LOGINShare
บทที่ 1 ความรู้สึกที่รุนแรง (4)
Last Updated:
2025-05-12 23:30:13“น้องเขามาซื้อดอกไม้ที่ร้านไปให้คุณแม่น่ะ” เธอเลือกบอกแค่นั้นไม่ต้องการลงรายละเอียดมากไปกว่านั้น “แล้วสรุปเป็นไงคะคุณแม่ชอบที่พี่จัดให้ไหม” ถามหนุ่มรุ่นน้องที่ดูเหมือนหน้าจะติดบึ้งนิด ๆอย่างเป็นกันเอง
“แม่หรือมันที่ชอบกันแน่วะ ถึงว่าปิดปากเงียบสนิทถามว่าใครให้ก็ไม่ตอบชิช๊ะไอ้ตัวร้าย” แทนไทพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ตอนนี้เริ่มจะเข้าใจแล้วว่าไอ้ช่อหวานแหววนั่นมันมีที่มายังไง ร้ายนักนะไอ้เพื่อนเลวถึงกับเอาแม่มาอ้างเลยเหรอวะ แต่ที่ไม่รู้ก็คือมันไปที่ร้านนั้นแล้วเห็นพี่พิ้งค์หรือมันเคยเจอพี่เขามาก่อนนี่สิ อะไรจะรวดเร็วปานนั้นและดูท่าว่าจะเอาจริงเสียด้วยสิ “ชอบแหละครับ” ตอบอย่างขอไปทีอยากจะตะโกนออกไปด้วยซ้ำว่าไม่อยากมีพี่สาวไม่ต้องมาพี่อย่างนั้นอย่างนี้กับเขา คนไม่อยากมีพี่เพิ่มเริ่มจะหัวเสียขึ้นไปอีก “พี่ดีใจนะที่แม่น้องชอบ ว่าแต่เราชื่อปริ๊นท์ใช่ไหมพี่จะได้จำเอาไว้เผื่อเจอกันครั้งหน้าจะได้เรียกถูก ส่วนพี่ชื่อพิงค์นะ” พูดอย่างคนอัธยาศัยดีทั้งที่ตอนแรกที่เห็นหน้าก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมายังมีความคิดว่าไม่จำเป็นต้องทักอยู่เลย แต่พอได้รู้ว่าเป็นเพื่อนน้องชายยัยหมวยก็เปลี่ยนความคิดทันที “ไม่บอกด้วยเลยล่ะว่าต่อไปถ้าต้องการดอกไม้ก็มาใช้บริการร้านเวียงพิงค์ของพี่อีกนะ” หมวยช่วยพูดเสริมเพราะรู้เท่าทันความคิดของเพื่อนสนิท “ขายของกันยกใหญ่เลยนะ ไม่บอกไปอีกล่ะครับเจ๊ว่าถ้าบริษัทไอ้ปริ๊นท์ต้องการเกี่ยวกับจัดดอกไม้ให้ติดต่อพี่พิ้งค์น่ะ” แทนไทประชดพี่สาวเล็ก ๆ “จริงด้วย รู้ไหมพิ้งค์บริษัทนายปริ๊นท์ก็อยู่ใกล้ๆกับร้านดอกไม้เธอนั่นแหละ ตึกดิษยกุลน่ะของบ้านนายปริ๊นท์เขา หมอนี่เป็นทายาทคนเล็กเลยนะเห็นอย่างเงี้ย” “บริษัทรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ของประเทศนั่นน่ะเหรอหมวย” ถามเพื่อนสนิทอีกครั้งซึ่งหมวยก็พยักหน้าตอบว่าใช่ บ้านรวยนี่เองถึงกล้าให้ทิปเธอเยอะได้โดยไม่คิดเสียดาย แต่ถึงไม่รู้ว่าที่บ้านเขาทำอะไรก็พอจะมองออกว่าเป็นคนมีชาติตระกูลดี เพราะการแต่งตัวบวกกับผิวพรรณของหนุ่มน้อยหน้าตาดีคนนี้มันบ่งบอก ปริญนั่งเงียบฟังการสนทนาของสองสาวและแทนไทไปพลางๆ สายตาของเวียงพิงค์ที่ใช้มองมันไม่ได้บ่งบอกว่าสนใจอะไรในตัวเขาสักนิดมีแต่ตัวเขาเองนี่แหละที่เป็นบ้าเอาแต่คอยลอบมอง