ตอนที่ 48 ธามถอนตัวอย่างเจ็บปวด

ตอนที่ 48 ธามถอนตัวอย่างเจ็บปวด

หลังจากเหตุการณ์ในงานปาร์ตี้และการที่ธามได้เห็นความรักอันหนักแน่นระหว่างคีรินทร์และอลิสาอย่างชัดเจน หัวใจของเขาก็ปวดร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ธามรู้ดีว่าเขาสารภาพความรู้สึกช้าไป และถึงแม้เขาจะพยายามมากเพียงใด โอกาสที่เขาจะได้ครอบครองหัวใจของอลิสาก็ไม่มีอีกแล้ว ความจริงนี้เป็นสิ่งที่ยากจะยอมรับ แต่พี่ธามก็ไม่ใช่คนที่จะยึดติดกับสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้ เขาเลือกที่จะเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดและถอนตัวออกมาอย่างผู้ดี

หลายวันหลังจากงานปาร์ตี้ พี่ธามใช้เวลาอยู่กับตัวเองเงียบๆ เขาทบทวนทุกเหตุการณ์ที่ผ่านมา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาได้พบอลิสา ความประทับใจแรกที่ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ความรู้สึกที่ค่อยๆ ก่อร่างสร้างตัวเป็นความรักที่ลึกซึ้ง และความหวังที่เขามีมาตลอดว่าจะได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ แต่แล้วภาพของคีรินทร์ที่โอบกอดอลิสาอย่างปกป้อง สายตาที่ทั้งคู่สื่อถึงกัน และความสุขที่ฉายชัดบนใบหน้าของอลิสาก็ปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิดของเขา สิ่งเหล่านั้นตอกย้ำให้พี่ธามรู้ว่าหัวใจของอลิสาเป็นของคีรินทร์แต่เพียงผู้เดียว

พี่ธามเดินไปที่หน้าต่างของห้องทำงาน เขามองออกไปเห็นวิวเมืองยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ ความเงียบสงัดภายในห้องทำให้เสียงสะท้อนของหัวใจที่ปวดร้าวของเขาดังก้องอยู่ในโสตประสาท เขายื่นมือออกไปแตะกระจกเย็นเฉียบ ความรู้สึกเย็นยะเยือกนั้นคล้ายกับความรู้สึกโดดเดี่ยวที่เข้ามาปกคลุมจิตใจ

“ไม่มีโอกาสแล้วจริงๆ สินะพี่ธาม” เขาพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่วแผ่ว ความเจ็บปวดบีบรัดหัวใจจนแทบจะหยุดเต้น เขาไม่เคยคิดเลยว่าความรักที่เขามั่นใจว่าจะต้องเป็นของเขาในสักวัน จะจบลงด้วยความว่างเปล่าเช่นนี้

หลังจากผ่านการครุ่นคิดอยู่นาน พี่ธามตัดสินใจว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อปิดฉากความรู้สึกนี้อย่างเด็ดขาด เขาไม่อยากให้อลิสาต้องรู้สึกอึดอัด หรือไม่สบายใจเพราะเขาอีกต่อไป พี่ธามหยิบปากกาและกระดาษขึ้นมา เขาตั้งใจจะเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายถึงอลิสา เป็นจดหมายที่รวบรวมทุกความรู้สึก ทุกความปรารถนาดี และการยอมรับความจริงที่เจ็บปวดนี้

เขานั่งลงที่โต๊ะทำงาน แสงไฟจากโคมไฟส่องสว่างลงบนกระดาษสีขาวสะอาด มือของเขาค่อยๆ บรรจงเขียนถ้อยคำออกมาอย่างช้าๆ แต่ละตัวอักษรเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความรู้สึกที่พี่ธามมีต่ออลิสามันมากเกินกว่าที่จะเก็บซ่อนไว้ได้อีกต่อไป

ถึงอลิสา

ลิซครับ พี่รู้ว่าจดหมายฉบับนี้คงทำให้ลิซรู้สึกประหลาดใจ แต่พี่คิดว่าถึงเวลาแล้วที่พี่ต้องบอกลิซถึงความรู้สึกทั้งหมดที่พี่มีให้ลิซอย่างเปิดเผยอีกครั้ง ไม่ใช่ในฐานะคู่แข่ง แต่ในฐานะคนที่เคยรักลิซหมดหัวใจ

