LOGINเช้าวันใหม่ของอีกวัน ฉันทอดสายตาดูนาฬิกาตรงหัวเตียงเกือบสิบโมงแล้ว ฉันนอนข้ามวันเลยหรือ ฉันได้กลิ่นอาหารมาจากในครัว ข้างเตียงมียาอยู่ในแก้ว และอีกแก้วมีน้ำเปล่า มีกระดาษอยู่ใต้แก้ว
ดื่มชะ กินชะ ฉันกินยาอย่างไม่คิดอะไร แล้วตามด้วยน้ำเปล่า แล้วฉันดูเสื้อผ้าของตัวเองมันไม่ใช่ชุดที่ฉันใส่เมื่อวาน แต่เป็นชุดคลุมอาบน้ำสีดำของใครกัน ฉันจึงรีบกินแล้วเดินไปที่ห้องครัว "อรุณสวัสดิ์ วันนี้ผมทำสปาเกตตี้ซอสมะเขือเทศให้คุณ แล้วชุดนั้นผมโยนทิ้งไปแล้ว เพราะมันเปื้อนอ้วกของคุณ" เขาเอ่ยบอกฉันเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ชุดนั้นตั้งสามร้อยห้าสิบปอนด์ แต่เดี๋ยวก่อนเขาคงไม่ได้.... "แล้วไม่ต้องมองหน้าผมแบบนั้น ผมไม่เอาคนที่ไม่มีสติ" เขาเอ่ยบอกฉัน เขารู้ความคิดฉันได้ไง ฉันนั่งลงบนเตียง เขาคงไม่ได้ใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้ฉันกินหรอกนะ "กินเถอะหรือกลัวผมจะเอายาปลุกเซ็กส์ให้กิน" เขาถามฉัน รู้ทันไปหมด ฉันจึงกิน แล้วเขามานั่งตรงข้ามฉันเอาจานสปาเกตตี้มากิน "อร่อยไหม" เขาเอ่ยถาม "อร่อยค่ะ คุณซื้อมาเหรอคะ" "เปล่าผมไปซูเปอร์มาร์เก็ตข้างคอนโดคุณเมื่อเช้า ผมเลยซื้อมาทำ" "วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ" ฉันถามเขาด้วยความสงสัยนี่มันก็สายมากแล้ว "ผมจะเข้าช่วงบ่าย" เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เมื่อกินเสร็จเขาเอาจานไปล้าง ฉันจึงเดินตามหลังเขาเพื่อจะล้างจาน "ฉันล้างเองค่ะ" ฉันเอ่ยบอก "ผมล้างเอง คุณไปนั่งดูทีวีสักพัก แล้วค่อยอาบน้ำนะ เดี๋ยวปวดท้อง" เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ ฉันยิ้มเล็กน้อย แล้วจึงเดินไปยังทีวี แล้วใช้รีโหมดเปิดดู เพียงอึดใจเดียวเขาก็ออกมาจากห้องครัว "ผมขออาบน้ำก่อนนะ" เขาบอกฉัน ทันใดนั้นเขาก็ถอดเสื้อออกซิกแพคของเขาชวนให้มองน่าสัมผัส ฉันเองกัดริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว เขายิ้มให้ฉัน ฉันหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย เขาจึงเดินเข้าห้องน้ำ ฉันสงสัยกับตัวเองว่า คิดอะไร อยู่อลิซ หลังจากที่ออสตินกลับไปแล้ว ฉันรู้สึกเงียบเหงาเมื่อไม่มีเขาอยู่ หรือฉันต้องการเขา... กันนะ ทำไมฉันรู้สึกควบคุมความต้องการที่จะเจอหน้าเขาไม่ได้ เหมือนกับว่าเขามีแรงดึงดูดให้อยากเข้าหา ฉันจึงหยิบไอแพดข้างเตียงที่ออสตินให้มาเปิดดู ฉันจึงเห็นข้อความที่ส่งเข้ามา ถึง คุณ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ วันที่ 2 พฤศจิกายน 2014 03.32 pm. เรื่อง อยากเจอ ผมอยากจะคุยเรื่องงานถ่ายโฆษณาสายการบินของผม ออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด ข้ออ้างหรือเปล่าเมื่อเช้าก็อยู่กับฉันนะ ถึง คุณ ออสติน เวลส์ วันที่ 2 พฤศจิกายน 2018 03.34 