บทที่ 5

“พี่พิม!” ริชชี่หรือรัชชานนท์อดีตหลานรหัสที่ตอนนี้ข้ามขั้นมาเป็นผัวของพิมมาดารีบเข้ามาประคอง

“ปล่อยกู!” พิมมาดาสลัดแขนออกจากการเกาะกุมของหลานรหัส

“ทำไมพวกพี่ต้องรุนแรงกับพี่พิม” รัชชานนท์รั้งพิมมาดาให้มาอยู่ข้างหลังเขา

“ใจเย็น ๆ กันก่อนครับเดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่” คนที่มีวุฒิภาวะที่สุดในกลุ่มอย่างเอกภพรีบห้าม ก่อนที่เรื่องราวจะวุ่นวายจนบานปลายไปกว่านี้

“พี่พิมกลับเถอะครับ”

“...”

“ที่รักไปเถอะ”

เอกภพบีบมือนีรนาแน่นบอกให้รู้ว่าต้องเดินออกจากตรงนี้ นีรนามองหน้าอดีตแฟนที่เป็นทั้งคนรักและเพื่อน จากนี้ไปคงไม่เหลืออะไรให้กันแล้ว

“ไปค่ะพี่หมอ”

“พวกมึงไปเลยที่นี่ไม่ใช่มอมึงออกไปเลย” พิชชี่ที่ดูจะเดือดดาลกว่าใครไล่อย่างไม่ไยดี เกลียดจริง ๆ ไอ้พวกชอบนอกใจเนี่ย

คุณหมอหนุ่มพาทั้งสามสาวเลือดร้อนมาสงบอารมณ์ที่ร้านกาแฟนอกมหาวิทยาลัย หวังว่าห้องแอร์เย็น ๆ กับเค้กอร่อย ๆ จะทำให้ทั้งสามสาวหายหัวร้อนได้บ้าง

“พี่หมอเอกไม่น่าห้ามเลย พิชชี่อยากตบมันสักสามสี่ฉาดให้หายแค้น” พิชชี่ยังคงโมโหไม่หาย ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

“ว่าแต่แกมีคลิปมันจริงไหม”

ชาร์มมี่ยื่นหน้ามากระซิบถามเพื่อน นีรนาดูดโกโก้เย็นด้วยอารมณ์ที่ยังไม่สงบดี ถึงจะมีมือพี่หมอคอยลูบหลังให้แต่เธอก็ยังไม่สงบ

“จะมีได้ไง ใครจะบ้าถ่ายไว้ มันน่าจดจำตรงไหน” นีรนาบ่นพร้อมทั้งเบ้หน้าเมื่อนึกถึงภาพเมื่อคืน

“ว่าแต่ แกกับพี่หมอคบกันแล้วเหรอ” ชาร์มมี่มองหน้าพี่หมอเอกกับนีรนาสลับกันไปมา เธอได้ยินนะว่าทั้งสองบอกว่าเป็นผัวเป็นเมียกัน

“ครับ” คนอยากขยับสถานะรีบตอบรับ นีรนาหันไปค้อนวงโตให้คนที่อยากเป็นแฟนมากกว่ากิ๊ก

“เป็นแฟนกันแล้วนะครับ”

เอกภพหันไปมองหน้าคนข้างกาย พร้อมย้ำสถานะ นีรนาเบะปากให้คนปากหวาน เขาก็ปากหวานและให้ความหวังเธอแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่ใช่เหรอ อย่าไปเชื่อ เดี๋ยวก็เจ็บหนักเหมือนเดิม

นีรนากลับมาห้องตัวเองพร้อมกับเอกภพ สีหน้าของเธอไม่สู้ดีนักจนเขาต้องเอ่ยปากถาม

“จะนอนห้องพี่ไหม”

