12

เกรซเดินมาหาสายลมที่นอนดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาหลังจากที่เธอล้างจานเสร็จ

"อิ่มแล้วก็กลับไปได้แล้วไป" เกรซพูด

"ไม่กลับไม่ได้เหรอ" สายลมถาม

"ไม่ได้" เกรซตอบ

"แต่มันดึกแล้วนะให้ผมนอนที่นี่เถอะนะ" สายลมพูด เกรซหันไปดูนาฬิกาแล้วหันกลับมาหาสายลม

"ยังไม่ 3 ทุ่มเลยดึกบ้าอะไรของนาย" เกรซตอบ สายลมยื่นมือไปดึงแขนเกรซให้นั่งลงข้าง ๆ เขา

"พี่ไม่เห็นใจผมบ้างเหรอที่ต้องขับรถกลับคอนโดไกล ๆ คนเดียวอะ" สายลมพูด

"ไม่ต้องมาอ้อนครั้งนี้ฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะ" เกรซตอบ

"ใจร้ายจัง" สายลมพูดแล้วเบะปากทำหน้างอนใส่เกรซ

"ผมอยากอยู่กับพี่นี่หน่า" สายลมพูด

"คอนโดนายก็มีจะมาอยู่กับฉันได้ไงอีกอย่างนะเสื้อผ้านายก็ไม่มีเปลี่ยนด้วย นายคงไม่คิดจะนอนทั้งชุดนักศึกษาเน่า ๆ นี่ใช่ไหม" เกรซพูด

"ผมอาบน้ำแล้วแก้ผ้านอนก็ได้จะได้ไม่เสียเวลาถอดด้วย" สายลมตอบ

"หือ! นี่แน่" เกรซเอามือไปหยิกที่แขนของสายลมอย่างแรงจนเขาเจ็บ

"โอ๊ย ๆ ๆ พี่เกรซ" สายลมรีบขยับหนีเกรซทันที

"ทะลึ่งดีนัก" เกรซว่า

"แค่ล้อเล่นเอง...ผมเจ็บนะเนี่ย" สายลมตอบ

"สมน้ำหน้า"

หลังจากนั้นไม่นานเกรซก็เดินลงมาส่งสายลมที่ลานจอดรถแต่ตอนนี้สีหน้าของสายลมยังคงบูดบึ้งอยู่ด้วยความผิดหวังที่ไม่ว่าเขาจะอ้อนยังไงเกรซก็ไม่ยอมให้เขานอนค้างที่นี่ด้วยเลย

"ขับรถกลับดี ๆ นะ" เกรซพูด

"ไม่ให้นอนจริงเหรอ" สายลมถาม

"ไม่ต้องงอแงเลยรีบกลับไปได้แล้ว" เกรซตอบแล้วดันหลังสายลมให้เดินไปขึ้นรถ

"รู้แล้วคร้าบบบบ" สายลมตอบ

"พรุ่งนี้ตอนเย็นผมไปรับนะ" สายลมหันมาพูดกับเกรซ

"อื้ม" เกรซตอบ

"ไปจริงแล้วนะ" สายลมพูดแล้วทำท่าจะเปิดประตูรถ

"ไปเถอะ" เกรซตอบ

"ไปจริง ๆ นะ" สายลมพูด

"รีบไปสักที" เกรซตอบ

"ไม่รั้งไว้หน่อยเหรอ" สายลมถาม

"ถ้ายังไม่ไปฉันจะขึ้นห้องก่อนแล้วนะ" เกรซตอบ

"โห่~ ไปก็ได้" สายลมพูดแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ

"ฝันดีนะครับ" สายลมพูด

"ฝันดี" เกรซตอบ จากนั้นสายลมก็ขับรถออกไป

2 สัปดาห์ผ่านไป

สายลมและเกรซยังคงใช้ชีวิตแบบไปรับไปส่งทานข้าวด้วยกันเหมือนปกติทุกวันและเกรซก็ยังคงปฏิเสธที่จะให้สายลมนอนค้างกันเธอเหมือนทุกทีแต่สายลมก็ไม่ได้มีท่าทางไม่พอใจเลยสักครั้งแม้จะมีงอแงอยู่บ้างแต่เขาก็เคารพและให้เกียรติเกรซมาก ๆ

