บทที่ 9 เช้าวันใหม่ ณ สุสานต้องห้าม

แสงอรุณแรกพาดผ่านขอบฟ้าเหนือทะเลทรายกว้างใหญ่ สีทองของดวงอาทิตย์แต้มผืนทรายให้ระยิบระยับเหมือนคลื่นทะเล ที่หยุดนิ่ง สายลมเช้าพัดเอาฝุ่นทรายปลิวเป็นริ้ว บางเบาแต่แฝงด้วยความร้อนที่กำลังจะทวีขึ้นเมื่อวันเดินต่อไป

ค่ายสนามนักโบราณคดีตั้งอยู่ไม่ไกลจากเนินหินสูง เต็นท์ผ้าใบสีครีมเรียงรายราวเมืองเล็ก ๆ ชั่วคราวตรงกลางคือเต็นท์ใหญ่ใช้เป็นศูนย์บัญชาการ มีโต๊ะไม้ยาวปูด้วยแผนที่โบราณ เครื่องมือขุดค้น กล่องเก็บตัวอย่าง และตะเกียงเจ้าพายุวางเรียงราย

เสียงพูดคุยหลากภาษาแทรกกับเสียงโลหะกระทบกันขณะทีมงานตรวจเช็กอุปกรณ์ คาร่าสาวผมบลอนด์หยิบกล้องถ่ายภาพโบราณคดีขึ้นมาลองปรับเลนส์ ก่อนจะหันไปยิ้มกับอาริสา

“เมื่อคืนนี้เธอดูเหนื่อยมากเลยนะ อาริสา… หวังว่าฝันดี”

อาริสายิ้มตอบบาง ๆ ดวงตาสีฟ้ายังเจือความหม่นที่เจ้าตัวไม่อาจอธิบายได้

“ก็…ฝันแปลก ๆ นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอก วันนี้เรามีงานใหญ่รออยู่”

ศาสตราจารย์โรเบิร์ต ฮอว์ธอร์น ยืนอยู่ที่โต๊ะกลางค่าย เขาสวมหมวกปีกกว้าง เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวเก่า แต่เต็มไปด้วยพลังและแววตามุ่งมั่น เขากวักมือเรียกทีมทั้