로그인공유
บทที่ 10 ความจริงจากปากหมอ
최신 업데이트:
2025-03-24 12:53:29บทที่ 10 ความจริงจากปากหมอ
"คุณเป็นใครครับทำไมถึงมาช่วยผม"จันทร์เจ้าพูดกับผู้ชายสูงหน้าตาดูดี เเต่งตัวเหมือนกับเจ้าพ่อ [ทำไมผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆจังเหมือนเคยเห็นตามปกหนังสือในห้องแม่เลย]
"ไม่ต้องถามมากตามฉันมา"ผู้ชายคนนั้นพาจันทร์เจ้าขึ้นรถเเละขับไปยังโรงพยาบาลที่ไว้ศพของนุช
"เล่าให้ฉันฟังสิมันเกิดอะไรขึ้น"
"คุณต้องตอบผมมาก่อนว่าคุณเป็นใคร"ผู้ชายคนนั้นเปิดรูปที่มีนุชป้าใจและเขาขึ้นให้ดู
"เป็นลุงของนายไง"
"ลุง? หรือว่าจะเป็นลุงสุธี?"
"อืม"
"ลุงหล่อขนาดนี้เลยหรอครับ"
"55555เจ้านี้ปากดีจริงๆ"
"แล้วทำไมลุงไม่ติดต่อเเม่มาบ้างครับ"
"ลุงติดต่อกับเเม่ตลอดแต่ลุงไม่อยากให้เรารู้"
"ทำไมหรือครับ"
"อย่ารู้เลย เออ...เเล้วตกลงเรื่องนุชมันเป็นยังไง"จันทร์เจ้าเลยเล่าทุกอย่างให้ลุงสุธีฟังรวมทั้งจดหมายที่นุชเขียนก่อนตายไว้ด้วย
"นี้ไม่ใช่ลายมือของนุชจริงๆ"สุธีเอ่ยขึ้นมา
"ขนาดลุงยังรู้ทำไมป้าใจถึงไม่รู้"
"พี่ใจไม่รู้จริงๆหรอ"คำพูดของจันทร์เจ้าทำให้สุธีถึงกับทำหน้างงทันที [ผมว่ามันเเปลกๆเเหะพี่ใจจะจำลายมือของน้องตัวเองไม่ได้ ได้ยังไง มันเป็นไปปไม่ได้ขนาดผมที่ไม่เจอกับนุชบ่อยผมยังจำลายมือนุชได้เลย]
"ลุง ลุงครับถึงเเล้วครับ"
"อะๆ ไปกันเถอะ"ทั้ง2คนเลยลงไปดูศพของนุช
"โธ่....นุชน้องพี่น่าสงสารจริงๆ"ลุงสุธีถึงกับร้องไห้ออกมา และสุธีมองไปรอบๆมันมีรอยทำร้ายร่างกายซึ่งใครๆก็ดูออก
"พวกมึงไปตามหมอที่ชันสูตรน้องกูมา!!!"สุธีหันไปบอกลูกน้องของตัวเอง
"ครับนาย"
"มาเเล้วครับ"
"มีอะไรค่ะ"
พรึ่บบบ อยู่ๆสุธีก็ยกปืนขึ้นมาจอหน้าหมอนิติเวชคนนั้น
"เห้ยลุงทำอะไรครับบบ"
"อยู่เฉยๆไป"สุธีหันไปพูดกับจันทร์เจ้าทำให้ทำให้จันทร์เจ้าถึงกับเงียบสนิท
"คุณใจเย็นๆนะคะ"หมอพูดขึ้นมาพลางยกมือไหว้
"มึงพูดความจริงมา!!!"
"อะเอออ....คืออ"
"มึงพูดความจริงมา!! ถ้ามึงไม่พูดความจริงมึงตาย"
"ฉันกลัวเเล้ววว ฉันกลัวเเล้ว"หมอคนนั้นยกมือไหว้สุธีด้วยอาการที่สั่น
"พูดมา!!!!"
"ฮืออออๆ คุณต้องสัญญากับฉันว่าคุณจะไม่ฆ่าฉันถ้าฉันพูดความจริง"เธอต่อรองกับสุธี
"มึงจะพูดหรือไม่พูด!!!!!"สุธีเริ่มโมโหขึ้นมาอีกครั้งเเละยกปืนไปจี้ที่หัวของหมอคนนั้น
"ฉันกลัวเเล้วๆ"
"คะคืออ มีผู้ชายคนนึงมาบอกกับฉันให้ฉันลงว่าฆ่าตัวตาย"
"แล้วยังไงต่อ!!!!!"
"ถ้าฉันไม่ทำตามเขาจะฆ่าฉันและครอบครัวของฉัน"
"ฉันขอโทษฉันต้องทำจริงๆ"
"แล้วตกลงน้องกูตายยังไง!!"
"น้องของคุณตายเพราะขาดอากาศหายจากการโดนบีบคอ"
"ห้ะบีบคอ"จันทร์เจ้าพูดขึ้นมา
"ชะใช่ค่ะ"
"แล้วรอยตามเนื้อตามตัวล่ะ"
"คะคืออ...โดนทำร้ายร่างกาย เกิดจากการป้องกันตัวไม่ให้ตัวเองโดนข่มขืนนน"
"โธ่...แม่ ฮือออ เเม่ต้องโดนอะไรหลายๆอย่างฮือออๆ ถ้าวันนั้นผมอยู่บ้านคงไม่เกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นฮือออ"จันทร์ถึงกับล้มตัวลงมา
"ไอ่พวกเลวว!!!!"
"ออกไปป!!!!!"
"ฉะฉันขออะไรคุณอย่างได้ไหม คุณช่วยรับรองได้ไหมว่าฉันจะปลอดภัย"หมอเดินเข้ามาหาสุธี
"มันเรื่องของเธอ....ฉันจะไม่ช่วยเธอ!!!!! พามันออกไป!!!!!"หลังจากนั้นลูกน้องของสุธีก็พาหมอออกไป
"จันทร์เจ้าฟังลุงนะ เอ็งต้องเข้มเเข็ง เอ็งต้องเเก้เเค้นเเทนเเม่ให้ได้"
"ฮือๆครับลุง....."
최신 챕터
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 31 มีความสุขสักที
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 29 ไม่จริง
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 28 สารภาพความจริงมา
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 27 นอนกับพี่สิ
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
다른 추천
