共有

บทที่ 88 ถอนรากถอนโคน (สอง)

last update 最終更新日: 2025-12-04 09:08:49

บทที่ 88

ถอนรากถอนโคน (สอง)

วันถัดมา ไป๋เจี้ยฝูกลับมาทำงานตามปกติ แม้บาดแผลจะหายสนิทแล้ว แต่เขายังแสร้งพันผ้าพันแผลไว้ที่ศีรษะ เพราะหากมีผู้อื่นรู้ว่าแผลของเขาหายเร็วผิดมนุษย์ คงถูกมองว่าเป็นตัวประหลาด!

ไป๋เจี้ยฝูใช้ช่วงเวลาที่เดินตรวจตราความปลอดภัยในเขตพระราชฐานชั้นนอก หาโอกาสลอบเข้าเฝ้าองค์ชายใหญ่

ด้วยสายตาที่เฉียบคมและความชาญฉลาดขององค์ชายใหญ่นั้นยากที่จะหลอกลวง ไป๋เจี้ยฝูรู้ว่าตนไม่มีทางปิดบังความจริงต่อหน้าบุคคลผู้นี้ได้ เขาจึงกราบทูลทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องการแฝงตัวของเผ่าหนี่ว์นอกรีตที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเต๋อกงกง ไปจนถึงข่าวลับอย่างเรื่องที่องค์หญิงสี่อยู่ในเมืองหลวง

เมื่อฟังจบ องค์ชายใหญ่เซี่ยไคเหรินนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาที่ปกติเรียบนิ่ง บัดนี้กลับสั่นไหว ทั้งรู้สึกประหลาดใจและซับซ้อนอย่างยิ่ง

“น้องสี่อยู่ในเมืองหลวงงั้นหรือ?” เขาพึมพำราวกับไม่อยากเชื่อ

เรื่องที่เต๋อกงกงชุบเลี้ยงเผ่าหนี่ว์นอกรีต เซี่ยไคเหรินไม่ได้ติดใจสงสัย เพราะเรื่องนี้เขาสืบรู้ก่อนแล้ว ที่คาดไม่ถึงคือทำไมน้องสี่ถึงกลับมาท
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
コメント (1)
goodnovel comment avatar
ดาริกาญจน์ โชควิเชียร
สนุกมาก ขอตอนใหม่ไวๆหน่อยค่ะ
すべてのコメントを表示

最新チャプター

  • เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!   บทที่ 103 การกลับมาของซินโหวเย่!

    บทที่ 103การกลับมาของซินโหวเย่! ไทเฮากรีดร้องลั่นอย่างเสียขวัญ ก่อนจะชี้พระหัตถ์ด่าทอทุกคน “พวกเจ้าช่างอำมหิต ต่ำช้าสามานย์! คิดจะบีบคั้นให้ข้ากับฮ่องเต้สิ้นพระชนม์อยู่ตรงนี้เชียวหรือ…ดี! เช่นนั้น ต่อไปข้าก็จะไม่คิดว่าพวกเจ้าเป็นหลานของข้าอีก…องค์หญิงสี่ เป็นสตรีแท้ๆ แต่ช่างเลือดเย็นเหี้ยมโหด องค์ชายใหญ่ เจ้าเองก็มีสายเลือดสกปรก ข้าจะคอยดูว่าใครบ้างจะกล้าหนุนหลังพวกเจ้า!” เหมือนเช่นก่อนหน้านี้ คำด่าทอของไทเฮาไม่อาจสั่นคลอนความรู้สึกของเซี่ยหยู่หรือเซี่ยไคเหรินได้แม้แต่น้อย ที่สำคัญ ในสายตาของเซี่ยหยู่ นางที่มาจากอีกโลกหนึ่ง ย่อมไม่มีความผูกพันกับใครเป็นพิเศษ ใครดีกับนาง นางก็จะตอบแทนคืนด้วยความดี แต่หากมีใครคิดร้าย นางก็จะย้อนคืนให้เป็นร้อยเท่า! เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้น ในเมื่อเป้าหมายลุล่วงแล้ว คำด่าทอของไทเฮาก็แค่เรื่องขี้ประติ๋ว เซี่ยหยู่ปรายตามองไทเฮา ก่อนจะเอ่ยสั่งทหารคนหนึ่งว่า “พาไท่ซ่างหวงออกไปเถิด แล้วให้หมอหลวงมาตรวจดูอาการอย่างละเอียดด้วย”“พ่ะย่ะค่ะ” การที่นางเรี

  • เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!   บทที่ 102 จำนนด้วยหลักฐาน

