“ว้าย! คนบ้า โรคจิตชัดๆ” ใบบุญอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อกวินรั้งมือของเธอลูบลงไปยังเป้ากางเกง ที่มันไม่ได้ตุง แต่แก่นกายของความเป็นชายของเขาได้ตั้งลำแข็งขึงเสียจนตอดมือเธอหงึกๆ
“เมียจ๋าขอนะ อีกไม่กี่วันผมต้องเดินทางไปสัมมนาต่างจังหวัด กว่าจะกลับก็หลายวัน คงคิดถึงคุณกับลูกแย่แน่เลย” น้ำเสียงที่ออดอ้อนของกวิน กลับทำให้คนฟังมีใบหน้าบึ้งตึง เมื่อเธอรู้ว่าเขาจะไปฉลอง เพื่อต้อนรับริสากลับเมืองไทยด้วย
“ฉันหวังว่าถ้าคุณกลับมา คงจำหน้าลูกหน้าเมียได้นะคะ” ใบหน้าสวยที่กำลังหงึกงอ บวกกับน้ำเสียงประชดประชันของคนตัวเล็ก ทำให้กวินอดไม่ได้ที่จะจ้องหน้าสบตาคนตัวเล็กอย่างจริงจัง
ฝ่ามือของท่านประธานหนุ่มลูบลงไปที่เส้นผมเงางามของภรรยา ก่อนที่เขาจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปอยผมที่มันปรกใบหน้าของหญิงสาวมาทัดหูเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยน ด้วยความรักหมดหัวใจ
“พ่อของคุณริสาถือหุ้นในบริษัทของเราเอาไว้ราวยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นเงินไม่น้อย ผมจึงจำเป็นต้องให้เกียรติคุณคชากับลูกสาวของเขา ถ้าเอเดนพร้อมจะซื้อหุ้นต่อจากพ่อของคุณริสาเมื่อไหร่ ผมจะไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิด ที่ผมพยายามพูดดีกับเธอมันก็แค่ผลประโยชน์ทางธุรกิจเท่านั้น” กวินไม่อยากให้ใบบุญเข้าใจเขาผิด ชายหนุ่มจึงอธิบายถึงเหตุผลที่เขาต้องไปพบริสากับบิดาของเธอ แล้วยังจะมีงานเลี้ยงต้อนรับเกิดขึ้นอีกด้วย
“ฉันคงเข้าใจยาก เพราะเป็นแค่สาวโรงงาน ทำไมคนเราต้องแคร์คนทั้งโลก เพื่อประโยชน์ทางธุรกิจด้วยนะ แบบนี้จะหาความจริงใจได้จากที่ไหนคะ” ความใสซื่อของเธอ กำลังทำให้กวินยิ่งหลงรักใบบุญขึ้นทุกวัน
“คนอื่นผมไม่รู้ แต่สำหรับผม คุณคือความจริงใจ คือชีวิต คือทุกอย่างของผู้ชายที่ชื่อกวินคนนี้รู้ไว้ด้วย” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอานิ้วชี้จิ้มลงไปที่บริเวณหัวใจของเขา เพื่อยืนยันความรู้สึกที่มีให้ภรรยาสุดที่รักได้เข้าใจ
“ปากพูด มือคลำ นิสัยไม่ดี” ใบบุญเอ็ดกวินออกไปด้วยความเขิน จนใบหน้าของเธอร้อนผ่าว มันคงแดงเป็นลูกตำลึกสุกแล้วมั้ง เมื่อเขากำลังใช้ฝ่ามืออีกข้างลูบคลำเรือนกายของเธอ มิหนำซ้ำยังพยายามไล้ขึ้นมายังทรวงอกอวบอิ่มของเธออย่างเร้าอารมณ์
“ผมก็ทำแบบนี้กับคุณคนเดียวนั่นแหละ รักนะครับคนดี ผมขอนะ” สิ้นเสียงทุ้ม ริมฝีปากอุ่นของเขาได้ทับลงไปที่เรียวปากอิ่มน้ำอย่างเร่าร้อน คนตัวโตกดจูบเธออย่างดูดดื่ม ฝ่ามือเล็กที่เคยผลักอกแกร่งค่อยๆ คลายออกแล้วเปลี่ยนเป็นลูบคลำแทน ซึ่งกวินรู้ทันทีว่าหญิงสาวก็ปรารถนาในแก่นกายของเขาเช่นกัน
