Semua Bab เด็กดื้อของเตชินท์: Bab 1 - Bab 10

"ป้าแก้วคะ อาเตกลับมาจากบริษัทยังคะ" เสียงหวานของคนเป็นหลานหรือซีเซีย เอ่ยถามหาคนเป็นอากับป้าแม้บ้านด้วยความร้อนใจ เพราะเธอรอคุยเรื่องสำคัญกับอาของเธอตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว จึงทำให้เธอร้อนใจเป็นอย่างมาก โดยมีคนรักหรือศิลายืนอยู่ข้างๆไม่ห่าง"กลับมาแล้วค่ะ อยู่บนห้องทำงาน เมื่อกี้ป้าเพิ่งเอาของว่างกับน้ำไปให้คุณเตมาค่ะ"สิ้นเสียงป้าแม่บ้าน ซีเซียก็ไม่รอช้าสองขาเรียวเล็กก้าววิ่งขึ้นไปบนชั้นสองยังห้องทำงานของคนเป็นอาอย่างไว"น้องเซียอย่าวิ่งครับเดี๋ยวล้ม" ศิลาพูดตามหลังไวๆของคนรัก พลางส่ายหน้าให้อย่างนึกเอ็นดู ก่อนจะรีบเดินตามเธอไปติดๆเมื่อมาถึงห้องทำงานของคนเป็นอา ซีเซียก็เปิดประตูเข้าไปทันทีแกรก!ด้านเตชินท์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหรูหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง เขาจึงละสายตาจากแฟ้มงานตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูห้องทันที พอเห็นว่าเป็นใครเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะประตูก่อน เตชินท์จึงเอ่ยดุออกไป"เอาอีกแล้วนะครับน้องเซีย อาบอกกี่ครั้งแล้วว่าก่อนเข้ามาให้เคาะประตูห้องก่อน" เตชินท์เอ่ยดุ พลางเบนสายตาไปมองเพื่อนตัวเองที่เดินตามหลังหลานสาวเข้ามาในห้องอ

ณ เรือนไม้สักยกพื้นในที่สุดทั้งสามก็เดินทางมาถึงที่หมายอย่างสวัสดิภาพในเวลาที่ตะวันใกล้จะตกดินพอดี โดยมีเจ้าของบ้านหรือตาบุญกับยายลียืนรอต้อนรับทั้งสามคนอยู่หน้าบ้านแล้ว เพราะหลานสาวคนโตหรือซีเซียได้โทรบอกทั้งสองล่วงหน้าแล้วว่าจะมาหาด้านซีเซียเมื่อลงจากรถก็รีบวิ่งไปหาตากับยายของเธอที่ยืนรออยู่หน้าบันไดบ้าน ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงใสแจ๋ว"ตาจ๋ายายจ๋า สวัสดีค่ะ หนูคิดถึงตากับยายที่สุดเลย" พนมสองมือน้อยๆไว้ตากับยายเสร็จ ซีเซียก็เข้าไปกอดทั้งสองทันทีด้วยความคิดถึง แม้เธอจะกลับกรุงเทพไปได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ แต่ก็รู้สึกคิดถึงท่านทั้งสองเหมือนว่ากลับไปนานเป็นเดือน"ยายกับตาก็คิดถึงเราเหมือนกันยัยหนูเซีย เดินทางมาเหนื่อยๆขึ้นไปพักบนบ้านก่อนเถอะ" ยายลีเอ่ยพูดพลางลูบศรีษะเล็กของหลานสาวคนโตอย่างรักใคร่เอ็นดู ไม่ต่างกับตาบุญที่แม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ลูบศรีษะเล็กของหลานสาวคนโตอย่างรักใคร่เอ็นดูเช่นเดียวกัน...ตาบุญกับยายลี ถิ่นกำเนิดไม่ใช่คนใต้ แต่เป็นคนภาคกลางที่ย้ายมาตั้งถิ่นฐานสร้างครอบครัวอยู่ที่ใต้ตั้งแต่หนุ่มสาว ทั้งคู่จึงพูดภาษากลางกันตามปกติรวมถึงน้ำพั้นซ์ด้วย ทุกคนในครอบครัวพูดภาษากลางกันห

