LOGINShare
ตอนที่ 6 ทานเยอะๆจะได้โตไวๆ
Last Updated:
2025-08-27 19:10:15เมื่อน้ำพั้นซ์ขับรถพ้นประตูรั้วบ้านเข้ามาก็ขับมุ่งตรงต่อไปยังโรงจอดรถข้างรั้วทันที พอเห็นว่าตากับยายยังไม่กลับจากวัดเพราะไม่เห็นรถกระบะของตาจอดอยู่ที่โรงจอดรถ ปากบางก็ระบายยิ้มออกมาด้วยความโล่งอก โดยไม่ทันสังเกตเห็นคนตัวโตที่นั่งอยู่ใต้ถุนบ้านตรงโต๊ะไม้สักที่มองมาทางเธอ พอจอดรถเรียบร้อยน้ำพั้นซ์ก็เตรียมจะเดินไปยังใต้ถุนบ้านเพื่อกินข้าวเย็น ทว่าเมื่อหันไปเห็นคนตัวโตนั่งอยู่ใต้ถุนบ้านโดยมองมาที่เธอ สองเท้าเล็กก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินตรงไปหาเขาด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงติดขัด
"เอ่อ อาเตมานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ แล้วเซียล่ะคะ"
"น้องเซียอยู่บนบ้านครับ" เอ่ยตอบคนตัวเล็กจบ ปากหนาก็ยกยิ้มบางๆให้เธอ ทำเอาใจดวงน้อยสั่นระรัวกับรอยยิ้มของเขา ก่อนเสียงหวานจะเอ่ยถามเขาไปอีกครั้งเพื่อกลบเกลื่อนอาการประหม่าของตัวเอง
"แล้วกินข้าวกันหรือยังคะ"
"น้องเซียกับไอศิกินแล้วครับ เหลือแค่อาที่ยังไม่ได้กิน"
"อ่าว ทำไมล่ะคะ หรือว่าอาเตยังไม่หิว"
"หิวครับ แต่อารอกินเป็นเพื่อนหนูพั้นซ์"
ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็ถึงกับชะงักไปอีกครั้งกับคำพูดของคนตัวโต แม้จะรู้สึกดีที่เขารอกินข้าวพร้อมเธอ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะรอเธอทำไม ในเมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เธอจึงเลือกไม่สนใจ ก่อนจะเอ่ยกับเขาไป
"งั้นเดี๋ยวหนูไปยกกับข้าวมาเลยนะคะ"
"เดี๋ยวอาช่วยครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ อาเตเป็นแขก เดี๋ยวหนูยกเองค่ะ"
"พูดจาห่างเหินจังเลยนะครับ แขกของบ้านก็คือคนอื่นสินะ งั้นคนอื่นอย่างอานั่งรอตรงนี้ก็ได้ครับ" เตชินท์แสร้งทำเป็นเรียกร้องความสนใจจากคนตัวเล็ก ทั้งที่ภายในใจกระโดดโลดเต้นเมื่อกำลังจะได้กินข้าวกับเธอสองคน
ด้านน้ำพั้นซ์ได้ยินเช่นนั้นจึงรีบเอ่ยอธิบายออกไปทันทีเพื่อไม่ให้เขาเข้าใจความหมายของเธอผิดไป
"หนูไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ หนูแค่คิดว่าหนูเป็นเด็กก็ควรจะยกกับข้าวมาให้ผู้ใหญ่ตามมารยาทค่ะ"
ได้ยินเช่นนั้นเตชินท์ก็ยังคงแสร้งทำเป็นเงียบ นั่งก้มหน้าเล็กน้อย กุมมือกันไว้บนโต๊ะ ประหนึ่งไม่สนใจคนตัวเล็ก ทั้งที่ในใจอยากกระโดนเข้าไปจับคนตัวเล็กฟัดแก้มให้สมกับความน่ารักของเธอ
