เข้าสู่ระบบ"ฮาโหล วันนี้ว่างไหม"
"วันนี้พาเด็กไปถ่ายแบบนะ มีอะไรเหรอ" "วันนี้มิสเตอร์ เวลล์ นัดไปคุยงานเรื่องถ่ายแบบสายการบิน" "ไปสิ...มีอะไรก็โทรหานะ แล้วก็เอกสารนะอ่านให้ละเอียดด้วย วันนี้ไม่ว่างจริงๆ ติดเด็ก" ลูเซีย แปลกมาก งานช้างขนาดนี้ต้องไปกับฉันซิ ทำไมจะสละเวลาไม่ได้ "งานขนาดนี้ทำไม่พี่ไปด้วยทุกทีถึงไหนถึงกัน" "เอาไว้เลิกคุยกับมิสเตอร์เวลล์แล้วฉันจะโทรหาเขาเอง" "ก็ได้ค่ะ แค่นี้นะ" ฉันวางสายแล้วถอนหายใจรีบแต่งตัว สวมใส่ชุดเดรสกำมะหยี่สีดำรัดรูปสั้นเหนือเข่าสองคืบ แขนเปิดไหล่ ใส่สูทสีดำคลุมรองเท้าส้นสูงห้านิ้วสีดำให้เข้ากับชุด ฉันเลือกที่จะทาปากสีแดงสด จนคิดในใจว่า... นี้ฉันไปอ่อยเขาหรือเปล่านะ แต่ก็ก้าวเดินไปที่ลิฟต์กดลงไปด้านล่าง "อรุณสวัสดิ์" เสียงของเขาทำให้ฉันตกใจ แล้วเซจะล้ม เขาเข้ามาประคองฉันไว้ ฉันทอดสายตามองเขา และเขามองฉัน เหมือนกับว่าโลกทั้งโลกหยุด มีเพียงแค่เราสองคน พอฉันได้สติจึงเอ่ยขอโทษเขาทันที "ขอโทษค่ะ" ออสตินประคองให้ฉันตัวตรง ฉันจึงยืนตรงตาม "ระวังหน่อยนะ ผมไม่อยู่จะได้ดูแลตัวเองได้" เขาเอ่ยด้วยความเป็นห่วง หรือฉันคิดไปเองกันแน่นะ แต่ก็เอ่ยตอบรับเขา "ค่ะ" "ไปกันเถอะ" เขาเอ่ยบอก เขาจึงเปิดประตูรถหรูของเขาให้ฉันนั่ง ฉันจึงเอ่ยแผ่วเบา "ขอบคุณค่ะ" ออสตินยิ้มให้ฉัน ฉันจึงหันหน้าหนีทันทีด้วยความเขินอาย...คนบ้าอะไรหล่ออย่างกับเทพบุตร เราก็มาถึง บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด ฉันกับเขาเดินผ่านพนักงานพวกเขาทำความเคารพเจ้านายของพวกเขา ฉันเองก็รู้สึกตำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นคนเหล่านั้นก้มหัวให้เขา ทั้งไม่ได้ก้มหัวให้ฉัน "วันนี้เสียดายที่คามาร่าไม่ได้มาด้วย" ฉันเอ่ยบอกกับเขา แก้เขินไปก่อน "ไม่เป็นอะไรหรอกครับ วันนี้ผมอยากให้คุณอยู่กับผมจนกว่าจะถึงเวลาเลิกงานได้ไหม" เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ดูทรงอำนาจ ฉันกลับคิดว่า ทำไม...เพราะอะไร...คำถามเกิดขึ้นในหัวของฉัน "ทำไมคะ" ฉันถามเขา "ผมแค่...อยากเห็นใบหน้าของคุณ" "ห๊ะ" อะไรแค่...อยากเห็นหน้า ในนิตยสารมีตั้งเยอะ ตั้งแยะ "เรามาเป็นแฟนกันไหม" เขาถาม เหมือนเป็นคำถามที่เรียบง่ายแต่มันลึกซึ้งมาก "แต่ฉันยังไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ...มิสเตอร์เวลล์" เขาเดินมาจับมือฉัน "ไปไหนคะ" ฉันถาม "ไปที่หนึ่ง...แต่ไม่ใช่ที่นี่" เขาพาฉันไปยังลานจอดรถ แล้วเขาเปิดประตูรถออดี้สีดำให้ฉันก็ขึ้นไปนั่ง ฉันก็ขึ้นไปนั่งตาม เขาเดินไปบอกบอดี้การ์ดของเขา ชื่อว่าแมตต์ เจสัน แล้วเดินมาที่นั่งคนขับ เขากไม่พูดอะไรอีกเลย จนกระทั่งถึงบ้านของเขา ฉันคิดว่านะถึง ออสติน เวลส์วันที่ 12 มีนาคม 2019 เวลา 10.25 p.m.