ตอนที่ 42 ปัญหาครอบครัว

เตอร์ได้แต่เดินคอตกกลับไปเขาไม่เสียใจเลยถ้าเธอตอบรับรักทะเลเพราะยังไงเขาเชื่อว่าทะเลก็รักเธอมากเช่นกัน

'พี่รักหวันนะ'

ฝั่งด้านแม่ของเตอร์พอทราบจากคนที่ให้ไปสืบมาว่าเตอร์ได้บอกเลิกดาหวันก็พอใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ถึงยังไงก็บังคับเขาให้มาคบกับเนตรไม่ได้อยู่ดี

"ป้าสัญญายังไงหนูเนตรต้องได้แต่งงานงานกับตาเตอร์แน่นอน"

"บ้านพี่เตอร์ยังไม่กลับแล้วแบบนี้มันจะไปเชื่อมสัมพันธ์กันยังไงค่ะคุณป้า..คุณแม่ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกนะคะ"

เนตรชอบอ้างถึงแม่ของเธอเพราะยังไงก็เคยมีบุญคุณกับแม่เตอร์ก่อนหน้านั้น เนตรหมดความอดทนและแสนเบื่อมากถึงเธอจะรักและชอบเขามากแต่ก็ไม่รู้จะตามเขายังไง เลยแอบไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพี่ชายเขาแทนตอนนี้

ใช่ตอนนี้เนตรแอบคบกับโนคลาสพี่ชายของโนเตอร์และเขาก็มีลูกเมียแต่ก็โดนเนตรยั่วยวนจนทนไม่ไหวจนเลยเถิดได้เสียกันอยู่หลายครั้ง

"ฮัลโหลตาเตอร์...ตอนนี้แม่แกป่วยนอนอยู่โรงพยาบาลรีบมาด่วนเลย"

เสียงพ่อของเขาดูเป็นกังวลแต่ความจริงก็คือป่วยจอมปลอม

พอวางสายจากพ่อเตอร์ก็รีบแต่งตัวออกไปทันทีด้วยความรีบร้อน

พอมาถึงก็เห็นแม่ตัวเองนอนเป็นผักอยู่บนเตียงจะเเกล้งป่วยก็เลยต้องทำให้สมจริงหน่อย

"แม่เป็นอะไรเยอะไหมครับ"

เตอร์รีบเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างเตียงแม่คงป่วยเพราะเขาสินะทำไม่นะเขาถึงใจดำกับแม่ตัวเองได้ขนาดนี้

"ถ้าไม่ใกล้จะตายแกก็คงไม่มาดูดำดูดีฉันเลยสินะ"

"แม่อย่าพูดแบบนี้สิผมขอโทษ..หมอบอกแม่เป็นอะไรครับ"

หันไปถามพ่อที่นั่งกอดอกอยู่ตรงโซฟา

"แม่แกเครียดมากไปหน่อยเลยทำให้ร่างกายอ่อนแรงอายุก็มากแล้วด้วย"

"เตอร์เรียนจบเมื่อไหร่แต่งงานกับหนูเนตรได้ไหมยังไงบริษัทเราก็ต้องพึ่งบริษัทเขาอยู่นะ"

"ผมยังไม่รู้เลยว่าคนไม่รักกันมันจะอยู่ด้วยกันยังไง"

เขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือมันจุกอยู่ในอกจนแทบหายใจไม่ออก

"อยู่ด้วยกันเดี๋ยวมันก็รักกันเองแหละ"

เตอร์ยิ้มให้แม่ของเขาด้วยความอึดอัดและน้อยใจน้ำตาที่คลอเบ้าก็ไหลรินอาบแก้ม แต่คนเป็นแม่กับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเอาเสียเลย

แม่ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรชอบบังคับ ทำให้เขาไม่อยากจะอยู่บ้านถึงได้ออกไปสำมะเลเทเมาอยู่กับเพื่อนกับฝูง เขาอุตส่าห์เจอผู้หญิงที่เขารักความสมบูรณ์แบบของคนมันไม่มีอยู่จริง

เสียงเคาะประตูจากภายนอกทำให้เขารีบเอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลอย่างลวก ๆ สักพักเสียงลูกบิดประห้องเปิดพร้อมกับเนตรที่เดินถือกระเช้าแบรนด์เข้ามา

"สวัสดีค่ะ...คุณป้าคุณลุง"

"จร้าเนตรหอบอะไรมา ...พะรุงพลังเชียว"

"เอามาบำรุงคุณป้าจะได้หายไวไวไงค่ะ"

"พี่เตอร์...เนตรซื้อผลไม้มาฝากด้วยน่ะคุณป้าบอกพี่อยู่ด้วย..กินส้มไหมเนตรแกะให้"

"ไม่" เตอร์ตอบเสียงเรียบและแผ่วเบา

"ตาเตอร์...น้องจะแกะให้กินก็กินสิ...โอ้ยย"

ทำท่ากุมขมับเหมือนคนปวดหัว

"เบาๆ ค่ะคุณป้า."

