ตอนที่ 86 สะพานแห่งมิตรภาพ

ตอนที่ 86 สะพานแห่งมิตรภาพ

เมื่อคลื่นเล็กๆ ซัดเข้ามาในชีวิตคู่ของแต่ละฝ่าย อลิสาและคีรินทร์ รวมถึงมิ้นท์และปกรณ์ ต่างเผชิญกับบททดสอบของตนเอง แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาก้าวผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปได้คือ สะพานแห่งมิตรภาพ ที่แข็งแกร่งของคนทั้งสี่ พวกเขาเรียนรู้ที่จะแบ่งปันประสบการณ์ ให้คำแนะนำ และเป็นกำลังใจให้กันและกัน ทำให้แต่ละคู่สามารถเข้าใจความแตกต่างในความสัมพันธ์ของตนเองและของเพื่อนๆ ได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

หลังจากเหตุการณ์ความเห็นไม่ตรงกันเรื่องโปรเจกต์ Green City อลิสายังคงรู้สึกไม่สบายใจ แม้คีรินทร์จะพยายามปรับความเข้าใจแล้วก็ตาม เธอตัดสินใจโทรศัพท์ไปหามิ้นท์เพื่อนสนิท เพื่อระบายความรู้สึก

“มิ้นท์ลิซรู้สึกแย่จังเลย” อลิสาเปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าสร้อย

“เป็นอะไรไปลิซ” มิ้นท์ถามด้วยความเป็นห่วงทันที

อลิสาเล่าเรื่องที่เธอมีความเห็นไม่ตรงกับคีรินทร์เรื่องงบประมาณและทิศทางของโปรเจกต์ เธอบอกว่าเธอรู้สึกว่าคีรินทร์ไม่เข้าใจวิสัยทัศน์ของเธอ

“ลิซก็เข้าใจว่าพี่คีกังวลเรื่องงบประมาณนะ แต่ลิซแค่รู้สึกว่าถ้าเราจะทำอะไร เราก็ควรจะทำให้ดีที่สุดไปเลย” อลิสาระบายความรู้สึก

มิ้นท์รับฟังอย่างตั้งใจ เธอเองก็เคยเผชิญกับปัญหาคล้ายๆ กันกับพี่ปกรณ์ ที่บางครั้งก็มีความเห็นไม่ตรงกันในเรื่องการใช้จ่ายหรือการตัดสินใจต่างๆ

“ลิซเอ๊ย มิ้นท์เข้าใจความรู้สึกของลิซเลย บางทีผู้ชายเขาอาจจะแค่ต้องการให้เราค่อยๆ อธิบาย หรือหาจุดที่ลงตัวร่วมกัน” มิ้นท์ปลอบใจ “ลองให้เวลาเขาได้คิดทบทวนดูอีกทีไหม หรือไม่ก็ลองหาจังหวะที่ผ่อนคลายกว่านี้ คุยกันใหม่”

คำแนะนำของมิ้นท์ทำให้อลิสาเริ่มมองเห็นมุมมองที่แตกต่างออกไป เธอตระหนักว่าบางทีความมุ่งมั่นของเธอก็อาจทำให้เธอดูแข็งกร้าวเกินไปจนคีรินทร์ไม่กล้าที่จะเสนอความคิดเห็นได้ถนัดนัก

“ขอบคุณนะมิ้นท์ ลิซรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย” อลิสาพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใสขึ้น

ในขณะที่สองสาวกำลังปรึกษาหารือกัน สองหนุ่มอย่างคีรินทร์และปกรณ์ก็กำลังระบายความรู้สึกให้กันฟังเช่นกัน คีรินทร์รู้สึกหนักใจที่อลิสาดูเหมือนจะไม่เข้าใจเหตุผลของตนในเรื่องโปรเจกต์ ในขณะที่ปกรณ์ก็ยังคงรู้สึกหงุดหงิดกับความจุกจิกของมิ้นท์ในเรื่องชีวิตประจำวัน

“ปกรณ์ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับลิซเลย” คีรินทร์ถอนหายใจ “ฉันก็แค่อยากให้โปรเจกต์มันออกมาดีที่สุดในงบประมาณที่เรามี แต่ลิซเธอก็ดูเหมือนจะไม่ยอมผ่อนปรนเลย”

ปกรณ์พยักหน้า เขารับฟังอย่างตั้งใจ “คีรินทร์ครับ แกเข้าใจเลยครับว่ามันหนักใจแค่ไหนที่คนรักของเราไม่เข้าใจในสิ่งที่เราคิด บางทีมิ้นท์ก็เป็นแบบนี้แหละครับ เธอเป็นคนละเอียดอ่อนมาก บางทีก็ละเอียดเกินไปจนแกรู้สึกอึดอัด”

“แล้วแกรับมือกับมิ้นท์ยังไง” คีรินทร์ถามด้วยความสนใจ

ปกรณ์หัวเราะเล็กน้อย “ก็ต้องทำใจครับคีรินทร์” เขาพูดติดตลก “แต่จริงๆ แล้ว แกคิดว่าผู้หญิงเขาไม่ได้ต้องการให้เราเห็นด้วยกับเขาทุกเรื่องหรอก บางทีเขาก็แค่อยากให้เราเข้าใจว่าทำไมเขาถึงคิดแบบนั้น หรือไม่ก็แค่อยากให้เรายอมรับฟังเขามากกว่า”