"ไอ้ลมมมมมม" โจ้เดินเข้ามาทิ้งตัวกอดสายลมจนเขาเกือบจะตกเก้าอี้

"อะไรของมึงเนี่ย" สายลมถาม

"ฮืออออ~ กูไม่ไหวแล้วเพื่อน" โจ้ตอบ

"มึงเป็นไรว่ะ" สายลมถาม

"มันเจ็บ...มันเจ็บมากซะเหลือเกิน...ฮือ...ฮื่อ" โจ้ตอบ

"มึงเป็นห่าอะไรเนี่ยไอ้โจ้" สายลมถามด้วยความสงสัยก่อนที่กิ๊กกับเป้จะเดินมาถึงแล้วใช้มือแตะที่ไหล่ของโจ้พร้อมกันจนเขาต้องเงยหน้าขึ้นมาดูด้วยความสงสัย

"ก็ไอ้โจ้มันอกหักอีกแล้วไงมึง" กิ๊กพูดแล้วนั่งลงข้างสายลม

"อกหัก?" สายลมพูด

"เออ พอดีช่วงนี้ไอ้โจ้มันจีบน้องจอยศิลป์กรรมอยู่แต่มันเพิ่งรู้เมื่อเช้านี่เองว่าน้องเขามีแฟนอยู่แล้ว" เป้ตอบ

"แต่สิ่งที่ทำให้กูเจ็บหนักกว่าเดิมก็คือแฟนน้องจอยเขาเป็นผู้หญิงเว้ย มึงเข้าใจป่ะว่ากูแพ้แฟนเขาตั้งแต่กูเป็นผู้ชายแล้วอ่ะมึง...ฮือออออออ" โจ้พูด

"ไม่เป็นไรเพื่อนผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียวในโลก" เป้ตอบ

"ก็กูชอบน้องเขานี่หว่า กูจีบจองกูมาตั้งนานอ่ะพวกมึงจะไม่ให้กูเสียใจบ้างเลยไง" โจ้พูด

"นานห่าไร มึงเพิ่งจีบน้องเขาได้ 4 วันเองเพืื่อน" กิ๊กตอบ

"โอ้โห~ ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บ นี่กูจีบน้องจอยไปตั้ง 4 วันเลยเหรอว่ะเนี่ย...ฮือออออ" โจ้พูด

"มึงไปรู้จักน้องเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะทำไมกูไม่เห็นรู้เลย" สายลมถาม

"แหม่~ ก็ช่วงนี้มึงสนใจพวกกูที่ไหนล่ะเลิกเรียนก็รีบกลับคอนโดชวนไปไหนก็ไม่ไป" โจ้ตอบ

"จริง!" กิ๊กเสริม

"กูก็มีเรื่องส่วนตัวของกูป่ะ" สายลมตอบ

"ส่วนตัวมากกกกกกก ป่ะ" กิ๊กถาม

"มากกกกกกกก" สายลมตอบ

"ไม่รู้แหละ วันนี้กูเศร้ากูเสียใจพวกมึงทุกคนต้องไปกับกู" โจ้พูด

"ไปไหนว่ะ" เป้ถาม

"ไปเที่ยวย้อมใจให้กูไงเพื่อน" โจ้ตอบ

"กูว่ามึงหาเพืื่อนออกเที่ยวมากกว่าไอ้โจ้" กิ๊กพูด

"เออ" เป้ตอบ

"กูไม่ไปนะ" สายลมพูด

"อะไรอีกว่ะ ไหนมึงมีธุระอะไรลองเล่าให้พวกกูฟังดิ" โจ้พูด ทั้งสามคนจ้องมองสายลมเป็นตาเดียวด้วยความอยากรู้

