เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่5.ฉันจะชดใช้ให้คุณ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-27 11:22:26ชลาลัยนอนอยู่บนเตียงนอนขนาดสามฟุต นาฬิกาที่ฝาผนังบอกให้รู้ว่าได้ก้าวข้ามวันใหม่ไปแล้ว แต่เธอยังนอนไม่หลับ เพราะมีเรื่องให้คิดสารพัด สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือผู้ชายคนนั้น เธอกลัวว่าเขาจะกลับมาทำร้ายเธออีก
จ๊อก ๆ ๆ
ท้องร้องรอบที่เท่าไรหญิงสาวก็ลืมไปแล้ว เมื่อวานไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยสักนิด มีเพียงน้ำจากก๊อกที่เธอดื่มเพื่อคลายความหิว ธาดาคงตั้งใจทรมาน ด้วยการปล่อยให้เธอหิวจนตาย น้ำตาไหลลงมาอีกครั้งเมื่อน้อยใจต่อโชคชะตาของตัวเอง เธอไม่ได้ทำร้ายฟ้ารินอย่างที่ธาดาเข้าใจ
หญิงสาวนั่งตัวตรง เมื่อได้ยินเสียงคนเดินดังมาจากด้านนอก หยิบผ้าห่มมากอดเอาไว้ แล้วจ้องไปที่ลูกบิดประตู เธอล็อกมันแล้ว แต่ตอนนี้มันถูกเปิดเข้ามาอย่างง่ายดาย
“คุณธาดา คุณเข้ามาทำไม!” ร้องถามพร้อมกับกอดผ้าห่มไว้แน่น ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยมาเข้าจมูกบอกให้รู้ว่า ธาดากำลังอยู่ในอาการมึนเมา
“กลัวเหรอ สองรอบแล้ว น่าจะชินได้แล้วนะ” คำพูดถากถางที่มาพร้อมกับสายตาดูถูก ทำให้ชลาลัยกำมือแน่น ถ้ามีอาวุธอยู่ในมือ ธาดาต้องตายเพราะฝีมือเธอแน่นอน
“มีอะไรก็คุยกันตอนเช้า ฉันจะนอน” ตากลมโตจ้องหน้าขายหนุ่มเขม็ง ไม่มีอาการเกรงกลัวเลยสักนิด นั่นยิ่งทำให้ธาดาโมโหไปกันใหญ่
“ฆาตกร!” คำพูดของเขาทำให้ชลาลัยคอแข็ง เธอไม่เคยทำอย่างนั้น
“คุณฆ่าน้องสาวกับหลานของผม!” เสียงที่เปล่งออกมา มีความเจ็บปวดปนอยู่ในนั้นก็จริง แต่ชลาลัยไม่สงสารเขาเลยสักนิด
“คุณเข้าใจผิด!”
“เข้าใจผิดเหรอ ชลาลัย จินดารัตน์ ผู้หญิงสารเลว!”
“คุณก็ดีแต่เชื่อคำพูดน้องคุณ คุณเคยให้ฉันอธิบายบ้างไหม น้องคุณอยู่ไหนเรียกมาคุยเลยดีกว่า ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครกันแน่ที่ผิด ใครกันแน่ที่เป็นมือที่สาม”
“ยายฟ้าตายไปแล้ว! ได้ยินไหมว่าน้องผมตายไปแล้ว! ตายไปพร้อมกับลูกในท้อง ลูกของไอ้ทินกรว่าที่ผัวคุณไง!”