เมื่อเห็นว่าคนตัวโตเอาแต่เงียบ น้ำพั้นซ์เลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จึงเลือกที่จะเดินไปในครัว แล้วจัดการตักกับข้าวสองสามอย่างที่คนเป็นยายทำไว้ ตักใส่จานใส่ถ้วยและตักข้าวเปล่ามาสองจาน จากนั้นก็เอากับข้าวและข้าวเปล่าที่ตักไว้ใส่ถาดกลมลายดอกไม้ขนาดกลาง ก่อนจะยกไปให้คนตัวโตที่โต๊ะ จากนั้นก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา แล้วหยิบจานข้าวเปล่าในถาดไปวางไว้ตรงหน้าเขา ก่อนจะหยิบจานข้าวเปล่าในถาดอีกจานมาวางไว้ตรงหน้าตัวเอง
จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มทานข้าวกันท่ามกลางบรรยากาศที่น่าอึดอัดสำหรับน้ำพั้นซ์ ด้านเตชินท์ที่ลอบมองสีหน้าและท่าทีของคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลาก็รับรู้ได้ทันที เขาจึงเลือกที่จะชวนคุณพลางตักกับข้าวใส่จานของเธอ
"ทานเยอะๆนะครับ จะได้โตไวๆ"
ทว่าคำพูดของเขา ทำเอาเสียงหวานหลุดหัวเราะออกมาได้ทันที
"หึๆ ขอบคุณนะคะ แต่หนูอายุยี่สิบสองแล้วค่ะ ต่อให้กินข้าวเยอะๆก็คงไม่โตไปกว่านี้แล้ว มีแต่จะอ้วนขึ้นมากกว่าค่ะ"
"ตัวเล็กแค่นี้ไม่อ้วนหรอกครับกินไปเถอะ ต่อให้อ้วนขึ้นอาก็รัก"
"คะ?"
น้ำพั้นซ์ถามย้ำทันทีเพราะเมื่อกี้เธอไม่ทันได้ฟังชัดๆว่าเขาพูดอะไร ด้านเตชินท์ถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเผลอหลุดพูดออกมา ก่อนจะรีบดึงสติกลับมาแล้วเอ่ยตอบคนตัวเล็กออกไป
"ไม่มีอะไรหรอกครับ กินข้าวเถอะ"
ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็พยักหน้าให้เบาๆเพราะไม่รู้จะถามอะไรต่อ เลยเลือกที่จะกินข้าวไปเงียบๆ แต่เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเมื่อได้พูดคุยกับเขา ทำให้ความอึดอัดจากตอนแรกเริ่มคลายลง
Latest chapter
เด็กดื้อของเตชินท์ ตอนที่ 9 อย่าดื้อกับอา
เมื่อเข้ามาในห้องของตัวเอง น้ำพั้นซ์ก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนที่นอนก่อนจะยกมือขึ้นมากุมแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง ปากบางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความเขินอายจากเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่พอได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง เธอจึงหัดไปมอง แล้วรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นซีเซีย ก่อนจะเอ่ยถามออกไป"ไปไหนมาเหรอเซีย""ไม่ได้ไปไหนหรอก เราก็อยู่ที่ห้องเรากับอาศินั่นแหละ พอดีอาเตกลับขึ้นห้องมาแล้ว เราก็เลยมานี่น่ะ ให้อาๆได้พักผ่อนกัน