บทที่ 43 โอสถวิเศษ

หลัวเทียนเฉิงพาฉาฮวาธิดาเทพเข้ามายังเรือนใหญ่อย่างรวดเร็ว รอดพ้นจากสายตาของเหล่าทหารได้อย่างไร้พิรุธ โจวอวี้หลันที่เห็นเช่นนั้น จึงรีบหยัดกายลุกขึ้นมาจากเตียง ยามนี้นางรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว

ฉาฮวาทำความเคารพโจวอวี้หลันอย่างนอบน้อม ดวงตาคู่สวยจ้องมองโจวอวี้หลันคราหนึ่ง

"ดีใจที่เจ้าปลอดภัยนะ"

โจวอวี้หลันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ฉาฮวาส่งยิ้มให้นางเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าหาโจวอวี้หลัน และยื่นมือของตน ไปจับมือของโจวอวี้หลันเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"ยามนี้พวกมันคงจะจับธิดาเทพที่ถูกขังในคุกหลวงไปหลอมเป็นโอสถวิเศษแล้ว"

ใบหน้าสวยของฉาฮวาดูเศร้าโศกเป็นอย่างมาก น้ำตาหยดใสไหลรินลงมาเป็นสาย ช่างน่าเวทนายิ่งนัก โจวอวี้หลันจับมือของฉาฮวาเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน

"หากฝ่าบาททรงทำสำเร็จ จะเป็นเช่นไร?"

โจวอวี้หลันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ครุ่นคิด ฉาฮวาจ้องมองดวงตาคู่สวยของโจวอวี้หลัน ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก

"ไม่มีทางเพคะ ธิดาเทพคนอื่นมีพลังเทพไม่มากพอ ฝ่าบาทคงจะยังไม่รู้ ว่าหากปรุงยาผิดวิธี ผลที่ได้รับมันจะน่ากลัวมากเพียงใด อีกอย่างหม่อมฉันคิดว่านักพรตชราผู้นั้นดูเหมือนส