ยิ่งยามที่ริมฝีปากอวบอิ่มขยับก็เกิดความอยากรู้ว่ามันจะนุ่มสักแค่ไหนถ้าได้สัมผัส ลำคอขาวผ่องที่อยากจะฝากรอยแดงเอาไว้ หายใจทีหน้าอกที่ดูเกินมาตรฐานก็สะท้อนขึ้นลงชวนมอง และถ้าได้ซุกมันคงดีเป็นบ้าเลย ไหนจะเรียวขาเล็กที่นวลเนียนน่าลูบไล้นั่นอีก เลือดในร่างกายมันไหลเวียนจวนเจียนจะคลั่งเข้าไปทุกที ให้ตายเถอะเธอคงไม่รู้ว่าตัวเองมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเขามากแค่ไหนถึงได้แต่คอยยิ้มหวานให้เขาแอบมองอยู่เรื่อย แล้วถ้าเขาฉุดไปตอนนี้จะเป็นอะไรไหมวะ ประสาทจะกิน นั่งมองได้แค่อย่างเดียวมันทรมานเหลือเกิน “เป็นไรวะปริ๊นท์ทำหน้าเครียดแท้ หรือว่าเบื่ออยากกลับแล้ว” แทนไทเห็นว่าเพื่อนเงียบไปนานจึงถามอย่างเป็นห่วง สองสาวเลยพลอยสนใจตามไปด้วย “ไม่มีอะไรแค่ปวดหัวนิดหน่อย ยังไงฉันขอตัวกลับก่อนละกันนะ คืนนี้คงอยู่ต่อกับพวกแกไม่ไหวแล้วล่ะว่ะฝากบอกไอ้เคนโด้ด้วย ผมไปนะครับเจ๊หมวย แล้วเจอกันนะครับพิ้งค์” บอกเร็ว ๆ แล้วลุกจากที่นั่งโดยไม่ฟังว่าใครจะพูดอะไรทั้งนั้น “เพื่อนแกทำไมเรียกชื่อยัยพิ้งค์เป็นเพื่อนแบบนั้นล่ะนายแทนไทไม่น่ารักเลยนะนายปริ๊นท์เนี่ย” คนขี้สงสัยถามเอาความกับน้องชายที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “จะไปรู้มันไหมล่ะเจ๊นี่ก็ถามแปลก ๆ ถ้าอยากรู้ก็ตามไปเค้นคำตอบเอาจากมันละกันนะ” พูดจบก็เดินหนีไปอีกคนเพราะขืนอยู่ต่อเดี๋ยวจะถูกซักฟอกอีก ไอ้คนที่ทำให้สองสาวนี่สงสัยก็ไม่อยู่ต่อแล้วเลยหนีบ้างดีกว่า “น้องเขาคงเห็นว่าฉันหน้าเด็กมั้งเลยไม่อยากเรียกพี่ แกก็อย่าคิดเยอะสิหมวย” เวียงพิงค์กระแซะไหล่เพื่อนซี้ เธอไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรหรอกเลยไม่อยากจะเป็นประเด็น ด้านคนที่เดินออกมาดื้อ ๆ ก็ฟุบหน้าอยู่กับพวงมาลัยรถนิ่ง กัดฟันจนสันกรามขึ้นนูน พอระงับอารมณ์ที่ไม่เป็นตัวของตัวเองได้บ้างแล้วก็สตาร์ทรถบึ่งออกไปด้วยความเร็วเกินอัตราตามที่กฎหมายได้กำหนดเอาไว้
Latest chapter
เพียงใจ (Only you) Special 2 (2)
สองปีต่อมา... สิ่งที่ตั้งใจประสบความสำเร็จจนได้หลังจากใช้เวลาไม่นานตามที่ใจปรารถนา ครอบครัวจะเป็นครอบครัวเมื่อมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆมาเติมเต็มให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น “พ่อจ๋า พ่อจ๋ามา” เสียงใสๆของเด็กหญิงตัวน้อยร้องเรียกบิดาอย่างชัดเจน