เมื่อคนตัวเล็กใต้ร่างเปลือยเปล่า การถอดชุดของชายหนุ่มก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะเขาใช้เวลาเพียงไม่นาน ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยซิกซ์แพ็กก็ไร้ซึ่งอาภรณ์สวมใส่ คนทั้งสองต่างก็พอใจในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เมื่อเขาและเธอได้กลายเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายไปแล้วยังมีอะไรให้กังวลอีก
“อืม...” เสียงครางจากคนตัวเล็กใต้ร่างดังเล็ดลอดออกมาด้วยความกำหนัด เมื่อความเป็นชายของกวินเสียดสีกับกลีบกุหลาบงามของเธอ ซึ่งมันกำลังเบ่งบาน พร้อมอ้ารับเจ้ามังกรยักษ์ด้วยความเต็มใจ
ขณะเดียวกันดูเหมือนว่ากวินจะติดใจในรสจูบ เพราะในเวลานี้ชายหนุ่มยังคงสำรวจกวาดต้อนฉกชิมเอาความหอมหวานจากในโพรงปากของเธออย่างไม่รู้จักพอ
ฝ่ามือแกร่งของคนตัวโตเริ่มลูบไล้ร่างอรชรด้วยความพอใจ เอวคอดของเธอช่างน่าทะนุถนอม สะโพกงามผายได้รูปช่างเซ็กซี่เสียจนเขาอดที่จะบีบลงไปแรงๆ ไม่ได้ พร้อมกับเคล้นไปมาอย่างมันมือ ก่อนที่เขาจะเลือนฝ่ามือขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วมาหยุดที่ทรวงอกอิ่มได้รูป ซึ่งขนาดของมันบอกได้ได้คำเดียวว่าสุดยอดมาก
“อืม อ๊า...” เสียงครางเบาๆ ดังออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อกวินถอนจูบออกจากเรียวปากได้รูป จมูกคมของชายร่างกำยำกดลงไปยังซอกคอหอมกรุ่นของเธอ จากนั้นเขาค่อยๆ บรรจงจุมพิตไล่ขึ้นมาที่ปลายติ่งหูนุ่ม ริมฝีปากอุ่นดูดดึงขบเม้นหนักเบาๆ ตามอารมณ์ ยิ่งทำให้คนตัวเล็กใต้ร่างบิดตัวไปมา ปลายเท้าของเธอกดจิกลงไประบายความกำหนัดกับผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่
“คุณกวินขา... ฉันไม่ไหวแล้ว อืม” ริมฝีปากของหญิงสาวเผยอขึ้น พร้อมกับการใช้ปลายนิ้วกดจิกลงไปที่ต้นแขนของกวิน จนเป็นรอยแดงจากเล็บ แต่ทว่าเขานั้นกลับไม่รู้สึกเจ็บ เมื่อเห็นคนใต้ร่างต้องการแก่นกายความเป็นชายของเขาเท่าไหร่ คนตัวโตก็ยิ่งชอบใจอยากแกล้งเธอ
“คุณสามีขา สามีของหนูน่ารักที่สุดในโลก รักนะคะ ไหนลองพูดสิครับ” กวินยุติการเล้าโลมภรรยาชั่วขณะ เพื่อรอฟังถ้อยคำที่เขาอยากได้ยินจากปากของใบบุญ
“คนเจ้าเล่ห์” ใบบุญใช้ปลายนิ้วชี้ของเธอแตะสะกิดลงไปที่ปลายจมูกคมของกวินพร้อมกับแสดงสีหน้างอนๆ ก่อนที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่ดวงหน้าคมของกวินด้วยความหมั่นไส้ เมื่อเขาเรียบเรียงถ้อยคำออกมา เพื่อให้เธอพูดด้วยประโยคที่หวานจนเลี่ยน
“คุณไม่รักผมรึไง แค่พูดประโยคสั้นๆ ก็ยังอิดออด เหมือนผมไม่มีความสำคัญกับคุณเลยสักนิด” คำพูดของกวินทำให้ใบบุญอยากตะโกนออกไปดังๆ เขาจะมางอนเอาอะไรตอนนี้ คนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม อารมณ์ที่กำลังลุกโชน พร้อมสตาร์ตเครื่องเดินหน้า แต่ทว่าจู่ๆ เขาก็เบรกเอาไว้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“คุณสามีขา ถ้าคุณไม่ทำต่อ ฉันจะลงไปกินข้าวแล้วนะคะ ว้าย!” หญิงสาวพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาถือเอาไว้ จังหวะเดียวกันกวินได้คว้าข้อมือของเธอมากดเอาไว้กับเตียงนอนอย่างไว จนทำให้คนตัวเล็กอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาจะทำในสิ่งที่เธอไม่คาดคิดมาก่อน
