แชร์

มาทำอะไรที่นี่(จบ)

ผู้เขียน: มณีภัทรสร
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-26 20:19:16

มานี่เลยคุณ"ธรรศธรออกเเรงลากหญิงสาว

"ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยค่ะ!"เธอดิ้นพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ มีเจ้าหน้าที่หลายคนขยับเข้ามา

"ใครเข้ามากูยิง!"ธรรศธรขู่ ทำให้เจ้าหน้าที่หยุดชะงัก

"มานี่!"ชายหนุ่มลากต่อ ร่างบางที่ดิ้นและขืนตัวไว้ทิ้งตัวลงกับพื้น เธอไม่ยอมเดินตามเขา

"ลุกขึ้น!"ธรรศธรกระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้น

"นี่คุณ! เบาๆหน่อยสิ"วิชุดาที่ยืนตะลึงดูเหตุการณ์

แหวใส่ เมื่อเห็นชายหนุ่มชักจะทำกับเพื่อนเธอหนักเกิน

ไปแล้ว เธอรีบถลาเข้าหาหวังจะเข้าไปหาเพื่อนดนัยจึงรีบเข้าไปขวางไว้

"ปล่อยให้คุณหนึ่งจัดการเองดีกว่าครับ"ดนัยขวางหน้า พร้อมกับเอ่ยอย่างสุภาพ

"วิช่วยฉันด้วย!"มณีรินทร์กรีดร้อง

"มายด์…"วิชุดาอยากจะเข้าไปหาเพื่อนรัก

"คุณเป็นคนโทรตามผมมาที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งดีกว่า เมื่อคุณเองก็ไม่มีปัญญาจัดการกับเธอ"ธรรศธรเอ่ยเสียงดังฟังชัด วิชุดาหน้าซีดเผือด

"วิ!"มณีรินทร์ร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง หันมามองด้วยสายตาสงสัย

"ยังไงผมก็ต้องขอบคุณนะ"ธรรศธรเอ่ยขอบคุณ หลังจากหันไปช้อนร
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่(จบ)

    มานี่เลยคุณ"ธรรศธรออกเเรงลากหญิงสาว "ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยค่ะ!"เธอดิ้นพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ มีเจ้าหน้าที่หลายคนขยับเข้ามา "ใครเข้ามากูยิง!"ธรรศธรขู่ ทำให้เจ้าหน้าที่หยุดชะงัก "มานี่!"ชายหนุ่มลากต่อ ร่างบางที่ดิ้นและขืนตัวไว้ทิ้งตัวลงกับพื้น เธอไม่ยอมเดินตามเขา "ลุกขึ้น!"ธรรศธรกระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้น "นี่คุณ! เบาๆหน่อยสิ"วิชุดาที่ยืนตะลึงดูเหตุการณ์แหวใส่ เมื่อเห็นชายหนุ่มชักจะทำกับเพื่อนเธอหนักเกินไปแล้ว เธอรีบถลาเข้าหาหวังจะเข้าไปหาเพื่อนดนัยจึงรีบเข้าไปขวางไว้ "ปล่อยให้คุณหนึ่งจัดการเองดีกว่าครับ"ดนัยขวางหน้า พร้อมกับเอ่ยอย่างสุภาพ "วิช่วยฉันด้วย!"มณีรินทร์กรีดร้อง "มายด์…"วิชุดาอยากจะเข้าไปหาเพื่อนรัก "คุณเป็นคนโทรตามผมมาที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งดีกว่า เมื่อคุณเองก็ไม่มีปัญญาจัดการกับเธอ"ธรรศธรเอ่ยเสียงดังฟังชัด วิชุดาหน้าซีดเผือด "วิ!"มณีรินทร์ร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง หันมามองด้วยสายตาสงสัย "ยังไงผมก็ต้องขอบคุณนะ"ธรรศธรเอ่ยขอบคุณ หลังจากหันไปช้อนร

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่(จบ)

    อาการกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดกับที่ของวิชุดาอยู่ในสายตาของมณีรินทร์มาสักพักแล้ว วิชุดาคงห่วงเธอมาก ทำเรื่องแบบนี้ถ้าพลาดขึ้นมาก็ตายกันมาหลายคนแล้ว แต่เธอไม่กลัว อีกแค่นิดเดียวทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อหญิงสาวที่นั่งคิวก่อนหน้าเริ่มทยอยเข้าไปกันหลายคนแล้ว "วิแกเป็นอะไรหรือเปล่า"มณีรินทร์เอ่ยถามหลังจากเห็นวิชุดาชะเง้อมองทางเข้าตลอดเวลา "เปล่า เปล่า ฉันแค่ห่วงแก"บอกพร้อมกับส่งมือไปกุมมือบางที่ชื้นเหงื่อ "ฉันโอเค ถ้าแกอึดอัดแกลงไปรอที่รถก็ได้ ฉันอยู่ได้" "ไม่เป็นไรมายด์ฉันจะอยู่กับแก"บอกพร้อมกับส่งยิ้มจืดชืดมาให้ เวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่า'ไอ้ชั่ว'ของ มณีรินทร์จะมาถึงสักที และ'ไอ้ชั่ว'หน้าตาจะเป็นยังไงกันนะลองว่าคิดทำเรื่องเลวๆแบบนี้ได้หน้าตาคงจะน่ากลัวน่าดู วิชุดา จินตนาการหน้า 'ไอ้ชั่ว'ไปต่างๆนานา เริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อคิวก่อนหน้ามณีรินทร์ถูกเรียกเข้าไปข้างใน คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย ขอให้ทุกอย่างทันเวลา วิชุดาคิดพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ เมื่อหาที่จอดรถได้ร่างสูงใหญ่รีบลงจากรถ และวิ่งอย่างรีบร้อน พร้อมกับกดหาเบอร์ของคนท

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่

    "มีอุบัติเหตุข้างหน้าครับคุณหนึ่ง"ดนัยรายงานเมื่อจับอาการของคนที่นั่งกระสับกระส่ายมาสักพัก ธรรศธรเพียงพยักหน้าตอบ สายตาของเค้าจับจ้องอยู่ที่นาฬิกาข้อมือเรือนหรู "ว่าแต่คุณหนึ่งให้ไปที่นั่นทำไมครับ"ดนัยเอ่ยถามเพราะมันเป็นคนละทางกับทางกลับออฟฟิศของเขา "มีหน้าที่ขับก็ขับไปเถอะ"เสียงที่ดังมาแบบไม่สบอารมณ์ทำให้ดนัยแอบขำ นั่นไงองค์ลงดนัยส่ายหัวไปมากับคำตอบของเจ้านาย "ไอ้โอมึงเหยียบไปเลยนะกูให้เวลาสิบนาที มึงต้องถึง" "ห๋า!คุณหนึ่งรถนะครับไม่ใช่ไอรอนแมน" "ถ้ามึงช้ากูไล่ออก"กรรมของไอ้โอจริงๆ มีเจ้านายวัยทอง ดนัยอยากจะเอาหัวโขกกับพวงมาลัยรถให้ตายๆไปสะ อาการกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดกับที่ของวิชุดาอยู่ในสายตาของมณีรินทร์มาสักพักแล้ว วิชุดาคงห่วงเธอมาก ทำเรื่องแบบนี้ถ้าพลาดขึ้นมาก็ตายกันมาหลายคนแล้ว แต่เธอไม่กลัว อีกแค่นิดเดียวทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อหญิงสาวที่นั่งคิวก่อนหน้าเริ่มทยอยเข้าไปกันหลายคนแล้ว "วิแกเป็นอะไรหรือเปล่า"มณีรินทร์เอ่ยถามหลังจากเห็นวิชุดาชะเง้อมองทางเข้าตลอดเวลา "เปล่า เปล่า ฉันแค่ห่วงแก"บอก

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   โรงพยาบาลเถื่อน

    วิชุดาหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตอยู่พักใหญ่ หลังจากให้มณีรินทร์นอนพัก เพราะอาการเวียนหัวของเธอเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีก หลังจากเจอสถานที่ที่ต้องการแล้ว สองสาวก็พากันออกจากบ้าน วิชุดาเสนอให้มณีรินทร์เลื่อนการเดินทางออกไปก่อน เพราะสิ่งที่คิดจะทำนั้นเธอก็ไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่วิชุดาเสนอให้มณีรินทร์มาพักอยู่กับเธอที่บ้าน เพราะสะดวกในหลายๆ เรื่องระหว่างทางวิชุดาคิดหาทางออกให้มณีรินทร์หลายทาง แต่มณีรินทร์ก็ไม่รับข้อเสนอจากเธอสักทาง จนกระทั่งมาถึงจุดหมายที่จีพีเอสพามา เป็นซอยแคบๆ ที่แยกออกมาซอยหลักจากถนนใหญ่อีกที ป้ายหน้าอาคารเขียนว่า’ คลีนิคXXX’ ชื่อหรูฟังดูดีแต่ ทั้งสองสาวรู้ว่าที่นี่คือที่จะทำให้มณีรินทร์หลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่ เมื่อหาที่จอดรถได้วิชุดามองหน้าเพื่อนรักอีกครั้งมาถึงตรงนี้แล้วคงไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนใจมณีรินทร์ได้แน่นอน"มันอันตรายนะมายด์ ถ้าแกเปลี่ยนใจไปที่อเม...""ฉันไม่กลัว"คำว่าอเมริกาค้างไว้ที่ปากของวิชุดาเมื่อมณีรินทร์ยังยืนยันความตั้งใจเดิม ทั้งสองเข้าไปติดต่อข้างในและนั่งรอเรียกตามที่เจ้าหน้าที่ ที่แต่งตัวคล้ายๆ พยาบาลสั่งวิชุดาขนลุกซู่เมื่อนึกไปต่างๆ นานา ตาจับจ้อง

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มันเกิดขึ้นจริงหรือ

    เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยมณีรินทร์ก็ขับรถตามมาที่บ้านของเพื่อนสนิท เธอเหนื่อยและอยากพัก แต่ด้วยสายตาที่มองมาอย่างสงสัยของวิชุดา บวกกับคำพูดที่บอกว่ามีเรื่องคุยยาวเธอจึงต้องตามมา พรุ่งนี้เธอจะเดินทางไปอเมริกามีบางอย่างที่ยังทำไม่เรียบร้อย และคืนนี้เธออยากบอกฝันดีกับพ่อและแม่ จึงอยากมาคุยให้จบๆจะได้รีบกลับบ้าน "มายด์แกเป็นแบบนี้มานานหรือยัง"วิชุดาเอ่ยถามทันทีที่มณีรินทร์เดินตามเข้ามาในบ้าน "อะไร"มณีรินทร์งงกับคำถาม วิชุดากรอกตามองบนคนฉลาดมากๆอย่างมณีรินทร์บดจะโง่ขึ้นมานี่โง่ได้ใจเลยจริงๆ "ก็อาการที่แกเป็นเนี่ย อ้วก อาเจียน เวียนหัว อะไรที่แกเป็นน่ะ"วิชุดาบอกอย่างรำคาญ "สักพักแล้วสงสัยจะนอนน้อย"มณีรินทร์ตอบตาใส "เหรอยะ มายด์นี่แกแกล้งโง่หรือเปล่า"วิชุดาแหวกลับ "อะไร" "ง่ายๆสั้นๆนะ แกนอนกับพุฒิครั้งสุดท้ายเมื่อไร" "วิ!"มณีรินทร์เรียกชื่อเพื่อนเสียงสูง "เออ! ชัดไหม"มณีรินทร์หน้าซีดเผือดตัวชาหนึบ เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นตามหน้าผากและฝ่ามือ "วิ…แกหมายความว่าไง" "มายด์ ก็ไอ้อากา

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   นางแบบจำเป็น(จบ)

    มณีรินทร์คิดในใจ และก่อนที่พิธีกรจะประกาศอะไรต่อ เมื่อแสงแฟลชรัวมาที่เธอชุดใหญ่ ร่างกายเธอก็สุดจะทนร่างบางล้มลงตรงนั้นที่กลางเวที มณีรินทร์ไม่รู้ว่ามีการประมูลเพชรที่เธอสวมใส่หรือไม่ เพราะสติเธอดับวูบไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีใครมารับเธอไว้ หรือปล่อยให้เธอล้มลงไปอย่างหมดสภาพ เสียงร้องกรีดร้องของแขกในงานดังขึ้นแล้วก็เงียบหาย ทุกอย่างมืดสนิท เธอไม่รับรู้อะไรอีกเลย"มายด์ มายด์ แกเป็นไงบ้าง"เสียงเรียกของวิชุดาปลุกให้หญิงสาวตื่นขึ้น มณีรินทร์ปรือตาขึ้นช้าๆ สมองมึนงง"ที่นี่ที่ไหนนะวิ"เอ่ยถามเมื่อปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงในห้องได้"ห้องพักของโรงแรมแกล้มลงน่ะ ดีนะที่คุณพีทเขารับไว้ทัน ไม่อย่างนั้นนะแกเอ้ย"วิชุดาพูดค้างไว้แค่นั้น พร้อมกับทำท่าทางหวาดเสียว"คุณมายด์เป็นไงบ้างค่ะ"เสียงทีมงานที่รออยู่เอ่ยถามพร้อมๆ กันมณีรินทร์มองกวาดไปทั่วห้อง เธออยู่บนเวที เธอกำลังเดินแบบแทนนางแบบที่เบี้ยวงาน ทุกอย่างกำลังจะจบลง แล้วหลังจากนั้นเธอก็มานอนอยู่ที่นี่ สายตามณีรินทร์มองไปยังร่างสูงโปร่ง ที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เขาคนนี้คือคนที่เอาช่อดอกไม้ขึ้นไปให้เธอบนเวที และเป็นคนเดียวกับที่วิชุดาเรียกว่าคุณพี

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status