บทที่30

"ฝันหิวอาหารทะเลมากเลย" ระหว่างนั่งรถไปรีสอร์ท​ที่เขาจองไว้ ฉันก็รู้สึกหิวอยากจะกินอาหารทะเลอร่อยๆ มาก มาทะเลทั้งทีนี่นะ เดี๋ยวเขาจะหาว่ามาไม่ถึง

"เดี๋ยวพี่สั่งพนักงาน" 

"หรือจะไปกินที่ร้านดี ชวนพี่แพทไปด้วย" 

"ได้" ตามใจเก่งก็คุณลุงของวาดฝันคนนี้นี่แหละ

"ลุงร้านนี้ดีมั้ย" ฉันรับหน้าที่เสิร์ชหาร้านซีฟู้ดใกล้ฉัน และดูคะแนนรีวิวว่าร้านไหนน่าไปที่สุด เลือกมาสองสามร้านถามความเห็นเขาสักหน่อย

"หืม ร้านนี้รอนานนะ รอไหว?" ฉันเปิดรูปร้านที่ได้คะแนนรีวิวเยอะที่สุดให้เขาดู

"หรอ แล้วร้านนี้ละ" กลัวรอนานจนโมโหหิวแล้วพาลกินไม่อร่อยนี่แหละ

"พี่ไม่ไปเคย แต่ลองได้" ยังไงดีละทีนี้ การเลือกร้านอาหารเป็นอะไรที่ยากมากสำหรับฉัน กลัวพาทุกคนไปเจอร้านไม่อร่อยจัง

"เป็นอะไร ทำหน้ายุ่ง"

"ฝันเลือกไม่ถูก" 

"หึ" 

สุดท้ายฉันตัดสินใจเลือกตามที่เขาบอกตั้งแต่แรก สั่งอาหารของทางรีสอร์ทนี่แหละ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่อร่อย เขาก็จะได้ไม่ต้องเหนื่อยขับรถไปขับรถกลับด้วย 

รถสปอร์ตหรู ถอยหลังจอดเข้าที่พร้อมกับรถของพี่แพท เพราะเขาจองห้องพักเผื่อผู้จัดการส่วนตัวของฉันด้วย แถมยังเป็นห้องสวีทเห็นวิวทะเลสวยมาก สวยพอพอกับห้องฉันเลย ทำฉันแอบรู้สึกซึ้งใจที่เขาใส่ใจรายละเอียดของฉันมากถึงขนาดนี้ เพราะเขารู้ว่าพี่แพทก็เหมือนคนในครอบครัวและสำคัญมากสำหรับ​ฉัน

"พี่แพทเจอกันหกโมงนะคะ" ทันทีที่รถจอดสนิทฉันก็รีบลงมายืนรอผู้จัดการส่วนตัวเพื่อนัดแนะเวลาปาร์ตี้เล็กๆ ของเราสามคน

"ลุงโทรสั่งอาหารไว้เยอะเลยค่ะ" 

"ไม่ใช่ว่าอยากจะสวีทกันสองคนหรอคะ" ถึงจะโดนแซวอยู่บ่อยครั้ง แต่ฉันยังอดที่จะรู้สึกเขินไม่ได้ 

"ไม่หรอกค่ะ สวีทบ่อย เดี๋ยวเบื่อเร็วค่ะ" 

"โอ๊ย! เจ็บนะ!" จะไม่เจ็บได้ยังไง เพราะจู่ๆ ก็มีนิ้วยาวมาบีบจมูกสวยๆ นี้เข้าอย่างจัง ทำฉันค้อนวงกว้าง

"เบื่อพี่?" เป็นคนแก่ที่หูหาเรื่องสุดๆ

"เดี๋ยวปล่อยให้นอนคนเดียวเลยนี่" 

"ขอตัวก่อนนะครับคุณแพท" 

"อะ เอ่อ ค่ะ"

เขาไม่ปล่อยให้ฉันได้คุยกับผู้จัดการส่วนตัวต่อ จัดการรวบเอวยี่สิบเอ็ดของฉันไปกอดไว้แน่นราวกับกลัวว่าฉันจะหนีเขาไปนอนกับพี่แพทอย่างไงอย่างงั้น ก่อนจะบังคับให้ฉันเดินไปพร้อมกันกับเขา 