“คุณธาดา ฉันรู้ว่าคุณเจ็บปวด คุณจะให้ฉันชดใช้ยังไงก็พูดมา”
“ชดใช้เหรอ คุณคิดว่าชีวิตคนมันชดใช้กันได้ด้วยเหรอ ผมวางแผนล่อให้ไอ้ทินกรมาที่นี่ ผมต้องการให้มันตายตามน้องผมไป แต่คุณกลับเสนอหน้ามา คุณก็รับผลกรรมแทนมันก็แล้วกัน เตรียมตัวตายได้เลย ชลาลัย!” พูดจบธาดาก็ย่างสามขุมเข้ามาที่เตียงนอน ชลาลัยกระโดนหนี แต่ก็ช้าไปกว่าร่างสูงที่โถมทับลงมา มือหนากำมือข้อบางเอาไว้ แล้วกดลงกับเตียงนอน ตาคู่คมแดงก่ำมองใบหน้าขาวซีด ที่มีน้ำตาอาบอยู่ด้วยความสะใจ ชลาลัยสบตากับเขาอย่างท้าทาย มาถึงตอนนี้เธอไม่กลัวอะไรอีกแล้ว อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เพราะเขาเชื่อแล้วว่าเธอคือคนผิด
“สิ่งนี้ใช่ไหมที่คุณต้องการ ได้! ฉันจะชดใช้ให้คุณ!” พูดจบก็หลับตาลง เมื่อคนเหนือร่างโน้มหน้าลงมา
“ใช่! คุณจะต้องเจ็บปวดมากกว่าน้องสาวผม!” ธาดาซุกไซ้ใบหน้าไปตามซอกคอขาวเนียน ขบเม้นก่อนจะกัดลงไปตามลำคอ เพื่อให้เธอเจ็บปวด ชลาลัยนอนนิ่งเหมือนหุ่น ภาวนาขอให้เรื่องเลวร้ายที่กำลังเกิดขึ้น ผ่านไปให้เร็วที่สุด ได้แต่หวังว่าพ่อจะเอะใจที่เธอหายตัวไป แล้วตามมาช่วยเธอออกไปจากนรกขุมนี้
กันตากำมือเข้าหากันจนเส้นเลือดปูดโปน เธอเฝ้ามองธาดาเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่วันนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไป หลังจากดื่มเหล้าจนเมามาย ธาดาก็เดินลงจากบ้าน เธอคิดว่าธาดาจะไปนอนที่ท้ายไร่จึงเดินตามมา วันนี้ธาดาเมามาก เขาอาจจะมองเห็นความรักที่เธอมีให้เขา แต่เปล่าเลยธาดากลับเดินมาที่บ้านรักน้ำ หายเข้านานขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงที่อยู่ในบ้าน เป็นคนที่บริษัทคู่ค้า ส่งมาทำสัญญาเรื่องขนส่ง มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ทำไมธาดาถึงขังเธอเอาไว้
“ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอเสก” เสียงที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้เด็กหนุ่มที่นั่งเฝ้าหน้าบ้านสะดุ้งสุดตัว
“คุณกันตา คุณมาที่นี่ทำไมครับ” เสกถามพร้อมกับขยับลุกขึ้นนั่ง
“ฉันเพิ่งเคลียร์งานเสร็จ ว่าจะกลับไปนอนเหมือนกัน แล้วเธอล่ะทำไมไม่กลับไปนอน” กันตานั่งลงข้าง ๆ วางมือลงบนหน้าขาของเสก แล้วลูบไล้ไปมา
“คุณตา...” เสกพูดไม่ออก ขยับถอยหนีแต่ถูกกันตากดขาเอาไว้
“ฉันรู้นะว่าเธอชอบแอบมองฉัน” กันตาพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวน พร้อมกับเลื่อนมือไปตามต้นขาของเด็กหนุ่ม เน้นจังหวะให้เสกรู้ว่าเธอต้องการอะไร
“ผม...” เสกออกอาการหวาดกลัวเมื่อถูกจับได้ เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อกันตาเลื่อนมือเข้ามาหาความเป็นชายของเขา
“เธอรู้ใช่ไหมว่าถ้าพ่อฉันรู้ ลูกน้องพ่อฉันจะทำยังไงกับเธอ”
“คุณตาครับ ผมขอโทษ” เสกพูดออกมาด้วยความกวาดกลัว
“กลัวอะไร ในเมื่อฉันเองก็ชอบเธอ แต่ที่ฉันทำเป็นไม่สนใจ เพราะพ่อฉันอยากได้พ่อเลี้ยงธาดาเป็นลูกเขย เด็กน้อยดีใจไหมที่ใจเราตรงกัน”
“คุณตา...”
“เธอต้องร่วมมือกับฉัน ถ้าพ่อฉันรู้ว่าพ่อเลี้ยงธาดาเก็บผู้หญิงไว้ในบ้าน พ่อฉันคงล้มเลิกแผนที่จะเอาพ่อเลี้ยงเป็นลูกเขย ถึงตอนนั้นฉันจะเป็นอิสระ เราจะได้สมหวัง”
“ผมต้องทำยังไงครับ” เพราะความรักที่มีต่อกันตา ทำให้เสกเชื่อจนสนิทใจ
“พรุ่งนี้ตอนพ่อเลี้ยงเข้าไร่ ฉันจะมาที่นี่ เธอแค่เปิดประตูให้ฉัน ฉันจะคุยกับผู้หญิงคนนั้น”
“ถ้าพ่อเลี้ยงรู้ ผมคงถูกลงโทษ”
“ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ฉันจะปกป้องเธอเอง”
“แต่...”
