LOGINShare
บทที่3-หยดน้ำตา
Last Updated:
2025-06-15 00:30:01“สวัสดีค่ะคุณพุดตาน”
พนักงานในบริษัทก้มหน้าทักทายเธอด้วยความเกรงกลัว เธอยิ้มรับก่อนจะสาวเท้าเดินไปยังลิฟท์เพื่อขึ้นไปยังห้องทำงานของฐากูรที่อยู่ชั้น6
“คุณพุดพุดตาน!?”
อาโปที่เห็นหน้าพุดตานถึงกับพูดติดอ่าง สายตามองซ้ายมองขวาจนพุดตานจับพิรุธได้
“มีใครอยู่ในห้องทำงานของพี่ฐากูรงั้นเหรอ?”
“ไม่มีนะครับ!”
พุดตานขมวดคิ้วเล็กน้อยใช้สายตาจับผิดอาโปจนอาโปเหงื่อแตกพลั่ก
“พาฉันไปหาพี่ฐากูร”
“พอดีคุณฐากูรมีประชุมน่ะครับไม่อยู่ห้อง”
“งั้นฉันจะรอที่ห้องทำงานของพี่ฐากูร”
พูดจบพุดตานก็รีบสาวเท้าตรงไปยังห้องทำงานของฐากูรอาโปที่เห็นก็รีบวิ่งไปขวางทางเอาไว้เพราะไม่อยากให้พุดตานไปเห็นภาพบัดสีบัดเถลิงในห้องทำงานของเจ้านาย
“หลีก!”
พุดตานออกคำสั่งเสียงเข้ม เธอมั่นใจว่าฐากูรไม่มีประชุม เขาอยู่ในห้องแน่ๆ และที่สำคัญอยู่กับผู้หญิงอื่นอีกเเน่ๆ!
“คุณพุดตาน! คุณพุดตาน!!”
อาโปพยายามสุดความสามารถแต่สุดท้ายก็ห้ามพุดตานเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี
พุดตานเปิดประตูห้องทำงานของฐากูรอย่างเเรง และภาพแรกที่เธอเห็นคือภาพของฐากูรที่นั่งไขว่ห้างทำงานอยู่ ข้างกายมีหญิงสาวกำลังป้อนกาเเฟ
เป็นอัมพาตหรือยังไงถึงดื่มเองไม่เป็น!?
“นี่ใครอีก?” เธอถามออกไปอย่างเหลืออด ทุกวันนี้เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากันสักวัน
“คนรู้จัก”
“รู้จักแบบไหนถึงได้มานั่งป้อนกาแฟกันถึงห้องขนาดนี้ พี่คิดว่าตานโง่เหรอ!?”
“มาที่นี่เพื่อมาโวยวายใช่ไหม?”
ฐากูรถามกลับเสียงเรียบ ไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับสิ่งที่ตัวเองทำเลยสักนิด
“ออกไปได้เเล้ว”
เขาหันไปบอกหญิงสาวข้างกายอย่างไม่สบอารมณ์นัก หญิงสาวที่ถูกไล่เเสดงสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งฐากูร
พุดตานที่เห็นฐากูรนั่งทำงานต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอก็รู้สึกเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่เห็นเขาทำเรื่องพวกนี้โดยไม่รู้สึกผิดกับเธอเลยสักนิด
คำว่าภรรยาที่เธอได้รับตามกฎหมาย มันไม่มีผลอะไรกับเขาเลย
ซ่า!!
กาแฟในแก้วถูกสาดใส่ตัวของฐากูรอย่างจัง ชุดสูทตัวโปรดของเขาบัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบกาแฟนั่นทำให้เขาโกรธจนควันออกหู
“พุดตาน!!”
เสียงทุ้มที่ตะหวาดใส่เสียงดังลั่นทำเอาหัวใจเธอหล่นวูบ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาตะคอกใส่เธอด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดขนาดนี้
พุดตานเผลอสาดน้ำกาแฟใส่เขาเพราะความโกรธแต่่ทันทีที่รู้ตัวก็รีบควานหาทิชชู่มาเช็ดเสื้อของเขา
“โอ๊ย!!”