am. เรื่อง อยากเจอ ขอเวลาแบบนึงนะคะ ฉันจะหาไปไม่ถึงชั่วโมง อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ ฉันกลับมาถึงคอนโด จอดรถส่วนของ VIP แล้วลงมาจากรถแล้วกด รีโหมดล็อกมัน ตอนประมาณหกโมงเย็น มีชายคนหนึ่งเดินมาหาฉัน พร้อมกลับกล่องใบขนาดกลางในมือ "สวัสดีครับ มิสปาร์คเกอร์ใช่ไหมครับ" ชายคนดังกล่าวถามฉัน "ค่ะ มีอะไรคะ" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย เขาส่งกล่องให้ฉันไม่ใหญ่มาก "อะไรคะ" ฉันถามเขา "เขาไม่ประสงค์ออกนาม เขาให้คุณเปิดดูเอง" เขาบอกฉัน ฉันจึงรีบเปิดดูกลัวจะเป็นระเบิดหรือไม่ก็ยาเสพติด ฉันคิดในทางที่ไม่มี ฉันคงไม่ผิดมั้ง ในกล่องนั้นฉันเปิดดูมีไอแพดอยู่ เห็นมีการ์ดอันเล็กสีขาวลายลูกไม้อยู่หนึ่งชิ้น จึงเปิดดู ในข้อความเขียนว่า หวังว่าเราจะได้พบกันอีก ออสติน เวลล์ "ขอบคุณนะคะ บอกเจ้านายคุณด้วย" ฉันบอกเขา แล้วเก็บมันไว้เดินขึ้นเข้าคอนโดไปทันที ฉันเปิดไอแพดดู แล้วเห็นข้อความส่งมา ถึง คุณ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ วันที่ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 06.30 p.m. เรื่อง ยินดีที่ได้รู้จัก ผมดีใจมากที่ได้ทานมื้อเย็นกับคุณ ออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด ฉันอยากกริ๊ดเขาส่งไอแพดมาให้ฉัน แต่เพื่อจะคุณกับฉันหรือ ฉันคิดไปเองหรือเปล่า ถึง คุณ ออสติน เวลส์ เรื่อง ยินดีที่ได้รู้จัก วันที่ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 06.59 p.m. ขอบคุณอาหารมื้อเย็นวันนี้ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ ตอนนี้ฉันอยากเห็นหน้าเขาจัง ถึง คุณ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ เรื่อง ต้องเจอกันอีก วันที่ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 07.00 p.m. พรุ่งนี้คุณเริ่มมาถ่ายแบบให้ผมเลยได้ไหมครับ ออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด เขาอยากเจอฉันเหรอ โอ้...ไม่น่ะ ถึง คุณ ออสติน เวลส์ เรื่อง ดูก่อน วันที่ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 07.03 p.m. ฉันต้องถามพี่ลูซี่ก่อนค่ะ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ ถึง คุณ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ เรื่อง ผมจะรอ วันที่ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 07.04 p.m. มาเมื่อไหร่บอกผม ผมอยากไปดู ออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด ถึง คุณ ออสติน เวลส์ เรื่อง ขอนอนได้ไหมคะ วันที่ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 07.06 p.m. ฉันง่วงแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ ถึง คุณ อลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ เรื่อง ราตรีสวัสดิ์ 1 พฤศจิกายน 2014 เวลา 07.08 p.m. ราตรีสวัสดิ์ครับ ออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด โอ๊ย...