ชูแขนป้อมๆขึ้นแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจเมื่อเห็นพ่อจ๋าเดินยิ้มร่าเข้ามาหา “อย่าวิ่งสิลูกเดี๋ยวหกล้มแล้วหนูจะเจ็บตัวนะคะคนสวยของพ่อจ๋า” ดุลูกสาวที่ยังเดินไม่แข็งแล้วอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้เจ้าหญิงตัวน้อยเข้ามากอดมาหอม “อุ้มๆ ลิซ” ปากจิ้มลิ้มยิ้มแฉ่งเอาใจพ่อจ๋าแล้วชูแขนขึ้นอย่างรู้งานเพื่อให้อุ้มเมื่อไม่อยากเดินเอง คนเป็นพ่อที่หลงลูกสาวหัวปักหัวปรำมีหรือจะขัดศรัทธา เต็มอกเต็มใจช้อนลูกสาวตัวจ้อยขึ้นมาไว้ในวงแขน พลางจูบหอมแก้มป่องอมชมพูซ้ายขวาอย่างมันเขี้ยว “เราไปหาแม่จ๋ากันดีกว่านะคะน้องอลิซ” ชวนลูกสาววัยสองขวบเศษคุยแล้วส่งยิ้มให้เมียรักที่ยืนกอดอกมองดูอยู่ที่ระเบียง บ้านหลังนี้สร้างขึ้นหลังจากแต่งงานได้ไม่นานเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสมาชิกใหม่และมันก็เพิ่งจะเสร็จไม่นานนี้เอง มีสวนดอกไม้สวยๆหลากหลายชนิด มีต้นไม้น้อยใหญ่ให้ความร่มรื่น และมีสนามหญ้ากว้างๆให้ลูกได้ว
เพียงใจ (Only you) Special 2
ร่างสูงทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าลงตรงเบื้องหน้าเมื่อจับเมียสาวคนสวยเปลื้องผ้าออกจนหมดลมหายใจร้อนระอุเป่ารดกลางกายเวียงพิงค์ระลอกแล้วระลอกเล่า ใบหน้าเห่อแดงลามเลียจนถึงลำคอแกร่งไม่ต่างจากเมียรักที่ยืนเอนแอ่นตัวโดยให้แผ่นหลังพิงเคาน์เตอร์คิดเงินแล้วใช้แขนเท้าไว้อีกทีอย่างยั่วยวน เรียวขาสองข้างถูกจับแยกออกจากกันจนกว้าง กลีบกุหลาบสีแดงสดที่ปิดจุกนมน่าดูดไว้หมิ่นเหม่ช่างเรียกเลือดลมให้สูบฉีดเดือดพล่านไปทั่วทั้งร่างกาย ใจกลางความสาวตรงนาผืนน้อยมีดอกกล้วยไม้สีขาวโป๊ะอยู่ตรงกลาง เห็นเส้นไหมดำขลับเลือนรางเพราะมันปิดไม่มิด อารมณ์ตอนนี้คล้ายกำลังจับเมียถ่ายแบบเซ็กซี่อยู่ ซึ่งเขาคิดว่าเมียตัวเองสวยกว่านางแบบพวกนั้นอีก รูปร่างหน้าตา กิริยาท่าทาง โอยย หัวใจไอ้ปริ๊นท์จะวายตาย เลือดกำเดาแทบพุ่งออกมา ไม่มีวันไหนที่เขาไม่ตื่นเต้นยามได้เห็นเมียแก้ผ้าให้มอง เวียงพิงค์เม้มปากแน่น มองตัวเองในตอนนี้ไม่ต่างจากนางยั่วสวาทตามบาร์สักเท่าไหร่ ทั้งหมดทั้งมวลเธอไม่ได้คิดแต่สามีจอมหื่นต่างหากที่จับแล้วบังคับให้ยืนหรือแม้กระทั่งหาอะไรมาปิดตามเนื้อตัวซึ่งมันช่วยอะไรไม่ได้เลย “หอมจังพิ้งค์จ๋า แม่นางฟ้านางสวรรค์ของผัว” จม
เพียงใจ (Only you) Special (2)