จากงานปาร์ตี้วันนั้น พี่เห็นทุกอย่างแล้วนะลิซ เห็นความรักที่ลิซกับคีรินทร์มีให้กัน มันเป็นความรักที่สวยงามและแข็งแกร่งมากจริงๆ พี่สัมผัสได้ถึงมัน และพี่ก็รู้ว่าความรักนั้นมันเติมเต็มลิซได้มากแค่ไหน

พี่ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้จะต้องมาเจอความรู้สึกที่บีบคั้นขนาดนี้ การได้เห็นคนที่เรารักมีความสุขกับคนอื่น มันเป็นความเจ็บปวดที่แทบจะทนไม่ได้เลยนะลิซ แต่พี่ก็เลือกที่จะยอมรับความจริงนี้

พี่รู้ว่าพี่อาจจะสารภาพความรู้สึกช้าไป หรืออาจจะผิดที่ที่พี่เลือกที่จะเก็บงำมันไว้ และรอคอยโอกาสที่มันไม่เคยมีจริง

แต่ลิซครับ พี่อยากให้ลิซรู้ไว้นะว่าพี่ไม่เคยเสียใจเลยที่ได้รักลิซ ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ได้อยู่ใกล้ๆ ลิซ ได้เห็นลิซเติบโต ได้เห็นลิซประสบความสำเร็จ มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดในชีวิตของพี่

พี่จะถอนตัวออกจากวงโคจรความรักของลิซอย่างสมบูรณ์แบบ พี่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และพี่ก็เชื่อว่าลิซกับคีรินทร์จะมีความสุขร่วมกัน*

อย่างไรก็ตาม พี่อยากให้ลิซรู้ว่ามิตรภาพของเราจะยังคงอยู่เสมอ พี่จะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีของลิซ เป็นกำลังใจให้ลิซเสมอ ไม่ว่าลิซจะเจออะไรในชีวิต พี่จะยังคงอยู่ตรงนี้เสมอในฐานะเพื่อน

ขอให้ลิซมีความสุขมากๆ นะครับ

ด้วยรักและปรารถนาดีเสมอ

พี่ธาม

ธามอ่านทวนจดหมายอีกครั้ง น้ำตาหยดลงบนกระดาษ เขาพับจดหมายใส่ซองอย่างบรรจง หัวใจของเขายังคงเจ็บปวด แต่ในความเจ็บปวดนั้นก็มีความสงบเกิดขึ้นเล็กน้อย ความสงบที่มาจากการยอมรับและการปลดปล่อย

วันรุ่งขึ้นธามขับรถไปยังบริษัทของอลิสา เขารู้ว่าไม่ควรรบกวนเธอ แต่เขาต้องการที่จะส่งจดหมายนี้ด้วยตัวเอง ธามรออลิสาอยู่หน้าบริษัท จนกระทั่งเห็นรถของเธอขับเข้ามาจอด อลิสาลงจากรถด้วยรอยยิ้มสดใส เมื่อเห็นพี่ธามยืนอยู่ เธอมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย

“พี่ธาม มาทำอะไรที่นี่คะ” อลิสาถามด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

ธามยื่นซองจดหมายให้อลิสา มือของเขาสั่นเล็กน้อย “พี่มีเรื่องอยากจะคุยกับลิซครับ แต่พี่คิดว่าการเขียนมันอาจจะดีกว่า”

อลิสารับจดหมายมาด้วยความแปลกใจ เธอเห็นแววตาที่เจ็บปวดของธาม และรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่อึมครึม

“เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าไหมคะ” อลิสาเสนอ

ธามส่ายหน้า “ไม่เป็นไรครับลิซ พี่แค่อยากจะมาให้จดหมายฉบับนี้ด้วยตัวเอง พี่เชื่อว่าลิซอ่านแล้วจะเข้าใจทุกอย่าง” เขาพยายามยิ้มให้เธอ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวและเจ็บปวด “พี่ไปก่อนนะครับ ขอให้ลิซมีความสุขมากๆ”

ธามหันหลังเดินจากไปทันที โดยไม่รอให้อลิสาได้พูดอะไรต่อ อลิสามองตามแผ่นหลังที่ค่อยๆ เลือนหายไปของธามด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกเศร้าที่เห็นธามเป็นแบบนั้น แต่ก็รับรู้ได้ถึงความจริงใจที่ธามมอบให้เธอเสมอมา

อลิสาเปิดซองจดหมายและเริ่มอ่านถ้อยคำที่ธามบรรจงเขียนขึ้นมา ทุกประโยค ทุกตัวอักษร สื่อถึงความรู้สึกที่ธามมีต่อเธออย่างลึกซึ้ง และความเจ็บปวดที่เขาต้องแบกรับ มันทำให้เธอรู้สึกผิดและเสียใจที่ต้องทำให้เพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งต้องเจ็บปวด