“อ้าขาออกสิครับที่รัก”
“คะ คะ คุณกวิน ไม่เอาค่ะ มันสกปรก”
“ไม่มีส่วนไหนบนร่างกายของเมียผมสกปรก สำหรับผมแล้วคุณสวยสะอาดหมดจดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า อย่าห้ามผมเลยนะครับคนดี”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายยย!” คนตัวเล็กใต้ร่างถึงกับครางออกมาไม่เป็นภาษา เมื่อกวินมุดลงไปตรงกลางใต้หว่างขาของเธอ ก่อนจะเงยขึ้นมากวาดมองเรือนร่างอรชรด้วยความชื่นชม วินาทีนี้เขาขอดอมดมกลีบกุหลาบงามบานเบ่งอย่างสมใจ
ฝ่ามือเล็กของหญิงสาวทั้งสองข้างควันหาที่พึ่ง ซึ่งเธอได้กอบกุมผ้าปูเอาไว้จนยับยู่ยี่ เข่าทั้งสองตั้งชันขึ้น พร้อมกับการถ่างออกกว้างด้วยฝีมือของกวิน เพื่อให้ได้องศากับการที่ชายหนุ่มจะก้มลงไปฉกชิมเอาน้ำหวานจากเกสรดอกไม้งาม จุดประสาทอ่อนไหวกลางกายของเธอได้ถนัดขึ้น
ในเวลานี้บรรยากาศภายในห้องนอนสุดหรู กำลังเต็มไปด้วยความร้อนแรง เมื่อชายหนุ่มร่างกายกำยำเจ้าของหัวใจของสาวโรงงานอย่างใบบุญ กำลังบรรเลงปลายลิ้นลงไปที่เกสรของดอกไม้งาม ส่งผลให้คนตัวเล็กใต้ร่างบิดตัวส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่านอยากให้เขาจัดชุดใหญ่ ตอกอัดความเป็นชายเข้ามาฝังในกายของเธอเต็มที...
“ฉันว่าเธอไปหาหมอดีกว่าไหม หน้าซีดเชียว” ชมพู่เอ่ยถามเพื่อออกมาด้วยความห่วงใย ขณะที่อันดาเริ่มอยากหาเรื่องใบบุญขึ้นมาอีกครั้ง “ชมพู่นี่เธอคิดจะอู้งานเหรอ” อันดาเดินตรงมาที่สองสาว ขณะที่ชมพู่พัดวีหายาให้ใบบุญทาและสูดดม “วันนี้ฉันขอลาครึ่งวันนะคะ เพราะใบบุญไม่สบาย ในฐานะเพื่อนร่วมงาน ฉันคงทิ้งให้เพื่อนเป็นลมล้มคว่ำไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้หรอกนะคะ” คำพูดของชมพู่ทำให้ใบบุญซึ้งใจไม่น้อย คงมีเพียงแค่อันดาที่กำลังใช้ตำแหน่งงานที่สูงกว่าข่มเพื่อนร่วมงานอย่างไม่มีเหตุผล “เกิดอะไรขึ้นครับ” น้ำเสียงทุ้มของเพชรภูมิดังขึ้น ซึ่งทำให้ใบบุญถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย” ใบบุญรีบพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะเธอเริ่มรู้สึกว่าอันจะเรื่องเยอะขึ้นทุกวัน “คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า ผมพาไปหาหมอไหมครับ” เพชรภูมิพูดพร้อมกับเดินเข้าใกล้ใบบุญ จนเธอรีบเขยิบออกแทบไม่ทัน ทั้งที่กำลังรู้สึกวิงเวียน