(ฮัลโหลล) “มีอะไรวะโด้” ถามเสียงห้วนติดงัวเงีย คิ้วผูกกันเป็นโบว์ หน้าตาก็บึ้งหน่อยๆ สายตาก็คอยสอดส่องมองหาเมียรักที่ไม่รู้หายไปอยู่ส่วนไหนของร้าน (ปริ๊นท์เพื่อนรักเราไปนั่งจิบบรั่นดีรสเลิศกันดีกว่า ห่างหายไปนานแล้วนะเว้ยอยากผ่อนคลายหลังจากต้องตรากตำทำงานหนักมาหลายวัน ชวนแกเสร็จแล้วเดี๋ยวค่อยชวนไอ้แทน) เสียงลั้นลาสุดๆเมื่อพูดถึงเรื่องดื่มเหล้าและอาจมีเคล้านารีควบคู่ไปด้วย คนโสดก็ดีเงี้ยอยากทำอะไรก็ได้ทำแต่ติดที่ว่าชอบให้เพื่อนรักเพื่อนซี้ไปด้วยทุกครั้งเพราะมันสนุกกว่าเป็นไหนๆ เหล่สาวสวยไปด้วยคุยไปด้วยกระชุ่มกระชวยดี “กูไม่ไป มึงชวนไอ้แทนเถอะเคนโด้” ชัดถ้อยชัดคำ ตัดความรื่นรมย์ของเคนโด้ให้จางหายไปในบัดดล (ไอ้นี่ ถ้าไม่อยากมาคนเดียวก็หอบเมียมานั่งกอดด้วยเหมือนทุกครั้งสิวะ ปฏิเสธแบบไม่คิดงี้ฉันเสียใจนะเว้ย ไม่เจอกันหลายวันละนะคิดถึง) ตั้งแต่ก่อนแต่งหรือหลังแต่งมันเอาเมียไปด้วยทุกครั้งมาครั้งนี้ทำเล่นตัว อยู่ใกล้ๆพ่อจะเตะก้นให้ “อย่ามาทำน้ำเสียงงอน ขนลุก!” (งอนจริงนี่หว่า น่านะมาเถอะ) “ไม่เอา ไม่ว่างไปไหนทั้งนั้นแหละโว้ย! กูจะทำลูก ทำลูกน่ะเข้าใจไหมวะไอ้หมาโด้ เลิกเซ้าซี้สักทีเถอะ
เพียงใจ (Only you) Special
การเข้าทำงานที่บริษัทเต็มตัวพร้อมมีตำแหน่งรองประธานพ่วงท้ายประหนึ่งนามสกุลอีกหนึ่งนามสกุลย่อมมีบทพิสูจน์ให้ได้ทดสอบศักยภาพนับไม่ถ้วนแม้ว่าตนเองเป็นถึงลูกชายผู้ก่อตั้งบริษัทหรือน้องชายของท่านประธานหนุ่มหล่อคนปัจจุบัน ถือคติที่ว่ากว่าจะเก่งได้ต้องมีประสบการณ์ที่แน่น ดังนั้นใครจะอยากลองภูมิเขาก็ไม่เคยหวั่นหรือย่อท้อต่ออุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงที่ดาหน้าเข้ามาหาเพราะโดยส่วนตัวชื่นชอบเรื่องท้าทายเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงสบายๆออกจะผ่อนคลายเสียด้วยซ้ำรวมถึงมีกำลังใจที่ดีมากๆ ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมียคนสวยของเขาที่นับวันยิ่งสวยชวนตะลึงให้ผัวปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน แต่งงานกันมาเกือบเข้าสู่เดือนที่สี่ที่ห้าเข้าไปแล้วแต่ความรู้สึกเขาเหมือนมันเพิ่งผ่านพ้นไปแค่ประมาณสองถึงสามอาทิตย์เท่านั้นเอง จะเรียกว่ากำลังอยู่ในช่วงเห่อเมียหลงเมียหรือช่วงข้าวใหม่ปลามันก็คงไม่ใช่เพราะเขาเห่อพิ้งค์หลงพิ้งค์มาแต่ไหนแต่ไรจนเป็นที่รู้กันในหมู่ของคนสนิทว่าอาการนี้คงไม่มีทางแก้หายไปได้ นึกถึงเรื่องแต่งงานขึ้นมาก็พาลคิดถึงช่วงเวลาที่ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่น มันชุ่มชื่นหัวใจเป็นบ้าแม้จะต้องแลกกับการโดนเมียงอนและโกรธแทบทุกวันก็