วันนี้ขับรถมาทั้งวันคงจะเหนื่อย" ซีเซียเอ่ยตอบและพูดไปเรื่อยในขณะที่เดินไปจัดเตรียมเสื้อผ้าเพื่อลงไปอาบน้ำข้างล่างจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำเลย ก่อนจะเอ่ยถามน้ำพั้นซ์กลับบ้าง"พั้นซ์จะอาบน้ำเลยไหม ไปอาบก่อนก็ได้นะ""ไม่เป็นไร เซียอาบก่อนเลย""งั้นเราลงไปอาบน้ำก่อนนะ""อือ"จากนั้นซีเซียก็ลงไปอาบน้ำข้างล่างตามปกติ ส่วนน้ำพั้นซ์ก็กลับมานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนเดิมเพราะยังไม่หายเขินอายจากเหตุการณ์ข้างล่างเมื่อครู่ กระทั่งได้ยินเสียงกรีดร้องของซีเซียดังขึ้น"กรี๊ด!"ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็รีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้ววิ่งออกไปนอกห้องทันที ไม่ต่างกับส
เด็กดื้อของเตชินท์ ตอนที่ 8 อาหวง
จากนั้นดิวก็เดินกลับไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากเรือนไม้สัก โดยมีน้ำพั้นซ์มองตามจนสุดสายตาด้วยความเป็นห่วง จนกระทั่งได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เธอจึงหันกลับมามองเจ้าของเสียง"เป็นห่วงแฟนที่โดนอาว่าเหรอ ถึงได้มองตามขนาดนั้น" เตชินท์อดไม่ได้ที่จะพูดประชดประชันคนตัวเล็ก เพราะท่าทีของเธอที่ดูเป็นห่วงเป็นใยอีกฝ่ายทำให้เขาหงุดหงิดในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้"พี่ดิวไม่ใช่แฟนหนูค่ะ แค่พี่ชายที่รู้จักกันเท่านั้น"ทว่าคำตอบของคนตัวเล็ก ทำให้เตชินท์หันใบหน้าหลบไปอีกทางแล้วลอบกระตุกยิ้มด้วยความพอใจ จากนั้นก็หันกลับมาทำหน้านิ่งเหมือนเดิม ก่อนจะทำทีพูดประชดออกไปอีกครั้ง"เหรอครับ อาก็นึกว่าแฟนเห็นนั่งตัวติดกันเชียว""พวกเราโตมาด้วยกันค่ะ เลยสนิทกันมาก""ถึงจะสนิทกันมากแค่ไหน แต่หนูพั้นซ์ก็เป็นผู้หญิง ไม่ควรจะใกล้ชิดผู้ชายขนาดนั้น อาหวง" เตชินท์ตั้งใจที่จะพูดคำว่าหวงออกมาชัดเจน จ้องมองคนตัวเล็กไม่วางตา"หวง อ๋อ คงจะหมายถึงเป็นห่วงใช่ไหมคะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงหนู คราวหลังหนูจะระวังให้มากกว่านี้ค่ะ" คราแรกก็ตกใจกับคำว่าหวงของคนตัวโต แต่พอคิดได้ว่าเขาอาจจะหมายถึงเป็นห่วงเธอแ
เด็กดื้อของเตชินท์ ตอนที่ 7 หึงหวง
~~~~~ทว่าอยู่ๆเสียงรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่ขับเข้ามาทางประตูรั้วหน้าบ้าน ทำให้ทั้งสองที่นั่งกินข้าวกันอยู่หันไปมองยังรถมอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวทันที เมื่อเห็นว่าเป็นใครน้ำพั้นซ์ก็ยิ้มออกมาตามปกติ ผิดกับอีกคนที่รู้สึกไม่ชอบใจเอาเสียเลยเมื่อเห็นดิว เด็กหนุ่มในหมู่บ้านที่มาติดพันคนตัวเล็กของเขา แต่ภายนอกก็ยังคงนิ่ง ไม่ได้แสดงท่าทีความไม่พอใจใดๆออกมา...