เชลยรักมัจจุราช의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

ชลาลัยเดินตามแม่บ้านเข้าไปด้านใน นึกแปลกใจกับสถานที่ ที่ธาดาให้เธอเข้ามารอพบไม่น้อย ไม่ใช่ห้องรับแขกอย่างที่ควรจะเป็น แต่ที่นี่มันคือบ้านหลังกะทัดรัด บรรยากาศรอบบ้าน ชวนให้รู้สึกแปลกประหลาดจนขนหัวลุก ภายในบ้านตบแต่งด้วยโทนสีขาว และที่ทำให้ชลาลัยต้องกลืนน้ำลายลงคอก็คือ รูปถ่ายมากมายหลายช่วงอายุ ของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่วางอยู่บนโต๊ะ และแขวนอยู่ตามฝาผนัง ตากลมโตมองไล่ไปตามรูปภาพเหล่านั้น ก่อนจะไปสะดุดกับรูปภาพบานใหญ่ ขนอ่อนพากันเรียงตัวเมื่อเห็นหน้าคนในรูปชัดเจน “ฟ้าริน...นี่มันอะไรกัน!” ไวเท่าความคิดชลาลัยถอยหลังหนี เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ในรูปคือใคร ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อแผ่นหลังชนเข้ากับอะไรบางอย่าง แรงปะทะทำให้เธอเสียหลักจนเกือบล้ม ดีที่ได้แขนของเขาจับยึดช่วงเอวเอาไว้ “ขอบคุณค่ะ” เอ่ยขอบคุณเมื่อตั้งสติได้ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ตากลมโตมองมือใหญ่คร้ามแดด ที่ลงน้ำหนักบีบลงมาที่ช่วงเอวของเธออย่างแรง “คุณ!” กลิ่นเหงื่อเจือกลิ่นบุหรี่ที่ลอยมาเข้าจมูก ทำให้ชลาลัยรู้ว่าคนที่เธอชนเป็นผู้ชาย พยายามหันกลับไปมองด้านหลัง แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อถูกดันไปจนชิดก

ร่างสูงโถมเข้าใส่เมื่อได้ยินคำด่าของเธอ ถึงจะหมดทางหนีแต่ชลาลัยก็ไม่ยอมเขาง่าย ๆ มือข้างที่วางผลักลงที่อกแกร่ง ดิ้นสุดชีวิตเพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของเขา “ปล่อยนะฉันบอกให้ปล่อย! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยด้วย!” ชลาลัยกรีดร้อง เมื่อธาดาจะทำแบบเดิมกับเธอ ธาดาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กดหญิงสาวลงกับพื้นรูดซิบกางเกงลง ชลาลัยจะต้องตั้งท้อง และทุกข์ทรมานแบบฟ้าริน ไอ้ทินกรมันต้องเจ็บปวด เด็กที่เกิดเป็นลูกของเขาก็จริง แต่เขาไม่ต้องการ “คุณธาดา ปล่อยฉันนะ!” ชลาลัยขอร้อง แต่ก็ไม่เป็นผล แรงที่มีเพียงน้อยนิดมีหรือจะสู้แรงของเขาได้ ไม่นานหญิงสาวก็นอนนิ่ง เมื่อต้านแรงเขาไม่ไหว ธาดามองคนใต้ร่างด้วยความสะใจ มือหนาจับลำรักมาจ่อที่ปากทางรัก แล้วกระแทกเข้าไปอย่างแรง ชลาลัยตัวงอด้วยความเจ็บปวด ตาพร่าเลือนมองใบหน้าของชายหนุ่มผ่านม่านน้ำตา ธาดาเป็นคนหน้าตาดี แต่ทำไมถึงโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ น้ำตาพากันไหลลงมาเป็นสาย ปากบางขบเม้มเข้าหากัน เธอจะไม่ขอร้องเขาอีกแล้ว อยากทำอะไรก็เชิญ ชลาลัยคิดในใจ ก่อนจะหลับตาลง รอรับการลงทัณฑ์จากเขา “ขอร้องผมสิชลาลัย บางทีผมอาจจะใจดีกับคุณก็ได้” ธาดาเค