มือเธอถูกปัดออกจากอกแกร่งอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ เขาจ้องหน้าเธอด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะกระชากแขนจนตัวเธอเซตามเเรงกระชาก
“เดี๋ยวนี้เธอชักจะเอาใหญ่แล้วนะ คิดว่าตัวเองเป็นใครกล้าดียังไงมาสาดน้ำใส่ฉัน!?”
“ตาน…ขอโทษ”
“ขอโทษ?”
“นี่ปล่อยมือตานก่อนได้ไหมตานเจ็บ!!”
เขาออกแรงบีบข้อแขนของเธอจนมันเเดงช้ำ ไม่เพียงเท่านั้นแรงบีบของเขายังทำให้เธอรู้สึกเจ็บร้าวไปถึงกระดูก
“บอกให้ปล่อยไง!!! พี่เองไม่ใช่เหรอที่ไปมีคนอื่นโดนสาดกาแฟใส่แค่นี้มันจะอะไรนักหนา!!”
คำพูดของเธอยิ่งกระตุ้นความโกรธของเขาให้เพิ่มมากขึ้น มือหนาออกแรงบีบแขนของคนตัวเล็กด้วยความโกรธจัด และคลายมือออกเมื่อเห็นว่าหางตาของเธอมีน้ำตาไหลซึมออกมา
พุดตานพยายามกลั้นน้ำตาสุดชีวิตเพราะเธอไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ฐากูรเห็น
เธอรู้ว่าเธอผิดเรื่องที่สาดกาแฟใส่ชุดสูทตัวโปรดของเขา แต่เขาเองก็ผิดไม่ใช่หรือที่นอกใจเธอ?
“แค่นี้ร้องไห้เหรอ?”
ฐากูรขำในลำคอ ใครๆก็รู้ว่าเธอน่ะร้ายเเค่ไหน ไม่เคยจะยอมใคร ถูกขัดใจนิดหน่อยก็อาละวาดจนบ้านเเทบแตกแต่มาตอนนี้กลับมาบีบน้ำตาต่อหน้าเขา
จะเรียกร้องความสงสารจากเขางั้นหรือ? บอกเลยว่ามารยาของเธอใช้ไม่ได้ผลกับเขา
“ตานไม่ได้ร้อง” พุดตานพยายามควบคุมเสียงของตัวเองไม่ให้มันสั่น
“ไม่ร้องก็ดี เพราะต่อให้ร้องเพื่อเรียกร้องความสนใจจากฉัน ฉันก็ไม่มีทางสนใจ”
เพราะเขาไม่เคยรักเธอ ไม่เคยคิดที่จะรักเพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องสนใจว่าเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการหย่า เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อหย่ากับเธอให้
Latest chapter
เบื่อเเล้วบทนางร้าย บทที่14-อาการหึง
หลังจบทริปที่สงขลาพุดตานก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่เคยตามติดฐากูรทุกย่างก้าวกลายเป็นคนที่พยายามหลบหน้าเขาทุกครั้งที่เจอตอนกินข้าวแค่เห็นเท้าของเขาก้าวเข้ามาในห้องอาหารเธอก็รีบเดินไปเก็บจานในทันทีที่เธอทำแบบนี้เป็นเพราะเธออยากตัดใจจากเขา เเละการไม่เจอหน้าเขาจะทำให้เธอตัดใจจากเขาง่ายมากขึ้น“ไปทำมาใหม่!”ฐากูรสั่งพนักงานเสียงเข้มก่อนจะเช็คเอกสารกองเท่าภูเขาใหม่อีกรอบ สีหน้าและท่าทางที่ดูหงุดหงิดเป็นพิเศษทำอาโปย่นคิ้วสงสัยอาโปไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุไหนเจ้านายถึงได้ฟึดฟัดเเบบนั้น แทนที่ควรจะดีใจเพราะไม่มีคุณพุดตานมายุ่งวุ่นวายเหมือนเเต่ก่อนเเล้ว“อาโปไหนกาแฟ?”