“เชื่อใจฉันนะเสก ฉันจะไม่ทำให้เธอเดือดร้อน ถ้าเธออยากอยู่กับฉัน เธอก็ต้องเชื่อใจฉัน”
“ครับคุณตา”
“ดีมากเด็กน้อย” กันตาจูบลงที่แก้มของเสกฟอดใหญ่ เสกหัวใจพองโต
“ฉันรักเธอนะเสก เธอต้องเชื่อใจฉัน” พูดจบกันตาก็ลุกขึ้น เสกดึงมือเธอเอาไว้ กันตาเผลอสะบัดออกอย่างรังเกียจ รีบยิ้มหวานกลบเกลื่อน เพราะกลัวเสกจะจับได้ว่าเธอโกหก
พรุ่งนี้เธอจะมาที่นี่ มาถามว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร ถ้าหล่อนไม่ต้องการอยู่ที่นี่ เธอจะช่วยส่งออกไปจากไร่นี้เอง
บทล่าสุด
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่15.อโหสิกรรม
ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทำให้ชลาลัยตกใจกลัว เธอไม่รู้ว่าด้านนอกมีคนอยู่หรือไม่ เพราะทุกครั้งที่มืดลงเธอจะปิดประตูห้องนอน ขังตัวเองเอาไว้ ตะเกียงดับเพราะลมที่พัดแรง ยิ่งทำให้เธอกลัวมากขึ้นไปอีก หญิงสาวนอนกอดตัวเองในความมืด ผ้าห่มที่บัวผันเอามาให้ช่วยเธอได้มาก เพราะหนาวจนจับขั้วหัวใจ น้ำตาพากันไหลลงมาอีก เมื่อคิดถึงคำพูดของคุณหมอ เธอต้องกินอาหารให้ครบห้าหมู่ และดื่มนมมาก ๆ เจ้าตัวเล็กในท้องจะได้แข็งแรง หมอจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เธอได้กินในแต่ละวันคืออะไร ข้าวเปล่ากับผักต้มและน้ำปลา บางวันมีไข่ต้มมาด้วย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ต่อให้เขาจัดอาหารดี ๆ มาให้ เธอก็กินไม่ลง ฟ้ารินบอกอะไรกับพี่ชายของเธอ ธาดาถึงได้เกลียดชังเธอขนาดนี้ ถ้าเธอออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไร เธอจะไม่มีวันย้อนกลับมา ธาดาจะไม่ได้เห็นหน้าลูก เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาอีก ธาดาคงไม่อยากเห็นหน้าลูก เพราะเขาไม่ต้องการลูกต้องแต่แรกแล้ว ลูกคือเครื่องมือแก้แค้นของเขา เธอจะไม่มีวันให้ใครมาทำร้ายลูกของเธอ จะพาเขาไปหาที่อยู่ใหม่ แล้วใช้ชีวิตกันสองคน แค่คิดก็มีความสุขแล้ว ไม่ว่าธาดาหรือทินกร ก็ไม่มีใครได้แตะต้องลูกของเธอ
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่14.แก้แค้นสำเร็จแล้ว
บัวผันมาหาหญิงสาวตอนบ่าย หญิงสูงวัยกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นสภาพของเธอ “คุณน้ำขา ลุกขึ้นมากินอะไรสักหน่อยนะคะ ป้าเอาข้าวมาให้” ที่ผ่านมาชลาลัยได้กินแต่ข้าวกับผักต้ม ร่างกายถึงได้ผ่ายผอม พักหลัง ๆ คนเฝ้าประตูบอกว่าเธอไม่แตะอาหารเลย จึงทำให้ผอมลงไปอีก “ฉันไม่หิวค่ะป้า” “ไม่หิวก็ต้องฝืนนะคะ เห็นแก่นายน้อยนะคะ คุณน้ำไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้ว จะทำอะไรก็นึกถึงลูกบ้างนะคะ” บัวผันเกลี้ยกล่อม น้ำตาไหลอาบแก้ม เพราะสงสารคนที่อยู่ในท้อง นายน้อยไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ทำไมต้องมารับกรรมที่พ่อแม่ทำไว้ “ดื่มนมสักนิดนะคะ ป้าเอานมมาให้ด้วย” ชลาลัยน้ำตารื้นหัวตา คงแค่มื้อนี้มื้อเดียว พรุ่งนี้กับข้าวของเธอ คงมีแค่ข้าวกับผักต้มตามเดิม “ป้าวางนมไว้ตรงนั้นนะคะ ดึก ๆ ฉันจะลุกมากิน” บอกให้คนแก่สบายใจ แต่เธอไม่คิดจะดื่มมัน “ผ้าห่มค่ะ กลางคืนอากาศหนาว ห่มอีกชั้นนะคะจะได้อุ่นขึ้น” “ขอบคุณนะคะป้า ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของป้าเลย” พูดจบชลาลัยก็หลับตาลง เป็นอันจบบทสนทนา บัวผันมองโซ่ที่ขาสลับกับใบหน้าที่ซีดเผือดของหญิงสาว ต้องโ