"เรื่องของกูหน่า" สายลมตอบ

"มึงแม่ง! มึงรู้ว่ะกว่าครึ่งเดือนมาเนี่ยมึงไม่สนใจพวกกูเลยแถมวันนี้กูกำลังเศร้าอยู่ด้วยมึวก็ยังเลือกที่จะทิ้งกูไป ไอ้ธุระของมึงมันคงสำคัญกว่าความสัมพันธ์หลายปีของพวกเราสินะ" โจ้ตีหน้าเศร้าตัดพ้อความรู้สึกใส่สายลมจนเขารู้สึกผิด

"มึงจะดราม่าทำไมเนี่ย" สายลมพูด

"กูไม่ได้ดราม่า กูแค่น้อยใจที่มึงเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน" โจ้ตอบ

"ผู้หญิง? นี่มึงมีแฟนเหรอว่ะ" เป้ถาม สายลมเลิ่กลั่กขึ้นมาทันที

"ใช่ กูได้ยินมันคุยโทรศัพท์กับรุ่นพี่คนนึงตลอดแต่พอถามมันก็ไม่ยอมบอกสักทีทำเหมือนกูเป็นคนอื่นไปเลย" โจ้ตอบ

"ไอ้โจ้! พูดมากจริง ๆ นะมึงอ่ะ" สายลมหันไปว่าโจ้เพราะเขายังไม่พร้อมจะบอกเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง

"สรุปยังไง" กิ๊กถาม

"ก็...ก็มีคุยอยู่แหละ" สายลมตอบ

"ใคร" กิ๊กถาม

"พวกมึงไม่รู้จักหรอก" สายลมตอบ

"ไม่รู้จักก็ถึงได้ถามนี่ไง" กิ๊กพูด

"อย่าโกหกพวกกูนะเว้ย" เป้พูด

สายลมรู้สึกลังเลใจที่จะตอบเพราะเขายังไม่ได้คุยกับเกรซเลยว่าโอเคไหมถ้าเขาจะเล่าเรื่องของพวกเขาให้คนอื่นฟังแต่อีกใจนึงก็คิดว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบังอะไรแถมทั้งสามคนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของเขา

"เออ ๆ เขาชื่อพี่เกรซพวกเราเจอกันที่ร้านเหล้าอ่ะ" สายลมตอบ

"พี่เกรซ...เป็นรุ่นพี่เหรอว่ะ" เป้ถาม

"อืม" สายลมตอบ

"อยู่คณะอะไร" กิ๊กถาม

"เรียนอยู่ที่นี่ป่ะ" โจ้ถาม

"เปล่าอ่ะ พี่เขาเรียนจบไปแล้ว" สายลมตอบ

"เชร็ดดดด! เล่นรุ่นพี่เลยว่ะ" เป้พูด

"คืนนี้มึงชวนพี่เขาไปกับพวกเราดิจะได้ทำความรู้จักกัน" กิ๊กพูด

"พี่เขาไม่ไปหรอก" สายลมตอบ

"มึงก็ลองชวนก่อนดิว่ะ" โจ้พูด

"ปกติพี่เกรซเขาไม่ค่อยเที่ยวอยู่แล้วนอกจากจะไปกับเพื่อน ๆ ของเขาเท่านั้นอีกอย่างสภาพเขาที่กูเห็นหลังจากเลิกงานแต่ละวันก็แทบจะเหลือแต่วิญญาณแล้วพี่เขาคงไม่อยากไปไหนหรอก" สายลมตอบ

"แต่วันนี้วันศุกร์นะเว้ย" โจ้พูด

"พี่เขาทำงานเอกชนหยุดเฉพาะวันอาทิตย์กับนักขัตฤกษ์" สายลมตอบ

"พี่เขาไม่ไปก็ไม่เป็นไรแต่คืนนี้มึงต้องไปกับพสกกูเข้าใจไหม" โจ้พูด

"เออรู้แล้ว" สายลมตอบ

"ให้มันได้อย่างงี้สิว่ะ มาให้กูจุ๊บทีมา" โจ้พูดแล้วทำท่าจะลุกไปหอมแก้มสายลม

"เฮ้ยไม่ต้อง! มึงนั่งลงเลย" สายลมรีบยกมือห้ามด้วยท่าทางรังเกียจจนโจ้ทำหน้างอนใส่

"เอ่อ~ ขอโทษนะคะ" สาวสวยรุ่นน้องปรากฏตัวขึ้นในระหว่างที่สายลมกับเพื่อน ๆ กำลังคุยกันอยู่

