LOGINShare
อยากไปให้พ้น
Last Updated:
2025-06-23 14:09:44งานแต่งงานถูกยกเลิกกลางครัน เมื่อเจ้าสาวหายตัวไป ครอบครัวเจ้าบ่าวและเจ้าสาวต่างก็ขอโทษแขกเหรื่อที่มาในงาน ศราวุธเองก็ตกใจไม่น้อย เมื่อรู้ว่าปานิศาหายตัวไป มีเพียงภีรณีเท่านั้นที่สะใจ เมื่อได้เห็นวิวาห์ล่ม
"ยังหาปลื้มไม่เจอเหรอ" ประภาภรณ์ยกมือทาบอก หลังจากให้คนช่วยกันออกตามหาจนทั่วโรงแรม แต่ไม่มีใครพบปานิศา ศราวุธกับภีรณีมองหน้ากัน ในขณะพ่อแม่ฝั่งเจ้าบ่าวเริ่มโวยวาย
"ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ คุณภพคุณเกด ยายปลื้มคงไม่ไปไหนหรอกค่ะ" ประภาภรณ์บอกกับพ่อแม่เจ้าบ่าว แต่ภายในใจร้อนรนเป็นห่วงลูกสาวที่สุด
"จะให้ผมใจเย็นได้ยังไง งานพังลงไม่เป็นท่า ผมกับครอบครัวจะเอาหน้าไปไว้ไหน ชื่อเสียงป่นปี้ก็คราวนี้" ไตรภพโวยวาย เพราะอับอายกับเรื่องที่เกิดขึ้น นักข่าวพากับประโคมข่าวไปในทางลบ
"คือฉันคิดว่า ยายปลื้มคงมีเหตุผลนะคะ" ประภาภรณ์แก้ตัวแทนลูกสาว
"เหตุผลอะไรจะสำคัญไปกว่างานแต่ง ถ้าไม่แน่ใจก็ไม่ต้องแต่ง นี่อะไรหนีไปจากงาน ทิ้งให้คนข้างหลังต้องอับอาย" การะเกดเห็นดีเห็นงามไปกับสามี เพราะอยากได้สินสอดคืน
"ใจเย็น ๆ นะครับคุณลุงคุณป้า ปลื้มก็เสียหายเหมือนกัน ต้องมีอะไรบางอย่างถึงทำให้ปลื้มหายไป ผมกำลังให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิด ทุกคนใจเย็นก่อนนะครับ" คำว่ากล้องวงจรปิดที่ได้ยินจากปฐวี ทำให้ศราวุธกับภีรณีมองหน้ากัน
"จริงด้วยค่ะ รอดูกล้องวงจรปิดก่อนนะคะ" ประภาภรณ์เห็นด้วยกับลูกชายคนโต ต้องมีเบาะแสของปานิศาอยู่ในกล้องวงจรปิด
"ผมขอตัวนะครับ" ศราวุธขอตัว ภาพในกล้องวงจรปิดคือหลักฐานสำคัญ ถ้ามีการตรวจสอบ ทุกคนจะต้องรู้ว่าเขากับภีรณีทำอะไรเอาไว้
"อย่าเพิ่งไปไหนเลยครับ รอดูกล้องพร้อม ๆ กันดีกว่า" ปฐวีห้ามเอาไว้ เขาคิดว่าสาเหตุที่น้องสาวหายตัวไป ศราวุธน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้อง นิสัยของว่าที่น้องเขยเป็นอย่างไร เขารู้ดี
"มือถือก็ไม่ได้เอาไป เงินก็ไม่มีติดตัว เราจะทำยังไงกันดี แม่เป็นห่วงน้อง" ประภาภรณ์หันมาถามลูกชาย
"ผมให้เพื่อนสนิทของยายปลื้มโทรหาเพื่อน ๆ สมัยเรียนด้วยกัน เผื่อมีใครรู้ว่าปลื้มหายไปไหน"
"แพมกับเพื่อน ๆ ก็อยู่ในงานนะคะ คงไม่มีใครรู้ว่าปลื้มไปไหนหรอกค่ะ" ภีรณีเสนอความคิดเห็น เพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทของปานิศา
"อยู่ในงานแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดนี่ครับ" ปฐวีหันมาพูดกับภีรณี แล้วมองเลยไปยังศราวุธ ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองเป็นอย่างไร เขารู้ดี มีเพียงปานิศาเท่านั้นที่ปิดหูปิดตาตัวเอง