    บทที่ 102จำนนด้วยหลักฐาน เมื่อทุกอย่างจะต้องสิ้นสุดลงในวันนี้ เซี่ยหยู่เองก็ไม่ต้องการยืดเยื้อให้เสียเวลา ดังนั้นนางจึงไม่คิดจะหลบซ่อนอีกต่อไป ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้น เสียงใสของเด็กสาวก็ดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน “ฮ่องเต้ไร้สติปัญญาและคุณธรรม การยึดติดกับบัลลังก์ย่อมเป็นการบั่นทอนต่อความเป็นอยู่ของราษฎรทั่วแผ่นดิน หม่อมฉันเห็นด้วยกับองค์ชายใหญ่...พระองค์ทรงสละราชสมบัติเสียตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่าเพคะ” “แม้แต่เจ้าก็ยัง…ไม่สิ เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!?” ฮ่องเต้กวาดพระเนตรมองเด็กสาวตรงหน้า พร้อมกับตรัสถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง เซี่ยหยู่ไม่ได้ตอบคำถามของฮ่องเต้ หากแต่กล่าวต่อด้วยความหนักแน่นและกดดันว่า “เพื่อขจัดเคราะห์ภัยและฟื้นฟูบ้านเมืองให้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง ฝ่าบาทต้องเสด็จเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ชำระมลทินและบาปที่ทรงก่อไว้เพคะ” “เจ้า...เจ้า!” ริมพระโอษฐ์ของฮ่องเต้สั่นระริกด้วยโทสะ จนไม่อาจเปล่งวาจาใดออกมาได้ เซี่ยหยู่ส่ายศีรษะเบาๆ สีหน

  • เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!   บทที่ 101 การปรากฏตัวขององค์หญิงสี่

    บทที่ 108การปรากฏตัวขององค์หญิงสี่ ใบหน้าของฮ่องเต้ซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด แววตาว่างเปล่าไปชั่วขณะ ก่อนประกายความเข้าใจจะฉายวาบบนใบหน้า เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรไปยังองค์ชายใหญ่เซี่ยไคเหรินอีกครั้ง ความสับสนพลันแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาอาฆาตอย่างไม่อาจปิดบังได้ “ทั้งหมดนี้...เป็นแผนการของเจ้าใช่หรือไม่...องค์ชายใหญ่?” องค์ชายใหญ่เซี่ยไคเหรินยังคงแสดงท่าทีสุขุม ก่อนจะถามกลับอย่างสุภาพอ่อนโยน “ฝ่าบาท...ตรัสอะไรเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ” “คาดไม่ถึงเลยว่า...เจ้าจะเป็นอสรพิษร้าย แสร้งทำเป็นไม่สนใจบัลลังก์มังกร แต่ความจริงแล้ว กลับโลภโมโทสันถึงเพียงนี้!” “เข้าใจผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ เมื่อก่อนกระหม่อมไม่สนใจ บัดนี้กระหม่อมก็ยังคงเป็นเช่นนั้น” องค์ชายใหญ่ไม่ได้โกหก เขาไม่เคยปรารถนาบัลลังก์แม้แต่น้อย ตำแหน่งฮ่องเต้แม้สูงส่ง แต่กลับต้องแบกรับทุกอย่างอย่างไม่รู้จบ ทั้งยังต้องอยู่ในกฎระเบียบอันเคร่งครัด กลางคืนก็ไม่มีเวลาส่วนตัว เพราะต้องเสด็จเวียนไปยังตำหนักเหล่าสนมตามระเบ

  • เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!   บทที่ 100 พระองค์แพ้แล้ว

    บทที่ 100พระองค์แพ้แล้ว ในจังหวะที่ความโกลาหลกำลังปะทุถึงขีดสุด เสียงกีบม้าจำนวนมากก็ดังขึ้นมาจากทางเข้าตลาด การเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและหนักแน่นราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ ก่อนที่ทุกคนจะได้ทันตั้งตัว เสียงทุ้มลึกเต็มไปด้วยอำนาจและเด็ดขาดก็ดังแทรกความโกลาหลเข้ามา “คุ้มกันฮ่องเต้!!” ฮ่องเต้ที่กำลังตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวอยู่ในรถม้า เมื่อได้ยินเสียงของแม่ทัพหรงเหยียนก็รู้สึกราวกับได้ยินเสียงจากสวรรค์ พระองค์เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมาทันที ก่อนจะรีบโผล่หน้าออกจากรถม้าแล้วตะโกนเสียงดัง “สังหารพวกกบฏให้หมด!!” คำสั่งนั้นราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางความวุ่นวาย ชาวบ้านที่ได้ยินต่างตระหนกจนหน้าถอดสี พวกเขาเพียงต้องการอาหารเท่านั้น เหตุใดจึงถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏไปได้? ความหวาดกลัวปนเปกับความโกรธ ผู้คนพากันแตกฮือ วิ่งหนีตายราวกับผึ้งแตกรัง ทว่าด้านหลังของพวกเขากลับมีทหารกลุ่มใหม่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ทันทีที่เห็นกองทัพม้ากลุ่มใหม่กำลังมุ่งหน้าเข้ามาใกล้พร้อม

  • เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!   บทที่ 99 การปะทะ

    บทที่ 99การปะทะ “บาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?” ไป๋มู่อวิ๋นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน ดวงตาคมเข้มจับจ้องเซี่ยหยู่อย่างไม่กะพริบ ก่อนหน้านี้เขายืนอยู่บนหลังคาโรงเตี๊ยมฝั่งตรงข้าม พอภาพบนจอยักษ์หยุดฉาย เขาก็สังเกตเห็นความผิดปกติของนางทันที จึงรีบพุ่งตัวเข้ามาดู และเป็นจังหวะเดียวกับที่นางหมดสติจนเกือบพลัดตกลงมาจากหลังคา โชคดีที่เขารับนางไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้น เขาคงเสียใจไปตลอดชีวิต! “ข้า...ไม่รู้” เซี่ยหยู่ตอบเสียงแผ่ว เนื่องจากยังรู้สึกมึนงงสับสน นางไม่รู้จริงๆ ว่าอาการหน้ามืดเมื่อครู่เกิดจากสาเหตุใด รู้เพียงว่าก่อนจะหมดสติ พลังงานในกายเหมือนกับถูกสูบออกไปเกือบหมด... ทว่ายังไม่ทันวิเคราะห์อย่างละเอียดถี่ถ้วน เสียงร้อนรนของเยว่หลิวเซิงก็ดังเข้ามาในหัว [เซี่ยหยู่ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? จู่ๆ ข้าก็สัมผัสพลังงานของมิติร่วมไม่ได้ คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับเจ้า...เจ้าเป็นอะไรหรือไม่!?] [ไม่...ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว] [พูดแบบนี้ แสดงว่าเมื่อกี้อาการไม่ดีสินะ! ถ

  • เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!   บทที่ 98 น้ำลดหินก็โผล่

    บทที่ 98น้ำลดหินก็โผล่ ณ ตำหนักฮองเฮา ภาพจากกล้องวงจรปิดฉายให้เห็นฮองเฮากับทหารองครักษ์กำลังโอบกอดกันอย่างแนบแน่น ราวกับคู่รักที่กำลังจะพลัดพรากจากกัน ภาพนั้นทำให้ผู้คนทั่วเมืองต่างอ้าปากด้วยอาการตะลึงไปตามๆ กัน ฮ่องเต้ซึ่งกำลังประทับอยู่ในรถม้า เห็นภาพดังกล่าวก็ถึงกับชะงัก พูดไม่ออก ส่วนฮองเฮาเองเริ่มนั่งไม่ติด ทั้งตกใจทั้งร้อนรน ไม่คิดเลยว่าความลับจะถูกเผยต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ “แม้ของในตำหนักข้าจะหายหมด แต่ข้าไม่โทษเจ้าที่ทำงานไม่ดีหรอกนะ ข้าคิดว่าคงเป็นฝีมือของเผ่าหนี่ว์นอกรีตที่เต๋อกงกงกับไทเฮาชุบเลี้ยงพวกนั้นที่ขโมยไป” ยามพูดกับทหารองครักษ์ น้ำเสียงของฮองเฮาหวานหยด ทั้งยังแสดงท่าทางออดอ้อนราวกับหญิงสาววัยแรกแย้ม เรื่องที่ไทเฮาและเต๋อกงกงชุบเลี้ยงเผ่าหนี่ว์นอกรีต ฮองเฮารู้มานานแล้ว แต่ต้องเงียบไว้ เพราะคิดว่าอาจใช้เรื่องนี้สร้างประโยชน์กับนางได้ “กระหม่อมสืบมาแล้ว ตอนนี้เผ่าหนี่ว์นอกรีตที่ซ่อนในวังไม่มีสักคนเดียว อาจเป็นไปอย่างที่ท่านว่าจริงๆ ก็ไ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status