chapter 83

ราชันย์ร้องครางเสียงแหบพร่า โยกย้ายกัดกินสองยอดบัวทั้งสองฝั่งสลับไปมาจนสองเม็ดสีชมพูนุ่มเปียกชื้น จุมพิตร้อนผ่าวนาบเคลื่อนลงไปบนผิวกายเนียนนุ่ม ขบกัดหน้าท้องแบนราบเรียบ ไล้ปลายลิ้นไปในช่องสะดือบุ๋มจนผิวบริเวณนั้นแดงเป็นจ้ำ ก่อนจะเคลื่อนไปอย่างเชื่องช้า พร้อมสองมือสอดเข้าไปแยกสองขาเรียวยาวให้แยกห่างและช้อนบั้นท้ายกลมมนให้ลอยขึ้นๆ ก่อนซบซุกใบหน้ากับเนินเนื้อนุ่มหอม

“อ๊ะ...” กันติชาร้องครางเสียงหวานและแหบพร่า กายาสั่นระริกซบใบหน้ากับกล้ามเนื้อที่ขยับไหว หน้าท้องแบนราบเรียบขมวดเป็นเกลียวคลื่น กับสะโพกงามงอนส่ายร่อนขยับหนีไฟร้อนผ่าวที่ทาบทับบนเรือนกายอันอ่อนไหว แต่สองแขนใหญ่ที่สอดรัดอยู่กับสองขากระชับแน่นจนขยับไปทางไหนก็ไม่ได้ จำต้องปล่อยให้ไฟร้อนผ่าวสอดแทรกไปแหวกว่ายในกายา

ปลายลิ้นสากระคายแยกกลีบดอกไม้บอบบาง ลากไล้ดูดกลืนเกสรสวาที่ซุกซ่อนอยู่ภายในรัวเร็วและถี่ยิบ ลากคืนกลับมาซอกซอนไล้กินเนื้อในกายสาวฉ่ำหวานด้วยน้ำค้างที่เอ่อล้นไหลซึมมาเป็นสาย ยิ่งกวาดกลืนกินมันมากเท่าไหร่นอกจากจะไม่แห้งเหือดแล้ว ก็ยิ่งมีมากขึ้นและมากขึ้นจากน้อยนิดเป็นเท่าทวีคูณ สองมือขยำนวดบั้นท้ายหนั่นแน่นด้วยความแรงขอ