45

“นางกลับไปพร้อมกับคนของข้าใช่ไหม” ได้โปรดให้มันเป็นอย่างที่เขาถามด้วยเถอะ.. แต่ความหวังก็พังทลายลงในพริบตา เมื่อเห็นหลงจู๊ส่ายหน้า ก่อนที่จะล้วงเข้าไปในอกเสื้อและยื่นซองจดหมายมาให้

เขารีบรับมาเปิดอ่าน

‘ต้าเสิน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน จะใกล้หรือไกล จงรู้ไว้ว่าข้ารักท่านหมดหัวใจและจะรักตลอดไป และถ้าท่านรักข้า ได้โปรดอย่าตามหาข้า ซูวี่’

ใจของเขาแทบสลายเมื่อได้อ่านเนื้อหาสั้น ๆ ในจดหมาย ไหล่ที่เคยผึ่งผาย หลังที่เคยตั้งตรง ห่อเหี่ยวอย่างหมดอาลัย

“นางฝากให้ข้าบอกท่านว่าหัวใจของนางอยู่กับท่านเสมอ นางมีความสุขที่สุดที่ได้รักกับท่าน นางมีเหตุจำเป็นที่ต้องไป ได้โปรดอย่าตามหานาง” ชุยหังบอกกับบุรุษรูปงาม

ต้าเสินมองบุรุษที่ครั้งหนึ่งเคยเจอกันที่ร้านขายเสื้อผ้าสตรี “ข้าคิดว่าท่านรู้จักความรักดีพอ ๆ กับข้านะหลงจู๊”

“ข้ารู้ซึ้งดี” ชุยหังตอบอย่างไม่ปิดบัง

“แล้วถ้าเป็นท่าน ท่านจะยอมตัดใจเพราะจดหมายฉบับเดียว เพราะคำพูดแค่ไม่กี่คำนี้ไหม”

“ไม่เด็ดขาด ต่อให้ต้องตามหานา