ฉันกับเขาหน่ะมุ้งมิ้งกันได้ไม่นานหรอก สุดท้ายก็กลับมาตีกันเหมือนเดิม เป็นแบบนี้ทั้งวันและทุกวัน

"ยังมีเวลา จะนอนพักหรือไปถ่ายรูปเล่น" 

"จริงด้วย งั้นฝันขอไปอาบน้ำก่อนแล้วไปถ่ายรูปเล่นกันนะ" 

"ครับผม" 

ฟอด

"เดี๋ยว​จะไม่ได้ไป" ไฟติดง่ายเกินไปนะ! 

เพียงแค่ฉันยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มของเขานิดหน่อย อารมณ์​พลุ่งพล่าน​ของเขาก็เริ่มก่อนตัวขึ้น ฉันจึงต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและล็อคประตูโดยเร็วที่สุด อย่าได้ไว้ใจตาลุงคนนี้เชียว

"พี่ฟิล์ม​ ฝันใส่ชุดนี้นะ" เสียงหวานตะโกนบอกเขาที่กำลังอาบน้ำอยู่ ทำเขาอยากรู้ว่าชุดนี้ของเธอคือชุดไหน และยิ่งลองเรียกชื่อเขาแบบนี้ด้วยแล้ว รับรองเลยว่า...ไม่ปกติแน่นอน

"..."

"อาบเร็วจัง"

และเป็นไปตามที่ผมคิดไอ้ชุดนี้นะของเธอคือบิกินี่สีดำสายเดี่ยวเส้นเล็กผูกคล้องคอไว้กับกางเกง​ผ้าบางสีขาว บางจนเห็นท่อนบิกินี่ด้านล่าง ทำเส้นเลือดตรงขยับปวดตุบๆ แต่ก็เอาเถอะ นานๆ เธอจะมาทำงานแล้วมีเวลามาพักผ่อนแบบนี้ เพราะฉะนั้นแฟนอย่างผมต้องพยายามเข้าใจ มองผ่านเรื่องนี้ไปบ้าง

"ลุง เซลฟี่กัน" 

"พี่คิดค่าถ่ายรูปพี่นะ" 

"ไหนว่ามาซิ เท่าไหร่" ตากลมโตระยิบระยับไม่มีทีท่าเกรงกลัวกับคำขอของผมเลยสักนิด

"หนึ่งโพสต์" ผมอยากโพสต์​รูปคู่ของเราแบบเห็นหน้ากันชัดๆ มานานแล้ว หลังจากที่ผมชอบลงรูปเธอจากข้างหลังมาตลอดหลายเดือนที่เป็นแฟนกัน จากที่เพื่อนพากันแซวพากันถาม ก็เปลี่ยนไปสืบไปหากันเอง จนเริ่มระแคะระคายว่าเป็นเธอคนนี้บ้าง

อันที่จริงผมก็อยากเปิดตัวให้โลกได้รู้ แต่เป็นเธอที่ไม่ยอมบอกรอให้พ้นโปรก่อน และวันนี้ก็เลยช่วงเวลาโปรโมชั่น​มาหลายวันแล้ว เพราะฉะนั้นก็ถึงเวลาที่ผมจะได้เผยความลับซะที

"ถ้าลุงไม่กลัวสาวๆ อกหัก ฝันก็ไม่ติด" 

"หึ กลัวนิดหน่อย" 

"จิ๊" ชงมาหวานเจี๊ยบ พอผมเล่นด้วยหน่อยก็หงุดหงิดใส่

ข้อศกเล็กกระทุ้งเข้ามาที่หน้าท้องแกร่งพร้อมกับค้อนวงกว้าง ผมเลยคว้าเอวบางมาแนบชิดกอดเอาไว้และยกมือถือขึ้นมากดชัตเตอร์​รัวรัว จนเธอบ่นอุบว่าผมถ่ายไม่สวยทำเธอหน้าอ้วนเกินไป แล้วจัดแจงปรับองศากล้องในมือของผมจนได้รูปที่เธอพอใจ เป็นรูปที่เธอหน้าเรียวเล็ก ส่วนผมหน้าอ้วนแทนเธอเพราะไม่ทันได้ดึงหน้าหล่อๆ นิ้วเล็กก็กดชัตเตอร์​รัวรัวแล้ว แถมยังแปลงร่างเป็นเมียเผด็จการบังคับให้ผมลงรูปนี้เท่านั้น 

