บทที่ 9 ว่าไงหลานรัก
หลังจากจันทร์เจ้าเห็นทุกคนนั่งทานอาหารอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจเรื่องของเเม่เขาแม้แต่น้อยทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกเกลียดทุกคนในบ้านหลังนั้นไม่เว้นเเม้แต่เกรซสาวน้อยที่เขารักเเละเอ็นดูมาตลอด เเละเขาก็เก็บของเเละออกจากบ้านหลังนี้ไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องไปอยู่ที่ไหน เขาเดินตามท้องถนนไปเรื่อยๆ จนมีเสียงโทรศัพท์ขของเขาดังขึ้น
"เกรซ"ใช่เกรซได้โทรหาเขา แต่จันทร์เจ้าาไม่รับสายเกรซแม้เเต่สายเดียว
"พี่จันทร์อยู่ที่ไหนนน ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ"
"พี่จันทร์อยู่ที่ไหนค่ะ เเล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ เกรซโทรหาพี่ทั้งวันเเล้วนะคะ"
"........."
"พี่จันทร์เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ"
"อย่ามายุ่งกับพี่เลยเกรซ ปล่อยพี่ไปเถอะ พี่อยู่บ้านหลังนั้นแล้วไม่ได้จริงๆ"
"ฮืออออ พี่จันทร์อย่าไปเลยนะคะ อย่าทิ้งเกรซไปเลย"จันทร์เจ้าไม่พูดอะไรต่อ และเขาตัดสายทิ้งทันที
"พี่จันทร์ พี่จันทร์อย่าพึ่งว่าง"
"เห้อออ.....แล้วพี่จันทร์จะไปอยู่ที่ไหนนนน"เกรซเธอเป็นห่วงจันทร์เจ้ามากเเต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนจันทร์เจ้าตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าสภาที่ทำงานของพ่อของเกรซ จันทร์เจ้าเขากำลังยืนมองพ่อของเกรซให้สำภาษณ์กับนักข่าว
"ท่านค่ะท่านแน่ใจไหม่ค่ะว่าการเลือกตั้งครั้งนี้ท่านจะชนะ"นักข่าวคนนึงเอ่ยปากถามวิทขึ้นมา
"ผมมั่นใจครับว่าทุกคนจะเลือกคนที่ดีเเละมีคุณภาพเป็นนายก"
"หลายคนพูดกันว่านโยบายอาจจะดูเกินจริงไปท่านคิดว่าไงค่ะ"
"นโยบายที่ผมคิดขึ้นมาทุกอย่างสามารถทำได้ครับไม่เกินจริงเเน่นอนและผมเชื่อว่านโยบานของผมจะทำให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้นครับ"หลังจากวิทพูดจบก็ได้เสียงตบมือจากทุกๆคน
"ไอ่เลว มึงมันชั่วไม่สมควรจะเป็นนายกด้วยซ่ำ"
"ทุกคนอย่าไปเชื่อไอ่เลวคนนี้ครับ มันเป็นคคนทำให้พ่อผมตาย"อยู่ๆจันทร์เจ้าก็เข้ามาในวงนักข่าว
"จริงหรอครับ"
"จริงหรอค่ะ"นักข่าวทุกคนเลยหันมาสนใจจันทร์เจ้าเเทน
"ผมจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังครับ"จันทร์เจ้ากำลังจะเล่าเรื่องของเเม่เขาเเต่กลับโดนตำรวจลากตัวไป
"ปล่อยผมนะ ปล่อยผม"
"จริงหรอครับท่าน ที่เด็กคนนั้นพูด"
"ไม่จริงครับ เด็กคนนั้นโกหก"เลขาของวิทพูดขึ้นมา
"คือเด็กคนนั้นคือเด็กที่บ้านผมเองครับ ผมรับมาเลี้ยงตั้งเเต่เด็กๆแต่พอเเม่เขาเสียเขาเลยเป็นเเบบนี้ครับ นเขาคงเสียใจมากๆครับ"วิททำท่าทางเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมา
"โห้..ท่านเป็นคนดีมากเลยค่ะ"
"ใช่เป็นคนดีมากเลยย"
"อย่างนี้ท่านจะเอาเรื่องเด็กคนนั้นไม่ครับ"นักข่าวคนนึงถามขึ้นมา
"ไม่ครับ ผมจะไม่เอาเรื่องครับ"
"แต่เด็กคนนั้นทำให้ท่านเสียหายนะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่สนผมสนเเค่อนาคตเขามากกว่าถ้าเกิดผมเอาเรื่องเเล้วเขาจะทำยังไงครับ อีกอย่างเขาพึ่งเสียเเม่ของเขาไปครับ"หลังจากวิทพูดจบก็ได้ยินเสียงตบมือของนักข่าวหลายๆคน
"แล้วท่านจะทำยังไงกับเด็กนั้นครับ"เลขาของวิทเอ่ยปากถามเขา
"ให้มันนอนในคุกสัก3วัน"
"ครับท่าน"หลังจากนั้นจันทร์เจ้าก็โดนจับ ทำให้จันทร์เจ้าโว้ยวายอยู่ในห้องขังจนตำรวจต้องเข้ามา
"ปล่อยผมมม จับผมทำไม ไปจับไอ่ชั่วนั้นสิ"
"ปล่อยผมเดียวนี้นะ"
"เอ๊ะอะโวยวายยจริงๆ"
"เอาออกมา มีคนมาประกันตัวของเอ็งเเล้ว"จันทร์เจ้าอึ้ง เขาสงสัยใครเป็นคนมาประกันตัวเขาเพราะเขาไม่มีญาติที่ไหนยกเว้นป้าใจ
"ว่าไงหลานรัก"
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