ตอนที่ 41 คำสารภาพ

"เอ้าทุกคนวันนี้ไม่เมาไม่ต้องเลิก....ชน"

"เอ้าชน"

เสียงทุกคนดังแข่งกับเสียงเพลงในร้าน วันนี้ทุกคนมาร่วมตัวกันดื่มเป็นเพื่อนคนอกหักแม้ดาหวันจะเสียใจแต่เธอก็ไม่ได้จมปรักขนาดนั้นเธอไม่รู้หรอกนะว่าเตอร์รักเธอแค่ไหน ในเมื่ออยู่ข้างเขาแล้วแต่เขายังเลือกที่จะบอกเลิกเธอก็ตามแต่ใจ

"หวันมึงไม่ต้องเสียใจนะ...แค่ผู้ชายคนเดียวยังไงพวกกูก็อยู่ข้างมึง"

มิเกลตบหลังดาหวันเบาๆ

"อืมต่อจากนี้กูจะไม่เสียใจแหละ...ช่างแม่งมันเถอะเขาคงคิดดีแล้วล่ะ"

ดาหวันพูดให้เพื่อนเบาใจแต่ในใจกับวนเวียนแต่เรื่องของเขาภาพช่วงที่คบกันมันยังตราตรึงอยู่ภายในใจ

"มันคงมีเหตุผลของมันแหละ..."

ทะเลพูดเสร็จก็กระดกแอลกอฮอล์รสเข้มจนหมดแก้วก่อนจะหันไปทางคนเล่นดนตรีสดในยามราตรีนี้

"ทำไมคนสวยอย่างกูต้องโดนบอกเลิกด้วยเหตุผลเพราะแม่เขาไม่ชอบ....หึยังไม่ทันจะได้ทำความรู้จักกูเลยบอกกูไม่ดีซะแล้ว"

"เอ่อใช่...งั้นก็เอาอีเนตรนั้นแหละเป็นสะใภ้เหมาะสมกันดี"

"กูเห็นด้วย...แต่จะว่าไปพี่เตอร์บอกเลิกมึงก็ดีเพราะกูรู้สึกว่าเขาอ่อนแอเกินไป"

"จริงถ้าในอนาคตแต่งงานเป็นผัวเมียกันล่ะถ้าพี่เตอร์เป็นแบบนี้กูว่าไม่โอนะ"

"แต่ที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะห่วงกูเปล่าวะ"

"มันก็จริงว่าเขาห่วงมึง...แต่มึงลองคิดดูซิว่าถ้าตอนนี้มึงท้องแต่เขาเลือกที่จะปกป้องมึงด้วยการห่างเหินแล้วมึงกับลูกจะอยู่ยังไง"

สาวๆคุยกันออกรสออกชาติซึ่งมีทะเลนั่งฟังอยู่เงียบๆ

เสียงโหวกเหวกภายในโต๊ะจนทำให้อีกโต๊ะถัดไปหันมาสนใจบรรดาสาวสวยโดยเฉพาะดาหวันที่สวยสะดุดตา จนเขาถือแก้วเหล้าเดินมาหาเจ้าตัวเพื่อจะชนแก้ว

"ขอชนแก้วได้ไหมครับ"

ชายหนุ่มหน้าตาดีหุ่นสูงเพรียวเดินมาด้านข้างดาหวัน เธอที่ถือแก้วเหล้าอยู่แล้วจึงยกไปชนกับเขาด้วยความไม่ได้คิดอะไร ส่วนเพื่อนสาวสองคนเห็นคนหล่อก็คิกคักมาก ทะเลสีหน้าเปลี่ยนทันที่ที่ไอ้หนุ่มหน้าใสมาชิดใกล้เธอ

"ถ้าชวนเต้นด้วยกันจะว่าไหมครับ"

"ก็ได้...มามึงเต้นกัน" ดาหวันบอกเพื่อนในโต๊ะก่อนที่เริ่มขยับตัวเต้นเบาๆแต่ช่างดูเซ็กซี่เย้ายวนเหลือเกินจนทะเลมองตาขวางใส่

"ทะเลเต้นดิ" ดาหวันเอ่ยปากชวนทะเลโดยไม่ได้ดูหนังหน้าเลยว่าไอ้ทะเลตอนนี้มันเดือดแค่ไหนที่เธอมั่วแต่โยกย้ายส่ายสะโพกใกล้ชิดกับไอ้หน้าหล่อคนนั้น สักพักมือไม้มันเริ่มจะไม่อยู่เฉยๆแล้วเริ่มจับแขนจับไหล่จนทะเลหมดความอดทนและลุกขึ้นไปผลักเขาคนนั้นจนหน้าเสีย