เพียงใจ (Only you) บทส่งท้าย (3)
“ไม่ว่าจะอยู่ในชุดอะไรพิ้งค์ก็เร้าใจอยู่เสมอ” ดันตัวเองขึ้นแล้วตลบชายกระโปรงด้วยความรวดเร็ว เวียงพิงค์ไม่ทันได้ตั้งหลักต้องยึดท่อนแขนแข็งแรงไว้มั่น แรงกอดรัดทางด้านหลังทำให้แก่นกายโป่งพองเสียดสีแถวสะโพกกลมกลึง แม้ชุดจะหนาแต่มันก็ยังรับรู้ถึงความต้องการของสามีหนุ่มได้ กางเกงสแล็คสีดำหลุดร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้นเช่นเดียวกับเสื้อ ตอนนี้ร่างกายกำยำของบุรุษเพศเปลือยเปล่าต้องแสงไฟสีส้มในห้องนอนไรขนอ่อนลุกพรึ่บน่าลูบไล้เล่น ใบหน้าหล่อจัดเครียดเขม็งพอๆกับแก่นกายที่ดีดขยายแข็งปั๋ง “ปริ๊นท์” กวาดสายตามองเรือนร่างกำยำที่น่าซุกซบและมีเธอคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้อย่างชื่นชม “จับชายกระโปรงชุดสวยของพิ้งค์ให้ปริ๊นท์หน่อยสิครับ ให้จับเองมันทำรักไม่ถนัด” เวียงพิงค์พยักหน้าว่าง่าย ถลกชายขึ้นแล้วกำเอาไว้แน่น เมื่อเริ่มเข้าที่เข้าทางดีแล้วปริญก็ยึดเรียวแขนเล็ก พลางแอ่นตัวไปข้างหน้าแล้วเริ่มสอดใส่แก่นกายเข้าไปอย่างช้าๆ “อ๊ะ...จุก” เม้มปากแน่น “เดี๋ยวก็ดีขึ้น อดทนหน่อยนะที่รักจ๋า” ยังใส่ไม่หมดก็เริ่มรู้สึกว่ามันตึงเปรี๊ยะ เลยเอามือข้างหนึ่งเอื้อมไปเคล้นหน้าอกอวบที่ยังไม่ได้ปล่อยให้ออกมาสูดอากาศภายนอก เพ
เพียงใจ (Only you) บทส่งท้าย (2)
“แม่คิดว่าจะต้องขึ้นไปตามลูกสองคนถึงบนห้องเองแล้วนะเนี่ย” คุณหญิงสิรินาถเข้ามาจูงแขนลูกสะใภ้พลางมองค้อนลูกชายที่อมยิ้มอย่างหมั่นไส้ “แยกกันอยู่กับพิ้งค์มาตั้งอาทิตย์หนึ่งผมก็อยากอยู่กับเมียให้หายคิดถึงนานๆหน่อยสิครับ” บีบแขนมารดาอย่างประจบเอาใจแต่คำตอบดันไม่ถูกใจทั้งแม่ทั้งเมีย “น้อยๆหน่อยเถอะพ่อตัวดี พูดมากนักเราน่ะ” บิดเอวลูกชายสุดที่รักเต็มแรง “โอ๊ย! เจ็บนะครับคุณแม่ พิ้งค์จ๋าเจ็บจัง” แกล้งสำออยให้มียโอ๋แต่ปรากฎว่านอกจากจะไม่สนใจแล้วยังเบ้ปากใส่อีก แม่เผลอเมื่อไหร่จะจับจูบให้หายมันเขี้ยวเลยคอยดูเถอะ “มาถ่ายรูปกันก่อนอย่ามัวแต่มองหนูพิ้งค์เจ้าปริ๊นท์” คุณหญิงกวักมือเร่งเจ้าบ่าวที่เอาแต่มองเจ้าสาวตาปรอย การจัดดอกไม้ของงานแต่งงานงานนี้อลังการงานสร้างมากเนื่องจากเจ้าสาวเป็นถึงเจ้าของร้านดอกไม้เองโดยตรงจะให้ธรรมดาได้ยังไงกัน หัวเรือใหญ่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนจีน่าและบรรดาพนักงานในร้านที่ลงทุนทุ่มกันสุดตัวเพื่อเจ้านายสาวคนสวย กลิ่นหอมตลบอบอวลของมวลบุปผาทั้งหลายช่วยให้แขกที่มาร่วมงานต่างพากันชื่นชม “ยิ้มจนแก้มปริแล้วนะยะยัยเจ้าสาวคนสวยแห่งปี” หมวยแซวเมื่อเดินเข้ามาสวมกอดเพื่อนรัก
