16|ศัตรู

“อย่ามาทำหน้าแบบนั้น ขอร้อง”

“หน้ายังไง”

“ก็หน้าบิดเบี้ยวที่มึงกำลังพยายามอยู่นี่ไง ตะคริวกินหน้ากูไม่ช่วยนะ” ฉันรีบหยิบปาท่องโก๋เข้าปากแล้วซดโอวัลตินร้อนๆ ตาม เพราะได้กินของอร่อยหรอกนะถึงได้หยุด

“เมื่อคืน สรุปมึงไม่ได้ทำอะไรกูใช่มั้ย”

“ไม่ได้ทำ แล้วก็ทำไม่ลงด้วย น้ำก็ไม่อาบอ้วกแตกอ้วกแตนอีกด้วย” หนักหน่วงเอาเรื่องอยู่ เมื่อคืนก่อนที่ภาพจะตัดสิ่งที่จำได้คือนั่งดื่มกับน้องขิงฉ่ำมาก น้องขิงคุยสนุก ตลก ทำให้ฉันไม่อยากหยุดดื่มเลย ผลออกมาก็อย่างที่สัวบอก ทั้งอ้วกแล้วก็นอนเน่าน้ำไม่อาบ

“กูไม่ได้อ้วกใส่มึงใช่มั้ย”

“ถ้าแบบนั้นคงไม่ได้ขึ้นเตียงกูแน่” ตัดเรื่องถูกกระทำไปได้เลย

“กูพูดมากปะ”

“มึงขอจูบด้วย” ฉันอ้าปากค้างนั่งนิ่งไปเลย กล้าหาญมาก

“แล้วยังไงต่อ”

“ร้องขอให้กูถอดเสื้อผ้าออกให้ด้วย” ตายห่า! แรงมากสาว เมาแล้วว้อนเหรอวะเนี่ย

“มึงไม่ได้โกหกกูใช่มั้ยสัว”

“แล้วกูจะโกหกมึงทำไม” เออนั่นสิ แล้วมันจะโกหกฉันทำไม แต่ละอย่างที่ทำไปงามหน้ามาก ดีที่เป็นไอ้สัวถ้าเป็นคนอื่นคงยับเยินไปแล้ว

“กูไม่อยากเมาอีกแล้ว”

“ทำทรง”

“แต่ถ้าเจอน้องขิงแล้วน้องชวนก็ไม่แน่”

“แสดงว่าที่กูพูดไปเมื่อคืนก็ไม่เข้าสมองเลยสิ”