LOGINShare
เกียรติของบุรุษ
Last Updated:
2025-10-25 22:21:22แสงแดดยามเช้าส่องสว่างทอประกายพาดผ่านทะลุทะลวงเข้ามาทางบานหน้าต่างของห้องพักห้องหนึ่งภายในโรงเตี๊ยมแห่งนี้
บนเตียงนอนหนานุ่มท่ามกลางม่านมุ้งที่ฉีกขาด กำลังปรากฏร่างงามๆ เปล่าเปลือยของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งนอนอยู่บนนั้น บนเตียงนอนอุ่นซ่านนั่น เขาเพียงค่อยๆ ตื่นลืมตาขึ้นมาหลังจากที่เมื่อคืนได้ใช้หยาดเหงื่อแรงกายของเขาไปกับกิจกรรมสุดแสนจะรัญจวนโดยมิได้คาดคิด มิได้คาดฝัน
กิจกรรมนั้นพาเอาร่างกายสูงใหญ่ของเขาอ่อนปวกเปียกหมดสิ้นเรี่ยวแรง และถึงกับขาดน้ำขาดอากาศเกือบทั้งคืน
กับสตรีนางหนึ่ง
นางผู้ซึ่ง...
เป็นใครกัน!?
ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งพลางใช้สายตาเรียวคมของเขามองไปยังที่นอนข้างๆ กัน
แต่แล้วเขาก็ต้องแปลกใจ
นางหายไป!
หายไปแล้ว...
ชายหนุ่มเพียงกะพริบตามองที่นอนว่างเปล่าข้างๆ กายของเขาอยู่อย่างนั้น
ที่นอนข้างๆ กายของเขานั้น ปรากฏริ้วรอยสีแดงของหยาดโลหิตดวงหนึ่ง และ…
ที่หมอน…
บนหมอนที่อยู่ข้างๆ เขานั้น ปรากฏหยดน้ำเปรอะเปื้อนเป็นคราบด่างดวง
ซึ่งทำเขามึนงง
ได้อย่างมากมาย...
ริ้วรอยสีแดงคือสิ่งที่แสดงถึงความบริสุทธิ์ของอิสตรีและคราบหยดน้ำนั่นเป็นคราบของน้ำตาอย่างไม่ต้องสงสัย
อันที่จริงนางควรจะนอนร้องห่มร้องไห้ออดอ้อนเว้าวอนให้เขารับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างนางกับเขา แต่...
แต่นางหายไป
นางหายไปไหน?
หายไปได้อย่างไร
แล้วเมื่อคืนนี้มันคืออะไร
อันใดกัน!?
มิใช่ว่านางตั้งใจวางยาปลุกกำหนัดหมายจับมัดเขาเอาไว้ด้วยกามกิจอย่างนั้นหรือ
อันใดกัน!
นี่นางทิ้งเขาเอาไว้
นางทิ้งเขาไป
หลังจากที่ได้เสพสมกับเขา…
อย่างนั้นหรือ?
ไยไม่รับผิดชอบ!
ทำไมนางไม่รับผิดชอบ…
นางไม่รับผิดชอบต่อเขาอย่างนี้ได้อย่างไร
เขาที่เป็นถึงองค์ชาย เขาที่เป็นถึงองค์รัชทายาทของแคว้นจ้าว นามว่า จ้าวจิ่นหลง เขาที่มีแต่บรรดาสตรีวิ่งเข้าหา
เขามีแต่สตรีต้องการตัวของเขา แต่นาง...
นางได้ตัวเขาแล้ว...
นางทำสำเร็จแล้ว...
แล้วไยทิ้งเขาไป
ไยไม่รับผิดชอบ!
เกินไปหรือไม่!?
ภายในโรงหมอแห่งหนึ่ง...
บัดนี้กำลังมีสตรีนางหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้หน้าตาบวมช้ำอย่างสูญสิ้นความงามไปหลายส่วน
นางมีนามว่า เฉินเจียวเหมย
นางเป็นหมอหญิงประจำหมู่บ้านแห่งนี้
โรงหมอของนางอยู่ใกล้ๆ กันกับโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งภายในหมู่บ้านแห่งนี้
นางกำลังนั่งต้มยาห้ามครรภ์อย่างมุ่งมั่นหมายมาด ด้วยท่าทางองอาจคล้ายกับนางมารที่หวังนำยาต้มหม้อนี้ไปฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของมหาอำนาจทั่วทั้งใต้หล้าก็ไม่ปาน
นางเพียงนั่งต้มยาห้ามครรภ์เพื่อหมายจะดื่มกินมันลงไปในทันที นางไม่อาจชักช้าอยู่ได้ ไม่อาจช้าได้...
เพราะว่าเมื่อคืน...
เมื่อคืน...
หึ! ยิ่งคิดยิ่งช้ำ
อาเป่านะอาเป่า!
เฉินเจียวเหมยนั่งต้มยาอีกเพียงครู่ ยาจึงได้ที่ หญิงสาวไม่รอช้า นางไม่มีการรีรอให้ยาเย็นตัวแต่อย่างใด
นางรีบยกมันขึ้นมาแล้วจิบไปเป่าไปอย่างไม่มีการรั้งรอให้เสียเวลา
หากชักช้านางอาจจะตั้งครรภ์เอาได้
หากนางตั้งครรภ์ขึ้นมาจะทำอย่างไร
นางยังมิได้แต่งงาน
คนรักคนใดก็ยังไม่มี
นางไม่เคยคิดที่จะมีใคร
นางตั้งปฏิญาณเอาไว้กับตนเองแล้วว่าจะอยู่เป็นหมอหญิงไปอย่างนี้
นางต้องการจะอยู่ดูแลคนเจ็บไข้ได้ป่วยไปอย่างนี้ โดยไม่คิดที่จะแต่งงาน
นางรักอิสระ รักแผ่นดินกว้างใหญ่ นางไม่เคยคิดที่จะถูกผูกมัดเอาไว้กับใคร
Latest chapter
เพียงนาง เพียงนาง 3
และเพียงไม่นาน เนื้อตัวที่เย็นเยียบของเฉินเจียวเหมยพลันเปลี่ยนไปเป็นอุ่นร้อนขึ้นมาเนื่องจากว่าถูกเรือนร่างหนาแน่นและร้อนระอุของจ้าวจิ่นหลงบดเบียดเข้าแนบชิดจนสนิทแนบแน่นไร้ช่องว่างใดๆ ระหว่างกัน“อุ่นขึ้นหรือไม่” จ้าวจิ่นหลงกระซิบเสียงแหบต่ำตรงใบหูของเฉินเจียวเหมย“อ่ะ...อืม...” นางตอบด้วยน้ำเสียงเริ่มกระเส่า“เจ้าชอบ...” จ้าวจิ่นหลงก้มหน้าถามแนบชิด“ข้าชอบ...” เฉินเจียวเหมยครางตอบเสียงเบาจ้าวจิ่นหลงเพียงหัวเราะอยู่ในลำคออย่างถูกใจก่อนจะก้มหน้าลงฝังจมูกและริมฝีปากอุ่นชื้นกับลำคอระหงของนางและเริ่มต้นบทเพลงบรรเลงบทรักเพื่อเอาใจชายารักอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องในหน้าที่ของสวามีที่ดีเขาเติบโตมาท่ามกลางบิดาที่มีหลายภรรยา ตัวของเขาเป็นบุตรชายที่เกิดจากหนึ่งในภรรยาของบิดา จากภรรยาหลายๆ คนนั่นความรักที่ได้มาจึงมักจะถูกแบ่งสันปันส่วนจากพี่น้องต่างมารดา ถึงแม้ว่ามารดาของเขาจะเป็นถึงฮองเฮา แต่ก็เป็นที่แน่นอนว่ามารดาของเขาก็ไม่เคยที่จะได้รับความรักจากสามีได้อย่างเต็มที่ เขาเคยเห็นมารดาของเขาแอบร่ำไห้น้อยใจอยู่หลายครั้ง จนถึงขั้นที่เคยคิดจะพาเขาหนีออกจากวัง จนเขาต้องเลือกที่จะทำงานหนัก เพื่อให้มา
