ตอนที่10.หนี

ชลาลัยมองข้าวในถาด ก่อนจะนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงนอน อยู่ ๆ ก็ไม่อยากกินอาหาร ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่จะได้ออกไปจากที่นี่หายไปจนหมดสิ้น หลังจากนัดเวลากับเสก หญิงสาวก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน เวลาแค่ไม่กี่วันที่อยู่ด้วยกัน ทำไมเธอถึงรู้สึกกับธาดามากมายขนาดนี้ คงเพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ พยายามบอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่เขาทำ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าเธอกำลังหลอกตัวเอง ถ้าธาดารู้ว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำให้ฟ้ารินเสียชีวิต เขาจะรู้สึกอย่างไรกับเธอ ความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอจะเบาบางลงบ้างไหม 

            “ลาก่อนนะคุณธาดา หวังว่าเราคงไม่ต้องมาเจอกันอีก” บอกลาเขาในใจ จากกันครั้งนี้คงไม่ได้เจอกันอีก 

เป็นอีกวันที่ธาดาไม่มีสมาธิทำงาน ชายหนุ่มพาตัวเองออกมาท้ายไร่ ดูผลผลิตที่กำลังจะได้เก็บเกี่ยวในอีกไม่นาน ทำตัวให้ยุ่งที่สุด จะได้ไม่ต้องคิดถึงเธอ รอให้เธอตั้งท้องเขาจะพาเธอไปส่งที่บ้าน ถึงเวลานั้นคงไม่ต้องมาเจอกันอีก 

ปีนี้ลำไยราคาดีกว่าทุกปี เพราะช่วงที่ราคาตกต่ำ เกษตรกรพากันตัดต้นทิ้ง เขาบอกให้ทุกคนอดทน และทำแบบที่เขาทำ แต่ชาวบ้านก็ทนไม่ไหว ที่ลำไยของชาวบ้านขายไม่ได้ราคา เพราะผลผลิตไม่ได้มาตรฐาน จึงส่งออกไม่ได้ ที่ผ่านมาเขาพยายามนำร่อง ทำให้ชาวบ้านดูเป็นตัวอย่าง แต่ก็ไม่ได้ผล เพราะเกษตรกรไม่อยากลงทุนเพิ่ม บางคนก็ขายที่ดินให้นายทุน เพราะเบื่อชีวิตแบบเดิม ๆ 

            “ต้นนี้ต้นเดียวก็คืนทุนแล้วครับคุณดิน” หัวหน้าคนงานร้องบอก ธาดาพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ลำไยของเขาให้ลูกดก มีรสหวาน ถ้าส่งออกได้หมดทั้งไร่ ปีนี้เขาคงมีทุนไปซื้อที่ของชาวบ้าน เขาไม่อยากให้นายทุนเข้ามาที่นี่ เพราะไม่อยากให้สวนลำไยกลายเป็นรีสอร์ท 

คืนนี้มีงานเลี้ยงที่ไร่พ่อเลี้ยงถาวร เขาคงอยู่ยาวทั้งคืน อดคิดถึงคนที่ถูกขังไม่ได้ คืนนี้เขาจะปล่อยให้เธอนอนคนเดียวหนึ่งคืน เธอคงสบายใจที่ไม่ต้องเห็นหน้าเขา หัวเราะให้กับความคิดตัวเอง ปรกติก็ไม่เห็นหน้าอยู่แล้ว เพราะปิดไฟทำทุกคืน 

            “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” หัวเราะออกมาอย่างลืมตัว คนงานที่อยู่บริเวณนั้นมองหน้ากันไปมา ที่อยู่ ๆ เจ้านายก็หัวเราะอย่างไม่มีสาเหตุ 

            “ดูหนอนกับแมลงให้ดีนะ ช่วงที่กำลังติดลูกแมลงชอบ” สั่งคนงานเสียงเข้ม เมื่อรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ชลาลัยตามมาหลอกหลอน ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นเป็นหน้าของเธอ 

เสกเข้ามาเก็บถาดอาหาร เด็กหนุ่มแปลกใจที่วันนี้อาหารในสำหรับไม่ยุบเลยสักนิด เด็กหนุ่มย้ำเวลากับเธออีกครั้ง เสกตัดสินใจแล้วว่าจะไปกับเธอตามที่ชลาลัยเสนอ กันตาไม่เคยรักเขาเลยสักนิด ที่เธอทำไปทั้งหมด ก็เพื่อหลอก

