ตอนที่ 20 นาราให้คำปรึกษาอลิสา

ตอนที่ 20 นาราให้คำปรึกษาอลิสา

งานเปิดตัวคอลเลกชันของ ALISA Design กำลังจะสิ้นสุดลง แขกเหรื่อทยอยเดินทางกลับ เหลือเพียงผู้คนบางตาที่ยังคงพูดคุยสังสรรค์กันอยู่ภายในแกลเลอรี อลิสายืนส่งแขกคนสุดท้ายด้วยรอยยิ้มที่อ่อนล้า แต่แววตาของเธอยังคงฉายแววครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืน

นารายืนอยู่ไม่ไกลจากอลิสา เธอมองดูเพื่อนสนิทที่กำลังยืนเหม่อลอย นาราเห็นความสับสนในแววตาของอลิสา เธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอกำลังเผชิญหน้ากับความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นาราตัดสินใจที่จะดึงตัวอลิสาออกมาพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว

"ลิซ นี่งานจบแล้ว ไปหาอะไรดื่มกันไหม" นาราเดินเข้าไปหาอลิสาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น

อลิสาหันมายิ้มให้เพื่อนสนิท "อืม ก็ดีเหมือนกันนะนารา ลิซรู้สึกเพลียๆ นิดหน่อย"

ทั้งสองสาวเดินออกมาจากแกลเลอรี มุ่งหน้าไปยังร้านกาแฟเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากสถานที่จัดงาน เมื่อได้ที่นั่งในมุมสงบ นาราก็สังเกตเห็นว่าอลิสายังคงเหม่อลอย ดวงตาของเธอจับจ้องออกไปนอกกระจกราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง

"มีอะไรในใจหรือเปล่าลิซ" นาราเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน เธอรู้จักเพื่อนสนิทของเธอดีเกินกว่าที่จะไม่รู้ว่ากำลังมีอะไรเกิดขึ้น

อลิสาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอดึงสายตาจากบานกระจก หันมามองนารา "นารา ลิซไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ"

"ไม่เข้าใจเรื่องอะไร" นาราถาม พลางวางมือลงบนมือของอลิสาเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ

อลิสานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในงานให้เพื่อนสนิทฟัง ตั้งแต่ท่าทีที่โจ่งแจ้งของแพรไหม การที่คีรินทร์แสดงอาการหึงหวงอย่างชัดเจน และความรู้สึกหมั่นไส้ที่ก่อตัวขึ้นในใจของเธอเอง

"ลิซไม่เข้าใจเลยนะนารา ว่าทำไมลิซต้องหมั่นไส้ยัยแพรไหมขนาดนั้นด้วย ทั้งที่ลิซก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคีรินทร์ไปมากกว่าการเล่นเกมเดิมพัน" อลิสาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสับสน "แล้วทำไมคีรินทร์ถึงต้องแสดงอาการหึงหวงลิซขนาดนั้นด้วย ทั้งที่เขาก็เป็นเพลย์บอยตัวพ่อ ไม่น่าจะมาอินกับเกมอะไรง่ายๆ แบบนี้"

นารามองหน้าอลิสาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ "ลิซนารารู้ว่าลิซเป็นคนฉลาด เป็นคนที่มีเหตุผล แต่บางครั้ง 'ความรู้สึก' มันก็อยู่นอกเหนือเหตุผลนะ"

อลิสาขมวดคิ้ว "หมายความว่าไงนารา"

"ก็หมายความว่าบางทีสิ่งที่ลิซกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ มันอาจจะไม่ใช่แค่การเล่นเกมอีกต่อไปแล้วก็ได้นะ" นาราตอบอย่างตรงไปตรงมา

อลิสาเงียบไป เธอพยายามทำความเข้าใจคำพูดของนารา

"ลิซจำได้ไหมว่าตอนที่เราเริ่มเล่นเกมนี้ ลิซบอกว่าลิซจะเล่นเพื่อพิสูจน์ว่าลิซไม่ใช่ผู้หญิงที่ถูกคีรินทร์จีบได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม" นาราถาม

อลิสาส่ายหน้าช้าๆ "ใช่มันไม่ใช่แค่เรื่องนั้นแล้ว"

"ลิซเห็นคีรินทร์แสดงท่าทีหึงหวงลิซ แล้วลิซรู้สึกยังไง" นาราถามต่อ

อลิสาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ลิซรู้สึกแปลกๆ นะ เหมือนกับว่ามันทั้งสนุกและก็รู้สึกดีไปพร้อมๆ กัน"

นารายิ้มบางๆ "นั่นไงลิซ นั่นแหละคือสิ่งที่นาราอยากจะบอก"

"หมายความว่าไงนารา" อลิสาถามอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความต้องการที่จะรู้ความจริง

"ก็หมายความว่าลิซอาจจะกำลัง 'อิน' กับเกมนี้มากเกินไปแล้วก็ได้นะ" นาราตอบ "ลิซกำลังเล่นกับความรู้สึกของตัวเอง โดยที่ลิซอาจจะไม่รู้ตัว"