ฉันอยากริ๊ดได้ไหม...ทำไมฉันต้องการเขาจัง...ทั้งที่ไม่เกิดขึ้นมาก่อนกับใครถึง ออสติน เวลส์วันที่ 12 มีนาคม 2019 เวลา 10.25 p.m.เรื่อง โซ่ แส้ กุญแจมือ ฉันกำลังรอรับการทรมานที่แสนหอมหวานจากท่านเจ้าค่ะ ทาสสวาทของท่านกำลังรออยู่ อลิซาเบธ เวลล์ ผู้กระหาย...ทัณฑ์ทรมานอันเร่าร้อนฉันกดส่งไป ออสตินไม่ชอบการส่งเมลล์แบบสมัยใหม่ เขาชอบแบบเก่าฉันเลยต้องเล่นแบบเดิม สามีหัวโบราณก็แบบนี้ถึง อลิซาเบธ เวลล์วันที่ 12 มีนาคม 2019 เวลา 10.27 p.mเรื่อง ตามคำเรียกร้องผมชอบจังที่รัก (การทรมานอันเร่าร้อน) คืนนี้คุณจะไม่ได้นอนทั้งคืนผมจะขังคุณไว้อยู่ในห้องนั้นออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด มิสซิสเวลล์...ผู้กระหายความเร่าร้อนฉันนั่งมองท้องฟ้าในยามค่ำคืน วันนี้อากาศปลอดโปร่งและแจ่มใสในฤดูใบไม้ผลิ อากาศไม่เย็นและไม่ร้อนมากในยามนี้ ฉันมานั่งคอยออสตินอยู่ในห้องนี้เกือบสิบนาทีตั้งแต่ส่งข้อความหาเขา เขามีธุรกิจที่ต้องดูแลมากมาย ฉันเข้าใจ เพราะเวลาส่วนตัวของฉันและเขาคือช่วงเวลาค่ำคืน เหมือนดั่งตอนนี้"คุณอยากเล่นเหรอ"เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นสามีของฉันถาม น้ำเสียงของเขานุ่มลึกชวนให้หลงใหล ฉันจึงหันกลับมามองเขาที่ยืนพิงประตู เม
ฉันทอดสายตามองสามพ่อลูกเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน ในห้องเล่นเด็กที่ออสตินได้ทำไว้ให้พวกเขาตั้งแต่ฉันยังตั้งท้องอยู่ ฉันยืนทอดกายกอดอกมองพวกเขาเล่น แล้วเล่นอะไรนั้นเหรอ เล่นตัวต่อรางรถไฟกันอย่างสนุกสนาน ตอนนี้ริชาร์ทกับชาร์ลส์ได้ห้าควบแล้ว ฉันคิดว่าชีวิตฉันสมบูรณ์แล้ว มีสามีที่เอาใจใส่ มีลูกที่น่ารักทั้งสองคน ชีวิตนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากพวกเขา อยู่ๆ ลูกชายของฉันก็เอ่ยถามพ่อของเขา"พ่อฮะ แม่อยู่ไหนฮะ" ริชาร์ทถามเช่นนี้ ออสตินจึงหันมาหาริชาร์ทที่นั่งข้างๆ เขา"พ่อฮะ แม่จะทำหนมให้เรากินไหมฮะ" ชาร์ลส์เอ่ยถามบ้าง ฉันยืนดู และขำเบาๆ กับเจ้าตัวแซบที่ไม่เห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้"นั้นสิแม่ไปไหน เราไปตามหาแม่กัน แต่ก่อนอื่นเก็บของลงกล่องก่อนนะ" ออสตินเอ่ยกับพวกเขาอย่างอ่อนหวานไม่น่าเชื่อ จากคนดุดันอย่างกับเสือกลายเป็นคนรักเด็กไปได้อย่างไง อาจเป็นเพราะความไร้เดียงสาและความน่ารักของพวกเขาทำให้สามีสุดที่รักของฉันดูอ่อนหวานยิ่งขึ้น"ฮะ"พี่น้องทังสองคนพูดพร้อมกัน แล้วเก็บของลงกล่องที่อยู่กลางห้อง ส่วนฉันก็ก้าวเดินไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นเห็นดาร์กช็อกโกแลตวางอยู่ในช่องวางของ ฉันจึงนำมันมาวางบนโต