ดิวเป็นเด็กหนุ่มในหมู่บ้านและยังเป็นลูกกุหลีหรือลูกจ้างตัดยางในสวนของตาบุญ ดิวอายุมากกว่าน้ำพั้นซ์สองปี และชอบน้ำพั้นซ์ข้างเดียวมานานแล้ว โดยที่น้ำพั้นซ์เองก็รู้ว่าดิวคิดยังไงกับเธอ แต่เพราะเธอรู้จักดิวมาตั้งแต่เล็กๆและโตมาด้วยกันเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เธอจึงคิดกับดิวได้แค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น ซึ่งข้อนี้ดิวก็รู้ดี แต่เพราะเขารักน้ำพั้นซ์ด้วยใจจริง ไม่ได้หวังอะไรตอบแทน เขาจึงไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย อยู่ในฐานะไหนก็ได้ที่น้ำพั้นซ์อยากให้อยู่ ขอแค่ได้เป็นฝ่ายดูแลน้ำพั้นซ์เขาก็มีความสุขแล้ว..."มีอะไรพี่ดิว ทำไมมาซะค่ำเลย"เป็นน้ำพั้นซ์ที่เอ่ยพูดขึ้นมาก่อน ในขณะที่ดิวกำลังเอาขาตั้งรถลงแล้วเดินมาหาน้ำพั้นซ์ ก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอ ทำเอาเตชินท์กัดฟ
เด็กดื้อของเตชินท์ ตอนที่ 6 ทานเยอะๆจะได้โตไวๆ
เมื่อน้ำพั้นซ์ขับรถพ้นประตูรั้วบ้านเข้ามาก็ขับมุ่งตรงต่อไปยังโรงจอดรถข้างรั้วทันที พอเห็นว่าตากับยายยังไม่กลับจากวัดเพราะไม่เห็นรถกระบะของตาจอดอยู่ที่โรงจอดรถ ปากบางก็ระบายยิ้มออกมาด้วยความโล่งอก โดยไม่ทันสังเกตเห็นคนตัวโตที่นั่งอยู่ใต้ถุนบ้านตรงโต๊ะไม้สักที่มองมาทางเธอ พอจอดรถเรียบร้อยน้ำพั้นซ์ก็เตรียมจะเดินไปยังใต้ถุนบ้านเพื่อกินข้าวเย็น ทว่าเมื่อหันไปเห็นคนตัวโตนั่งอยู่ใต้ถุนบ้านโดยมองมาที่เธอ สองเท้าเล็กก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินตรงไปหาเขาด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงติดขัด"เอ่อ อาเตมานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ แล้วเซียล่ะคะ""น้องเซียอยู่บนบ้านครับ" เอ่ยตอบคนตัวเล็กจบ ปากหนาก็ยกยิ้มบางๆให้เธอ ทำเอาใจดวงน้อยสั่นระรัวกับรอยยิ้มของเขา ก่อนเสียงหวานจะเอ่ยถามเขาไปอีกครั้งเพื่อกลบเกลื่อนอาการประหม่าของตัวเอง"แล้วกินข้าวกันหรือยังคะ" "น้องเซียกับไอศิกินแล้วครับ เหลือแค่อาที่ยังไม่ได้กิน""อ่าว ทำไมล่ะคะ หรือว่าอาเตยังไม่หิว" "หิวครับ แต่อารอกินเป็นเพื่อนหนูพั้นซ์"ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็ถึงกับชะงักไปอีกครั้งกับคำพูดของคนตัวโต แม้จะรู้สึกดีที่เขารอกินข้าวพ
เด็กดื้อของเตชินท์ ตอนที่ 5 ไอเงินลูกรัก