"แพมเป็นห่วงปลื้มจังเลยค่ะ" ภีรณีเปลี่ยนเรื่อง เพราะกลัวจะวกเข้าหาตัว ท่าทางที่แสดงออกว่าห่วงใยเพื่อน ตบตาปฐวีไม่ได้เลยสักนิด
บทสนทนาต้องจบลง เมื่อเจ้าหน้าที่ของโรงแรมเข้ามาแจ้งว่า กล้องวงจรปิดพร้อมแล้ว ภาพที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดทำให้ผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวโกรธจัด ปานิศาหนีไปกับเตวิทย์ แถมเธอยังเป็นคนฉุดกระชากเตวิทย์ไปอีกด้วย กล้องวงจรปิดในโรงแรมเสียหลายจุด จึงทำให้ศราวุธกับภีรณีรอดตัว ภาพที่เห็นทำให้ภีรณีกำหมัด เป็นแบบนี้ได้ยังไง ทำไมคนที่พาปานิศาไปคือเตวิทย์
"เป็นแบบนี้แล้วทางคุณจะรับผิดชอบยังไงคะ เจ้าสาวหนีไปกับผู้ชาย ฉันรับไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่อยากแต่งก็น่าจะบอกกันดี ๆ นี่เล่นหนีไปกับชู้ ฉันไม่ฟ้องเรียกค่าเสียหายก็บุญแล้ว" ได้ทีการะเกดก็ใส่ฝั่งเจ้าสาวเป็นชุด คุณประภาภรณ์หน้าเสียเพราะภาพในกล้องวงจรปิดมันฟ้อง ผิดกับปฐวีที่ยืนกำหมัดแน่น เขารู้ว่าปานิศาต้องเห็นอะไรบางอย่างจึงหนีไป ถึงจะไม่มีหลักฐานมาแก้ตัวให้น้อง แต่ก็สบายใจเพราะคนที่พาปานิศาไปคือเตวิทย์ ปฐวีรู้ว่าเตวิทย์รู้สึกยังไงกับน้องสาวของเขา เคยเปิดโอกาสให้เตวิทย์กับปานิศาใกล้ชิดกัน แต่ปานิศาไม่เคยเปิดใจ หัวใจของเธอมีแค่ศราวุธคนเดียวเท่านั้น
"ปัด รู้เรื่องของน้องกับคุณเตหรือเปล่า" ประภาภรณ์ถาม เพราะคิดว่าปฐวีน่าจะรู้เรื่องนี้
"ปลื้มกับคุณเตเคยทำงานด้วยกันครับแม่"
"แบบนี้ไม่น่าจะใช่ผู้ร่วมงานธรรมดานะ" ไตรภพพูดขึ้น
"แล้วทางคุณจะเอายังไง" อานนท์ที่นั่งฟังมานานพูดขึ้น ไม่ชอบใจที่ฝั่งเจ้าบ่าวต่อว่าหลานสาวเสีย ๆ หาย ๆ ถึงปานิศาจะหนีไปกับเตวิทย์จริงก็เถอะ แต่เขาเชื่อว่าหลานต้องมีเหตุผล
"ไม่มีอะไรซับซ้อนนี่ครับ ทางเราขอสินสอดคืนทั้งหมด ดีนะที่ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส ผมคงรับปานิศาเป็นสะใภ้ไม่ได้"
"พ่อครับ ผมว่า..." ศราวุธเอ่ยขึ้นเมื่อพ่อเริ่มโวยวาย ปานิศาร่ำรวยเป็นบ่อเงินบ่อทองของครอบครัว เขามีอะไรกับภีรณีเพราะภีรณียั่วยวนจนห้ามใจไม่ไหว และที่สำคัญภีรณีไม่เรียกร้องอะไร เธอย่อมเป็นเมียเก็บของเขา
"หยุดเลยนะตาวุธ พ่อทำถูกแล้ว แม่ก็รับไม่ได้เหมือนกัน ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ นะคะ" พูดกับลูกชายแต่ท้ายประโยคประชดให้ฝ่ายเจ้าสาว