“แต่บางทีฉันก็รู้สึกว่าลิซดื้อมาก” คีรินทร์บ่น

“ลิซอาจจะไม่ได้ดื้อหรอกคีรินทร์ เธออาจจะแค่มุ่งมั่นในสิ่งที่เธอเชื่อ และคิดว่ามันคือสิ่งที่ดีที่สุด” ปกรณ์ให้ข้อคิด “ลองคิดดูนะว่าถ้าเราเห็นต่างจากคนรัก แล้วเขาไม่ยอมรับฟังเราเลย เราจะรู้สึกยังไง”

คำพูดของปกรณ์ทำให้คีรินทร์นิ่งคิดไปชั่วครู่ เขาเริ่มมองเห็นภาพรวมที่กว้างขึ้น และตระหนักว่าบางทีเขาอาจจะยึดติดกับเหตุผลมากเกินไปจนลืมที่จะเข้าใจความรู้สึกของอลิสา

“ขอบใจมากนะปกรณ์” คีรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย”

หลังจากที่มิ้นท์และปกรณ์ได้แยกกันไปปรึกษาเพื่อนๆ พวกเขากลับมาเจอกันที่คอนโดในตอนเย็น แต่ละคนได้มุมมองใหม่ๆ จากการพูดคุยกับเพื่อนสนิท ทำให้บรรยากาศที่เคยตึงเครียดผ่อนคลายลง

มิ้นท์นั่งอยู่บนโซฟา กำลังคิดทบทวนคำแนะนำของอลิสา ส่วนปกรณ์ก็เดินเข้ามานั่งข้างๆ เธอ เขาวางมือบนไหล่ของมิ้นท์เบาๆ

“มิ้นท์พี่ขอโทษนะครับที่เมื่อวานพูดจาไม่ดีกับมิ้นท์” ปกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่รู้ว่ามิ้นท์เป็นคนเจ้าระเบียบ พี่จะพยายามปรับตัวให้มากขึ้นนะครับ”

มิ้นท์หันมามองเขาด้วยแววตาที่อ่อนลง “มิ้นท์ก็ขอโทษเหมือนกันค่ะพี่ปกรณ์ ที่บ่นมากไปหน่อย บางทีมิ้นท์ก็จุกจิกเกินไปจริงๆ แหละค่ะ”

ปกรณ์ยิ้ม เขาเอื้อมมือไปลูบหัวมิ้นท์เบาๆ เป็นการแสดงออกถึงความรักและความห่วงใยที่เขามีให้เธอเสมอ “เรามาคุยกันดีๆ นะครับ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ มิ้นท์บอกพี่ได้ทุกเรื่องเลยนะ”

“ค่ะพี่ปกรณ์” มิ้นท์ซบหน้ากับอกของปกรณ์อย่างออดอ้อน เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเมื่อได้อยู่ใกล้เขา

ปกรณ์กอดเธอแน่น เขารับรู้ได้ถึงความผูกพันที่แนบแน่นระหว่างพวกเขา แม้จะมีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เข้ามาในชีวิตคู่ แต่การได้พูดคุย ปรับความเข้าใจ และให้อภัยกัน คือสิ่งที่ทำให้ความรักของพวกเขายิ่งเติบโตและแข็งแกร่งขึ้น

ในวันรุ่งขึ้นทั้งสี่คนนัดเจอกันที่ร้านอาหารโปรดของพวกเขา บรรยากาศดูสดใสและผ่อนคลายกว่าเมื่อสองสามวันก่อน อลิสาและคีรินทร์นั่งเคียงข้างกันอย่างอบอุ่น ส่วนมิ้นท์และปกรณ์ก็นั่งหัวเราะคิกคักกับเรื่องตลกเล็กๆ น้อยๆ ที่ปกรณ์เล่า

อลิสาหันมามองคีรินทร์แล้วยิ้ม “พี่คีคะ ลิซคิดว่าเรื่องโปรเจกต์ Green City เราลองมานั่งคุยกันใหม่ดีไหมคะ ลิซมีแนวคิดที่จะปรับเปลี่ยนบางส่วน เพื่อให้สอดคล้องกับงบประมาณที่เรามี”

คีรินทร์หันมายิ้มอย่างดีใจ เขาจับมืออลิสาไว้แน่น “ดีเลยครับลิซ พี่เชื่อว่าถ้าเราช่วยกันคิด เราจะหาทางออกที่ดีที่สุดได้แน่นอน”

ในขณะเดียวกัน ปกรณ์ก็เอื้อมมือไปตบไหล่มิ้นท์เบาๆ แล้วกระซิบข้างหูเธอ “มิ้นท์ครับ พี่จะพยายามเก็บของให้เรียบร้อยมากขึ้นนะครับ”

มิ้นท์ยิ้มเขินๆ แล้วตบไหล่ปกรณ์เบาๆ เพื่อเป็นการปลอบใจ “ไม่เป็นไรค่ะพี่ปกรณ์ มิ้นท์ก็จะพยายามใจเย็นๆ มากขึ้นเหมือนกันค่ะ”

มิตรภาพที่แข็งแกร่งของทั้งสี่คนเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้แต่ละคู่สามารถก้าวผ่านปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ไปได้ การมีคนรักที่เข้าใจกัน และมีเพื่อนสนิทที่คอยเป็นที่ปรึกษาและให้กำลังใจเสมอ ทำให้ชีวิตของพวกเขาสมบูรณ์แบบและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกบททดสอบที่กำลังจะมาถึงด้วยความมั่นคง