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่13.ชดใช้
หลังจากตรวจเสร็จ คุณหมอหนุ่มก็เข้ามารายงานอาการของคนป่วยให้เจ้าของไร่ทราบ ธาดาตกใจจนพูดไม่ออก เมื่อรู้ว่าชลาลัยตั้งท้อง เร็วเกินไปหรือเปล่า ชลาลัยมาอยู่ที่นี่ยังไม่ถึงเดือน เธอท้องแล้วเหรอ ตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่ได้ไปหาเธออีก คนของเขารายงานว่าเธอไม่ยอมกินอาหาร ร่างกายซูบผอมจนล้มป่วย แล้วยังมาท้องอีก แบบนี้ร่างกายเธอจะรับไหวเหรอ “มึงจะบอกกูได้หรือยังว่าเธอท้องกับใคร อย่าบอกนะว่าท้องกับมึง” พชรถามเมื่อเพื่อนไม่ตอบจึงสรุปเอาเอง ธาดาไม่ปฏิเสธ ยิ่งทำให้คุณหมองงหนักขึ้นไปอีก เกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพนั้น หน้าตาผิวพรรณบ่งบอกให้รู้ว่าเธอไม่ใช่คนแถวนี้ “ไม่ปฏิเสธ แสดงว่าจริง เกิดอะไรขึ้น ทำไมมึงให้เธออยู่อย่างนั้น ไหนจะโซ่ที่ขาอีก มึงรู้ไหมว่ามันบาดขาเธอจนเป็นแผลลึก เล่ามาเลยนะ เล่ามาให้หมด ไม่อย่างนั้นกูจะแจ้งความให้ตำรวจมาจับมึง” พชรขู่ ธาดายกมือกุมขมับ พร้อมกับถอนหายใจออกมา “ไว้กูจะเล่าให้ฟังทีหลัง มึงว่าอาการเธอเป็นยังไงนะ” หมอหนุ่มกลอกตา เมื่อเพื่อนไม่ยอมปริปาก ดีที่ยังเป็นห่วงเธอบาง “คนท้องนะมึง ถ้าไม่กินข้า
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่12.ใครอีกคนในท้อง
ธาดาวางหญิงสาวลงบนแคร่ไม้ไผ่ โดยมีบัวผันช่วยเหลืออยู่ไม่ห่าง “ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยคะ” บัวผันถาม พร้อมกับใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดไปบนเนื้อตัวของหญิงสาว หญิงสูงวัยหัวใจกระตุก เมื่อเห็นแผลเป็นทางยาวที่เท้าและตามตัวของเธอ “ป้าก็เห็นว่าเธอคิดหนี” ธาดาตอบพร้อมกับถอนหายใจออกมา ไม่พอใจที่ถูกคนที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กตำหนิ “แล้วคุณดินทำอะไรคะ เธอถึงคิดหนี” “ป้าไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า” “ค่ะ ป้าจะไม่พูด จะไม่ยุ่งกับคุณดินอีก แต่ป้าขอนะคะ อย่าทำร้ายเธออีกเลย แค่นี้เธอก็เจ็บเจียนตายแล้วค่ะ” บัวผันตัดบท นางไม่รู้ปัญหาของสองคนนี้ นางก็จะไม่ยุ่งอีก ธาดาเป็นคนมีเหตุผล แต่สิ่งที่เขาทำกับชลาลัยมันมากเกินไป จนนางทนไม่ไหว “ขอโทษครับป้า” ธาดาขอโทษที่เผลอใช้คำพูดไม่ดีกับบัวผัน “ไม่เป็นไรค่ะป้าไม่โกรธ คุณดินเป็นคนมีเหตุผล ป้าเชื่อว่าที่คุณดินทำ คุณดินต้องคิดมาแล้วถึงทำ” บัวผันประชดให้คนหนุ่ม ธาดากลอกตาไปมา ตกลงป้าบัวผันเป็นคนของใครกันแน่ ทำไมไปอยู่ข้างชลาลัย “ออกไปสิคะป้าจะเช็ดตัวให้คุณน้ำ” บัวผันไล่เจ้านาย ที่ยังยืน
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่11.ลงโทษ