"ผมว่ารอให้ปลื้มกลับมา แล้วค่อยคุยเรื่องสินสอดดีกว่านะครับ ทางเราไม่ได้มีเจตนาจะโยกโย้ แต่สินสอดบางส่วนเป็นของเรา ถ้าจะเอาคืนตอนนี้ผมเกรงว่า" คำพูดที่เหลือของปฐวีค้างไว้แค่ริมฝีปาก เมื่อการะเกดขัดขึ้น
"ภาพในกล้องวงจรปิด น่าจะเป็นหลักฐานให้ทางเราฟ้องเรียกค่าเสียหายได้นะคะ เจ้าสาวหนีไปกับชู้ ศาลน่าจะมีคำตอบดี ๆ ให้เรา" จงใจเน้นคำว่าชู้ ให้ปฐวีและมารดาได้ยินชัด ๆ
"ช่างเถอะปัด คืนส่วนของเขาไปให้หมด แม่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ตกลงเอาตามนี้นะคะ ทางเราคืนสินสอดส่วนที่เป็นของคุณทั้งหมด เรื่องค่าใช่จ่ายในงาน ฉันจะรับผิดชอบเอง" ประภาภรณ์ตัดปัญหาเพราะยิ่งคุยก็ยิ่งมากเรื่อง ปฐวีทำท่าจะค้านเพราะรู้ว่าเงินที่ฝ่ายชายนำมาเป็นสินสอด คือเงินของน้อง ปานิศาไม่อยากให้
ศราวุธเสียหน้า จึงให้ยืมเงินและทองหมั้นบางส่วน"เอาตามนี้ก็ได้ค่ะ ไม่ใช่ฉันไม่รักไม่เอ็นดูหนูปลื้มนะคะ แต่หนีไปกับผู้ชายแบบนี้ ฉันรับไม่ไหวจริง ๆ" พูดจบการะเกดก็ดึงแขนสามีออกไปจากห้อง ศราวุธกับภีรณีตามออกไปด้วย ทุกคนที่อยู่ในห้องถอนหายใจออกมา จะว่าโล่งอกก็น่าจะใช่ ที่ปานิศาไม่ต้องตกนรกทั้งเป็น ศราวุธกับภีรณีคืองูพิษ ที่ปานิศาเก็บไว้ข้างกาย
"ไม่ต้องห่วงนะครับแม่ ยายปลื้มจะปลอดภัย" บอกกับมารดาเพราะอยากให้ท่านคลายความกังวล
"อธิบายให้แม่ฟังได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ปัดติดต่อคุณเตได้ไหม แม่เป็นห่วงน้อง"
"แม่สบายใจเถอะครับ ปลื้มสบายใจก็กลับมาเอง"
"ถ้าปัดติดต่อคุณเตได้ ฝากบอกคุณเตด้วยนะ ว่าแม่ฝากน้องด้วย" ประภาภรณ์บอกกับลูกชาย เป็นแบบนี้ก็ดีคืนสินสอดไปจะได้จบสิ้นกันเสียที
...................................................................................
"งามหน้าจริง ๆ ดีนะที่ได้สินสอดมาด้วย" การะเกดเดินบ่นมาเรื่อยทาง แต่ก็ดีใจที่ได้เงินกลับมามากมาย
"เลิกบ่นเถอะคุณ ได้เงินแล้วก็จบกันไป" ไตรภพบอกกับภรรยา แม้จะเสียดายฐานะทางครอบครัวของว่าที่ลูกสะใภ้ แต่เงินที่ได้มาก็จำนวนไม่น้อย สามารถนำมาตั้งตัวได้เลย
"แพมขอตัวนะคะ" ภีรณีเอ่ยขอตัวเมื่อเดินมาถึงลานจอดรถ
"ไม่กลับด้วยกันเหรอ" ศราวุธถาม
"แพมนึกได้ว่ามีงานด่วน เจอกันคืนนี้นะคะ" พูดจบภีรณีก็เดินจากไป หัวใจของหญิงสาวร้อนระอุด้วยความอิจฉา เตวิทย์คือผู้ชายที่เธอหมายปอง ถึงแม้จะมีศราวุธแต่คนที่เธออยากใช้ชีวิตด้วยคือเตวิทย์ ที่เธอทนอยู่กับศราวุธเพราะอยากเอาชนะปานิศา เธอพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ปานิศาเสียใจ
Latest chapter
เจ้าสาวครึ่งทาง ไม่แต่งค่ะ