"มาร์คเป็นคนดี คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเราก็เคยรู้จักเขาตั้งแต่เรียนไฮสคูลมาด้วยกัน เขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยทีเดียว"ไม่ ผมจับคนที่เข้ามาล่มระบบ ระเบิดคลังสินค้า และอุบัติเหตุรถยนต์ชนกับต้นไม้ ลูกน้องมันที่ผมจับมาได้ พวกมันกล่าวสารภาพว่ามาร์ค สั่งให้วางระเบิดเวลาโรงแรมของผมที่อยู่ในเมือง" เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน"พระเจ้า มีใครเป็นอะไรไหมคะ" ฉันเอ่ยถามด้วยความตกใจ"ไม่มีใครเป็นอะไร ลูกน้องผมตัดสายระเบิดได้ทัน" เขาเอ่ยบอกเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเขากดเปิดโฟนเชื่อมต่อกับโทรทัศน์"ท่านครับ" ไบรอันเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันและมีความกังวลในน้ำเสียงนั้น"ว่าไงไบรอัน" ออสตินเอ่ยถาม"มันหนีไปได้ครับ ผมสะกดรอยมันได้แล้วครับ มันอยู่ที่ยอร์กครับท่าน""บัดซบมันหนีไปได้ โธ่เว้ย คุณไม่ต้องไปแล้ว ผมไม่อยากให้คุณไปเสี่ยง" ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน และหัวเสียสุดๆ"ฉันจะไปกับคุณ ได้โปรดอย่าห้ามฉัน" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ฉันต้องการให้มาร์คมอบตัว ไม่อยากให้ใครต้องมาตายด้วยน้ำมือเขา"ได้โปรดที่รักเชื่อผมสักครั้ง" ออสตินเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล"ฉันต้องไปค่ะ มันต้องเกี่ยว
"อรุณสวัสดิ์ที่รัก"ออสตินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเปี่ยมไปด้วยความสุข และเขาก็จูบริมฝีปากของฉันแผ่วเบา ขณะที่ฉันกำลังนั่งถักชุดไหมพรมสีฟ้าเป็นตัวที่สอง ให้กับลูกชายฉันทั้งสองคนที่อยู่ในท้อง ตอนนี้ฉันตั้งท้องได้แปดเดือนกว่าๆ เดินเหินไม่ค่อยสะดวก แต่มีสามีสุดที่รักและมาเรียคอยดูแลฉันไม่ห่าง แทบจะสลับกันดูแลฉัน"อรุณสวัสดิ์ค่ะ" ฉันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก"ผมไปทำงานก่อนนะที่รัก เย็นนี้เจอกัน เอาอะไรไหม""ไม่ค่ะ กลับมาอย่างปลอดภัยนะคะ" ฉันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เขาก้าวเดินไปที่ประตูห้อง แล้วหันมาส่งยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มให้เขา เขาก้าวเดินออกไปตอนนี้บ่ายสามโมงกว่าๆ ฉันมานั่งที่โซฟาที่ห้องรับแขก เปิดทีวีดูเรื่อยเปื่อย และหยุดที่ช่องสารคดี เห็นโลมากำลังแหวกว่ายในน้ำดูแล้วก็เพลินดีเหมือนกัน"มาเรียคะ ขอน้ำหน่อยค่ะ" ฉันเอ่ยบอกมาเรียที่ก้าวเดินเข้ามา"ค่ะมิสซิสเวลล์" เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงรถเข้ามาในตัวบ้าน และได้ยินเสียงใสๆ ของสาวน้อยที่ชื่อว่าแมรี่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับถุงสีขาวใสมือของเธอ"หวัดดี อลิซ" เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ เจมส์กับลูเซียก้าวเดินเข้ามาในตัวห้องรั
