บทที่2-น้ำมันพราย

“สวัสดีครับคุณฐากูร”

อาโป ยิ้มกว้างพร้อมกับพนมมือไหว้ฐากูรในฐานะเลขาคนสนิท แต่ก็ต้องยิ้มเจื่อนเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเจ้านาย

“ทุกวันนี้ใครเป็นเจ้านายมึง กูหรือพุดตาน?”

ฐากูรกดเสียงต่ำเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก อาโปเม้มปากสั่นๆ ของตัวเองแน่นก่อนจะพนมมือไหว้เจ้านายสวยๆ

“คุณพุดตานขู่ว่าถ้าผมไม่ยอมบอกจะเอาเรื่องนี้ไปบอกนายท่าน คุณฐากูรก็รู้หนิครับว่าถ้านายท่านรู้ขึ้นมาว่าคุณฐากูรมีคนอื่น เรื่องจบไม่สวยแน่”

“มึงก็เลยบอกพุดตานทุกอย่างว่ากูอยู่ไหนกับใครงั้นเหรอ?”

“ที่ผมทำแบบบนั้นก็เพื่อคุณฐากูรนะครับ”

“ยังกล้าเถียง!”

อาโปก้มหน้าหงุดยกมือไหว้เจ้านายอยู่อย่างนั้น เหตุผลที่เขายอมบอกความจริงกับพุดตานก็เพราะไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูนายท่าน

นายท่านที่ว่าคือวิศรุตผู้เป็นพ่อของฐากูร

“เดือนนี้หักเงินเดือนครึ่งนึง”

“โถคุณฐากูรครับผมผิดไปเเล้ว เห็นแก่่ลูกน้องที่ทำงานกับคุณฐากูรแบบบจงรักภักดีมาสิบกว่าปีเถอะครับ”

“กูบอกว่าจะหัก หรือจะให้กูเปลี่ยนใจไล่ออกดี?”

“…หักหักดีกว่าครับ” อาโปกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอพร้อมกับก้มหน้ารับชะตากรรมของตัวเอง

ฐากูรถอนหายใจยาวเเละตวัดสายตาคมเข้มมองข่มลูกน้องไปอีกหนึ่งที

เดี๋ยวนี้พุดตานเริ่มมีอิทธิพลในชีวิตเขามากขึ้นเรื่อยๆ เธอบงการคนรอบตัวเขาไปเสียหมดแม้แต่เลขาคนสนิทของเขาก็ไม่วายโดนเธอบงการอีกคน

คงถึงคราวต้องใช้ไม้แข็งจัดการกับพุดตานเสียแล้ว

พุดตานนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ในห้องรองรับเเขก เธอนั่งคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงให้ฐากูรสนใจเธอบ้าง

หากคิดดูดีๆ หน้าตาเธอก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ ผิวพรรณขาวใสตามฉบับลูกคุณหนู หุ่นก็ผอมเพรียว ก่อนจะแต่งงานกับเขาก็มีหนุ่มๆ แวะเข้ามาทักทายไม่ขาดสาย

แต่ทำไม…ฐากูรไม่แม้แต่จะชายตามองเธอ

ปัญหามันอยู่ตรงไหน?

“สตอเบอรี่ค่ะ”

“ขอบคุณค่ะพี่ทิพย์”

เธอขอบคุณทิพย์แม่บ้าน ก่อนจะหยิบสตอเบอรี่สีเเดงสดเข้าปากแล้วเคี้ยวไปมา

“ทำอะไรก็ไม่สนใจ เหลือเเค่ทำของใส่เเล้วนะ”

เธอบ่นพึมพัมอย่างไร้หนทาง ยกมือขึ้นมานวดขมับให้หายเครียด

แม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าฝืนต่อไปเขาก็ไม่รักเธออยู่ดี แต่เธอทนอยู่กับเขามาหนึ่งปีเต็มจะให้ถอดใจง่ายๆ ได้อย่างไร

(กำไลผัวหลงเเละน้ำมันพรายมหาสเน่ห์ เซ็ตนี้รับไปเลยในราคา 9,999บาทค่ะ!! การันตีผลลัพธ์จากลูกค้าเกือบหนึ่งหมื่นคน ถ้าไม่ได้ผลยินดีคืนเงิน!)

“ไร้สาระ…” พุดตานอุทานเสียงเบาอย่างไม่เชื่อแต่กลับนั่งฟังอย่างตั้งใจ

เรื่องเหนือธรรมชาติแบบบนี้มีจริงเสียที่ไหน…

“เดี๋ยวนี้โทรทัศน์โฆษณาของแบบบนี้เยอะนะคะ มีที่ไหนของแบบนี้คุณพุดตานอย่าไปหลงเชื่อเชียวนะคะ!”

ทิพย์ตักเตือนเจ้านายสาวท่ีกำลังนั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

“บ้าหน่าพี่ทิพย์ ตานไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกค่ะไร้สาระจะตายฮ่าฮ่า”

พุดตานขำเสียงดังทิพย์ที่ได้ยินก็อุ่นใจ เพราะอย่างน้อยเจ้านายสาวก็ไม่หลงเชื่อโฆษณาพวกนั้น

แต่หารู้ไม่ว่าทันทีที่ทิพย์เดินออกไปจากห้องรองรับแขกพุดตานก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรศัพท์สำหรับสั่งกำไลและน้ำมันพรายในทันที

“สวัสดีค่ะฉันสนใจอยากจะสั่งสินค้าค่ะ”