"ครับผม" โจ้รีบนั่งลงแล้วเก๊กเสียงหล่อตอบทันที

"พวกหนูมาคณะนิเทศน่ะค่ะหนูชื่อมินนี่ส่วนเพื่อนหนูชื่อพลอย ลูกแก้วแล้วก็ข้าวตังนะคะพอดีอยากจะขอเวลาพวกพี่สักแป๊ปนึงได้ไหมคะ" มินนี่พูด

"ได้สิครับน้องมินนี่คนสวย" โจ้ตอบ

"ค่ะ ที่คณะของเรากำลังจะมีกิจกรรมเข้าค่ายอาสาทำความดีพาความสุขสู่น้อง ๆ ที่สถานสงค์เคราะห์เด็กกำพร้าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าถ้าพวกพี่ทุกคนสนใจให้ไปลงชื่อที่โต๊ะลงทะเบียนใต้ตึกนิเทศได้เลยนะคะจะมีสมุดลงชื่อวางไว้อยู่ที่หน้าห้องประชุมประชุมค่ะแต่ถ้าพวกพี่มีข้อสงสัยอะไรเกี่ยวกับกิจกรรมครั้งนี้ก็สามารถติดต่อตามช่องทางนี้ได้เลยค่ะ" มินนี่พูดพร้อมกับยื่นกระดาษโบรชัวร์ส่งให้ทั้งสี่คน

"ในนี้มีรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับกิจกรรมที่พวกเราจะไปทำกันพวกพี่ลองอ่านดูนะคะเพื่อสนใจ กิจกรรมสนุก ๆ ทั้งนั้นเลย" ลูกแก้วพูด

"ขอบคุณครับ" โจ้ตอบ

"งั้นพวกหนูขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่สละเวลาฟังพวกหนู" มินนี่พูด

"แล้วเจอกันใหม่นะครับสาว ๆ" โจ้ตอบแล้วขยิบตาส่งให้น้องทั้งสี่คนก่อนที่พวกเธอจะเดินออกไป

"หน้าม่อจริง ๆ นะมึงเนี่ย" กิ๊กว่าพร้อมกับโยนปากกาใส่โจ้ด้วยความหมันไส้

"สภาพมึงนี่มันไม่เหมืิอนคนเพิ่งอกหักเลยนะ" เป้พูด

"เอ้า~ คนเรามันก็ต้องมูฟออนไปข้างหน้าไหมว่ะ" โจ้ตอบ

"ตอแหลจริง ๆ มึงเนี่ย" กิ๊กพูด

"พวกมึงยังไม่ชินอีกเหรอ" สายลมถาม

"ชินแล้วแต่เห็นทีไหร่ก็หมันไส้ทุกที" กิ๊กตอบ

"อะไรว่ะคนมูฟออนเร็วก็ผิดเฉยเลย" โจ้ตอบ

สายลมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อส่งข้อความไปหาเกรทเพราะเห็นว่าถึงเวลาที่เกรทพักแล้ว

สายลม : พี่ทำอะไรอยู่ครับ

เกรท : กินข้าวอยู่มีอะไรหรือเปล่า

สายลม : เปล่าครับแค่คิดถึงเฉย ๆ

เกรท : แล้วกินอะไรหรือยัง

สายลม : กินแล้วครับ

เกรท : อืม ดีแล้ว

เกรท : วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมหรือว่าไปหาอะไรกินข้างนอกกันดี

สายลม : วันนี้ผมคงไม่ได้ไปกินข้าวกับพี่แล้วครับ

เกรท : ทำไมล่ะ

สายลม : ผมมีนัดกับเพื่อนอ่ะแต่เดี๋ยวเลิกงานผมไปรับเหมือนเดิมนะ

เกรท : ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันกลับเองก็ได้ นายจะได้ไม่ต้องขับรถไปมาหลายรอบ