เพียงนาง เพียงนาง 2
“เจ้าไม่ควรทำอย่างนี้ อาเหมย มีอะไรเจ้าก็ควรบอกกล่าวแก่ข้า ข้ายอมเจ้าทุกอย่าง” จ้าวจิ่นหลงเอ่ยออกมาอย่างนั้น พลางเอื้อมมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าที่ทั้งเย็นเยียบทั้งแดงชาดของนางเบาๆ ตั้งแต่เจอกันเขายังไม่เคยเห็นสภาพอย่างนี้ของนางนางทำเขาใจสั่นไม่เบาเขาไม่อยากเสียนางไป เขารักนางถึงเพียงนี้ นางไม่สิทธ์ไปจากเขา ไม่ว่าด้วยวิธีใด โดยเฉพาะการทำร้ายตัวเองเฉินเจียวเหมยเหม่อมองใบหน้าของเจ้าจิ่นหลงในระยะประชิดใบหน้าของเขา ฝ่ามือของเขา สัมผัสของเขา กลิ่นอายของเขา อา...นางทำใจไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ นางหลงใหลเขาถึงเพียงนี้ นางทำใจไม่ได้แน่ๆ หากเขาจะต้องเข้าหอกับสตรีนางอื่น หากนางได้เห็นอย่างนั้นแล้วทำใจไม่ได้ สู้ไม่ต้องอยู่ไม่ต้องเห็นยังจะดีเสียกว่า“ข้ามิใช่สตรีที่ดี ข้าจะกลายร่างเป็นสตรีร้ายกาจเพียงใด หากต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในวังหลังของท่าน คอยดูแลมวลบุบผาให้ท่าน อาหลง หากเป็นอย่างนั้น ข้าขอไปอยู่ดูแลผู้ยากไร้ในถิ่นฐานทุรกันดารยังดีเสียกว่า” เฉินเจียวเหมยเลือกที่จะเอ่ยออกมาตามตรงอย่างไม่คิดที่จะยินยอมใดๆ นางมักจะมีจุดยืนของนางจ้าวจิ่นหลงได้ฟังถึงกับนิ่งอึ้งไปแน่นอนว่านางคงคิดจะทำจริงๆ หากวันนั้นมาถ
เพียงนาง เพียงนาง 1
ตามทางเดินทอดยาวระหว่างโรงน้ำชากับบ้านของเฟยเทียน เฉินเจียวเหมยกำลังเดินอย่างเร็วด้วยอาการเมามายคล้ายกับวิญญาณล่องลอยนางกำลังต้องการหนีมาทำใจเสียหน่อย นางต้องทำใจให้ได้ ภาพของอาหลงกำลังรื่นเริงบันเทิงยิ่งกับสตรีคนอื่นที่มิใช่ตัวนาง ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่านยากแก่การจัดการความเห็นแก่ตัวของตนอา...แย่แล้ว...ยามนี้นางเข้าใจแล้วว่าเหตุใดพี่สะใภ้ของนางที่เป็นฮองเฮาถึงได้ใจร้ายยิ่งนักนางกำลังจะกลายร่างเป็นอย่างนั้นหากนางต้องไปแต่งงานกับอาหลงที่เป็นถึงรัชทายาทจริงๆ แล้วในภายภาคหน้าเขาได้ขึ้นครองราชย์แล้วต้องมีสนมหลายคนจริงๆ นางคงจะใจร้ายไม่แตกต่างจากพี่สะใภ้แน่ๆอา...