ด้านน้ำพั้นซ์ขับรถมาถึงบ้านไข่ดำ ไม่ทันจะได้จอดรถสนิทเธอก็เอ่ยถามหาไข่ดำกับป้าแดงแม่ของไข่ดำที่นั่งกินข้าวอยู่หน้าบ้าน"ป้าแดงไอไข่ดำอยู่ไหมจ๊ะ""อยู่หลังบ้าน ไปแลตะ" (อยู่หลังบ้าน ไปดูสิ)ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็รีบเอาขาตั้งรถลง พอจอดรถเสร็จเธอก็รีบเดินไปหาไข่ดำหลังบ้านตามที่ป้าแดงบอกทันทีด้านไข่ดำที่นั่งชื่นชมปลากัดหลายตัวที่อยู่ในขวดแก้วใสๆหรือขวดเหล้าหงส์และขวดโซดา พอหันไปเห็นน้ำพั้นซ์ที่เดินมุ่งตรงมาทางตัวเอง ไข่ดำก็เอ่ยทักออกไปทันที"อ่าวพี่พั้นซ์ มาแลไอเงินเนาะ" (อ่าวพี่พั้นซ์ มาดูไอเงินเหรอ)"อือ ว่าจะมาดูตั้งแต่เช้าแล้วแหละ แต่เมื่อวานต้องมีใครไปบอกตาแน่ว่าพี่แอบไปเล่นปลากันที่บ้านพี่แสน พี่เลยโดนตาจับขังไว้ในห้องตั้งแต่เมื่อวาน นี่ตาก็เพิ่งปล่อยออกมาเนี่ยแหละ โคตรเซ็งเลย อย่าให้รู้นะว่าใครที่มันปากบอนไปบอกตา แม่จะไปจับแหกปากถึงบ้านเลยคอยดู" น้ำพั้นซ์พูดด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เพราะไม่รู้ว่าคนที่เอาเรื่องของเธอไปฟ้องตาเป็นใคร แต่ก็คงจะไม่พ้นพวกป้าข้างบ้านอีกเหมือนเดิม แค่ไม่รู้ตัวบุคคลแน่ชัดเท่านั้น เพราะพวกที่ชอบทำตัวเป็นป้าข้างบ้านมันมีเยอะเหลือเกิน"โหด

~~~~~ทว่าอยู่ๆเสียงรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่ขับเข้ามาทางประตูรั้วหน้าบ้าน ทำให้ทั้งสองที่นั่งกินข้าวกันอยู่หันไปมองยังรถมอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวทันที เมื่อเห็นว่าเป็นใครน้ำพั้นซ์ก็ยิ้มออกมาตามปกติ ผิดกับอีกคนที่รู้สึกไม่ชอบใจเอาเสียเลยเมื่อเห็นดิว เด็กหนุ่มในหมู่บ้านที่มาติดพันคนตัวเล็กของเขา แต่ภายนอกก็ยังคงนิ่ง ไม่ได้แสดงท่าทีความไม่พอใจใดๆออกมา...ดิวเป็นเด็กหนุ่มในหมู่บ้านและยังเป็นลูกกุหลีหรือลูกจ้างตัดยางในสวนของตาบุญ ดิวอายุมากกว่าน้ำพั้นซ์สองปี และชอบน้ำพั้นซ์ข้างเดียวมานานแล้ว โดยที่น้ำพั้นซ์เองก็รู้ว่าดิวคิดยังไงกับเธอ แต่เพราะเธอรู้จักดิวมาตั้งแต่เล็กๆและโตมาด้วยกันเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เธอจึงคิดกับดิวได้แค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น ซึ่งข้อนี้ดิวก็รู้ดี แต่เพราะเขารักน้ำพั้นซ์ด้วยใจจริง ไม่ได้หวังอะไรตอบแทน เขาจึงไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย อยู่ในฐานะไหนก็ได้ที่น้ำพั้นซ์อยากให้อยู่ ขอแค่ได้เป็นฝ่ายดูแลน้ำพั้นซ์เขาก็มีความสุขแล้ว..."มีอะไรพี่ดิว ทำไมมาซะค่ำเลย"เป็นน้ำพั้นซ์ที่เอ่ยพูดขึ้นมาก่อน ในขณะที่ดิวกำลังเอาขาตั้งรถลงแล้วเดินมาหาน้ำพั้นซ์ ก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอ ทำเอาเตชินท์กัดฟ

เมื่อเข้ามาในห้องของตัวเอง น้ำพั้นซ์ก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนที่นอนก่อนจะยกมือขึ้นมากุมแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง ปากบางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความเขินอายจากเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่พอได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง เธอจึงหัดไปมอง แล้วรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นซีเซีย ก่อนจะเอ่ยถามออกไป"ไปไหนมาเหรอเซีย""ไม่ได้ไปไหนหรอก เราก็อยู่ที่ห้องเรากับอาศินั่นแหละ พอดีอาเตกลับขึ้นห้องมาแล้ว เราก็เลยมานี่น่ะ ให้อาๆได้พักผ่อนกัน วันนี้ขับรถมาทั้งวันคงจะเหนื่อย" ซีเซียเอ่ยตอบและพูดไปเรื่อยในขณะที่เดินไปจัดเตรียมเสื้อผ้าเพื่อลงไปอาบน้ำข้างล่างจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำเลย ก่อนจะเอ่ยถามน้ำพั้นซ์กลับบ้าง"พั้นซ์จะอาบน้ำเลยไหม ไปอาบก่อนก็ได้นะ""ไม่เป็นไร เซียอาบก่อนเลย""งั้นเราลงไปอาบน้ำก่อนนะ""อือ"จากนั้นซีเซียก็ลงไปอาบน้ำข้างล่างตามปกติ ส่วนน้ำพั้นซ์ก็กลับมานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนเดิมเพราะยังไม่หายเขินอายจากเหตุการณ์ข้างล่างเมื่อครู่ กระทั่งได้ยินเสียงกรีดร้องของซีเซียดังขึ้น"กรี๊ด!"ได้ยินเช่นนั้นน้ำพั้นซ์ก็รีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้ววิ่งออกไปนอกห้องทันที ไม่ต่างกับส