"อุ้ย ขอโทษ​ค่ะ" ระหว่างที่เราสองคนยืนถ่ายรูปกันอยู่ดีดี จู่จู่ก็มีคนวิ่งมาชนผมจากด้านหลัง ทำเราสองคนเซไปด้านหน้าเล็กน้อย

"เอ๊ะ!​ คุณฟิล์มใช่มั้ยคะ" 

"..." 

"ไม่เจอกันนานเลยนะคะ" 

"..." สมองของผมกำลังประมวลผลว่าผู้หญิงคนนี้คือใครไปพร้อมกับเหงื่อที่เริ่มซึมตามกรอบหน้า พยายามขยับเสื้อระบายความร้อนที่มี

"หรือว่าพอมีเด็กใหม่แล้วลืมกันคะ" ผู้หญิงแปลกหน้ากวาดสายตามองเมียผมที่ทำเป็นยืนดูรูปอยู่ข้างๆ แต่เชื่อเถอะ! เก็บรายละเอียดครบทุกเม็ดแน่นอน

"ไม่ลืมครับ แต่ไม่เคยจำ แล้วคนนี้ก็แฟนผม" ผมพูดตามจริงและถ้าเดาไม่ผิดผู้หญิงคนนี้น่าจะเคยมาช่วยคลายความเหงาตอนที่ผมยังโสดไม่มีใคร แต่ก็เท่านั้นเพราะสุดท้ายผมก็จ่ายเงินและแยกย้ายกันไปภายในวันไม่มีสานต่อ เพราะงั้นไม่แปลกที่ผมจะจำเธอไม่ได้

คำตอบของผมทำเธอยืนอึ้ง จนเพื่อนของเธอที่มาด้วยกันสะกิดเรียกให้เดินกลับ ส่วนผมก็ทำใจกล้าหายใจเข้าลึกๆ หันมายิ้มเจื่อนๆ มองเมียที่ยืนตาขวางอยู่ข้างๆ ได้แต่ภาวนาในใจให้เธอไม่เก็บมาเป็นอารมณ์

"เดี๋ยวก็ปวดตา" มือหนาข้างหนึ่งปิดตากลมโตที่กำลังถลึงตามองจนเขาแทบจะละลายไปกับผืนทราย ส่วนอีกข้างก็คว้าเอวบาวเข้ามากอดอย่างแนบแน่นลูบเบาเบาหวังให้เมียตัวเล็กใจเย็น

"หล่อนักนะ!" 

ฟอด

"ไม่ได้ตั้งใจครับ" 

และตลอดทางที่เราสองคนเดินกลับไปหาคุณแพทหน้าห้องพักเพื่อกินอาหารทะเลที่ผมสั่งให้พนักงานเตรียมไว้ให้ ทั้งแขนทั้งเอวสอบของผมก็เต็มไปด้วยรอยแดงที่เมียใจร้ายเดินหยิกมาตลอดทางพร้อมกับข้อกล่าวหาต่างต่างนานา

"คืนนี้ทายาให้พี่เลยนะ" 

"ดูสิ แดงหมดแล้ว" 

"ถ้าเจอแบบนี้อีกจะไม่ใช่แค่รอยแดงแน่" 

ทำมือใหญ่เอื้อมไปบีบก้นงอนเต็มแรงระบายความมันเขี้ยวหวังจะเอาคืนคนน้องบ้าง เพราะไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้ ได้แต่เก็บความขุ่นเคืองนี้ไว้รอแก้แค้นบนสนามรบแบบที่เขาถนัดทีเดียวดีกว่า

"พี่ฟิล์ม!"