เรื่อง โซ่ แส้ กุญแจมือ ฉันกำลังรอรับการทรมานที่แสนหอมหวานจากท่านเจ้าค่ะ ทาสสวาทของท่านกำลังรออยู่ อลิซาเบธ เวลล์ ผู้กระหาย...ทัณฑ์ทรมานอันเร่าร้อนฉันกดส่งไป ออสตินไม่ชอบการส่งเมลล์แบบสมัยใหม่ เขาชอบแบบเก่าฉันเลยต้องเล่นแบบเดิม สามีหัวโบราณก็แบบนี้ถึง อลิซาเบธ เวลล์วันที่ 12 มีนาคม 2019 เวลา 10.27 p.mเรื่อง ตามคำเรียกร้องผมชอบจังที่รัก (การทรมานอันเร่าร้อน) คืนนี้คุณจะไม่ได้นอนทั้งคืนผมจะขังคุณไว้อยู่ในห้องนั้นออสติน เวลส์ ประธานกรรมการ บริษัท เวลล์โฮลดิ่งมาร์เก็ตติ้งอินเตอร์เนชั่นเนล จำกัด มิสซิสเวลล์...ผู้กระหายความเร่าร้อนฉันนั่งมองท้องฟ้าในยามค่ำคืน วันนี้อากาศปลอดโปร่งและแจ่มใสในฤดูใบไม้ผลิ อากาศไม่เย็นและไม่ร้อนมากในยามนี้ ฉันมานั่งคอยออสตินอยู่ในห้องนี้เกือบสิบนาทีตั้งแต่ส่งข้อความหาเขา เขามีธุรกิจที่ต้องดูแลมากมาย ฉันเข้าใจ เพราะเวลาส่วนตัวของฉันและเขาคือช่วงเวลาค่ำคืน เหมือนดั่งตอนนี้"คุณอยากเล่นเหรอ"เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นสามีของฉันถาม น้ำเสียงของเขานุ่มลึกชวนให้หลงใหล ฉันจึงหันกลับมามองเขาที่ยืนพิงประตู เม
ฉันทอดสายตามองสามพ่อลูกเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน ในห้องเล่นเด็กที่ออสตินได้ทำไว้ให้พวกเขาตั้งแต่ฉันยังตั้งท้องอยู่ ฉันยืนทอดกายกอดอกมองพวกเขาเล่น แล้วเล่นอะไรนั้นเหรอ เล่นตัวต่อรางรถไฟกันอย่างสนุกสนาน ตอนนี้ริชาร์ทกับชาร์ลส์ได้ห้าควบแล้ว ฉันคิดว่าชีวิตฉันสมบูรณ์แล้ว มีสามีที่เอาใจใส่ มีลูกที่น่ารักทั้งสองคน ชีวิตนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากพวกเขา อยู่ๆ ลูกชายของฉันก็เอ่ยถามพ่อของเขา"พ่อฮะ แม่อยู่ไหนฮะ" ริชาร์ทถามเช่นนี้ ออสตินจึงหันมาหาริชาร์ทที่นั่งข้างๆ เขา"พ่อฮะ แม่จะทำหนมให้เรากินไหมฮะ" ชาร์ลส์เอ่ยถามบ้าง ฉันยืนดู และขำเบาๆ กับเจ้าตัวแซบที่ไม่เห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้"นั้นสิแม่ไปไหน เราไปตามหาแม่กัน แต่ก่อนอื่นเก็บของลงกล่องก่อนนะ" ออสตินเอ่ยกับพวกเขาอย่างอ่อนหวานไม่น่าเชื่อ จากคนดุดันอย่างกับเสือกลายเป็นคนรักเด็กไปได้อย่างไง อาจเป็นเพราะความไร้เดียงสาและความน่ารักของพวกเขาทำให้สามีสุดที่รักของฉันดูอ่อนหวานยิ่งขึ้น"ฮะ"พี่น้องทังสองคนพูดพร้อมกัน แล้วเก็บของลงกล่องที่อยู่กลางห้อง ส่วนฉันก็ก้าวเดินไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นเห็นดาร์กช็อกโกแลตวางอยู่ในช่องวางของ ฉันจึงนำมันมาวางบนโต
"มาร์คเป็นคนดี คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเราก็เคยรู้จักเขาตั้งแต่เรียนไฮสคูลมาด้วยกัน เขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยทีเดียว"ไม่ ผมจับคนที่เข้ามาล่มระบบ ระเบิดคลังสินค้า และอุบัติเหตุรถยนต์ชนกับต้นไม้ ลูกน้องมันที่ผมจับมาได้ พวกมันกล่าวสารภาพว่ามาร์ค สั่งให้วางระเบิดเวลาโรงแรมของผมที่อยู่ในเมือง" เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน"พระเจ้า มีใครเป็นอะไรไหมคะ" ฉันเอ่ยถามด้วยความตกใจ"ไม่มีใครเป็นอะไร ลูกน้องผมตัดสายระเบิดได้ทัน" เขาเอ่ยบอกเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเขากดเปิดโฟนเชื่อมต่อกับโทรทัศน์"ท่านครับ" ไบรอันเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันและมีความกังวลในน้ำเสียงนั้น"ว่าไงไบรอัน" ออสตินเอ่ยถาม"มันหนีไปได้ครับ ผมสะกดรอยมันได้แล้วครับ มันอยู่ที่ยอร์กครับท่าน""บัดซบมันหนีไปได้ โธ่เว้ย คุณไม่ต้องไปแล้ว ผมไม่อยากให้คุณไปเสี่ยง" ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน และหัวเสียสุดๆ"ฉันจะไปกับคุณ ได้โปรดอย่าห้ามฉัน" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ฉันต้องการให้มาร์คมอบตัว ไม่อยากให้ใครต้องมาตายด้วยน้ำมือเขา"ได้โปรดที่รักเชื่อผมสักครั้ง" ออสตินเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล"ฉันต้องไปค่ะ มันต้องเกี่ยว
"อรุณสวัสดิ์ที่รัก"ออสตินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเปี่ยมไปด้วยความสุข และเขาก็จูบริมฝีปากของฉันแผ่วเบา ขณะที่ฉันกำลังนั่งถักชุดไหมพรมสีฟ้าเป็นตัวที่สอง ให้กับลูกชายฉันทั้งสองคนที่อยู่ในท้อง ตอนนี้ฉันตั้งท้องได้แปดเดือนกว่าๆ เดินเหินไม่ค่อยสะดวก แต่มีสามีสุดที่รักและมาเรียคอยดูแลฉันไม่ห่าง แทบจะสลับกันดูแลฉัน"อรุณสวัสดิ์ค่ะ" ฉันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก"ผมไปทำงานก่อนนะที่รัก เย็นนี้เจอกัน เอาอะไรไหม""ไม่ค่ะ กลับมาอย่างปลอดภัยนะคะ" ฉันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เขาก้าวเดินไปที่ประตูห้อง แล้วหันมาส่งยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มให้เขา เขาก้าวเดินออกไปตอนนี้บ่ายสามโมงกว่าๆ ฉันมานั่งที่โซฟาที่ห้องรับแขก เปิดทีวีดูเรื่อยเปื่อย และหยุดที่ช่องสารคดี เห็นโลมากำลังแหวกว่ายในน้ำดูแล้วก็เพลินดีเหมือนกัน"มาเรียคะ ขอน้ำหน่อยค่ะ" ฉันเอ่ยบอกมาเรียที่ก้าวเดินเข้ามา"ค่ะมิสซิสเวลล์" เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงรถเข้ามาในตัวบ้าน และได้ยินเสียงใสๆ ของสาวน้อยที่ชื่อว่าแมรี่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับถุงสีขาวใสมือของเธอ"หวัดดี อลิซ" เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ เจมส์กับลูเซียก้าวเดินเข้ามาในตัวห้องรั