อากาศที่หนาวเหน็บในตอนเช้า ปลุกชลาลัยให้ตื่นขึ้น ร่างบางห่อตัวแล้วเบียดเข้าหาไออุ่น จากคนที่นอนอยู่ข้างกาย ความเย็นของที่นอน ที่สัมผัสลงมาบนผิวกาย ทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่อยู่อยู่ตรงนั้นแล้ว ตากลมโตปรือขึ้นช้า ๆ ถอนหายใจออกมา เมื่อพบกับความว่างเปล่า ธาดาลุกไปตั้งแต่ตอนไหน ทำไมเธอไม่รู้สึกตัว พยุงตัวเองลุกขึ้น ก่อนจะต้องล้มตัวลงไปนอนในท่าเดิม เพราะรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว ร่างกายของเธอถูกกระทำอย่างป่าเถื่อน จึงมีอาการเหมือนจะเป็นไข้ ธาดากระทำรุนแรงจนร่างกายเธอรับไม่ไหว กัดฟันแล้วฝืนตัวเองอีกครั้ง เธออยากเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างสิ่งสกปรก ที่ธาดาทิ้งไว้ในร่างกายของเธอ “ผมจะทำให้คุณท้อง เหมือนกับที่ไอ้ทินกรมันทำกับน้องสาวผม!” “คุณพูดอะไร ฉันท้องแล้วยังไง เด็กที่เกิดมาก็ลูกของคุณ!”“เด็กที่เกิดมาไม่ใช่ลูกผม มันก็แค่เครื่องมือแก้แค้น คุณกำลังจะแต่งงานกับไอ้ทินกร” “หมายความว่าไง!” ถามด้วยความสงสัย เพราะไม่รู้ว่าธาดาจะเล่นเกมอะไร “ผมจะส่งของขวัญให้มัน จะเป็นยังไงนะถ้ามันต้องเลี้ยงลูกชู้!” “คิดว่าทำแบบนี้แล้วสบายใจคุณก็ทำไปเถอะ อย่าคิดน

ทินกรหัวเสียหนักที่จนป่านนี้ยังติดต่อชลาลัยไม่ได้ เธอหายไปสามวันแล้ว วันนี้ถึงกำหนดที่เขาต้องนำเงินไปใช้หนี้ในบ่อน จนป่านนี้ชลาลัยยังไม่รับโทรศัพท์ ส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน แล้วเขาจะไปเอาเงินจากไหน สาว ๆ ที่เขาคบแต่ละคนก็มีแต่พวกสวยแต่รูป เวลาเดือดร้อนไม่มีใครช่วยเขาได้สักคน ชลาลัยเป็นตัวเงินตัวทองของเขา หลายครั้งที่เธอขอเลิก เพราะจับได้ว่าเขามีผู้หญิงอื่น แต่เขาก็ง้อและขอคืนดี จนเธอยอมใจอ่อนและตกลงแต่งงานกับเขา ชลาลัยเป็นคนสวย รวย และเก่งมาก แต่ถึงจะเก่งแค่ไหนก็สู้เขาไม่ได้ เธอมีจุดอ่อนคือความรัก เขาจะทำให้เธอรักเขา อยู่กับชลาลัยมีแต่ได้กับได้ เพราะอีกไม่นานเธอก็จะได้เป็นเจ้าของบริษัท สมบัติของเธอจะไปไหนเสีย แต่งงานกันแล้วมันก็ต้องเป็นของเขา “อยู่ไหนนะน้ำ วันนี้ถ้าไม่ได้เงินผมตายแน่” ทินกรมั่นใจว่าไม่ได้ทำให้เธอโกรธ แล้วมีเหตุผลอะไรเธอถึงไม่รับโทรศัพท์เขา ธาดามองมือถือที่ดังขึ้นรัว ๆ มือถือเครื่องนี้อยู่ในกระเป๋าถือของชลาลัย เธอทำตกไว้ในวันที่เขาลงมือกับเธอ ตาคมเข้มอ่านชื่อคนโทรเข้ามา กำหมัดแน่นเมื่อเห็นว่าเป็นใคร นอกจากโทรแล้วทินกรยังส่งข้อความมาอีก ถึงแม้จะปลดล็อกเครื่อง

ชลาลัยมองข้าวในถาด ก่อนจะนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงนอน อยู่ ๆ ก็ไม่อยากกินอาหาร ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่จะได้ออกไปจากที่นี่หายไปจนหมดสิ้น หลังจากนัดเวลากับเสก หญิงสาวก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน เวลาแค่ไม่กี่วันที่อยู่ด้วยกัน ทำไมเธอถึงรู้สึกกับธาดามากมายขนาดนี้ คงเพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ พยายามบอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่เขาทำ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าเธอกำลังหลอกตัวเอง ถ้าธาดารู้ว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำให้ฟ้ารินเสียชีวิต เขาจะรู้สึกอย่างไรกับเธอ ความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอจะเบาบางลงบ้างไหม “ลาก่อนนะคุณธาดา หวังว่าเราคงไม่ต้องมาเจอกันอีก” บอกลาเขาในใจ จากกันครั้งนี้คงไม่ได้เจอกันอีก เป็นอีกวันที่ธาดาไม่มีสมาธิทำงาน ชายหนุ่มพาตัวเองออกมาท้ายไร่ ดูผลผลิตที่กำลังจะได้เก็บเกี่ยวในอีกไม่นาน ทำตัวให้ยุ่งที่สุด จะได้ไม่ต้องคิดถึงเธอ รอให้เธอตั้งท้องเขาจะพาเธอไปส่งที่บ้าน ถึงเวลานั้นคงไม่ต้องมาเจอกันอีก ปีนี้ลำไยราคาดีกว่าทุกปี เพราะช่วงที่ราคาตกต่ำ เกษตรกรพากันตัดต้นทิ้ง เขาบอกให้ทุกคนอดทน และทำแบบที่เขาทำ แต่ชาวบ้านก็ทนไม่ไหว ที่ลำไยของชาวบ้านขายไม่ได้ราคา เพราะผลผลิตไม่ได้มาตร