เพียงใจ (Only you) บทส่งท้าย
เงาสะท้อนจากกระจกบานใหญ่ของเวียงพิงค์ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ทรงสุ่ม ตัวเสื้อเป็นแขนกุด ชายประดับลูกไม้เรียบหรู แต่งหน้าโทนสีพีชทำให้ดูสวยแพง ยิ่งมองยิ่งเก๋ ทรงผมจัดทรงเรียบง่ายด้วยการรวบผมม้วนไว้ด้านหลังท้ายทอย เพิ่มกิมมิคเก๋ๆด้วยการแซมดอกไม้สดเข้ากับเครื่องประดับอย่างสร้อยคอและต่างหูชุดใหญ่ได้อย่างลงตัวพอดี ไม่มีอะไรเยอะเกิน จากวันที่ถูกขอแต่งงานแบบห่ามๆไร้ซึ่งความโรแมนติกถึงวันนี้ก็เป็นเวลากว่าหกเดือนแล้ว ปริ๊นท์เองหลังเรียนจบได้ไม่นานก็เข้ารับตำแหน่งรองประธานช่วยงานในบริษัทเต็มตัวแล้ว ตอนนี้กลายเป็นผู้บริหารหนุ่มหล่อไฟแรงที่ใครๆก็พากันชื่นชมแม้กระทั่งตัวเธอเองยังอดปลื้มไม่ได้เลย อายุยังน้อยแต่เอาการเอางานทำเอาสาวๆหลายคนต่างพากันอิจฉาเธอกันยกใหญ่ ส่วนฤกษ์งามยามดีที่คุณแม่ปริ๊นท์ท่านหามาให้จากพระผู้ใหญ่ที่นับถือเร็วได้สุดก็คือในวันนี้ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้วโดยที่คุณพ่อคุณแม่ทั้งสองฝ่ายรับทราบแต่เด็กดื้อของเธอก็ยังไม่ค่อยจะพอใจเรื่องการจัดงานที่ล้าช้าสักเท่าไหร่ และความใจร้อนของปริ๊นท์ก็ถูกสยบลงเมื่อทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าถ้ายังไม่หยุดงี่เง่างานจะถูกเลื่อนออ
เพียงใจ (Only you) ตอนอวสาน แบบนี้ก็ได้เหรอ (3)
“ทำไมถึงได้พากันเมาเละเทะแบบนี้เนี่ย ปกติคุณพ่อไม่ได้ชอบดื่มนี่นา ชวนกันยังไงนะ” จับแขนที่เหวี่ยงไปทั่วของปริญให้หยุดก่อนที่มันจะฟาดโดนหน้าเธอ “น้าชุ่มช่วยพาคุณพ่อขึ้นไปนอนบนห้องทีนะคะแล้วรบกวนเช็ดตัวให้ท่านด้วย ส่วนรายนี้เดี๋ยวพิ้งค์จัดการเองค่ะ” “ได้ครับคุณหนู” “โอยย เหนื่อยเป็นบ้าเลย” ยืนเท้าเอวตัวงอหอบหายใจแรงอยู่ข้างเตียง พลางช้อนสายตาเงยหน้าขึ้นมองค้อนคนนอนสลบไสลอย่างเคืองๆกว่าจะประคองกึ่งลากร่างสูงใหญ่ขึ้นมาบนห้องได้ก็ทำเอาแทบหมดแรงคาบันได ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ ปล่อยให้นอนทั้งกลิ่นเหม็นเหล้าเหม็นบุหรี่แบบนี้ไม่ไหวแน่ ต้องเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้จะได้นอนสบายเนื้อสบายตัวหน่อย “อือ” น้ำเย็นที่สัมผัสบริเวณลำคอ และตามแขนช่วยปลุกให้คนเมาสะลึมสะลือลืมตาปรือๆขึ้นมามองอย่างงงๆ นี่มันคือความจริงหรือว่าความฝันกันวะเนี่ย ทำไมเมียเขาถึงมานั่งอยู่ข้างๆได้ล่ะ จำได้ลางๆว่าเมียบอกว่าขอเวลาส่วนตัวสักสองสามวัน ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวจนต้องยกมือขึ้นมากุมศีรษะเอาไว้ “ปวดหัวมากเลยสิท่า งั้นรอแป๊บนึงนะพิ้งค์จะลงไปในครัวหาอะไรอุ่นๆมาให้ดื่มแก้แฮงค์” วางผ้าในมือลงในอ่างแก้วใบโต ลูบหน้าผากเกลี้ยงใสเบาๆก่อนจ
เพียงใจ (Only you) ตอนอวสาน แบบนี้ก็ได้เหรอ (2)
“แต่งเลยจริงเหรอวะ พี่พิ้งค์ไม่น่ายอมแกง่ายๆนะ” แทนไทเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อนสนิทที่ยืนกดโทรศัพท์ยุกยิก มันท่องมาพักใหญ่แล้วถึงเรื่องแต่งงานของมันกับพี่พิ้งค์เนี่ย แต่ก็ยังไม่เชื่อมันเต็มร้อยว่าจะแต่งเลย เพราะมันดูเร็วเกินไป “ถึงไม่ยอมยังไงก็เป็นเมียฉันแล้ว” ตอบโดยไม่มองหน้าเพื่อนเพราะความสนใจยังคงอยู่ที่โทรศัพท์ ไลน์ไปหาเมียตั้งแต่ออกจากห้องสอบป่านนี้ก็ยังไม่ยอมอ่าน มัวแต่จัดดอกไม้อยู่หรือยังไง เริ่มจะหัวเสียแล้วนะ “เบื่อคนขี้อวดว่ะ” เคนโด้กระแทกเสียง ย้ำจังเรื่องที่พี่พิ้งค์เป็นเมียมันแล้วเนี่ย ไม่บอกใครเขาก็เดาได้ล่ะวะ เจอมันตอนอยู่กับพี่พิ้งค์ทีไรกระตุ้นต่อมอิจฉาเขาทุกที มุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊งกันอยู่สองคน สิงเมียมันได้ไอ้ปริ๊นท์มันคงสิงไปแล้ว หายใจเข้าก็พิ้งค์หายใจออกก็พิ้งค์ จ๊ะจ๋านี่ยกมาหมด ไหนจะปริ๊นท์อย่างนั้นปริ๊นท์อย่างนี้อีก ความรักหนอความรักช่างมีอิทธิพลอะไรปานนี้ เห็นเพื่อนมีความรักที่ดีจนน่าอิจฉาเคนโด้ก็ชักอยากลิ้มรสชาติแบบมันบ้างแล้วสิเนี่ย บ่นอุบอยู่ในใจคนเดียว ขืนพูดให้มันสองคนได้ยินมีหวังโดนรุมแน่ “ฉันไปอวดอะไรแกตอนไหนวะไอ้คุณเคนโด่ เอ๊ย! ขอโทษทีพูดผิด คุณเคนโด้ มีแต่แกนั่
You may also like
ไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn43.9K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก40.3K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย16.0K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก17.0K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X14.9K viewsเสน่หาอาญารัก
baiboau-เนื้อนวล28 viewsฮูหยินหลงยุคเช่นข้าจะเลี้ยงดูพวกเจ้าเอง
Jiulin434 viewsหัวใจไร้รัก
ญาณิน305 views