หลังทานอาหารกลางวัน ร่วมกับครอบครัวปานิศา เตวิทย์ก็บอกเรื่องที่กำลังคบกับปานิศา ให้ประภาภรณ์และปฐวีฟัง ทุกคนไม่แปลกใจเพราะรู้อยู่แล้ว ปฐวีดีใจจนออกนอกหน้า เขาเชียร์คู่นี้มานาน เตวิทย์เป็นคนดี เป็นคนที่เหมาะสมกับแก้วตาดวงใจของครอบครัวเขา ปานิศาพาเตวิทย์มานั่งเล่นในห้องพักผ่อน คลอเคลียไม่ห่างกัน เตวิทย์จูบเธอหลายครั้ง จนหญิงสาวอ่อนใจ “ผมมาคิดดูแล้ว เรื่องเป็นแบบนี้ก็ดีนะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น จมูกโด่งเป็นสันไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียน ของคนที่นั่งอยู่ในอกของเขา “ยังไงคะ” ปานิศาถามเพราะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขา “ถ้าคุณไม่หนีออกมา ผมคงไม่มีวันนี้ ถ้าคุณไม่ไปกับผม ผมก็ไม่ได้เป็นแฟนคุณ เพราะคุณไม่เปิดใจให้ผม” นึกแล้วก็น้อยใจ ทำให้สารพัด ดูแลมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่เธอกลับมองข้ามเขา “ตอนนั้นปลื้มตาพร่าเลือนค่ะ เลยมองอะไรชัด” ปาณิศาตอบ ใบหน้าสวยเงยขึ้นมาสบตากับเขา “แต่ตอนนี้ตาปลื้มบอดสนิทไปแล้ว” พูดพร้อมกับยิ้มหวานให้เขา เตวิทย์ย่นคิ้ว ไม่ทันมุกของเธอ “ทำไมครับ” ถามเพราะไม่เข้าใจ “ความรักทำให้คนตาบอดค่ะ” เตวิทย์
เจ้าสาวครึ่งทาง ผมรักคุณ
ศราวุธอับอายเพราะจำนนต่อหลักฐาน ปานิศาหนีไปเพราะจับได้ว่าเขามีอะไรกับภีรณี ชายหนุ่มเดินไปที่รถโดยไม่ร่ำลาและไม่ขอโทษปานิศาสักคำ “ไอ้สารเลว” ปฐวีด่าอดีตว่าที่น้องเขย “ขอบคุณ คุณน้ำหวานมากนะคะที่ช่วยปลื้มไว้” ปานิศาไหว้น้ำหวาน ขอบคุณที่น้ำหวานถ่ายคลิปสองคนนั้นไว้ ทำให้เธอมีหลักฐานเล่นงานศราวุธ “หวานเองก็ตกใจมากนะคะ หวานคิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคุณปลื้มเลยถ่ายเอาไว้” “คุณหวานจะว่าอะไรไหม ถ้าป้าจะขอให้คุณหวานลบคลิปทิ้ง” คุณประภาภรณ์พูดไม่เต็มเสียงนัก เพราะเกรงใจน้ำหวาน นางไม่อยากให้จองเวรกันอีก ถึงคนภายนอกจะไม่รู้สาเหตุที่วิวาห์ล่ม แต่นางและคนในครอบครัวรู้ แค่นี้ก็พอแล้ว “หวานก็ไม่คิดจะเก็บไว้หรอกค่ะ” น้ำหวานตอบพร้อมกับยิ้มให้คนสูงวัย “แต่ผมต้องการเก็บเอาไว้ครับแม่ คลิปนั่นคือหลักฐานชิ้นเดียว ที่ทำให้ยายปลื้มหลุดพ้นจากคำครหา ผมจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกน้อง อีกอย่างเตวิทย์ก็เป็นคนมีชื่อเสียง ข่าวที่ออกไปกระทบกับธุรกิจของนายเตไม่น้อย ถึงแม่จะไม่เอาเรื่อง แต่อย่างน้อย ๆ ก็ต้องให้บทเรียนสองคนนั้นบ้าง หรือไม่ก็เก็บไว้ เผื่อ
เจ้าสาวครึ่งทาง หลักฐานสำคัญ