"แต่ลิซไม่ได้ชอบคีรินทร์นะนารา" อลิสารีบปฏิเสธทันที

"จริงเหรอลิซ" นารามองเข้าไปในดวงตาของเพื่อนสนิท "ถ้าลิซไม่ได้ชอบคีรินทร์ แล้วทำไมลิซถึงต้องหมั่นไส้ยัยแพรไหมขนาดนั้น ทำไมลิซต้องพยายามยั่วโมโหคีรินทร์ให้เขาหึงหวง ทำไมลิซต้องรู้สึกสนุกที่เห็นเขาแสดงอาการเหล่านั้นออกมา"

คำพูดของนาราเป็นเหมือนค้อนที่ตอกย้ำความจริงลงไปในใจของอลิสา เธอเงียบไป ไม่สามารถหาคำโต้แย้งใดๆ ได้เลย เธอเริ่มรู้สึกว่าคำพูดของนารากำลังสะท้อนสิ่งที่เกิดขึ้นภายในใจของเธอเอง

"ลิซนาราอยากจะเตือนลิซนะว่าการเล่นเกมกับความรู้สึกมันเป็นเรื่องอันตราย" นาราพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น "บางทีลิซอาจจะคิดว่าลิซควบคุมสถานการณ์ได้ แต่สุดท้ายแล้ว คนที่เจ็บปวดอาจจะเป็นลิซเองก็ได้นะ"

"แต่" อลิสากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกนาราขัดขึ้นเสียก่อน

"นารารู้ว่าลิซไม่เคยเปิดใจให้ใครได้ง่ายๆ ลิซมีกำแพงสูง นารารู้ว่าลิซเคยเจ็บปวดกับความรักมาก่อน" นาราพูดถึงอดีตของอลิสาที่เคยถูกคนรักหักหลัง ทำให้เธอสร้างกำแพงในใจขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง "แต่ลิซความจริงใจมันสำคัญกว่าการเล่นเกมนะ"

"การที่ลิซพยายามเอาชนะคีรินทร์ด้วยการเล่นเกม มันไม่ได้ทำให้ลิซมีความสุขหรอกนะลิซ มันอาจจะทำให้ลิซรู้สึกชนะในตอนแรก แต่สุดท้ายแล้ว มันก็อาจจะทำให้ลิซต้องเจ็บปวดมากกว่าเดิมก็ได้" นาราให้คำปรึกษาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวังดี

อลิสาเงียบไปอีกครั้ง เธอหลับตาลง พยายามทบทวนคำพูดของนาราทุกคำ เธอเริ่มมองเห็นภาพตัวเองที่กำลังหลงอยู่ในวังวนของเกมแห่งการเดิมพัน โดยที่ไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา

"ถ้าลิซมีความรู้สึกดีๆ ให้คีรินทร์จริงๆ ลิซก็ควรจะบอกเขาไปตรงๆ ดีกว่าไหม" นาราเสนอแนะ "การซ่อนความรู้สึกไว้ภายใต้เกมเดิมพัน มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะลิซ"

อลิสาค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นมองนารา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน แต่ก็มีความเข้าใจบางอย่างปรากฏขึ้นมาเล็กน้อย

"แล้วถ้าลิซไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาจริงๆ ล่ะนารา" อลิสาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ถ้าลิซไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาจริงๆ ลิซก็ไม่ควรที่จะเล่นเกมนี้ต่อไปนะลิซ" นาราตอบอย่างจริงใจ "เพราะมันอาจจะทำให้ลิซต้องเจ็บปวด และมันก็อาจจะทำให้คีรินทร์ต้องเจ็บปวดด้วยเหมือนกัน"

คำพูดของนาราเป็นเหมือนน้ำเย็นที่ค่อยๆ สาดเข้ามาในจิตใจที่กำลังร้อนรุ่มของอลิสา เธอเริ่มคิดทบทวนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับคีรินทร์ และความรู้สึกที่แท้จริงที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจเธอ

อลิสาคิดถึงรอยยิ้มของคีรินทร์ สายตาที่เต็มไปด้วยความท้าทาย และท่าทางที่ดูเป็นธรรมชาติของเขา เธอคิดถึงความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อเขาอยู่ใกล้ๆ และความรู้สึกไม่พอใจที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นเขากับแพรไหม

หรือจริงๆ แล้วเธออาจจะกำลังมีความรู้สึกพิเศษให้กับคีรินทร์โดยไม่รู้ตัว? ความรู้สึกที่เธอพยายามจะปฏิเสธมาตลอด?

อลิสาไม่รู้ว่าคำตอบคืออะไร แต่เธอรู้ว่าคำพูดของนาราได้จุดประกายความคิดบางอย่างขึ้นมาในใจของเธอแล้ว เธอจะต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเอง เพื่อค้นหาคำตอบให้กับความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ และตัดสินใจว่าเธอจะเดินหน้าต่อไปในเกมนี้อย่างไร หรือเธอจะเลือกที่จะยุติเกมนี้ และเผชิญหน้ากับความจริงใจของตัวเอง

"ขอบใจนะนารา" อลิสาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "ลิซจะลองคิดดู"

นารายิ้มให้เพื่อนสนิท เธอรู้ว่าอลิสาเป็นคนฉลาด และเธอจะสามารถหาทางออกให้กับตัวเองได้แน่นอน เธอหวังว่าอลิสาจะเลือกเส้นทางที่นำพาความสุขมาให้เธอ ไม่ใช่เส้นทางที่นำพาความเจ็บปวด