“ครับ? นายพึ่งดื่มไปหนิครับ” อาโปขมวดคิ้วจนเข้ม เพราะเจ้านายพึ่งดื่มไปเมื่อครู่นี้“ไปซื้อมาอีกแก้วขอเข้มๆ”“ได้ครับ!”อาโปรีบรับคำสั่งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะโดนดุเหมือนกับพนักงานคนอื่นๆฐากูรถอนหายใจออกอย่างเบื่อหน่ายขณะที่สายตาจดจ้องไปยังโทรศัพท์ที่เงียบสนิทไม่มีเสียงข้อความใดๆ ดังขึ้นปกติพุดตานต้องแชทมาถามเขาว่าจะเลิกงานกี่โมง ต้องถามเขาว่ากินมื้อเที่ยงหรือยัง แต่พักหลังมานี้เธอไม่ถามแถมยังเงียบหายไปเลยกำลังเรียกร้องความสนใ
เบื่อเเล้วบทนางร้าย บทที่13-ถึงเวลาต้องพอ
พุดตานลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยดวงตาที่บวมเป่งจากการร้องไห้ เธอรีบหยิบช้อนที่แช่ในตู้เย็นมาประคบดวงตา แต่มันก็ช่วยได้เพียงเล็กน้อย“อรุณสวัสดิ์ครับคุณ..พุดตาน..”อาโปย่นคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นพุดตานสวมใส่แว่นตากันแดดสีดำทั้งๆ ที่ภายในโรงแรมไม่มีแดดแยงตาเลยสักนิด สงสัยคงจะเป็นเเฟชั่น…“พี่ฐากูรล่ะ?”“ทุกคนอยู่ในห้องอาหารกันเเล้วครับ”“…วันนี้ฉันจะไปล่องเรือ ไม่ต้องห่วงฉันนะ”เธอจะกลับกรุงเทพในวันพรุ่งนี้จึงอยากไปล่องเรือชมทิวทัศน์อีกสักครั้ง เธอเลือกจองทริปล่องเรือแบบเต็มวันจะได้ไม่ต้องเจอหน้าฐากูร…“ไปคนเดียวเหรอครับ?” อาโปถามอย่างเป็นห่วง“อืมแต่ไม่ต้องห่วงนะ ฉันดูแลตัวเองได้”“เเล้วไม่ทานอาหารเช้าก่อนเหรอครับ?”“…ไม่เเล้วล่ะ เรือจะออกเเล้ว”เธอโบกมือลาอาโปก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากโรงแรม จังหวะที่สาวเท้าเดินท้องน้อยก็ส่งเสียงร้องโครมครามเพราะความหิวแต่เพราะไม่อยากเห็นหน้าฐากูรเธอจึงยอมอดอาหารเช้าแล้วไปกินอาหารบนเรือแทนฐากูรที่นั่งกินมื้อเช้าอยู่ทอดสายตามองหาใครบางคน เขาหลุบตามองนาฬิกาบนข้อมือสักครู่ ป่านนี้แล้วทำไมคนที่เขามองหาถึงยังไม่ปรากฎตัว“กินเยอะๆ นะคะ วันนี้คุยงานบนเรืออากาศร้อนมากๆ
เบื่อเเล้วบทนางร้าย บทที่12-ปากไม่ตรงกับใจ
พุดตานเดินกลับห้องพักทั้งน้ำตา เธอพยายามปาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่ขาดสายท่ามกลางความรู้สึกที่หลากหลายเธอทั้งโกรธทั้งน้อยใจที่ฐากูรไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็ดูเป็นคนผิดในสายตาเขามันผิดตั้งแต่เป็นเธอเเล้ว…เธอพยายามหยุดร้องไห้เเต่น้ำตาเจ้ากรรมกลับไหลพรั่งพรูออกมาอย่างต่อเนื่อง นั่นทำเธอรู้สึกสมเพชตัวเองเธอรักเขามากกว่าตัวเองขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน….“พิมขอโทษนะคะที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย”พิมมาขอโทษเสียงสั่น ใบหน้ากดลงต่ำเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นใจทว่าฐากูรกลับแสดงสีหน้านิ่งเรียบไม่ได้เห็นอกเห็นใจเธอแต่อย่างใด ฐากูรเลือกที่จะสาวเท้าเดินจากไปนั่นทำเธอแปลกใจอยู่ไม่น้อย” พี่ฐากูร!” พิมมารีบวิ่งไปรั้งแขนของฐากูรเอาไว้แต่เขาก็สะบัดมือเธอออกเเบบอัตโนมัติ“บอกไปแล้วไงว่าไม่ค่อยชอบให้ถึงเนื้อถึงตัว”“พิม..ขอโทษค่ะ”“ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก” ฐากูรพูดสั้นๆ นั่นทำพิมมาขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าฐากูรกำลังหมายถึงอะไรหรือฐากูรเห็นเธอตบพุดตานงั้นหรือ เป็นไปไม่ได้เพราะหากเขาเห็นจริงเขาจะดุพุดตานเพื่อเธอทำไม“พี่ฐากูรหมายความว่าไงคะ…”“พุดตานไม่ใช่คนที่จะทำร้ายใครก่อน”“…พี่ฐากู
เบื่อเเล้วบทนางร้าย บทที่11-นางร้ายตัวจริง
“วันนี้ฉันจะพาพิมมาไปดูงานที่บริษัทxx ฝากดูแลพุดตานด้วย”“รับทราบครับ” อาโปรับคำสั่งในทันที“อยู่นี่ก็อย่าสร้างเรื่อง”ฐากูรหันไปพูดกับพุดตาน เธอพยักหน้ารับพร้อมกับทำท่าโอเคอันที่จริงเธออยากไปดูงานกับเขาเพราะไม่ไว้ใจพิมมาสักเท่าไหร่ แต่สัญญากับเขาไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาในเวลางาน“แถวนี้มีที่ไหนน่าไปบ้าง?”“ผมหามาให้เรียบร้อยแล้วครับ คุณพุดตานเลือกได้เลยครับว่าอยากไปไหน”“เยี่ยม!” พุดตานชูนิ้วโป้งให้กับอาโปที่รู้ใจเธอที่สุดเธอเลือกไปเดินตลาดที่อยู่ใกล้กับโรงเเรม และไปล่องเรือชมบรรยากาศของท้องทะเล น้ำทะเลใสสะอาดบวกกับบรรยากาศที่ไม่ร้อนมากหากได้มานั่งเรือยอร์ชกับฐากูรสองต่อสองคงจะโรเเมนติกอยู่ไม่น้อย…“งานบริหารดูยากมากพิมไม่รู้ว่าตัวเองเหมาะกับงานนี้หรือเปล่า”พิมมาพูดออกมาอย่างตัดพ้อหลังดูงานเสร็จเรียบร้อยเเล้ว“แรกๆ มันอาจจะยากแต่ถ้าเราเข้าใจระบบแล้วมันจะไม่ใช่เรื่องยากเลย”ฐากูรตอบกลับเสียงเรียบก่อนจะสาวเท้าตรงไปทางรถยนต์ ระหว่างทางกลับโรงแรมพิมมาก็คอยแอบมองฐากูรเป็นจังหวะเธอแอบรักเขามานาน แต่เขากลับให้เธอเป็นแค่น้องสาว น้องสาวเท่านั้น…“พี่ฐากูรชอบพุดตานตรงไหนเหรอคะทำไมถ
เบื่อเเล้วบทนางร้าย บทที่10-เเค่เห็นหน้าก็มีอารมณ์(เนื้อหา18+)
การเดินทางใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง เนื่องจากครอบครัวของพิมมาทำธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกอาหารทะเล ฐากูรจึงเลือกจังหวัดสงขลาเพราะเขามีคนรู้จักทำธุรกิจอยู่ที่นี่“หว่าบรรยากาศดีจัง…”พุดตานกวาดสายตาสำรวจบรรยากาศรอบๆ เเบบเร็วๆ โรงแรมอยู่ใกล้กับเกาะบรรยากาศจึงดีเป็นพิเศษ“รอตานด้วยสิ”เธอรีบกอดแขนคนตัวสูงเอาไว้ เพราะเขาเดินเร็วกว่าเธอมากไม่รู้เป็นเพราะขาของเขายาวเกินไปหรือขาของเธอสั้นเกินไปพิมมาที่เดินอยู่ทางด้านหลังก็มองพุดตานที่เดินแนบบชิดกับฐากูร บางครั้งก็อดสงสัยไม่ได้ว่าผู้หญิงเอาแต่ใจจอย่างพุดตานได้ยืนเคียงข้างฐากูรได้อย่างไรที่ตรงนั้นมันสมควรเป็นของเธอ…“อ้าวเรานอนแยกห้องกันเหรอคะ?”