"ฉันอยากมีเซ็กส์กับคุณในน้ำ" ฉันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไร้ความเขินอายแต่ฟังดูเซ็กซี่ไม่เบา ออสตินเผยยิ้มด้วยความปรารถนา ฉันจึงลูบอกแกร่งเขา ร่างกายของเขาตอบสนองฉันอย่างเต็มที่ รับรู้ได้ว่าความเป็นชายของเขากำลังขยายและแข็งตัวอยู่เบื้องล่าง"มิสซิสเวลล์ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนจากฝ่ายรับมาเป็นฝ่ายรุก แบบเต็มรูปแบบแล้วเหรอ" เขาเอ่ยบอกด้วยยิ้มวาบหวามรัญจวนใจ"คุณไม่ทำฉันทำคนเดียวก็ได้" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ แล้วเขยิบลุกขึ้นออกจากขาเขาทั้งสองข้าง เขาเผยยิ้มนั่งไขว่ห้างมองปฏิกิริยา อย่างตั้งใจดูสิ จะอึดอดทนได้ซักกี่น้ำ"ห้ามตามด้วย และห้ามช่วยตัวเองด้วย อยากยิ้มหัวเราะฉัน" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน และส่งสายตาพิฆาตใส่เขา ฉันก้าวเดินลงไปในอ่างจากุชชี่นั่งที่สันอ่าง มองเขาด้วยสายตาหวานฉ่ำ จนน้ำเชื่อมต้องอายลีลาอยู่ได้ ไม่มาก็ให้นั่งมองอยู่แบบนั้นละฉันหยิบบาสบอมที่อยู่บนชั้นวางมันเรียงอยู่หลายลูกหลากหลายสี ฉันเอาสีขาวใส่ลงมาและเปิดน้ำให้เต็มอ่าง ไม่ช้าน้ำและฟองสบู่ก็เกือบเต็มอ่าง ส่วนออสตินทอดสายตามองมาที่ฉันอย่างตั้งอกตั้งใจ ฉันเอาฟองลูบตามตัว ความรู้สึกเหมือนเล่นหนังเอวีให้ดูฉันใช
วันเสาร์ที่สดใส ฉันใช้มือควานตัวออสติน แต่กลับว่างเปล่าฉันจึงลืมตาขึ้นมองบนเตียงกลับไม่มีเขาอยู่ ฉันจึงสวมใส่ชุดคลุมผ้าซาตินสีน้ำตาลอ่อนที่อยู่ข้างเตียงตั้งแต่เมื่อคืนฉันก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดินมาตรงกระจกใสถอดชุดคลุมผ้าซาตินออกจากร่างกายลงมากองที่พื้น มองท้องตัวเอง แล้วร้อง ‘ว้าว’ ท้องของฉันใหญ่ขึ้นมากเลยนี่ ตอนนี้มันก็จะสิบห้าสัปดาห์แล้วสินะ ฉันอยากเห็นตัวน้อยไวๆ จัง จะหน้าเหมือนเขาหรือเหมือนฉันกันนะฉันทอดสายตามองออสตินผ่านกระจกใส เขาสวมใส่เสื้อวอร์ม และกางเกงวอร์มสีดำ เขากำลังเดินเข้าห้องน้ำตรงมาหาฉัน มายืนตรงข้างหลังฉัน"อรุณสวัสดิ์ครับ" ออสตินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม"อรุณสวัสดิ์ค่ะ""ตื่นนานแล้วหรือยังครับ""พึ่งตื่นค่ะ" ฉันเอ่ยบอก เขาจึงเดินไปที่ที่ตะกร้าเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด โยนใส่ตะกล้าทันที"อาบน้ำ แล้วลงไปกินกัน" เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง มันส่งผลกับร่างของฉันโดยตรง มันทำให้คอแห้งผ่าว และกัดริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว ออสตินจึงสวมกอดฉันมือของเขาลูบไล้ร่างกายเปลือยเปล่าของฉันเหมือนเป็นการปลุกเร้า"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนี้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาข้างริมหู ฉันไม่อาจทนกา







