ “เห็นนั่นไหม? ผู้หญิงตัวเล็กอ่อนแอมาหาฉันเพื่อนาย มันรู้สึกอย่างไรเหรอ? พวกนายไม่ได้จะบอกฉันว่าพวกนายชอบกันใช่ไหม? พวกนายมีอะไรกันแค่สามครั้งเอง ฉันต้องใช้เวลาตั้งสามปีกว่าจะตกหลุมรักทิฟฟานี่ได้”เจตต์หายใจออกพลางส่งกลิ่นของเลือดออกมาด้วย “ผมผิดไปแล้วครับ… นายท่าน…” อเลฮานโดรตบหน้าเจตต์ที่เต็มไปด้วยเลือด “ดีแล้วที่รู้จักสำนึผิดหลังจากที่ทำผิด ไม่ต้องห่วง ชายแก่นั่นส่งนายให้มาคอยเป็นหูเป็นตาให้เขา ฉันจึงฆ่านายไม่ได้ง่าย ๆ หรอก เขาจะไม่มีวันยอมเสียตาของตัวเองแน่นอน บทเรียนนี้คงจะเพียงพอที่จะทำให้นายจำมันขึ้นใจแล้ว ไหนพูดสิธัญญ่า เธอต้องการอะไรจากฉัน? ทำไมฉันควรจะเชื่อว่าเธอจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้? ถ้าทิฟฟานี่รู้เข้าฉันจะเดือนร้อนมากเลยนะ…” ธัญญ่าลูบท้องที่แบนราบของเธอและพูดอย่างระมัดระวังว่า “ฉันสาบานว่าฉันจะไม่มีวันปริปาก ต่อให้ฉันต้องตายฉันก็จะไม่พูดอะไร! ฉันจะให้กำเนิดเด็กคนนี้ ถ้