พุดตานขมวดคิ้วเข้มทันทีที่รู้ว่าต้องนอนแยกกับฐากูร ในเมื่อเธอและเขาเป็นสามีภรรยากันทำไมถึงได้นอนแยกห้อง?“ฉันให้แยกก็คือเเยก”ฐากูรตอบเสียงเรียบก่อนจะยื่นคีย์การ์ดให้กับเธอเพราะเขาเป็นคนสั่งให้อาโปจองเเบบแยกห้องนอน ทว่าเธอกลับส่ายหัวไปมาด้วยความดื้อรั้น“ตานอยากนอนกับพี่”คำพูดของเธอทำคนที่เดินผ่านไปมาถึงกับหันมอง ส่วนราเชน พิมมา อาโป และคนอื่นๆ ในละแวกกนั้นก็ยืนเงียบกริบ“พูดอะไรอายซะบ้าง”“ก็ตานอยาก-”“
เบื่อเเล้วบทนางร้าย บทที่9-ใครคือตัวจริง
“ผมจองตั๋วเครื่องบินกับจองโรงแรมเอาไว้เรียบร้อยแล้วนะครับ สถานที่ทุกอย่างพร้อมเเล้ว”“อืม ทำงานดีมาก”“ขอบคุณครับ” อาโปยิ้มหน้าแป้นเมื่อถูกเจ้านายชม เพราะคำชมนั้นมีผลต่อเงินเดือน..มะรืนนี้ฐากูรต้องบินไปต่างจังหวัดกับพิมมา เพราะต้องไปดูทำเลทำธุรกิจและไปดูงานบริหารของบริษัทที่นั่นอันที่จริงหากคุณ ชัยวิชญ์ พ่อของพิมมาไม่ร้องขอ เขาคงไม่ไป แต่ชัยวิชญ์เป็นคู่ค้าคนสนิทของผู้เป็นพ่อเขาจึงไม่อยากปฏิเสธคำขอ“พี่ฐากูร”เสียงเรียกดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงเคาะประตู ทำเอาเจ้าของห้องขมวดคิ้วเข้มเพราะสงสัยว่าภรรยาของตัวเองมาทำอะไรที่บริษัท“มีธุระอะไร?”“ถ้าไม่มีธุระตานก็มาหาพี่ไม่ได้ใช่ไหม?” พุดตานหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อเขาถามเช่นนั้น“มีอะไร?”“ก็เรื่องที่พี่จะบินไปต่างจังหวัด5วัน…”ได้ข่าวมาว่าเขาจะบินไปต่างจังหวัดกับพิมมา เธอก็อดร้อนใจไม่ได้ยังไงก็ไม่มีทางปล่อยให้เขาไปกับพิมมาสองคนแน่“ตานจะไปกับพี่”“ฉันไปทำงานนะไม่ได้ไปเที่ยว”“ตานรู้”“ฉันไม่อนุญาต ถ้าไปก็ไปเป็นภาระซะเปล่า”เขาไปทำงานก็เหนื่อยมากพอเเล้ว หากเธอไปด้วยคงจะเหนื่อยกว่าเดิมหลายเท่าตัว มิหนำซ้ำจะปวดหัวเพราะเธอไปทะเลาะกับพิมมาอีก“แต่ต
You may also like
ขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.2K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol16.0K viewsวิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์28.4K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.7K viewsป่วนรักประธานร้าย My President
Siesta4.4K viewsสะใภ้ร่าน
กาสะลอง2.1K viewsชังรักเมียรับใช้
ดอกอ้อลู่ลม114 viewsหลงรักเมียชั่วคราว
อักษรเติมฝัน54 views