ด้านน้ำพั้นซ์ขับรถมาถึงบ้านไข่ดำ ไม่ทันจะได้จอดรถสนิทเธอก็เอ่ยถามหาไข่ดำกับป้าแดงแม่ของไข่ดำที่นั่งกินข้าวอยู่หน้าบ้าน"ป้าแดงไอไข่ดำอยู่ไหมจ๊ะ""อยู่หลังบ้าน ไปแลตะ" (อยู่หลังบ้าน ไปดูสิ)ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็รีบเอาขาตั้งรถลง พอจอดรถเสร็จเธอก็รีบเดินไปหาไข่ดำหลังบ้านตามที่ป้าแดงบอกทันทีด้านไข่ดำที่นั่งชื่นชมปลากัดหลายตัวที่อยู่ในขวดแก้วใสๆหรือขวดเหล้าหงส์และขวดโซดา พอหันไปเห็นน้ำพั้นซ์ที่เดินมุ่งตรงมาทางตัวเอง ไข่ดำก็เอ่ยทักออกไปทันที"อ่าวพี่พั้นซ์ มาแลไอเงินเนาะ" (อ่าวพี่พั้นซ์ มาดูไอเงินเหรอ)"อือ ว่าจะมาดูตั้งแต่เช้าแล้วแหละ แต่เมื่อวานต้องมีใครไปบอกตาแน่ว่าพี่แอบไปเล่นปลากันที่บ้านพี่แสน พี่เลยโดนตาจับขังไว้ในห้องตั้งแต่เมื่อวาน นี่ตาก็เพิ่งปล่อยออกมาเนี่ยแหละ โคตรเซ็งเลย อย่าให้รู้นะว่าใครที่มันปากบอนไปบอกตา แม่จะไปจับแหกปากถึงบ้านเลยคอยดู" น้ำพั้นซ์พูดด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เพราะไม่รู้ว่าคนที่เอาเรื่องของเธอไปฟ้องตาเป็นใคร แต่ก็คงจะไม่พ้นพวกป้าข้างบ้านอีกเหมือนเดิม แค่ไม่รู้ตัวบุคคลแน่ชัดเท่านั้น เพราะพวกที่ชอบทำตัวเป็นป้าข้างบ้านมันมีเยอะเหลือเกิน"โหด
เด็กดื้อของเตชินท์ ตอนที่ 4 ไม่หลาบจำ
ด้านน้ำพั้นซ์เดินไปเดินมาอยู่ภายในห้องนอนของตัวเองอย่างร้อนใจ เพราะก่อนหน้านี้ซีเซียได้ส่งข้อความบอกเธอว่ามาถึงที่นี่แล้ว เธอจึงตั้งหน้าตั้งตารอว่าเมื่อไหร่ซีเซียจะมาช่วยเธอให้เป็นอิสระจากการถูกขังไว้ในห้องแบบนี้เสียที ทว่าพอได้ยินเสียงกึกกักๆคล้ายว่ากลอนประตูไม้หน้าห้องกำลังถูกเปิดออกจากคนข้างนอก น้ำพั้นซ์ก็ยิ้มออกมาได้จนแก้มแทบปริ และไม่รอช้าสองขาเรียวเล็กเดินกรูไปยังประตูห้องทันที และเมื่อประตูไม้คู่บานเล็กถูกผลักเข้ามาจากคนด้านนอก ก็ทำให้สองสาวสบตากันพร้อมเอ่ยเรียกชื่อกันและกันทันที"เซีย/พั้นซ์"หมับ!เห็นเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็ก้าวขาออกจากห้องแล้วกอดหมับคนที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวทันทีด้วยความดีใจ ด้านซีเซียก็กอดตอบทันทีเช่นเดียวกัน ไม่นานสองสาวก็ผละกอดออกจากกัน แล้วเป็นน้ำพั้นซ์ที่เอ่ยพูดขึ้นก่อน"ขอบใจนะเซียที่มาช่วยเรา""ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง"ด้านสองหนุ่มใหญ่ที่ยืนมองอยู่ด้านหลังของซีเซีย ไม่ได้อยู่ในสายตาของน้ำพั้นซ์เลย เพราะมัวแต่ดีใจที่ซีเซียมาช่วย น้ำพั้นซ์จึงให้ความสำคัญแค่ซีเซียที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเท่านั้น กระทั่งซีเซียเอ่ยพูดขึ้น"อาศิกับอาเตก็มาด้วยนะ มัวแต่ดีใจอยู่นั่นแ
You may also like
