FAZER LOGINCompartilhar
ตอนที่11.ลงโทษ
Última atualização:
2025-12-11 17:45:17ชลาลัยมองเห็นไฟทางบนถนน ภูเขาที่อยู่อีกฟากถนนตั้งตระงาน ทอดเงาทะมึนมาบดบังแสงไฟ มองแล้วคล้ายกับเงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่ ยืนจังก้าขวางอยู่ตรงนั้น ชลาลัยหอบหายใจถี่ ๆ รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ จังหวะที่วิ่งมาถึงบริเวณทุ่งโล่ง สายลมพัดมากระทบผิวกาย รู้สึกเย็นยะเยือกจนจับขั้วหัวใจ ขนอ่อนพากันเรียงตัว ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นรถยนต์จอดอยู่ริมถนน
“นั่นครับรถ” เสกหันมาบอก ชลาลัยยิ้มตอบ ใบหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยความหวัง อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกห้าสิบเมตรเธอก็จะถึงรถ หลังจากนั้นเธอก็จะหลุดพ้น
เสกที่วิ่งนำหน้าหยุดชะงัก แล้ววิ่งออกไปอีกทาง ชลาลัยตกใจกับการกระทำของเด็กหนุ่ม ไม่ทันได้คิดนาน แสงไฟฉายและสปอร์ตไลท์ก็สว่างขึ้น แสงไฟดวงใหญ่จับอยู่ที่ตัวเสก ไม่ว่าเสกจะวิ่งไปทางไหนไฟก็ส่องตามไป ไฟฉายอีกดวงถูกส่องมาที่หน้าเธอ ชลาลัยทำอะไรไม่ถูก ล้มทั้งยืนเมื่อเห็นว่าคนที่ส่องไฟมาที่หน้าเธอเป็นใคร
“จับไอ้เสกไว้!” สิ้นคำสั่งชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็วิ่งตามเสกไป ชลาลัยถอยหนี ใช้มือปัดป้องตัวเอง เมื่อฝ่ามือใหญ่คว้าลงมาที่ต้นแขน
“คิดว่าหนีผมพ้นเหรอ! ร้ายมากนะ มิน่าเมื่อคืนถึงทำเหมือนสั่งลา...” กรามแกร่งบดเข้ากันจนเป็นสันนูน ถ้าเขากลับมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น
“ปล่อยนะ ปล่อย! ฉันเกลียดคุณ!” ชลาลัยกรีดร้อง เมื่อถูกกระชากแขนแล้วลากมาตามทาง
“คิดว่าผมพิศวาสคุณนักหรือ!”
“เกลียดก็ปล่อยฉันไปสิ! จะมาขังฉันไว้ทำไม!”
“เพราะคุณฆ่าน้องผมไง!”
“ฉันไม่ได้ทำ! น้องคุณต่างหากที่ทำตัวเอง น้องคุณเข้ามาแทรกแล้วแย่งทินกรไปจากฉัน น้องคุณตากหากที่แย่งแฟนฉัน!”
“ฟ้ารินตายไปแล้ว! คุณจะใส่ร้ายน้องผมยังไงก็ได้ คนตายไม่มีสิทธิ์แก้ตัวอยู่แล้ว!”