"ฉันอยากมีเซ็กส์กับคุณในน้ำ" ฉันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไร้ความเขินอายแต่ฟังดูเซ็กซี่ไม่เบา ออสตินเผยยิ้มด้วยความปรารถนา ฉันจึงลูบอกแกร่งเขา ร่างกายของเขาตอบสนองฉันอย่างเต็มที่ รับรู้ได้ว่าความเป็นชายของเขากำลังขยายและแข็งตัวอยู่เบื้องล่าง"มิสซิสเวลล์ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนจากฝ่ายรับมาเป็นฝ่ายรุก แบบเต็มรูปแบบแล้วเหรอ" เขาเอ่ยบอกด้วยยิ้มวาบหวามรัญจวนใจ"คุณไม่ทำฉันทำคนเดียวก็ได้" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ แล้วเขยิบลุกขึ้นออกจากขาเขาทั้งสองข้าง เขาเผยยิ้มนั่งไขว่ห้างมองปฏิกิริยา อย่างตั้งใจดูสิ จะอึดอดทนได้ซักกี่น้ำ"ห้ามตามด้วย และห้ามช่วยตัวเองด้วย อยากยิ้มหัวเราะฉัน" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน และส่งสายตาพิฆาตใส่เขา ฉันก้าวเดินลงไปในอ่างจากุชชี่นั่งที่สันอ่าง มองเขาด้วยสายตาหวานฉ่ำ จนน้ำเชื่อมต้องอายลีลาอยู่ได้ ไม่มาก็ให้นั่งมองอยู่แบบนั้นละฉันหยิบบาสบอมที่อยู่บนชั้นวางมันเรียงอยู่หลายลูกหลากหลายสี ฉันเอาสีขาวใส่ลงมาและเปิดน้ำให้เต็มอ่าง ไม่ช้าน้ำและฟองสบู่ก็เกือบเต็มอ่าง ส่วนออสตินทอดสายตามองมาที่ฉันอย่างตั้งอกตั้งใจ ฉันเอาฟองลูบตามตัว ความรู้สึกเหมือนเล่นหนังเอวีให้ดูฉันใช
วันเสาร์ที่สดใส ฉันใช้มือควานตัวออสติน แต่กลับว่างเปล่าฉันจึงลืมตาขึ้นมองบนเตียงกลับไม่มีเขาอยู่ ฉันจึงสวมใส่ชุดคลุมผ้าซาตินสีน้ำตาลอ่อนที่อยู่ข้างเตียงตั้งแต่เมื่อคืนฉันก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดินมาตรงกระจกใสถอดชุดคลุมผ้าซาตินออกจากร่างกายลงมากองที่พื้น มองท้องตัวเอง แล้วร้อง ‘ว้าว’ ท้องของฉันใหญ่ขึ้นมากเลยนี่ ตอนนี้มันก็จะสิบห้าสัปดาห์แล้วสินะ ฉันอยากเห็นตัวน้อยไวๆ จัง จะหน้าเหมือนเขาหรือเหมือนฉันกันนะฉันทอดสายตามองออสตินผ่านกระจกใส เขาสวมใส่เสื้อวอร์ม และกางเกงวอร์มสีดำ เขากำลังเดินเข้าห้องน้ำตรงมาหาฉัน มายืนตรงข้างหลังฉัน"อรุณสวัสดิ์ครับ" ออสตินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม"อรุณสวัสดิ์ค่ะ""ตื่นนานแล้วหรือยังครับ""พึ่งตื่นค่ะ" ฉันเอ่ยบอก เขาจึงเดินไปที่ที่ตะกร้าเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด โยนใส่ตะกล้าทันที"อาบน้ำ แล้วลงไปกินกัน" เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง มันส่งผลกับร่างของฉันโดยตรง มันทำให้คอแห้งผ่าว และกัดริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว ออสตินจึงสวมกอดฉันมือของเขาลูบไล้ร่างกายเปลือยเปล่าของฉันเหมือนเป็นการปลุกเร้า"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนี้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาข้างริมหู ฉันไม่อาจทนกา







