ให้ถอยกลับไม่ได้จริง ๆ
"นั่น! นั่นที่นิ้วมือของนางก็มีจุดสีแดงเช่นกันขอรับท่านประมุข"
หลีเหว่ยตะลึงค้างชี้ไปที่มือของซูหนี่ ปรากฎว่าที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของนางก็มีจุดสีแดงเช่นกัน โม่โฉวเองก็ประหลาดใจไม่น้อยเขารีบปล่อยมือจากนางแล้วพูดขึ้น
“นางทั้งสองมีจุดสีแดงที่นิ้วมือข้างซ้ายเช่นเดียวกัน ยากพิสูจน์แล้ว”
“เช่นนั้นหนึ่งในสองคนนี้ต้องสร้างหลักฐานปลอมขึ้นมาแน่นอน เอาอย่างไรดีขอรับท่านประมุข” หลีเหว่ยหันกลับมาถาม
อี้เฉินยังคงนั่งทอดมองสตรีทั้งสองด้วยท่าทีสงบ แม้ว่าพวกนางจะมีจุดแดงที่มือทั้งสองคนแต่ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอันใดสำหรับเขา อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้รู้แน่ชัดแล้วว่าซูหนี่คือคนของใคร นางน่าจะทำข้อตกลงบางอย่างกับห่าวอู๋เรื่องราวถึงได้มีจุดจบที่เสวียนหนี่คือผู้กระทำผิดทุกครั้งที่มีเรื่องมีราว เห็นได้ชัดว่าห่าวอู๋แสดงตัวเข้าข้างซูหนี่อย่างออกนอกหน้า
“อี้เฉิน”
“ขอรับท่านอา”
“เจ้าจะเอาอย่างไรดี คงไม่คิดจะแต
คุณหนูฟางจิง“จริงสิ ข้ามีบางอย่างอยากถามพวกเจ้าสักหน่อย”“…แม่นางซูหนี่อยากถามอะไรพวกข้าหรือ”“พวกเจ้าเคยเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เดินทางมากับข้าหรือไม่ นางตัวสูงเท่านี้ ตากลม ๆ แก้มเยอะ ๆ”เสวียนหนี่ทำมือบอกระดับความสูงของเพียนเพียนให้สาวใช้ทั้งสองดูพวกนางหันหน้าเข้าหากันทำหน้างง ๆ แต่แล้วหนิงเอ๋อร์ก็นึกบางอย่างออกเมื่อวานตอนที่นางเดินผ่านเรือนกุ้ยเหมยได้บังเอิญเผลอมองเข้าไปด้านในและได้เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในเรือน เด็กคนนั้นกำลังนั่งเล่นอยู่กับฟางจิง“ข้าเห็น ข้าเห็นนางอยู่กับคุณหนูฟางจิงที่เรือนกุ้ยเหมย”“คุณหนูฟางจิงคือใคร”“น้องสาวแท้ ๆ ของท่านประมุข”ในที่สุดเสวียนหนี่ก็ได้รู้แล้วว่าเพียนเพียนอยู่ที่ใดเช่นนั้นพรุ่งนี้เช้าก่อนที่จะเข้าป่าไปหาของป่ามาขายกับถานถานนางจะต้องไปหาเพียนเพียนเสียก่อน ไม่รู้ว่าคุณหนูฟางจิงที่สาวใช้เอ่ยถึงจะเ