“งั้นคุณก็ฆ่าฉันเลยสิ! ฉันจะได้ตายตามน้องสาวคุณไป จะได้จบกันเสียที!” ความตายมันง่ายนิดเดียว ถ้าเขาอยากให้เธอชดใช้ ก็ฆ่าเธอซะ เรื่องราวจะได้จบสิ้นลง
“ฆ่าคุณมันง่ายนิดเดียว”
“งั้นก็ฆ่าฉันเลย!” เธอท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว
“ฆ่าคุณก็หมดสนุกนะสิ ผมจะทำให้คุณทรมานที่สุด ทำให้คุณตายทั้งเป็น!” ธาดาตอบเสียงกร้าว มือแกร่งบีบลงที่คางของหญิงสาว จนชลาลัยเจ็บร้าวไปทั้งหน้า
“ฉันเกลียดคุณ! ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดคุณ!” ชลาลัยตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา โกรธแค้นที่ทำอะไรไม่ได้
“นายครับให้เอาไอ้เสกไปไว้ไหนครับ” คำถามที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้ชลาลัยต้องหันไปมอง เสกโดนหิ้วปีกมีผู้ชายสามคนยืนขนาบอยู่ข้าง ๆ
“อย่าทำอะไรเสกนะ เสกไม่ผิด” ชลาลัยสะบัดแขนออกจากมือใหญ่ แล้ววิ่งไปหาเสก
“เสกเป็นอะไรไหม ฉันขอโทษ” กลิ่นคาวเลือดที่ระเหยมาจากตัวเสก ทำให้ชลาลัยรู้ว่าเสกถูกทำร้าย หัวใจหญิงสาวกระตุก เมื่อเสกต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ
“ปล่อยนะ ปล่อยเสกเดี๋ยวนี้” หญิงสาวผลักอกผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่หิ้วปีกเสก ออกไปให้พ้นทาง แล้วกอดเสกเอาไว้
“เสก ได้ยินพี่ไหม” น้ำตาอาบแก้มเมื่อเห็นใบหน้าที่อาบไปด้วยเลือดของเสก มือบางตบลงบนแก้มเด็กหนุ่มเบา ๆ เพื่อเรียกให้เสกรู้สึกตัว
“เสก ได้ยินพี่ไหม” การกระทำของชลาลัยทำให้ธาดาเดือดจัด ระยะเวลาแค่ไม่กี่วันเธอสนิทกับเสกขนาดนี้เลยหรือ ห่วงใยกันจนออกนอกหน้า ร่างสูงเดินเข้ามาที่คนทั้งสอง คว้าลงที่ข้อมือหญิงสาว แล้วกระชากอย่างแรง
“ปล่อยนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ฮือ ๆ ๆ ปล่อย เสก พี่ขอโทษ ฮือ ๆ ๆ ” ชลาลัยร้องไห้ออกมา สงสารที่เสกต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ หญิงสาวทิ้งตัวลงกับพื้นเพื่อต่อต้านเขา แต่ถูกธาดาลากไปทั้งอย่างนั้น
“จะให้ผมทำยังไงกับไอ้เสกครับนาย”
“เอามันไปขังไว้ กูจะสอบสวนอีกที” ธาดาสั่งลูกน้อง เพราะสงสัยอะไรบางอย่าง ทำไมเสกถึงกล้าขัดคำสั่งเขา แล้วมันจะพาชลาลัยหนีไปไหน รถที่จอดอยู่ข้างทางเป็นรถใคร แผนการทั้งหมดนี้ไม่น่าจะใช่ความคิดของเสกคนเดียว
“ไม่ต้องสอบสวน ฉันทำเอง ฉันบอกให้เสกพาหนี อย่าทำอะไรเสกนะ ถ้าจะทำก็มาทำฉัน เสกไม่เกี่ยว” ชลาลัยรับทุกอย่างเอาไว้เอง ไม่ซัดทอดใครทั้งนั้น เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาเดือดร้อนเพราะเธออีก คำพูดของหญิงสาวส่งผลให้มือที่บีบแขนของเธอลงน้ำหนักมากขึ้น
“เป็นห่วงมันมากใช่ไหม!”
“ใช่!” ชลาลัยสวนกลับ จ้องหน้าชายหนุ่มเขม็ง ถ้าธาดาจะทำร้ายเสกก็ต้องข้ามศพเธอไปก่อน
“มานี่!”
