ตอนที่ 55 แรงกดดันจากปัญหาที่ซ้อนทับ

ตอนที่ 55 แรงกดดันจากปัญหาที่ซ้อนทับ

หลังจากเหตุการณ์การแทรกแซงข้อมูลในโปรเจกต์อาคารสำนักงานใหญ่ อลิสาและคีรินทร์ต้องเผชิญกับความกดดันอย่างมหาศาลจากทั้งภายในและภายนอกองค์กร แผนการของแพรไหมและภูริชเริ่มส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด ความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ได้สร้างรอยร้าวเล็กๆ ในความรักที่เคยแข็งแกร่ง

การแก้ไขปัญหาที่เกิดจากการแทรกแซงข้อมูลในระบบงานกินเวลานานกว่าที่คาดไว้มาก ทีมงานต้องทำงานหนักขึ้นหลายเท่าตัว เพื่อตรวจสอบทุกรายละเอียดของแผนผังอาคารและข้อมูลวัสดุที่เกี่ยวข้อง อลิสาในฐานะหัวหน้าโปรเจกต์ต้องรับผิดชอบโดยตรง เธอต้องทำงานล่วงเวลาแทบทุกคืน และบางครั้งก็แทบไม่ได้พักผ่อนเลย ร่างกายที่อ่อนล้าสะท้อนถึงภาระอันหนักอึ้งที่เธอต้องแบกรับ

"ลิซครับ พักบ้างนะ" คีรินทร์เอ่ยด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นอลิสานั่งก้มหน้าอยู่หน้าคอมพิวเตอร์จนดึกดื่นในห้องทำงานที่บริษัท แสงไฟจากจอคอมพิวเตอร์ส่องกระทบใบหน้าซีดเซียวของเธอ บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าที่สะสม คีรินทร์เองก็ได้รับผลกระทบจากความล่าช้าและค่าใช้จ่ายที่บานปลาย เขาต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในการแก้ไขปัญหาทางธุรกิจ รับมือกับผลกระทบจากข่าวลือที่แพรไหมปล่อยออกไป และคอยควบคุมสถานการณ์ไม่ให้เลวร้ายไปกว่าเดิม เขาแทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเลย

ความเครียดจากการทำงานที่หนักหน่วงเริ่มส่งผลต่อทั้งคู่ อลิสาเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายในยามค่ำคืน และมักจะหงุดหงิดง่ายกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ปกติเธอจะไม่เคยเป็น ส่วนคีรินทร์ก็ต้องรับมือกับความกดดันจากผู้ถือหุ้นที่เริ่มตั้งคำถามถึงความสามารถในการบริหารจัดการของเขา รวมถึงพนักงานที่เริ่มไม่มั่นใจในอนาคตของบริษัท ความตึงเครียดนี้ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างช้าๆ ทำให้บรรยากาศระหว่างกันเริ่มอึมครึม

บางครั้งในยามที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง ความเงียบก็เข้ามาแทนที่บทสนทนาที่เคยเต็มไปด้วยความรักและความสนุกสนาน พวกเขาทั้งคู่ต่างจมอยู่กับความคิดและความกังวลของตัวเอง จนบางครั้งก็ลืมที่จะหันมาแบ่งปันความรู้สึกกับอีกฝ่าย

เมื่อความเครียดสะสมมากขึ้น ความอดทนของทั้งคู่ก็เริ่มลดลง ทำให้เกิดความเข้าใจผิดเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ซึ่งเป็นผลพวงจากความกดดันที่ถาโถมเข้ามา