ให้ถอยกลับไม่ได้จริง ๆ"นั่น!นั่นที่นิ้วมือของนางก็มีจุดสีแดงเช่นกันขอรับท่านประมุข"หลีเหว่ยตะลึงค้างชี้ไปที่มือของซูหนี่ ปรากฎว่าที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของนางก็มีจุดสีแดงเช่นกัน โม่โฉวเองก็ประหลาดใจไม่น้อยเขารีบปล่อยมือจากนางแล้วพูดขึ้น“นางทั้งสองมีจุดสีแดงที่นิ้วมือข้างซ้ายเช่นเดียวกัน ยากพิสูจน์แล้ว”“เช่นนั้นหนึ่งในสองคนนี้ต้องสร้างหลักฐานปลอมขึ้นมาแน่นอนเอาอย่างไรดีขอรับท่านประมุข” หลีเหว่ยหันกลับมาถามอี้เฉินยังคงนั่งทอดมองสตรีทั้งสองด้วยท่าทีสงบแม้ว่าพวกนางจะมีจุดแดงที่มือทั้งสองคนแต่ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอันใดสำหรับเขาอย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้รู้แน่ชัดแล้วว่าซูหนี่คือคนของใคร นางน่าจะทำข้อตกลงบางอย่างกับห่าวอู๋เรื่องราวถึงได้มีจุดจบที่เสวียนหนี่คือผู้กระทำผิดทุกครั้งที่มีเรื่องมีราว เห็นได้ชัดว่าห่าวอู๋แสดงตัวเข้าข้างซูหนี่อย่างออกนอกหน้า“อี้เฉิน”“ขอรับท่านอา”“เจ้าจะเอาอย่างไรดี คงไม่คิดจะแต
จุดสีแดงบนนิ้วมืออี้เฉินมองสาวรับใช้ที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเขาหันไปสบตากับโม่โฉวและหลีเหว่ยหากเดาไม่ผิดสาวใช้นางนี้ประจำอยู่เรือนไป่เหอ คงมีเรื่องเกี่ยวกับสองสตรีต่างถิ่นมารายงานเป็นแน่แท้"มีอะไร"อี้เฉินถามเสียงเรียบ"ท่านประมุขแม่นางเสวียนหนี่กับแม่นางซูหนี่ตีกันแล้วเจ้าค่ะพวกนางตีกันอยู่หน้าเรือนไป่เหอเจ้าค่ะ ทำอย่างไรดีเจ้าคะ""ตะตีกัน"หลีเหว่ยทวนคำแล้วหมุนตัวเตรียมจะวิ่งไปดูแต่อี้เฉินและโม่โฉวยังสงบอยู่เขาจึงหันขวับกลับมามองแล้วถาม"ไม่รีบไปแยกพวกนางหรือขอรับท่านประมุข ท่านอาจารย์""รอสักหนึ่งเค่อเถิด""เหตุใดต้องรอ""ข้ายังอ่านตำราเล่มนี้ไม่จบ""หา อย่างนี้ก็ได้หรือ"หลีเหว่ยพึมพำเบา ๆประมุขหงใจเย็นถึงเพียงนี้แม้แต่สตรีที่กำลังจะมาเป็นภรรยามีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งเขายังมีอารมณ์นั่งอ่านตำราต่ออันที่จริงอี้เฉินก็เพียงแค่เข้าใจความคับแค้นใจของเสวียนหนี่เป็นอย่าง
หาแสงหญิงสาวพยักหน้าช้า ๆ แต่ไม่ละสายตาจากห่าวอู๋แล้วพูดขึ้นโดยที่สายตายังจับจ้องร่างนั้นอยู่“เขานี่แหละตัดสินว่าข้าแอบอ้างตัวเป็นเสวียนหนี่…เอ๊ะ ข้าก็เป็นเสวียนหนี่อยู่แล้วนี่ ซูหนี่ต่างหากที่อ้างตัวเป็นข้า น่าโมโหชะมัด นางทำให้ผู้คนทั่วทั้งหุบเขาเรียกข้าว่าซูหนี่ข้าเกลียดชื่อนี้จะตายไป ว่าแต่เจ้าเถอะตาแก่ถาน”“ข้าทำไมหรือ”“เจ้ามีความหมางใจอะไรกับห่าวอู๋ผู้นี้ตอนตัดสินโทษเขามีสายตาแปลกประหลาดราวกับว่าไม่ต้องการให้เจ้ามีชีวิตรอด”“จะบ้าเรอะ ข้าจะไปมีเรื่องกับห่าวอู๋ได้อย่างไร ข้ากับเขามันคนละระดับ” "จริงสิ...หรือว่า...""ท่านประมุข แม่นางซูหนี่ขอเข้าพบเจ้าค่ะ"ที่เรือนเฝิ่งหง เสวียนหนี่ยืนรอการอนุญาตของอี้เฉินอยู่หน้าประตูหลังจากสาวใช้เข้าไปรายงานอี้เฉินได้พยักหน้ารับทราบ สาวใช้เดินออกมาบอก