ชลาลัยมองเห็นไฟทางบนถนน ภูเขาที่อยู่อีกฟากถนนตั้งตระงาน ทอดเงาทะมึนมาบดบังแสงไฟ มองแล้วคล้ายกับเงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่ ยืนจังก้าขวางอยู่ตรงนั้น ชลาลัยหอบหายใจถี่ ๆ รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ จังหวะที่วิ่งมาถึงบริเวณทุ่งโล่ง สายลมพัดมากระทบผิวกาย รู้สึกเย็นยะเยือกจนจับขั้วหัวใจ ขนอ่อนพากันเรียงตัว ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นรถยนต์จอดอยู่ริมถนน “นั่นครับรถ” เสกหันมาบอก ชลาลัยยิ้มตอบ ใบหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยความหวัง อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกห้าสิบเมตรเธอก็จะถึงรถ หลังจากนั้นเธอก็จะหลุดพ้นเสกที่วิ่งนำหน้าหยุดชะงัก แล้ววิ่งออกไปอีกทาง ชลาลัยตกใจกับการกระทำของเด็กหนุ่ม ไม่ทันได้คิดนาน แสงไฟฉายและสปอร์ตไลท์ก็สว่างขึ้น แสงไฟดวงใหญ่จับอยู่ที่ตัวเสก ไม่ว่าเสกจะวิ่งไปทางไหนไฟก็ส่องตามไป ไฟฉายอีกดวงถูกส่องมาที่หน้าเธอ ชลาลัยทำอะไรไม่ถูก ล้มทั้งยืนเมื่อเห็นว่าคนที่ส่องไฟมาที่หน้าเธอเป็นใคร “จับไอ้เสกไว้!” สิ้นคำสั่งชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็วิ่งตามเสกไป ชลาลัยถอยหนี ใช้มือปัดป้องตัวเอง เมื่อฝ่ามือใหญ่คว้าลงมาที่ต้นแขน “คิดว่าหนีผมพ้นเหรอ! ร้ายมากนะ มิน่าเมื
เชลยรักมัจจุราช ตอนที่10.หนี
ชลาลัยมองข้าวในถาด ก่อนจะนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงนอน อยู่ ๆ ก็ไม่อยากกินอาหาร ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่จะได้ออกไปจากที่นี่หายไปจนหมดสิ้น หลังจากนัดเวลากับเสก หญิงสาวก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนอน เวลาแค่ไม่กี่วันที่อยู่ด้วยกัน ทำไมเธอถึงรู้สึกกับธาดามากมายขนาดนี้ คงเพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ พยายามบอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่เขาทำ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าเธอกำลังหลอกตัวเอง ถ้าธาดารู้ว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำให้ฟ้ารินเสียชีวิต เขาจะรู้สึกอย่างไรกับเธอ ความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอจะเบาบางลงบ้างไหม “ลาก่อนนะคุณธาดา หวังว่าเราคงไม่ต้องมาเจอกันอีก” บอกลาเขาในใจ จากกันครั้งนี้คงไม่ได้เจอกันอีก เป็นอีกวันที่ธาดาไม่มีสมาธิทำงาน ชายหนุ่มพาตัวเองออกมาท้ายไร่ ดูผลผลิตที่กำลังจะได้เก็บเกี่ยวในอีกไม่นาน ทำตัวให้ยุ่งที่สุด จะได้ไม่ต้องคิดถึงเธอ รอให้เธอตั้งท้องเขาจะพาเธอไปส่งที่บ้าน ถึงเวลานั้นคงไม่ต้องมาเจอกันอีก ปีนี้ลำไยราคาดีกว่าทุกปี เพราะช่วงที่ราคาตกต่ำ เกษตรกรพากันตัดต้นทิ้ง เขาบอกให้ทุกคนอดทน และทำแบบที่เขาทำ แต่ชาวบ้านก็ทนไม่ไหว ที่ลำไยของชาวบ้านขายไม่ได้ราคา เพราะผลผลิตไม่ได้มาตร
บางทีคุณอาจจะชอบ
วิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์36.2K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_49.1K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก44.5K viewsคุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี73.8K viewsคนดีของเฮียมังกร [ผัวเอวดุ]
มัทฉะโมจิ438 viewsเขยอีสาน จาติรัช
plernwalee339 viewsใต้อาณัติเรน Under the Rain
เอลยา127 viewsของขวัญที่ด้อยค่า
ญ.หญิง155 views