หรืออาจจะร้ายยิ่งกว่าอย่างไม่ต้องสงสัยแย่แล้ว แย่แล้วเมื่อเข้ามายังห้องพักของเรือนรับรองได้แล้ว เฉินเจียวเหมยที่กำลังฟุ้งซ่านอย่างร้อนรุ่มเต็มขั้น จึงรีบเดินเข้าห้องอาบน้ำเพื่อที่หวังจะใช้การอาบน้ำช่วยให้ดับอารมณ์กรุ่นร้อนคล้ายดั่งลูกไฟที่กำลังปะทุอยู่ภายในอกให้มอดดับไปแต่เหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลภายในจิตใจของนางยังคงรุ่มร้อนคล้ายกับเปลวไฟเผาผลาญ อยากจะแพ้วพานใส่เหล่าสตรีทุกนางให้ตายตกตามกันไปทุกคนอยากฆ่าพวกนางยิ่งนักเฉินเจี
เพียงนาง สตรีของรัชทายาท 3
เวลาแห่งการร่ำสุราผ่านไปอย่างเชื่องช้าเป็นชั่วยามผ่านไป เฉินเจียวเหมยพาร่างกายและสติที่เริ่มจะไม่อยู่กับร่องกับรอยด้วยอาการเมามายอย่างที่ไม่เคยเป็นเดินออกไปจากห้องแห่งนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบได้ คงเหลือเอาไว้เพียงซูเซียว ซูฮวา และหย่าหลินยังคงนั่งดื่มกินอยู่ด้วยกันและเพียงไม่นานซูเซียวจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเฟยเทียนที่กำลังนั่งร่ำสุราตามประสาบุรุษอยู่อีกห้องหนึ่งกับอาหลงและสหายอีกหนึ่งคนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่พี่สาวคุยกับหย่าหลินจนเป็นเหตุให้อาเหมยคล้ายกับเปลี่ยนพฤติกรรมไปจนน่าเป็นห่วง “อาเหมยไปที่ใด” เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจของจ้าวจิ่นหลงถามขึ้นไปทางซูเซียวเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่เป็นหัวข้อสนทนากันระหว่างซูฮวากับหย่าหลิน “ข้าไม่รู้ นางบอกแค่ว่าขอหนีไปทำใจ” ซูเซียวตอบตามจริงและเนื่องจากนางยังไม่รู้ว่าอาหลงมีฐานะใดนางจึงเอ่ยไปด้วยระโยคอย่างนั้น จ้าวจิ่นหลงพลันชะงักงันไป และเพียงอึดใจเขาจึงรีบลุกขึ้นแล้วก้าวเท้ายาวๆ ออกจากห้องแห่งนี้ไปในทันทีอย่างไม่รีรอ เฟยเทียนรีบลุกขึ้นมาประคองร่างบางของซูเซียวเอาไว้ พลางถามนางอย่างห่วงใย “เจ้าเหนื่อยหรือไม่ ข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน”“ไ
เพียงนาง สตรีของรัชทายาท 2
เวลาแห่งการดื่มเหล้าหวังสานสัมพันธ์ไมตรีระหว่างกันผ่านไปอีกครู่ใหญ่ “นี่ๆ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าการแข่งขันของเมืองเราปีนี้ช่างสำคัญยิ่งนัก” หย่าหลินที่ดื่มเหล้าจนมึนเอ่ยออกมาอย่างเป็นกันเองไร้ความขุ่นเคืองใดๆ ไปเสียแล้ว “อันใด” ซูฮวานั่งท้าวคางถามออกไปอย่างมึนๆ เช่นเดียวกัน “การแข่งขันปีนี้หาใช่แค่การแข่งขันเพื่อแสดงออกถึงความสามารถประกาศศักดาเพื่อให้มีบุรุษมาหมายตาไม่แต่...” หย่าหลินอธิบายยาวเหยียดเว้นคำเพียงนิดเพื่อดื่มน้ำเมา แล้วเอ่ยต่อ “มันเป็นการคัดเลือกสาวงามผู้มีคุณสมบัติเพียบพร้อมเพื่อส่งตัวเข้าวัง” “ไปเป็นสนมหรือ” ซูฮวายังคงนั่งเอามือท้าวคางถามออกไปอย่างมึนๆ “มิใช่ๆ” หย่าหลินยังคงเอ่ย “เป็นของขวัญของกำนัลแด่องค์รัชทายาทอายุครบยี่สิบห้าชันษาต่างหากเล่า” แกร๊ง! จอกเหล้าถึงกับหลุดมือใครบางคน ซูเซียวถึงกับหันไปมองเฉินเจียวเหมยผู้เป็นเจ้าของจอกเหล้าจอกนั้นก่อนจะช่วยเฉินเจียวเหมยหยิบจอกเหล้าขึ้นมาให้อย่างงุนงง สงสัยอาเหมยคงจะเมาแล้วกระมัง หย่าหลินยังคงเอ่ยต่อ “หากโชคดีในภายภาคหน้าเมื่อรัชทายาทได้ขึ้นครองราชย์สตรีที่ส่งเข้าไปถวายตัวให้พระองค์ก็อาจจะได้เลื่อนขั้นเป็นถึงพระสนม
เพียงนาง สตรีของรัชทายาท 1
“ในเมื่อผลการประลองยังไม่เป็นที่แน่ชัดและเจ้าไม่คิดที่จะยอมรับ เช่นนั้นแล้ว” เฉินเจียวเหมยที่ยังคงยืนท้าวสะเอวอยู่เอ่ยขึ้นไปทางซูฮวาและหย่าหลิน “ข้าเลี้ยงเหล้าพวกเจ้าดีหรือไม่ เรามานั่งคุยกันดีๆ มาเถอะ!” ถึงแม้ว่าจะเป็นประโยคคำถามแต่ก็หาได้รอคำตอบไม่ เฉินเจียวเหมยกล่าวเสร็จก็รวบข้อมือของซูฮวาและหย่าหลินให้เดินตามตนเองไป และเพียงไม่นานเสี่ยวเอ้อร์ผู้รู้ความก็สามารถจัดการห้องรับรองสำหรับแขกคนสำคัญได้อย่างรวดเร็ว อาหารเลิศรส สุราเลิศล้ำ ก็มีมาวางเอาไว้บนโต๊ะได้อย่างทันใจ สมกับเป็นโรงน้ำชาของผู้ยิ่งใหญ่อย่างเฟยเทียน ซูฮวากับหย่าหลินเพียงนั่งดื่มเหล้าและกินอาหารด้วยสายตาพิฆาตแวววาวใส่กันตลอดเวลา ซูเซียวเพียงนั่งจิบชาอยู่ใกล้ๆ กับเฉินเจียวเหมยด้วยท่าทางนุ่มนวลอ่อนโยนตามวิสัยแตกต่างจากสตรีอีกสองนาง เฉินเจียวเหมยเพียงกินอาหารอย่างสบายอารมณ์ตามวิสัยเช่นเดียวกัน ทั้งสี่สตรีกำลังนั่งร่ำสุราอยู่ด้วยกันตรงโต๊ะเล็กทรงเตี้ยขนาดพอเหมาะ โดยที่ทั้งสี่นางนั่งอยู่กับพื้นรอบโต๊ะบนผ้าบุนวมรอบทิศทาง “ข้าอยากรู้เสียจริงว่าพวกเจ้ามีความแค้นอันใดต่อกัน” เฉินเจียวเหมยถามออกไปทางซูฮวาและหย่าหลิ
You may also like
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน16.1K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย232.3K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่2.0M viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์19.1K viewsกลับมาครั้งนี้โทษทีข้าไม่ใช่เหยื่อ!
คุณหนูหยางเอิน7.7K viewsพลิกชะตาฮูหยินจวนแม่ทัพ
Lovedee997 viewsวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง3.6K viewsท่านแม่ทัพ จะเป็นพ่อเลี้ยงข้าหรือสามีข้ากันแน่
l3oonm@8.1K views
