บทที่ 6/1 แต่งกับไก่ตามไก่ แต่งกับสุนัขย่อมต้องตามสุนัข

(0;0!) อะไรนะ?! ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีด

คำเรียกขานว่า ชายารัก ทำมู่ซูซินสติเกือบหลุด ขนอ่อนทั่วร่างลุกเกรียว รีบก้มหน้าหลุบตามองพื้นคล้ายกำลังเขินอายอย่างแนบเนียน รีบคิดหาวิธีรับมือสถานการณ์น่าสะพรึงที่กำลังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ท่านอ๋องอ่ะ เรียกซินเอ๋อร์แบบนี้ ซินเอ๋อร์ทำตัวไม่ถูกเลยเพคะ”

เมื่อกลางวันยังแกล้งนางอยู่หยกๆ พอตกเย็นเรียกนางว่าชายารักเต็มปากเต็มคำ ตกลงฉีอ๋องเป็นไบโพล่าหรือเป็นพวกหลายบุคลิกกันแน่?

ยามเห็นโฉมงามรีบก้มหน้าซ่อนแววตาตกตะลึง เพราะถูกเขาเรียกขานว่าชายารัก เฟิ่งเสวียนจีกระตุกยิ้มมุมปากดูเจ้าเล่ห์ร้าย แต่กลับทรงเสน่ห์อย่างร้ายกาจ

การได้แกล้งนางกลายเป็นความบันเทิงใจชนิดใหม่สำหรับเขาไปแล้ว

ท่อนแขนแกร่งเปลี่ยนมาโอบเอวบาง ก้มลงกระซิบข้างหูขาวเสียงต่ำพร่า “เจ้าแต่งกับเปิ่นหวางแล้วย่อมต้องเป็นชายารักของเปิ่นหวาง มิถูกต้องหรือ”

มู่ซูซินแทบหลุดกรี๊ด ฉีอ๋องมีร่างสองหลังอาทิตย์อัสดง! แล้วตกดึกจะมีร่างสามรึเปล่าเนี่ย?! แถมวันนี้นางถูกเขากินเต้าหู้ไปหลายหนแล้วนะ

“ท่านอ๋องรับสั่งถูกต้องแล้วเพคะ” เออออห่อหมกไปก่อน จิตแพทย์บอกไว้ อย่าขัดใจคนบ้า

“ดีมาก”