“นีน่านอนได้เหรอ” เธอไม่อยากอยู่ห้องตัวเองเลย บอกตามตรงว่านอนไม่หลับ แค่เดินเข้าห้องก็เห็นภาพที่สองคนนั้นกำลังร่วมรักกันอย่างรุนแรง เสียงครางของพิมมาดายังก้องอยู่ในหูของเธอ

“นอนได้ แต่ควรบอกไอ้ภีมก่อนไหม” เห็นไหม เขาไม่ได้เห็นเธอเป็นแฟนอย่างที่พูดกับใครหรอก ที่ทำดีด้วย ก็เพราะเธอเป็นน้องของเพื่อนสนิทเขาเท่านั้น

“ไม่เป็นไรนีน่านอนห้องตัวเองก็ได้”

“นอนเถอะ ไปนอนห้องตัวเองก็นอนไม่หลับอยู่ดี”

เอกภพพาเธอไปยังห้องของเขา ถึงจะอยู่ชั้นเดียวกันแต่เพราะอยู่คนละฝั่งของตึก เธอกับเขาใช่ว่าจะเจอกันบ่อย แต่สวรรค์ก็ทำให้เธอเจอกับเขาในวันหนึ่ง

“นีน่ามีแฟนหรือยังครับ ถ้าไม่มีพี่จีบได้ไหม”

คำพูดที่ไม่น่าจะได้ยินจากปากเขาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ถ้าเป็นสามปีที่แล้วเธอคงดีใจ แต่ตอนนี้เธอไม่ดีใจเลยสักนิด ผู้ชายปากหวาน ผู้ชายเจ้าชู้ ครั้งเดียวก็เกินพอสำหรับเธอ

“มีแล้วค่ะ ถ้าพี่หมออยากจีบ นีน่าให้ได้แค่ตำแหน่งกิ๊กค่ะ” ให้เขารู้เสียบ้างว่าเธอไม่ได้รอเขา ในเมื่อเขาไม่เคยเห็นค่าความรักของเธอในอดีต ปัจจุบันเธอก็ให้ได้แค่ตำแหน่งกิ๊กเท่านั้น

“พี่เป็นกิ๊กก็ได้ครับ”  คำพูดของเขาตอนนั้นทำให้เธออึ้งไปหลายนาที เขาคนที่เคยคุมเกมและมีกิ๊กเพียบ ยังไม่นับที่คบซ้อนอีกหลายคน ใครจะคิดว่าเขาจะยอมเป็นแค่กิ๊ก

“ไม่เอาหรอก นีน่าไม่อยากนอกใจแฟน” ในตอนนั้นเธอปฏิเสธเพราะไม่อยากมีปัญหากับพิมมาดา

“พี่เหงา”

แค่คำนั้นคำเดียวเธอกลับยอมให้เขาเป็นกิ๊ก เขาโทรมาคุยบ้าง ชวนไปกินข้าวบ้าง แต่ส่วนมากเธอไม่ค่อยได้ไปเพราะเกรงใจพิมมาดา

สุดท้ายเธอก็โดนลากมานอนห้องเขาอยู่ดี นีรนานั่งมองคุณหมอหนุ่มกำลังยืนทำกับข้าวอย่างขะมักเขม้น ดูแล้วหน้าตาไม่น่ากินเลยสักนิด เธอบอกให้สั่งดิลิเวอรีแต่เขาก็ไม่ยอมอยากทำเอง

“พี่หมอทำอะไรให้นีน่ากินเนี่ย หน้าตาไม่น่าจะกินได้”

“เขาเรียก ‘หมึกต้มน้ำดำ’ แม่พี่ส่งมาให้จากพัทยาเลยนะ” บ้านเขาทำร้านอาหารทะเลอันนี้เธอพอจำได้ เธอเคยไปครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว

“แล้วไหนปลาหมึก” นีรนามองหาปลาหมึก แต่เธอมองยังไงก็ไม่เจอเห็นแต่น้ำดำเต็มถ้วย