ใช้เขา 

ชลาลัยอยากลาป้าบัวผัน เพราะนางดีกับเธอ แต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ คงไม่ดีแน่ถ้ามีคนอื่นรู้เรื่องนี้ ไปแบบเงียบ ๆ แล้วเก็บทุกคนไว้ในความทรงจำ ข้าวของของเธอที่ติดตัวมา ธาดาคงส่งคืนให้ทีหลัง ถ้าเขาไม่คืนก็เรื่องของเขา 

เมื่อถึงเวลานัดหมาย เสกเปิดประตูให้เธอ ชลาลัยวิ่งตามเสกไปติด ๆ หลายครั้งที่ต้องสะดุดเพราะรองเท้าที่เสกนำมาให้ใหญ่กว่าเท้าเธอ เสกพาเธอวิ่งลัดเลาะไปตามทางที่เป็นสวนลำไย คืนนี้เป็นคืนเดือนหงายไม่ต้องใช้ไฟฉายก็มองเห็นทาง เสกวิ่งนำไปไม่หยุด ในขณะที่ชลาลัยเหนื่อยหอบเพราะร่างกายไม่พร้อม ปวดหน่วงบริเวณท้องน้อย เมื่อต้องวิ่งต่อเนื่องโดยไม่หยุดพัก ได้แต่กัดฟันทนเธอจะต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ 

ร่างบางล้มคว่ำลงกับพื้น เมื่อยกขาไม่พ้นเถาวัลย์ที่เลื้อยอยู่ตามทาง เสกหันกลับมาแล้วช่วยพยุงเธอลุกขึ้น 

            “อีกนิดเดียวครับคุณน้ำ ท้ายสวนจะมีถนนตัดเข้ามา คนของคุณกันตารออยู่ที่นั่น อดทนนะครับ” เสกบอกพร้อมกับช่วยพยุง

            “ไม่เป็นไร ฉันไหว” ชลาลัยบอกกับเด็กหนุ่ม แล้ววิ่งตามเสกไป ภาวนาขอให้ถึงถนนเร็ว ๆ เพราะเธอเหนื่อยจนจะหมดแรงอยู่แล้ว 

            “คุณน้ำ นั่นครับไฟถนน” เสกชี้มือให้ชลาลัยดูไฟที่ส่องมาจากถนน หญิงสาวกัดฟัน อีกนานแค่ไหนกัน เพราะตอนนี้เธอยังติดอยู่ในสวนลำไย วิ่งเร็วแค่ไหนก็ออกไปไม่พ้นสักที หลายครั้งที่หญิงสาวหน้าคะมำเพราะก้าวขาไม่พ้น เถาวัลย์และกิ่งไม้ที่ระอยู่ตามทาง เสกหันมาช่วยเธอทุกครั้ง เธอไม่อยากเป็นตัวถ่วงเลยสักนิด แต่ไปต่อไม่ไหวจริง ๆ 

            “พักไม่ได้นะคุณน้ำ เราไม่รู้ว่าคนของพ่อเลี้ยงจะออกมาดูสวนตอนไหน”

            “ขอหนึ่งนาทีนะเสก ฉันไม่ไหวจริง ๆ” ชลาลัยต่อรอง แล้วทิ้งร่างลงกับพื้น เนื้อตัวของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ และปวดร้าวเหมือนจะแยกออกจากกัน 

เสกมองหญิงสาว เขาไม่วางใจเลยสักนิด แต่เพราะเธอไปไม่ไหว จึงปล่อยให้นั่งพัก 

            “เห็นตรงนั้นไหมครับ” เสกชี้ไปที่พื้นที่โล่งกว้าง 

            “อืม...” ชลาลัยพยักหน้ารับ ไม่มีเสียงจะตอบเพราะทั้งเหนื่อยและหายใจไม่ทัน 

            “ผ่านตรงนั้นไปได้ เราก็รอดครับ” คำพูดของเสกทำให้ชลาลัยมีพลัง อีกนิดเดียวเท่านั้น ผ่านพื้นที่โล่งตรงนั้นไปก็จะถึงถนน มีรถจอดรับเธอกับเสกอยู่ตรงนั้น อีกแค่อึดใจเดียว เธอก็จะหลุดออกไปจากขุมนรก 

            “ไปกันเถอะ ฉันพร้อมแล้ว” ชลาลัยลุกขึ้น ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แค่คิดว่าจะได้เป็นอิสระ ก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เสกวิ่งนำหน้า ชลาลัยตามไปติด ๆ อีกนิดเดียวเท่านั้น ชลาลัยท่องคำนี้ไว้ในใจ