น้ำตาของอลิสาไหลรินเมื่อเธออ่านจบ เธอซาบซึ้งในความเสียสละของธาม ที่ยอมถอนตัวออกมาเพื่อความสุขของเธอ ธามเลือกที่จะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอเสมอ และนั่นทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก อลิสาเก็บจดหมายฉบับนั้นไว้ในกระเป๋าอย่างทะนุถนอม เธอรู้ว่าเธอจะต้องรักษามิตรภาพอันล้ำค่านี้ไว้ให้ดีที่สุด

ธามกลับมาที่คอนโดของเขา เขานั่งลงบนโซฟา และมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเป็นสีส้มแดงที่สวยงาม แต่ในใจของเขากลับรู้สึกว่างเปล่า เขาได้ปลดปล่อยความรู้สึกที่เก็บงำมานาน แต่มันก็แลกมาด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจปฏิเสธได้

แต่ธามก็ไม่ใช่คนที่จะจมปลักอยู่กับความเศร้า เขารู้ว่าชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป และเขาก็ยังมีหน้าที่และความรับผิดชอบ ธามตัดสินใจที่จะมุ่งมั่นกับการทำงานมากขึ้น เขาทุ่มเทให้กับโปรเจกต์ต่างๆ ที่บริษัทอย่างเต็มที่ ความสำเร็จในหน้าที่การงานจะช่วยเยียวยาบาดแผลในใจของเขาได้ในระดับหนึ่ง

เขาเริ่มออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้ร่างกายแข็งแรงและจิตใจปลอดโปร่ง เขายังคงรักษามิตรภาพกับกลุ่มเพื่อนสนิท และไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวบ่อยขึ้น พี่ธามพยายามที่จะใช้ชีวิตให้มีความสุขในแบบของเขา แม้ว่าจะไม่มีอลิสาอยู่เคียงข้างในฐานะคนรัก

ธามเลือกที่จะยอมรับความจริงที่ว่าความรักไม่สามารถบังคับกันได้ และบางครั้งการปล่อยวางก็คือหนทางเดียวที่จะทำให้ทุกคนก้าวต่อไปได้ แม้จะเจ็บปวด แต่เขาก็ยังคงยืนหยัดและเติบโตขึ้นจากการเป็นบทเรียนนี้

ในใจของธาม เขายังคงปรารถนาดีต่ออลิสาเสมอ เขายังคงแอบติดตามข่าวคราวของเธออยู่ห่างๆ และเมื่อได้เห็นอลิสากับคีรินทร์มีความสุข เขาก็รู้สึกยินดีจากใจจริง แม้จะมีความเจ็บปวดแฝงอยู่บ้างก็ตาม เขาเชื่อว่าความรักของทั้งคู่จะแข็งแกร่งและยืนยง และเขาเองก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้อลิสาเสมอในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุด

การถอนตัวของธามเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราวความรักครั้งนี้ มันแสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้ใหญ่ของเขา ความเข้าใจในความรักที่ไม่ใช่แค่การครอบครอง และความเสียสละเพื่อคนที่เขารัก การที่ธามยอมรับความจริงและก้าวออกมาอย่างสง่างาม ทำให้มิตรภาพระหว่างเขากับอลิสายังคงอยู่ และจะยืนยาวตลอดไป

แม้ว่าหัวใจของธามจะยังคงมีรอยแผล แต่เขาก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน และใช้มันเป็นแรงผลักดันให้เขาเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นในชีวิต เขาไม่ได้มองอลิสาเป็นความล้มเหลว แต่เป็นบทเรียนอันล้ำค่าที่สอนให้เขารู้จักความรักในอีกมุมหนึ่ง มุมที่เต็มไปด้วยความเสียสละและการยอมรับ

ธามยังคงเป็นบุคคลสำคัญในชีวิตของอลิสาในฐานะเพื่อนที่ดี และเป็นที่ปรึกษาที่ไว้ใจได้เสมอ เขาจะยังคงคอยเฝ้ามองอลิสาอยู่ห่างๆ พร้อมกับความปรารถนาดีที่ไม่มีวันจางหายไป และเมื่อใดที่อลิสาต้องการความช่วยเหลือ ธามก็จะยังคงพร้อมยื่นมือเข้ามาสนับสนุนเธอเสมอในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง