บทที่29

"ลุง" คนน้องวิ่งมากอดคอเขาจากด้านหลังยื่นแก้มนุ่มๆ มาแนบแก้มสากอย่างออดอ้อน

"หืม" ผมตอบรับในลำคอรอฟังเสียงหวานๆ ของเด็กแสบ ดูซิ จะมีเรื่องอะไรมาเล่าให้ผมฟังอีก

ตั้งแต่เป็นแฟนกันแบบจริงจัง ไม่ได้อยู่ในสถานะคู่นอนเหมือนตอนแรก ผมก็ได้เข้าไปอยู่ในชีวิตเธอมากขึ้น ไม่ว่าเธอจะไปไหนทำอะไรอยู่ที่ไหนก็มักจะกลับมาเล่าให้ผมฟังจนรู้สึกเหมือนได้ไปด้วยกันในทุกๆ ที่ ซึ่งผมชอบนะ ชอบมาก และผมก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน

"วันหยุดนี้ว่างมั้ย" 

"ทำไม" ระหว่างรอเธอตอบ ผมก็เปิดตารางงานเช็คดูให้มั่นใจ แต่ถึงไม่ว่างผมก็เลื่อนได้

"ฝันมีถ่ายงานที่ต่างจังหวัด ไปด้วยกันมั้ย" 

"พี่ไปได้?" จริงอยู่ที่เกือบสามเดือนมานี้ ผมมักจะไปรอรับเธอทั้งกองถ่ายโฆษณาหรือเวลาที่เธอไปเดินแบบอยู่ตลอด จนผมกับทีมงานเริ่มคุ้นชินกันบ้าง ถึงขนาดที่ทุกคนสามารถเก็บเรื่องของผมกับเธอไว้เป็นความลับได้ มีค่าปิดปากเป็นชานมไข่มุกและขนมอร่อยๆ จากร้านของมินินที่ผมซื้อติดมือไปทุกครั้งตามคำแนะนำของคุณแพทผู้จัดการส่วนตัวของเธอ

"อ่าฮะ" 

"ไม่กลัวเป็นข่าว?" ครั้งนี้เป็นงานต่างจังหวัด และคงต้องค้างคืน ซึ่งผมไม่มีทางนอนคนละห้องเด็ดขาด

"ลุง​กลัวหรอ" 

"ไม่เคยกลัวครับ" แค่ไม่อยากให้เธอมีข่าวเสียๆ หายๆ เท่านั้น

เพื่อความเป็นส่วนตัวของเราสองคน ผมเลยเลือกจองที่พักเป็นรีสอร์ท​ติดทะเลในเครือของไอ้พายแทนโรงแรมเดียวกับทีมงานคนอื่นๆ ป้องกันการแอบถ่ายหรือภาพหลุดออกไปจนกระทบเธอ คนเป็นผัวอย่างผมต้องคิดให้รอบคอบมากที่สุด

"ใกล้เสร็จยัง" 

"อ่านตรงนี้อีกนิด" 

"โอเค" 

แล้วเธอก็วิ่งหายเข้าไปในห้องนอนครู่ใหญ่ ก่อนจะออกมาพร้อมกับถ้วยมาส์กถ้วยใหญ่ที่เธอผสมมาไว้สำหรับมาส์กหน้าเราสองคน จากเดิมที่ใบหน้าของผมหล่อมากอยู่แล้ว มาตอนนี้ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเทียบเท่าพระเอกในซีรี​ย์เพราะมีเธอคอยดูแลดีแบบนี้

"อันนี้สูตรอะไร"

"อย่าพูดสิ สูตรลดริ้วรอย" คนตัวเล็กปีนขึ้นมานั่งบนหน้าตัก ทำเขายื่นมือใหญ่ไปประคองสะโพกมนเอาเอาไว้ มือเล็กใช้สำลีเช็ดทำความสะอาดผิวหน้าคนพี่ ก่อนจะตักเนื้อมาส์กมาทาบนหน้าหล่อๆ ของเขาอย่างเบามือ

"อี่ อี อ๋อ" (พี่มีหรอ)

"อย่าพูดไง นิ่งๆ ห้ามขยับนะ" เธอเริ่มนิ่วหน้าทำปากยู่เพราะคนพี่เอาแต่ถามเธอไม่หยุด และเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เธอทามาส์กให้ ไม่เคยอยู่จะนิ่ง

หลังจากทาให้เขาเสร็จก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องเป็นคนทำให้เธอบ้าง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผู้ชายอย่างเขา เพราะสิ่งที่ยากกว่านั้นคือการห้ามใจไม่ให้ก้มหน้าลงไปจูบปากอวบอิ่มนั่นที่กำลังนอนหนุนตักหลับตาพริ้มอยู่ตอนนี้ 

เขาค่อยๆ ทาครีมมาส์กจนทั่วใบหน้าสวย แล้วจัดการวางถ้วยลงบน​โต๊ะ​เล็กข้างโซฟา เงยหน้าพิงไปกับโซฟาพักสายตาสักหน่อย รอเวลาพากันไปล้างหน้า และลงไปซุปเปอร์​มาร์เก็ตข้างล่างซื้อของมาทำมื้อเย็นกินด้วยกัน

"ลุง ไม่ทำหน้าแบบนี้นะ" หลังจากผู้กำกับสั่งคัท เพราะได้ซีนสวยๆ แล้ว ฉันก็วิ่งมาหาเขา ที่นั่งกอดอกมองอยู่ห่างๆ มีน้ำมะพร้าวที่พี่แพทสั่งมาให้วางข้างๆ เพื่อให้คนอารมณ์ร้อนแข่งกับอากาศใจเย็นลงบ้าง

"ฝันไม่ได้บอกพี่นะ ว่ามีเลิฟซีน" ใช่ เป็นซีนฟิลแฟนในเอ็มวีเพลงที่ฉันได้เป็นนางเอกล่าสุด ที่พี่ผู้กำกับขอให้วิ่งไล่กันริมทะเล แล้วก็กระโดดกอดกันนิดหน่อย ก้มหน้าเข้าหากันใกล้ๆ ให้เหมือนกำลังจะคิสกัน

"ก็ผู้กำกับเขาขอแบบสมจริงนี่นา" 

"ก็เลยจูบจริง?" 