“ไม่จริงหรอกครับ ตอนนี้ใบโพธิ์คงยุ่ง เขากำลังสร้างตัวก็เพื่อคุณกับลูกนะริสา” กวินพยายามคิดหาถ้อยคำมาปลอบหญิงสาว ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาพูด เพื่อให้ริสาเข้าใจใบโพธิ์มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในเวลานี้ “สร้างตัวมันคนละเรื่องกับการสร้างกำลังใจ ถ้าเขาไม่มีใครทำไมไม่มาเจอกันบ้าง ผู้ชายอย่างเขาคงไม่มีหัวใจ แต่มันก็ไม่แปลกอะไร ที่เขาจะไม่แคร์ผู้หญิงอย่างริสา เพราะเรารู้จักกันแค่วันสองวันเอง ไม่ต่างจากคนแปลกหน้าเลยสักนิด” หญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่า แค่วันสองวันนั้นมีค่ากับใบโพธิ์แค่ไหน เขาจึงรีบตัดสินใจรับข้อเสนอของพี่เขย ยอมติดหนี้สามีของพี่สาวก้อนโต ก็เพราะว่าชายหนุ่มหวังอยากให้บิดาของริสายอมรับในตัวเขาให้เร็วที่สุด “บางทีใบโพธิ์ก็อาจจะคิดถึงคุณจนแทบทนไม่ไหว แต่ที่ยอมหายไป เพราะเขามีเหตุผลบางอย่างก็ได้ อย่าคิดมากเลยนะคุณริสา เอาไว้เดี๋ยวผมจะจัดการคุยกับใบโพธิ์ให้นะครับ” “คงไม่จำเ
“คำพูดคำจาวกมาแต่เรื่องบนเตียง เดี๋ยวก็ไม่บอกข่าวดี ปล่อยให้ง้ออีกสักสี่ห้าเดือน จะได้รู้รสชาติของการถูกเมียงอนเสียบ้าง” “อย่างอนเลยนะครับคุณภรรยา แค่นี้ผมก็ใจจะขาดรอนๆ อยู่แล้ว ขืนคุณงอนต่อไปอีกสี่ห้าเดือน ผมคงต้องตายแน่นอน” กวินพูดออกมาด้วยเสียงอ้อน พร้อมกับตีไฟเลี้ยวเข้าไปในบริษัท ขณะที่ใบบุญยิ้มน้อยๆ ให้กับความน่ารักของท่านประธานหนุ่ม เวลาที่เขาใช้เสียงสองกับเธอดูแล้วไม่ต่างจากลูกแมวดีๆ นี่เอง เมื่อรถยนต์คันหรูจอดสนิท พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบเดินตรงมาทันที เพื่อเอารถของท่านประธานไปเก็บในโรงจอดรถของผู้บริหาร แต่ทว่าคราวนี้นอกจากพนักงานรักษาความปลอดภัยจะแสดงสีหน้าสงสัย เมื่อหญิงสาวในชุดฟอร์มโรงงานเดินลงมาจากรถของท่านประธานยังมีพนักงานออฟฟิศหลายคนเริ่มซุบซิบกัน หลังจากที่กวินเดินอ้อมมาเปิดประตูให้กับใบบุญ พร้อมกับส่งปิ่นโตอาหารให้กับเธอ เพราะนั่นหมายถึงหญิงสาวไม่ต่างจากคนสำคัญสำหรับเขา “ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันนะ” “กว่าจะได้กินอาหารก็เย็นหมด เอาไว
นับเวลาจากที่หญิงสาวงอนผู้เป็นสามี นี่ก็ล่วงเลยมาเดือนกว่าๆ แล้ว แต่ทว่าใบบุญก็ยังคงบึ้งตึง จนกวินเริ่มเอะใจ เมื่อภรรยาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป ค่อยๆ ห่างเหินจนกลายเป็นความเฉยชา ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามเอาอกเอาใจเธอแค่ไหนกลับไม่เป็นผล ซึ่งใบบุญไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ หญิงสาวเกลียดแม้กระทั่งกลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยใช้ เธอบ่นท่านประธานหนุ่มจนหูชาแล้วบอกว่ากลิ่นเหม็นชวนให้คลื่นไส้ ซึ่งทำให้กวินต้องเลิกใช้ไปโดยปริยาย บวกกับระยะเวลาหลายวันมานี้ ริสาดูแปลกๆ หล่อนชอบแอบไปหาท่านประธานหนุ่มที่ห้องทำงานบ่อยๆ จึงทำให้หญิงสาวเริ่มงอนเขาหนักกว่าเดิม คงไม่ต้องบอกว่าใบบุญรู้ได้ยังไง เพราะข่าวคราวการเคลื่อนไหวระหว่างริสากับกวินนั้น มีคนคอยอัปเดตตลอดเวลา เมื่อเหล่าบรรดาสาวโรงงานและพนักงานออฟฟิศต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคนทั้งคู่ กำลังจะมีข่าวดีในเร็ววัน แม้เธอจะรู้ว่าริสากับใบโพธิ์มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันมาก่อน แต่ความหึงหวงต่อสามีก็เกิดขึ้นได้โดยอัตโนมัติ “ตอนนี้ผมจัดการเรื่องอู่ให้ใบโพธิ์เ