เช้านี้ปาณิศาตื่นสายกว่าทุกวัน เมื่อคืนดื่มกับเตวิทย์มาหลายแก้ว หญิงสาวโทรไปสั่งงานเลขา บอกว่าจะเข้าบริษัทสาย สิ่งที่เลขาตอบกลับมาทำให้เธอหายจากความมึนเมา ศราวุธไปหาเธอที่บริษัท รออยู่พักใหญ่ เมื่อเห็นว่าเธอมาสายจึงกลับออกไป “ก่อนกลับคุณศราวุธบอกว่าตอนบ่ายจะมาใหม่ค่ะ” ปรียานุชรายงานเจ้านาย “เขาบอกหรือเปล่าว่ามีธุระอะไร” บริษัทของเธอไม่ใช่ที่ที่ศราวุธจะเดินเข้าออกได้เหมือนเมื่อก่อน เห็นทีต้องแจ้งกับยามที่หน้าบริษัท ว่าไม่ให้เขาเข้าไปข้างใน “ไม่ได้บอกค่ะ” “คุณนุชแจ้งยามด้านหน้าด้วยนะคะ ว่าปลื้มสั่งไม่ให้ศราวุธเข้าไปในบริษัท” “จะดีเหรอคะคุณปลื้ม นุชกลัวว่า” ปรียานุชลังเล กลัวว่าคำสั่งนี้จะทำให้ศราวุธไม่พอใจ แล้วจะสร้างปัญหาให้ปานิศาภายหลัง “ไม่ต้องกลัวนะคะคุณนุช ศราวุธทำอะไรปลื้มไม่ได้หรอกค่ะ” “ดูแลตัวเองด้วยนะคะ นุชเป็นห่วง” ถึงปานิศาจะมีเตวิทย์ดูแล แต่ปรียานุชก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ถ้าศราวุธเอาเรื่องขึ้นมา ปานิศามีแต่เสียกับเสีย “ขอบคุณค่ะ วันนี้ปลื้มเข้าสายนะคะ” พูดจบก็กดวางสาย ก่อนจะเดิน
เจ้าสาวครึ่งทาง ปรับความเข้าใจ
ปานิศาปฏิเสธไม่ได้เลยว่า อาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยความสุข เตวิทย์ปฏิบัติต่อเธอเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เพียงแต่สถานะเปลี่ยนไป เมื่อตอบรับเขาเป็นแฟนความรู้สึกเธอก็ไม่เหมือนเดิม ประหม่าเขินอาย เวลาที่ถูกเขามองนาน ๆ อาหารมื้อแรกของการเป็นแฟน คือสเต็กเนื้อสันในกึ่งดิบที่เธอทำสุดฝีมือ เตวิทย์ให้เลือกร้านอาหารมากมาย แต่เขากลับพามาที่บ้านของเขา และช่วยทำมื้อเย็น เธอรู้ว่าเขาทำอาหารเก่งกว่า แต่วันนี้เขาอยากชิมฝีมือเธอ จึงได้อาหารหน้าตาประหลาด ที่มาพร้อมกับรสชาติเฝื่อนลิ้น หลังจากทานอาหารเสร็จ เขาพาเธอขึ้นมาดื่มต่อบนชั้นดาดฟ้า ปานิศาดื่มไม่เก่ง เมื่อถูกคะยั้นคะยอจึงดื่มไปสามแก้ว แต่ก็ทำให้มึนได้เหมือนกัน หญิงสาวนอนบนเตียง เตวิทย์ตามมานอนข้าง ๆ แล้ว กอดเธอไว้ในอ้อมแขน “ค้างกับผมนะ ผมอยากนอนกอดคุณ” เตวิทย์กระซิบชิดใบหู พร้อมกับฝังจมูกลงมาซุกไซ้ ท้ายทอยและไรผม “แล้วนี่ไม่เรียกว่ากอดเหรอคะ” เธอเบี่ยงหน้าหนี เมื่อเขารุกหนักขึ้น ตอนนี้เขากำลังนอนกอดเธออยู่ แล้วจะเอาอะไรอีก “กอดครับแต่กอดคนละแบบ” “เอาเปรียบฉันอีกแล้วนะคะ” “เอาเปรียบที่ไหน
เจ้าสาวครึ่งทาง ไม่สนใจ