"หัวจะปวดกับแกจริง ๆ "

เนตรแกะส้มและยื่นให้เขาอีกครั้งเขาจึงรับมากินด้วยความฝืืนใจคนอะไรหน้าด้านผู้ชายไม่ชอบแต่เลือกจะทำทุกทางเพื่อให้ได้เขามาจริง ๆ

นี่แม่อยากได้ผู้หญิงแบบนี้เป็นลูกสะใภ้จริง ๆ หรือเนี่ยเขาไม่เข้าใจว่าแม่ชอบและเห็นดีเห็นงามกับผู้หญิงแบบนี้ไปได้ยังไง หากได้เนตรมาเป็นเมียขัดใจนิดหน่อยคงได้ไปชักดิ้นชักงออยู่ใต้เท้าเป็นแน่เห็นแล้วเพลียใจ

"หวานไม่ค่ะพี่เตอร์..เดี๋ยวเนตรแกะให้อีกพี่ต้องกินเยอะ ๆ นะผอมหมดแล้ว"

เอ่อสินางเนตรมันยังมีตามองเลยว่าเขาผอมซูบลงแล้วแม่บังเกิดเกล้าล่ะเคยสังเกตไหมเคยถามหรือเป็นห่วงกันบ้างหรือเปล่า หรือสนใจแค่ความต้องการของตัวเองนี่คือที่มาของคำว่ารวยให้ตายก็หาความสุขไม่ได้อยู่ดี

"กินอีกนะค่ะ.. "

เนตรขยั้นขยอจะป้อนเขาให้ได้จนเขาทนไม่ไหวปัดมือเธอออกห่างอย่างไม่ใยดี

"รำคาญ...เลิกทำตัวแบบนี้ได้ไหมฉันไม่ชอบ"

"แล้วพี่เป็นอะไรหนักหนาห๊ะ...ปานนี้ยายดาหวันคงเสียใจและเกลียดพี่ไปแล้ว ได้ยินข่าวว่าเลิกกันแล้วนิ...ที่สำคัญพี่เป็นคนบอกเลิกมันเอง"

"เพราะเธอกดดันฉันทำร้ายคนที่ฉันรัก"

"ก็ไม่ได้มีใครบังคับให้พี่ไปบอกเลิกมันนิ อีกอย่างแม่พี่เป็นคนจ้างไม่เกี่ยวกับเนตรซะหน่อย"

"หนูเนตร!"

"ก็บอกไปตรงๆ เลยค่ะคุณป้าเพราะยังไงถ้าไม่เลิกคุณป้าก็ไม่ปล่อยมันอยู่ดี"

"แม่!ทำเกินไปแล้วนะครับ"

"ฉันเคยบอกแกไปแล้วว่าแค่จ้างไปขู่ฉันไม่ได้ให้มันไปทำร้ายใคร"

"พอเถอะหยุดต่อปากต่อคำกันสักที"

พ่อเตอร์ที่นั่งอยู่โซฟาเห็นท่าไม่ดีทำไมเขาต้องมานั่งปวดหัวกะอีเรื่องบ้าๆ พวกนี้ด้วยนะ

"พอแล้วนะเนตรลุงขอร้อง...วันนี้หนูกลับไปก่อนลุงมีอะไรจะคุยกับป้าหนู"

"คุณลุง!!"

"ลุงแค่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับป้า.."

เนตรลุกขึ้นหยิบกระเป๋าก่อนจะหันไปยกมือไหว้พ่อกับแม่ของเตอร์ด้วยความไม่พอใจ

พอเนตรไปแล้วเตอร์ยังคงนั่งเฉยชาอยู่แบบนั่นกำลังนึกถึงเรื่องที่เนตรพูด เพราะเขาทำให้ดาหวันเสียใจมากสินะถ้าเธอจะเกลียดเขาก็ไม่แปลกเธอออกจะสวยและดีซะขนาดนั้นเขากับทำร้ายจิตใจเธอได้ลงคอ

"นี่คุณ..หยุดจับคู่ให้ตาเตอร์กับหนูเนตรได้แล้ว"

"อะไรของคุณ..หนูเนตรเป็นลูกเพื่อนฉันและอีกอย่างเนตรก็สวยและเพียบพร้อมด้วยแถมแกยังรักตาเตอร์แต่เด็กแบบนี้คุณไม่สงสารหลานเหรอ"

"คุณไม่เห็นเหรอว่าเนตรเอาแต่ใจตัวเองแค่ไหน ตามจริงผมก็ไม่ได้อยากว่าอะไรคุณหรอกแต่ตอนนี้บ้านเรากำลังจะร้อนเป็นไฟเพราะเด็กคนนี้"

"อะไรของคุณใครจะทำให้บ้านเดือดร้อน"

"ตอนนี้หนูเกวลินจับได้ว่าหนูเนตรแอบมีความสัมพันธ์กับโนคลาสทะเลาะกันใหญ่โต..หนูเกวลินจะพาเด็กๆ หนีไปอยู่ต่างประเทศแล้วเนี่ยคุณเลิกแกล้งป่วยสักทีไปเคลียร์เรื่องลูกกับหลานด่วน"

"คือยังไงครับพ่อ..."

"ก็แม่แกแกล้งป่วยเพื่อให้แกมาหาแต่ตอนนี้เราต้องไปหาพี่สะใภ้แกก่อน"

"ทำไมหนูเนตรทำแบบนี้กับป้า..."

"หนูเกวลินจับได้สองรอบแล้วแต่ไม่กล้าบอกเราเพราะคิดว่าตาคลาสจะคิดได้แต่สุดท้ายมันกับพาหนูเนตร....ไปทำเรื่องแบบนั้นในที่ของเธอ เด็กที่คุณอยากได้เป็นลูกสะใภ้ไหนคุณบอกดีหนักดีหนาไง"