เมื่อได้ระบายความในใจ ชายหนุ่มได้เดินออกมาที่ระเบียง เขามองไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจ เขาควรจัดการกับชีวิตนี้ยังไงดี วิวทิวทัศน์ของท้องทะเลสุดลูกหูลูกตา พร้อมกับพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ยิ่งทำให้เขาเกิดความคิดที่หลากหลาย เมื่อสมองกับหัวใจเริ่มตกลงกันไม่ได้ “ถ้าใช่ยังไงก็ใช่ ทำไมโลกใบนี้ถึงได้ลำเอียงกับชีวิตของกูจังวะ” ใบโพธิ์พูดพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด ก่อนที่ชายหนุ่มจะกลายร่างเป็นสิงห์อมควันเขาสูบเข้าไปแล้วพ่นออกมาราวกับว่ามันคือสิ่งที่จะทำให้คิดหาทางออกกับปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น ภาพของชายหนุ่มที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงของห้อง ซึ่งมองผ่านประตูกระจกใสบานใหญ่ ทำให้ริสาแอบยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อใบโพธิ์อยู่ในลุคของหนุ่มเซอร์ดูมีเสน่ห์ เขาดูดีแบบไม่ต้องเติมแต่งด้วยชุดราคาแพง ความเรียบง่ายสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนที่ดูแมทช์กันแบบคูลดูสบายๆ แต่ทว่าเขากลับดูน่าค้นหา ซึ่งทำให้หัวใจดวงน้อยของริสาหวั่นไหวจน เธอแอบมองเขาด้วยความปลาบปลื้มใจ จนอดไม่ได้ที่จะลุกเดินออกไปที่ระเบียง
“นายเป็นเป็นช่างเหรอ” “อืม... ผมเป็นช่างซ่อมรถน่ะ” ชายหนุ่มพูดออกไปตามความเป็นจริง เพราะเขาคงไมเหมาะกับเธอ“ขอบคุณนะ ฉันเพิ่งรู้จักกับนาย แล้วทำไมนายถึงดูมีน้ำใจ คอยเอาใจใส่ผู้หญิงอย่างฉันจัง ใครเป็นแฟนนายคงโชคดีมากเลยนะ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ บางทีผมอาจจะไม่ได้เป็นผู้ชายที่แสนดีอย่างที่คุณคิดก็ได้ อ้อ... ที่สำคัญผมยังไม่มีแฟน” พูดจบใบโพธิ์ก็เดินเอาชามไปเก็บ ปล่อยให้ริสาหัวใจเต้นแรงจนน่าแปลกใจ เมื่อชายหนุ่มบอกว่าเขายังไม่มีแฟน จากนั้นใบโพธิ์ได้เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำอีกใบและยาลดไข้ให้กับริสา “กินยาก่อนค่อยนอนพัก” “ขอบคุณนะ” ริสายอมกินยาแล้วดื่มน้ำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเธอรู้สึกไว้วางใจใบโพธิ์ “ตัวยังรุมๆ อยู่เลย นอนพักก่อนถ้าอาการไม่ดีขึ้น ผมจะพาไปหาหมอ” ใบโพธิ์ไม่พูดเปล่า เขายังรั้งริสาให้นอนลง พร้อมกับห่มผ้าผืนบางให้กับเธอ เนื่องจากบ้านพักตากอากาศริมทะเลมีลมโกรก ชายหนุ่มจึงกลัวว่าเธออาจจะไข้ขึ้น เพราะอากาศที