วันหนึ่ง คีรินทร์กำลังยุ่งอยู่กับการประชุมลับกับผู้ถือหุ้นคนสำคัญเพื่อชี้แจงสถานการณ์วิกฤตของโปรเจกต์ เขาต้องพยายามอย่างหนักเพื่อกอบกู้ความเชื่อมั่นของพวกเขา ทำให้เขาพลาดนัดดินเนอร์ที่เคยตกลงกับอลิสาไว้ เพื่อเป็นการผ่อนคลายจากความเครียด อลิสารอเขาอยู่ที่ร้านอาหารอยู่นานเกือบสองชั่วโมง โต๊ะอาหารที่จองไว้ยังคงว่างเปล่า เมื่อถึงเวลาที่ร้านใกล้จะปิด เธอจึงต้องกลับคอนโดด้วยความผิดหวังและน้อยใจที่ถูกทิ้งให้รอ

เมื่อคีรินทร์กลับมาถึงคอนโดในสภาพเหนื่อยอ่อน ใบหน้าของเขาหมองคล้ำและไร้เรี่ยวแรง เขาพบอลิสานั่งเงียบๆ อยู่บนโซฟาในความมืด มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องรอดเข้ามาทางหน้าต่าง คีรินทร์พยายามจะอธิบาย "ลิซครับ พี่ขอโทษนะ พอดีมีการประชุมด่วนจริงๆ พี่เพิ่งเสร็จเมื่อกี้เอง ขอโทษที่ทำให้รอนะครับ" น้ำเสียงของเขาอ่อนล้าและเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

อลิสาถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ลิซเข้าใจค่ะพี่คีรินทร์ แต่ลิซก็รอพี่นานมากเลยนะคะ ลิซรู้สึก... เหมือนถูกทิ้งไว้คนเดียว" น้ำเสียงของเธอแฝงด้วยความน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งเป็นสิ่งที่คีรินทร์ไม่เคยได้ยินจากเธอมาก่อน เขาจึงรู้สึกผิดและอึดอัดใจอย่างมากที่ไม่สามารถดูแลความรู้สึกของเธอได้ในยามที่เธอต้องการ

นอกจากนี้ ภูริชยังคงส่งข้อความและโทรศัพท์มาให้กำลังใจอลิสาอยู่เสมอ โดยเฉพาะในช่วงที่เธอเผชิญกับความเครียดสูง เขามักจะใช้คำพูดที่ดูห่วงใยและเข้าใจสถานการณ์ของเธอเป็นอย่างดี คีรินทร์เห็นการติดต่อเหล่านั้น และแม้จะพยายามเชื่อใจอลิสาว่าเธอไม่มีอะไรกับภูริช แต่ในใจลึกๆ เขาก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจและมีความระแวงเล็กน้อย

"ภูริชโทรมาทำไมบ่อยจังครับช่วงนี้" คีรินทร์ถามขึ้นมาเบาๆ ในคืนหนึ่งขณะที่กำลังทานอาหารเช้าด้วยกัน เขาวางช้อนลงช้าๆ และจ้องมองอลิสา

อลิสาวางช้อนลงเช่นกัน น้ำเสียงของเธอเริ่มแข็งขึ้นเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าคีรินทร์ไม่ไว้ใจเธอ "เขาก็แค่โทรมาถามไถ่เรื่องงานค่ะพี่คีรินทร์ เขาก็เป็นห่วงเรื่องโปรเจกต์ที่เรากำลังเจออยู่" เธอพยายามตอบอย่างใจเย็น แต่ภายในใจก็รู้สึกอึดอัด

ความเข้าใจผิดเล็กๆ เหล่านี้เริ่มสะสม ทำให้เกิดช่องว่างเล็กๆ ในความสัมพันธ์ของพวกเขา ทั้งคู่ต่างต้องรับมือกับความเครียดจากงานและอุปสรรคภายนอก ทำให้บางครั้งก็มองข้ามความรู้สึกของอีกฝ่ายไปโดยไม่ตั้งใจ พวกเขาเริ่มหลงลืมที่จะหันมาให้กำลังใจและเข้าใจซึ่งกันและกันอย่างที่เคยเป็นมา ความกดดันจากแพรไหมและภูริชกำลังส่งผลกระทบต่อความรักของพวกเขาอย่างที่ศัตรูต้องการ