“ปล่อยนะ! ฉันบอกให้ปล่อย!” ชลาลัยกรีดร้อง เมื่อถูกลากไปตามทาง เนื้อตัวของเธอถูกหินบาด บางจุดมีเลือดซึมออกมา
“ให้อยู่ดี ๆ ไม่ชอบใช่ไหม งั้นก็ไปอยู่ในนรกเถอะ” ธาดาคำรามลั่น เมื่อโยนเธอใส่รถ ใช้เชือกที่อยู่หน้ารถมัดมือเธอเอาไว้
เพียะ
ชลาลัยฟาดฝ่ามือลงบนหน้าชายหนุ่มเต็มแรง
“ฉันไม่ใช้สัตว์!” ชลาลัยตวาดเมื่อธาดาเอาเชือกมามัดที่ข้อมือของเธอ
“คุณไม่ใช่สัตว์ แต่ผมจะทำให้คุณเป็นมากกว่าสัตว์!” พูดจบก็ผลักลงที่ไหลของเธอ จนชลาลัยร่วงลงจากรถ
“จะทำอะไร!” หญิงสาวถามด้วยความหวาดกลัว เมื่อธาดาสตาร์ทเครื่องยนต์
“วิ่งตามไปก็แล้วกัน” พูดจบก็ใส่เกียร์แล้วเหยียบคันเร่งเดินหน้า แรงกระชากทำให้ชลาลัยเสียหลักจนเกือบล้ม
“คุณธาดา!” ชลาลัยเรียกชื่อเขา ก้าวเท้าถี่ ๆ เมื่อเขาเร่งเครื่องยนต์
ชลาลัยวิ่งไปตามทางดิน ตามแรงลากของรถ รองเท้าคู่ใหญ่หลุดออกจากเท้าไปแล้ว เหนื่อยจนแทบขาดใจ หลายครั้งที่เกือบเสียหลักล้ม แต่พยายามฝืนตัวเองเอาไว้ ธาดามองกระจกหลัง ยิ้มด้วยความสะใจเมื่อเห็นเธอล้มลง เขาลากเธอไปทั้งอย่างนั้น ไม่สนใจว่าชลาลัยจะได้รับบาดเจ็บตรงไหน
ลุงสนิทและคนงานต่างก็ยืนดูด้วยความตกใจ เมื่อเห็นธาดาทำแบบนั้นกับหญิงสาว เธอทำอะไร ธาดาถึงได้ลงโทษเธอไม่ต่างจากสัตว์
“เป็นไงไอ้เสก อยู่ดีไม่ว่าดี” ลุงสนิทหันไปพูดกับเสก ที่ทำท่าสะลึมสะลือ เขาตบเสกเพื่อสั่งสอน ที่บังอาจขัดคำสั่งเจ้านาย
“คิดยังไงถึงพาคนของนายหนี นายไม่ฆ่าก็บุญแล้ว” ศักดิ์พูดพร้อมกับหิ้วปีกเสกไปที่รถ รู้ทั้งรู้ว่าหนีไม่รอด ยังจะหนีอีก ถึงพ่อเลี้ยงธาดาจะไม่อยู่ที่ไร่ แต่คนของพ่อเลี้ยงก็กระจายกำลังอยู่เต็มไปหมด ผู้หญิงกับเด็กคิดอะไรไม่รอบคอบ จนทำให้เจ็บตัว
ธาดาแกะเชือกที่มัดมือหญิงสาวออก แล้วช้อนร่างเธอเข้าสู่วงแขน ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานชื้นเหงื่อ ที่ขาวซีดจนหน้าตกใจ ระยะทางที่เธอวิ่งตามรถ ไม่ได้ครึ่งที่เธอวิ่งหนีออกมาจากไร่ งานเลี้ยงคืนนี้น่าเบื่อ เขาอยากกลับตั้งแต่ไปถึง เห็นว่ากันตาสนุกอยู่กับเพื่อนเก่าจึงรอเวลาสักพัก ดีนะที่เขาไหวตัวทัน ไม่อย่างนั้นคงเสียแผนไปแล้ว
“ยายแม่มด” วางคนหมดสติลงที่เบาะหลัง แล้วขับรถออกไป ชลาลัยพิษสงรอบตัว เห็นทีเขาต้องจัดการขั้นเด็ดขาดกับเธอเสียแล้ว
Último capítulo
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่15.อโหสิกรรม
ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทำให้ชลาลัยตกใจกลัว เธอไม่รู้ว่าด้านนอกมีคนอยู่หรือไม่ เพราะทุกครั้งที่มืดลงเธอจะปิดประตูห้องนอน ขังตัวเองเอาไว้ ตะเกียงดับเพราะลมที่พัดแรง ยิ่งทำให้เธอกลัวมากขึ้นไปอีก หญิงสาวนอนกอดตัวเองในความมืด ผ้าห่มที่บัวผันเอามาให้ช่วยเธอได้มาก เพราะหนาวจนจับขั้วหัวใจ น้ำตาพากันไหลลงมาอีก เมื่อคิดถึงคำพูดของคุณหมอ เธอต้องกินอาหารให้ครบห้าหมู่ และดื่มนมมาก ๆ เจ้าตัวเล็กในท้องจะได้แข็งแรง หมอจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เธอได้กินในแต่ละวันคืออะไร ข้าวเปล่ากับผักต้มและน้ำปลา บางวันมีไข่ต้มมาด้วย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ต่อให้เขาจัดอาหารดี ๆ มาให้ เธอก็กินไม่ลง ฟ้ารินบอกอะไรกับพี่ชายของเธอ ธาดาถึงได้เกลียดชังเธอขนาดนี้ ถ้าเธอออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไร เธอจะไม่มีวันย้อนกลับมา ธาดาจะไม่ได้เห็นหน้าลูก เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาอีก ธาดาคงไม่อยากเห็นหน้าลูก เพราะเขาไม่ต้องการลูกต้องแต่แรกแล้ว ลูกคือเครื่องมือแก้แค้นของเขา เธอจะไม่มีวันให้ใครมาทำร้ายลูกของเธอ จะพาเขาไปหาที่อยู่ใหม่ แล้วใช้ชีวิตกันสองคน แค่คิดก็มีความสุขแล้ว ไม่ว่าธาดาหรือทินกร ก็ไม่มีใครได้แตะต้องลูกของเธอ
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่14.แก้แค้นสำเร็จแล้ว
บัวผันมาหาหญิงสาวตอนบ่าย หญิงสูงวัยกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นสภาพของเธอ “คุณน้ำขา ลุกขึ้นมากินอะไรสักหน่อยนะคะ ป้าเอาข้าวมาให้” ที่ผ่านมาชลาลัยได้กินแต่ข้าวกับผักต้ม ร่างกายถึงได้ผ่ายผอม พักหลัง ๆ คนเฝ้าประตูบอกว่าเธอไม่แตะอาหารเลย จึงทำให้ผอมลงไปอีก “ฉันไม่หิวค่ะป้า” “ไม่หิวก็ต้องฝืนนะคะ เห็นแก่นายน้อยนะคะ คุณน้ำไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้ว จะทำอะไรก็นึกถึงลูกบ้างนะคะ” บัวผันเกลี้ยกล่อม น้ำตาไหลอาบแก้ม เพราะสงสารคนที่อยู่ในท้อง นายน้อยไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ทำไมต้องมารับกรรมที่พ่อแม่ทำไว้ “ดื่มนมสักนิดนะคะ ป้าเอานมมาให้ด้วย” ชลาลัยน้ำตารื้นหัวตา คงแค่มื้อนี้มื้อเดียว พรุ่งนี้กับข้าวของเธอ คงมีแค่ข้าวกับผักต้มตามเดิม “ป้าวางนมไว้ตรงนั้นนะคะ ดึก ๆ ฉันจะลุกมากิน” บอกให้คนแก่สบายใจ แต่เธอไม่คิดจะดื่มมัน “ผ้าห่มค่ะ กลางคืนอากาศหนาว ห่มอีกชั้นนะคะจะได้อุ่นขึ้น” “ขอบคุณนะคะป้า ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของป้าเลย” พูดจบชลาลัยก็หลับตาลง เป็นอันจบบทสนทนา บัวผันมองโซ่ที่ขาสลับกับใบหน้าที่ซีดเผือดของหญิงสาว ต้องโ
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่13.ชดใช้
หลังจากตรวจเสร็จ คุณหมอหนุ่มก็เข้ามารายงานอาการของคนป่วยให้เจ้าของไร่ทราบ ธาดาตกใจจนพูดไม่ออก เมื่อรู้ว่าชลาลัยตั้งท้อง เร็วเกินไปหรือเปล่า ชลาลัยมาอยู่ที่นี่ยังไม่ถึงเดือน เธอท้องแล้วเหรอ ตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่ได้ไปหาเธออีก คนของเขารายงานว่าเธอไม่ยอมกินอาหาร ร่างกายซูบผอมจนล้มป่วย แล้วยังมาท้องอีก แบบนี้ร่างกายเธอจะรับไหวเหรอ “มึงจะบอกกูได้หรือยังว่าเธอท้องกับใคร อย่าบอกนะว่าท้องกับมึง” พชรถามเมื่อเพื่อนไม่ตอบจึงสรุปเอาเอง ธาดาไม่ปฏิเสธ ยิ่งทำให้คุณหมองงหนักขึ้นไปอีก เกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพนั้น หน้าตาผิวพรรณบ่งบอกให้รู้ว่าเธอไม่ใช่คนแถวนี้ “ไม่ปฏิเสธ แสดงว่าจริง เกิดอะไรขึ้น ทำไมมึงให้เธออยู่อย่างนั้น ไหนจะโซ่ที่ขาอีก มึงรู้ไหมว่ามันบาดขาเธอจนเป็นแผลลึก เล่ามาเลยนะ เล่ามาให้หมด ไม่อย่างนั้นกูจะแจ้งความให้ตำรวจมาจับมึง” พชรขู่ ธาดายกมือกุมขมับ พร้อมกับถอนหายใจออกมา “ไว้กูจะเล่าให้ฟังทีหลัง มึงว่าอาการเธอเป็นยังไงนะ” หมอหนุ่มกลอกตา เมื่อเพื่อนไม่ยอมปริปาก ดีที่ยังเป็นห่วงเธอบาง “คนท้องนะมึง ถ้าไม่กินข้า
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่12.ใครอีกคนในท้อง
ธาดาวางหญิงสาวลงบนแคร่ไม้ไผ่ โดยมีบัวผันช่วยเหลืออยู่ไม่ห่าง “ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยคะ” บัวผันถาม พร้อมกับใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดไปบนเนื้อตัวของหญิงสาว หญิงสูงวัยหัวใจกระตุก เมื่อเห็นแผลเป็นทางยาวที่เท้าและตามตัวของเธอ “ป้าก็เห็นว่าเธอคิดหนี” ธาดาตอบพร้อมกับถอนหายใจออกมา ไม่พอใจที่ถูกคนที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กตำหนิ “แล้วคุณดินทำอะไรคะ เธอถึงคิดหนี” “ป้าไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า” “ค่ะ ป้าจะไม่พูด จะไม่ยุ่งกับคุณดินอีก แต่ป้าขอนะคะ อย่าทำร้ายเธออีกเลย แค่นี้เธอก็เจ็บเจียนตายแล้วค่ะ” บัวผันตัดบท นางไม่รู้ปัญหาของสองคนนี้ นางก็จะไม่ยุ่งอีก ธาดาเป็นคนมีเหตุผล แต่สิ่งที่เขาทำกับชลาลัยมันมากเกินไป จนนางทนไม่ไหว “ขอโทษครับป้า” ธาดาขอโทษที่เผลอใช้คำพูดไม่ดีกับบัวผัน “ไม่เป็นไรค่ะป้าไม่โกรธ คุณดินเป็นคนมีเหตุผล ป้าเชื่อว่าที่คุณดินทำ คุณดินต้องคิดมาแล้วถึงทำ” บัวผันประชดให้คนหนุ่ม ธาดากลอกตาไปมา ตกลงป้าบัวผันเป็นคนของใครกันแน่ ทำไมไปอยู่ข้างชลาลัย “ออกไปสิคะป้าจะเช็ดตัวให้คุณน้ำ” บัวผันไล่เจ้านาย ที่ยังยืน
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่11.ลงโทษ
ชลาลัยมองเห็นไฟทางบนถนน ภูเขาที่อยู่อีกฟากถนนตั้งตระงาน ทอดเงาทะมึนมาบดบังแสงไฟ มองแล้วคล้ายกับเงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่ ยืนจังก้าขวางอยู่ตรงนั้น ชลาลัยหอบหายใจถี่ ๆ รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ จังหวะที่วิ่งมาถึงบริเวณทุ่งโล่ง สายลมพัดมากระทบผิวกาย รู้สึกเย็นยะเยือกจนจับขั้วหัวใจ ขนอ่อนพากันเรียงตัว ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นรถยนต์จอดอยู่ริมถนน “นั่นครับรถ” เสกหันมาบอก ชลาลัยยิ้มตอบ ใบหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยความหวัง อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกห้าสิบเมตรเธอก็จะถึงรถ หลังจากนั้นเธอก็จะหลุดพ้นเสกที่วิ่งนำหน้าหยุดชะงัก แล้ววิ่งออกไปอีกทาง ชลาลัยตกใจกับการกระทำของเด็กหนุ่ม ไม่ทันได้คิดนาน แสงไฟฉายและสปอร์ตไลท์ก็สว่างขึ้น แสงไฟดวงใหญ่จับอยู่ที่ตัวเสก ไม่ว่าเสกจะวิ่งไปทางไหนไฟก็ส่องตามไป ไฟฉายอีกดวงถูกส่องมาที่หน้าเธอ ชลาลัยทำอะไรไม่ถูก ล้มทั้งยืนเมื่อเห็นว่าคนที่ส่องไฟมาที่หน้าเธอเป็นใคร “จับไอ้เสกไว้!” สิ้นคำสั่งชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็วิ่งตามเสกไป ชลาลัยถอยหนี ใช้มือปัดป้องตัวเอง เมื่อฝ่ามือใหญ่คว้าลงมาที่ต้นแขน “คิดว่าหนีผมพ้นเหรอ! ร้ายมากนะ มิน่าเมื
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่10.หนี
ชลาลัยมองข้าวในถาด ก่อนจะนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงนอน อยู่ ๆ ก็ไม่อยากกินอาหาร ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่จะได้ออกไปจากที่นี่หายไปจนหมดสิ้น หลังจากนัดเวลากับเสก หญิงสาวก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน เวลาแค่ไม่กี่วันที่อยู่ด้วยกัน ทำไมเธอถึงรู้สึกกับธาดามากมายขนาดนี้ คงเพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ พยายามบอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่เขาทำ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าเธอกำลังหลอกตัวเอง ถ้าธาดารู้ว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำให้ฟ้ารินเสียชีวิต เขาจะรู้สึกอย่างไรกับเธอ ความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอจะเบาบางลงบ้างไหม “ลาก่อนนะคุณธาดา หวังว่าเราคงไม่ต้องมาเจอกันอีก” บอกลาเขาในใจ จากกันครั้งนี้คงไม่ได้เจอกันอีก เป็นอีกวันที่ธาดาไม่มีสมาธิทำงาน ชายหนุ่มพาตัวเองออกมาท้ายไร่ ดูผลผลิตที่กำลังจะได้เก็บเกี่ยวในอีกไม่นาน ทำตัวให้ยุ่งที่สุด จะได้ไม่ต้องคิดถึงเธอ รอให้เธอตั้งท้องเขาจะพาเธอไปส่งที่บ้าน ถึงเวลานั้นคงไม่ต้องมาเจอกันอีก ปีนี้ลำไยราคาดีกว่าทุกปี เพราะช่วงที่ราคาตกต่ำ เกษตรกรพากันตัดต้นทิ้ง เขาบอกให้ทุกคนอดทน และทำแบบที่เขาทำ แต่ชาวบ้านก็ทนไม่ไหว ที่ลำไยของชาวบ้านขายไม่ได้ราคา เพราะผลผลิตไม่ได้มาตร
Você também pode gostar
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด124.0K visualizaçõesพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย104.3K visualizaçõesไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.8K visualizaçõesขย้ำรักเลขา NC-20
C323.7K visualizaçõesFirst Love รักสุดขั้วต้องนัวให้ได้
มุ้ยดอกจิก385 visualizaçõesTURN ME ON สวาทร้อนซ่อนรัก 3P/SM/
อยู่ในตะเกียงแก้ว3.3K visualizaçõesแค่คนที่เขาไม่เคยรัก
แพรสีนิล6.6K visualizaçõesเด็กเลี้ยงหมอคีรินทร์
จินต์พิชา909 visualizações