"ไม่ๆ ฝันขอเป็นมุมกล้องแทน" ฉันพยายามอธิบายให้คนหน้าดุเข้าใจงานที่ฉันทำ ฉันรู้ว่าเขาจะต้องไม่ชอบใจและอาละวาดแน่ๆ ถ้าเกิดฉันเล่นจูบจริงไป ฉันเลยเลือกพูดตรงๆ กับผู้กำกับว่าฉันไม่สะดวกและขอเป็นมุมกล้องแทน

"..."

"สมจริงใช่มั้ยละ แปลว่าฝันแสดงเก่ง" ฉันพูดอวดชมตัวเองให้เขาฟังพร้อมกับยื่นนิ้วไปนวดหว่างคิ้วเข้มที่ขมวดเป็นปมจนยุ่งเหยิง

"แบบนี้อีกกี่ซีน" 

"น่าจะสองนะ" เพราะต้องถ่ายเผื่อเลือกด้วย ใช่ว่าจะใช้ได้ทั้งหมดเมื่อไหร่

"เดี๋ยวพี่เล่นเอง" 

"ห๊ะ" 

และเขาไม่ได้พูดเล่น เพราะหลังจากที่พูดจบ เขาก็เดินไปหาผู้กำกับจนฉันกับพี่แพทต้องวิ่งตามไปดูกลัวว่าจะเกิดเรื่องจนวุ่นวายขึ้น แล้วจะเป็นฉันนี่แหละที่จะเป็นคนชวดงาน 

เขาขอผู้กำกับเล่นบทเลิฟซีนที่เหลือต่อเอง โดยใช้มุมกล้องให้เหมือนว่าพระเอกเป็นคนเล่น ส่วนซีนอื่นๆ ก็เป็นดาราหนุ่มเล่นตามปกติ จับมือได้ จับแก้มนิดหน่อยได้ และเขาขอรับผิดชอบโดยการจ่ายหนึ่งแสนบาทเป็นค่าเสียเวลาของทีมงานที่ต้องมีงานและตัดต่อเพิ่ม ในตอนแรกทุกคนก็มีสีหน้าค่อนข้างลำบากใจ รวมถึงฉันที่รู้สึกเกรงใจทุกคนมาก แต่ด้วยรูปร่างความสูงและสีผิวที่ใกล้เคียงกัน ให้พี่ช่างทำผมเซ็ตเพิ่มอีกนิดหน่อย ทุกคนเลยพอจะคลายกังวลขึ้นมาบ้าง ประกอบกับพี่แพทช่วยคุยว่าเขาเคยถ่ายแบบคู่กับฉันมาแล้ว พร้อมกับแสดงหลักฐานเป็นรูปที่ถ่ายแบบคู่กันคราวนั้น เขาก็เลยได้มานั่งกอดนั่งหอมแก้มฉันอยู่ในซีนนี้

เฮ้อ...วาดฝันหัวจะปวด

"พี่เล่นเก่งป่ะ" ยังจะมาพูดอวดตัวเองอีกนะ! ทำฉันมองค้อนคนหน้าระรื่นเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดี​อยู่ตอนนี้

"พี่ฟิล์มทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ" ถ้าอะไรไม่ดีก็ต้องพูดกันตรงๆ จะได้ไม่มีปัญหากันภายหลัง

"วันหลังฝันจะไม่ให้มาด้วยแล้ว" 

"เดี๋ยวก็ไม่ให้ทำงานสักเก้าเดือนซะเลยนี่" ผมบ่นพึมพำไม่ให้เมียใจร้ายได้ยิน

"ว่าอะไรนะ" เสียงเย็นๆ ชวนให้ขนแขนของผมลุกซู่ขึ้นมาเหมือนอยู่ในห้องแอร์เย็นเฉียบ ทั้งที่มีเพียงลมทะเลที่พัดผ่านเบาเบา น่ากลัวหว่ะ! 

"เดี๋ยวก็ไม่มีแรงถ่ายซีนหน้ากันพอดี" ผมพยายามคิดคำแก้ต่างประโยคเมื่อครู่ให้ใกล้เคียงและแนบเนียนที่สุด หันไปมองนั่นมองนี่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ 

"..." นิ้วเล็กๆ ยกขึ้นมาชี้หน้าผมอย่างคาดโทษ ตัวก็เท่ามดขู่เป็นแม่แมวไปได้ ทำผมมันเขี้ยวก้มลงไปขบปลายนิ้วเบาเบาให้พอหายหมันไส้ เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ และเป็นผมนี่แหละที่จะเดือดร้อนทีหลัง

 

 

#เอ็นดู๊เอ็นดูลุงฟิล์ม​

#อ่านเพลินๆ สบายๆ เหมือนเดิมค่ะ

#ถ้าชอบอย่าลืมกดหัวใจให้พี่ฟิล์มน้องฝันนะคะ