เลวยิ่งนัก!"ฮ่า ๆ""หยุดหัวเราะข้าเดี๋ยวนี้นะ""หยุดไม่ได้ ฮ่า ๆ""คุณหนูฉู่!"นางเงยหน้ามองใบหน้าที่ไม่เหมือนเดิมของถานถานแล้วกลั้นขำจนตัวโยนทุกครั้งที่ถานถานอ้าปากพูดเสวียนหนี่ก็ไม่อาจละสายตาจากช่องฟันกลวงโบ๋ที่หายไปหนึ่งซี่นั่นได้จริงๆ เมื่อสองชั่วยามก่อนเขาถูกถอนฟันออกจากปาก เป็นฟันซี่ที่อยู่ด้านหน้าสุดเพื่อเป็นการลงโทษสถานเบา แต่ชาวบ้านที่มามุงดูเข้าใจว่าเขาถูกประมุขหงสั่งลงโทษสถานหนักซึ่งรุงแรงถึงขั้นทำลายอวัยวะภายในเสียหายหลายจุด อันที่จริงแล้วที่เขาสูญเสียไปเป็นเพียงฟันหน้าหนึ่งซี่ก็เท่านั้น"รูปโฉมงดงามสง่าของข้าถูกทำลายลงเพราะประมุขหงหึซ้อมข้าทุบตีข้ายังดีกว่าเสียอีก""ขอเพียงยังมีชีวิตอยู่ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว""อืม...ว่าแต่เจ้าเด็กน่ารำคาญนั่นหายไปไหนเสียล่ะ""ไปเป็นตัวประกันให้ท่านเจ้าค่ะประมุขหงคิดว่านางคือลูกสาวแท้ ๆ ของท่านจึงเอาตัวนางไว้กันท่านหลบหนี""ฮ่า ๆ อย่างนี้นี่เอง ประมุขห
ตัดสินโทษเจี่ยนถานถานยามโหย่วของวันเดียวกัน เสวียนหนี่ถูกแปลงโฉมใหม่เรียบร้อยนางไม่ได้ถูกส่งตัวเข้าห้องขังเช่นเดิม แต่ถูกนำตัวให้ไปพักที่เรือนไป๋เหอซึ่งเป็นสถานที่เดียวกันกับซูหนี่พักอาศัยด้วยความเป็นห่วงพวกพ้องที่ยังอยู่ในห้องขังเสวียนหนี่จึงไม่ได้ตรงไปยังเรือนไป๋เหอทันทีแต่นางแวะมาที่ห้องขังเสียก่อนเมื่อย่างกายเข้ามายังบริเวณห้องขัง บรรดาผู้คุมต่างมองนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้านั่นก็เพราะนางเปลี่ยนแปลงไปมากจริง ๆในสายตาพวกเขาสตรีงดงามผู้นี้ต่างจากสตรีมอมแมมที่ถูกคุมขังก่อนหน้านี้ไปถนัดตาฝ่ายถานถานพอเห็นว่าคนที่มาเยี่ยมเยือนคือเสวียนหนี่เขาก็ดีใจเป็นอย่างมาก เดินเข้ามาเกาะกรงห้องขังแล้วถาม“เจ้าหายไปไหนมาตั้งนานแล้วทำไมถึงได้แต่งกายด้วยชุดใหม่”“อย่าให้พูดเลยเรื่องมันยาว เอาเป็นว่าข้ากับประมุขหงได้ทำข้อตกลงกันบางอย่าง ท่านรู้เท่านี้ก็พอ…และที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเพียนเพียนออกไป”“ละ แล้วข้าล่ะ&