ภีรณีกลับมาที่คอนโดของศราวุธ เมื่อเห็นเขายังนอนอยู่ก็โมโหหนัก แต่ก็พยายามข่มกั้นเอาไว้ ศราวุธคือคนเดียวที่จะทำให้เธอสมหวัง ให้ศราวุธกลับไปคืนดีกับปานิศา เตวิทย์จะได้เป็นของเธอ มือบางลูบไล้ไปตามหน้าอกแน่นหนัน ปลุกคนหลับด้วยวิธีที่ถนัด ศราวุธปรือตาขึ้น เมื่อเห็นภีรณีก็หลับตาต่อ นอนให้เธอจัดการเรื่องที่ค้างคา “ตื่นได้แล้วค่ะที่รัก ปลื้มกลับมาแล้วนะคะ คุณไม่คิดจะไปหาเมียคุณหน่อยเหรอ” ภีรณีกระซิบชิดใบหู “เมียผมก็อยู่นี่ไง” ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงยิ้มด้วยความดีใจ ที่ชนะปานิศาได้ แต่ตอนนี้มันต่างกัน เพราะเธอไม่ต้องการเขาแล้ว “ที่รักขา แพมอยากให้คุณกลับไปหาปลื้ม” คำพูดของภีรณีทำให้ศราวุธขมวดคิ้วมุ่น เขาจบกับปานิศาแล้ว จะให้กลับไปทำไมอีก “ทำไม!” ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ภีรณีบิดปากให้กับคำถามของเขา ‘เพราะฉันเบื่อแกไง’ คิดแต่ไม่ได้พูดออกไป “คุณก็รู้ว่าปลื้มเป็นบ่อเงินบ่อทองของเรา แพมอยากให้คุณกลับไปหาปลื้ม ให้คุณกอบโกยเงินของมันมาให้มากที่สุด เงินที่ได้มาไม่นานก็หมด แพมอยากให้คุณกลับไปง้อมัน มันรักคุณมาก คงยกโทษให้ไม่ยาก”
เจ้าสาวครึ่งทาง เคลียร์ใจ
ทันทีที่ประตูปิดลง ปานิศาก็ผละออกจากอกของเตวิทย์ แต่ก็ช้าไปกว่าแขนแกร่ง ที่กอดเอวบางเอาไว้ แล้วใช้ช่วงตัวดันหญิงสาวให้ล้มลงไปกับโซฟา “คุณเต!” ปานิศากรีดร้องเมื่อร่างใหญ่ทับลงมา “เด็กนิสัยไม่ดี พอหมดประโยชน์ก็เฉดหัวทิ้ง” เตวิทย์ว่าให้แล้วก้มลงมาหาจนริมฝีปากแตะกัน ปานิศายกมือขึ้นมาปิดปากเขาเอาไว้ “ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ แต่ฉันทนไม่ไหวจริง ๆ” “มาถูกจังหวะเลยครับ ผมกำลังหาวิธีไล่ภีรณีอยู่พอดี” “ไม่จริงมั้ง รอยที่เสื้อเป็นพยานได้” “หึงเหรอ” หัวใจพองโตคับอก แอบคาดหวังว่าจะได้ยินคำตอบที่เกี่ยวกับตัวเอง ปานิศาหึงจนทนไม่ไหว ทำนองนี้ “เปล่าค่ะ” “แล้วที่ทำตอนนั้น” “การแสดงล้วน ๆ” “ว้า...เราก็คิดว่าจะหึงบ้าง รู้อะไรไหมปลื้ม” “อะไรคะ” เธอถามแล้วรอฟังอย่างตั้งใจ “ตอนที่คุณเปิดประตูเข้ามา เห็นภีรณีเดินออกมาจากข้างหลัง ผมตกใจมาก กลัวว่าคุณจะเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ รอยที่เสื้อเป็นอุบัติเหตุ เธอล้มผมเลยเข้าไปประคอง ไม่รู้ด้วยว่ามีรอยที่เสื้อ” เตวิทย์บ
You may also like
เมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์72.9K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์53.9K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.6K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X22.6K viewsคาสโนว่าร้อยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา115 viewsพ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์113 viewsคาถาพันธุ์
inglada391 viewsบอสร้ายกระหายรัก
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ1.7K views