สายลม : ก็ได้ครับ

เกรท : ฉันกินข้าวก่อนนะเดี๋ยวต้องรีบขึ้นไปทำงานต่อ

สายลม : ครับ สู้ ๆ นะ

___________________________________________________

"โอ้โห~ นั่งมองโทรศัพท์แล้วยิ้มขนาดนี้กูว่ามึงไปโรงพยาบาลเถอะ" โจ้เอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าสายลมกำลังยิ้มหน้าบานให้กับโทรศัพท์อยู่

"เสือก!" สายลมตอบ

"เอ้า! กูแค่แซวเล่นเอง" โจ้พูด

"ก็กูด่าเล่น ๆ เอง" สายลมตอบ

"ได้ไอ้ลมได้" โจ้ตอบ

.

.

เกรซนั่งหน้าหงอยทันทีเมื่อรู้ว่าวันนี้สายลมจะไม่มาหาเธอเพราะทุกวันนี้เวลาที่เธอทำให้เธอสบายใจที่สุดก็คือเวลาที่เธอได้ใช้ร่วมกันกับสายลมตอนเย็น

"เป็นไรว่ะแกทำไมทำหน้าหงอยแบบนั้นอ่ะ อย่าบอกนะว่าแม่แกทักมาขอเงินจากแกอีกแล้วอ่ะ" แจนถาม

"เปล่าอ่ะ" เกรซตอบ

"เอ้าแล้วแกเป็นไรอ่ะ" แจนถาม

"วันนี้ลมเขาบอกว่ามารับฉันไม่ได้แล้วอ่ะ" เกรซตอบ

"แค่เนี่ย? เด็กมันมีธุระอะไรหรือเปล่า" แจนพูด

"เห็นเขาว่ามีนัดกับเพื่อนนะ" เกรซตอบ

"หึ้ยเดี๋ยวนะแก มีนัดกับเพื่อนนี่ใช่เพื่อนจริง ๆ ใช่ไหม" แจนถาม

"อะไรของแกเนี่ย" เกรซพูด

"แก~ ฉันรู้นะว่าเด็กวัยรุ่นมันก็มีอยากเที่ยวอยากใช้เวลากับเพื่อนมันปกตินั่นแหละแต่แกเพิ่งจะเริ่มคุยกันแกมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กแกไปกับเพื่อนจริง ๆ ไม่มีอะไรแอบแฝงอ่ะ" แจนพูด

"คง...ไม่มีอะไรหรอกมั้ง" เกรซตอบเสียงสูงเพราะในใจก็เริ่มระแวงขึ้นมาบ้างแล้ว

"เด็กแกฉันเองก็เคยเห็นหน้ามาแล้ว รูปหล่อพ่อรวยแบบนั้นมีเปอร์เซ็นต์เป็นไปได้สูงเลยว่าจะเจ้าชู้ถ้าแกไม่ทำอะไรสักอย่างรับรองออกลายแน่" แจนพูด

"จริงเหรอ" เกรซเองจิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วเพราะกลัวว่าสิ่งที่แจนพูดจะเป็นจริงอีกอย่างเขากับสายลมก็เพิ่งจะคบกันได้ไม่นานเลยทำให้ไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าสายลมเป็นคนรักเดียวใจเดียวจริงไหม

"ช่วงนี้พวกแกได้นอนด้วยกันบ้างป่ะล่ะ" แจนถาม เกรซส่ายหน้าตอบเบา ๆ ด้วยความเขินอาย

"นั่นไง! เพราะเด็กมันขาดมันเลยจะออกไปหาเศษหาเลยเอาข้างนอก คอยดูเถอะคืนนี้เด็กแกพาผู้หญิงกลับห้องแน่" แจนพูด

"งั้นฉันควรทำไงดีอ่ะ" เกรซถาม

"ฉันมีวิธี" แจนตอบพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากเหมือนกำลังมีแผนอะไรดี ๆ มาช่วยเกรซส่วนเกรซเองก็ยังคงคิดไม่ตกกับเรื่องที่แจนพูดจนใจไม่โฟกัสกับงานที่จะต้องไปทำต่อแล้ว