"อย่ามาอยู่ใกล้แฟนกู" พูดอะไรออกไปวะเนี่ยไอ้ทะเลความหึงเป็นเหตุแล้วหนึ่ง

"ก็ไม่ได้ติดป้ายไว้นิว่ามีแฟนแล้ว"

ไอ้คนนี่ก็ไม่ยอมเช่นกันผลักมาผลักกลับสิรออะไร จนสาวๆพากันรีบห้ามเพราะกลัวมีเรื่องชกต่อยกันในร้านแต่ทะเลก็ปาหมัดเขาไปตุบนึงจนมุมปากของอีกคนเลือดซิบ

ทะเลชี้หน้าอีกคนอย่างไม่พอใจและพร้อมใส่อีกหมัดแน่ถ้ามันสู้ขึ้นมา

"ไอ้ทะเล..มึงเป็นไรของมึงเนี่ย"

ดาหวันรู้สึกไม่พอใจทะเล เธออุตส่าห์ทำตัวให้สนุกสนานเพื่อลืมเตอร์แต่เขากลับมามีเรื่องชกต่อยเพราะเธออีกไหนว่าไม่อยากให้คิดมากไง เธอเลยเดินหน้ามุ้ยออกไปข้างนอก

"อ้าวไอ้หวันมึงจะไปไหน"

มิเกลตะโกนตามหลังดาหวันที่เดินสะบัดหน้าออกไปแล้ว

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง"

ทะเลชี้หน้าคู่ต่อสู้เมื่อครู่ด้วยความหงุดหงิดนี่เขาออกอาการหึงเธอจนออกนอกหน้าเกินไปไหม

"เดี๋ยวกูไปตามมันเองพวกมึงจัดการที่เหลือด้วย"

ว่าแล้วก็รีบสาวเท้าออกไปตามดาหวันทันที

"หวัน...หวันรอกูก่อนมึงจะเดินไปไหน"

"กูจะกลับ"

"เดี๋ยวกูไปส่งเอง"

"ไม่..กูจะกลับเอง"

"อย่าดื้อดิ...กูขอโทษกูแค่ไม่พอใจที่ไอ้ห่านั้นมันมาอยู่ใกล้มึง"

"กูยังไม่เห็นเขาจะทำอะไรเลยแค่เต้นใกล้ๆ"

"แต่กูหึง..มึงเข้าใจไหม"

ดาหวันเงียบ

"มึงบอกเขาว่ากูเป็นแฟนมึง...."

"ก็กูหึงไม่อยากให้ใครใกล้มึง.."

"......."

"แล้วกูจะบอกมึงให้รู้ไว้นะหวันว่ากูรักมึง..กูชอบมึงกูไม่อยากเป็นเพื่อนมึงแล้ววะตามจริงกูไม่อยากพูดแบบนี้กูรู้ว่ามึงอกหักอยู่แต่กูกลัว...กลัวจะไม่ได้สารภาพรักแบบจริงจังกับมึงกลัวไปหมดทุกอย่าง..."

ทะเลจับมือบางมาทาบหน้าอกที่ตอนนี้มันเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาข้างนอกอยู่แล้ว เขาไม่รู้จะบอกความในใจยังไงให้เธอสามารถเข้าใจเขาได้ในตอนนี้

ดวงตาคู่นั้นมองมาที่ริมฝีปากและเลื่อนเข้ามาใกล้ๆรู้ตัวอีกทีเธอก็หลับตาลงอัตโนมัติก่อนจะสัมผัสถึงรสจูบของ ดาหวันเบือนหน้าหนีแสร้งหลบตาอย่างเขินๆ ใบหน้าหวานขึ้นสีเรื่อ

"ทำไม..เขินเหรอ" ทะเลโน้มตัวกระซิบข้างหู

"นี่กูอุตส่าห์หน้าด้านสารภาพรักมึงแล้วนะ..ไม่คิดจะเอากูไปพิจารณาบ้างเหรอ"

"มึงนี่..ชอบพูดให้เขินอยู่เรื่อย"

ทะเลยิ้มแก้มแทบปริที่ทำให้ดาหวันเสียอาการได้..

เตอร์แอบตามพวกดาหวันมาเข้าเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาตามมาเพราะอยากรู้ว่าดาหวันดีขึ้นหรือยังเขารู้สึกผิดมากที่ทำให้เธอต้องเสียใจแต่ตอนนี้เห็นเธอดีขึ้นได้ก็เบาใจถึงแม้จะได้ยินคำสารภาพของทะเลที่มันบาดใจก็ตาม