นับดาว...
"นนท์เราถามไรนายหน่อยสิ"
"เรื่องอะไร"
"นายกับเหนือเคยมีเรื่องกันมาก่อนหรือเปล่า"
"อืมม"
"เรื่องอะไรอ่ะบอกได้ไหม"
"ทำไมเธอถึงไม่ไปถามมันล่ะ"
"ไม่อ่ะไม่อยากถามถามนายนี่แล่ะ" กับทิศเหนือฉันถามมันแล้วแต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรมันเอาแต่บอกให้ฉันเลิกคบกับนนท์แต่ฉันไม่เลิกไง
"เหอะ" ฉันไม่เคยเห็นนนท์มีสีหน้าท่าทางแบบนี้มาก่อนเหมือนเขาจะเกลียดทิศเหนือพอๆ กับที่ทิศเหนือเกลียดเขานั่นแล่ะแต่เกลียดกันเรื่องอะไรฉันก็ไม่รู้
"เราเคยเจอมันที่ผับ"
"ผับ?? นายเข้าผับด้วยเหรอ" คือไม่ใช่อะไรนะคือนนท์ดูเขาเป็นเด็กเรียนไม่น่าจะเข้าผับเข้าบาร์
"ก็ไปบ้างถ้ารู้สึกเครียดๆ ก็ไปผ่อนคลายระบายอารมณ์"
"ไม่น่าเชื่อ"
"ทำไม?? ในสายตาเธอเราดูเหมือนคนเข้าผับไม่เป็นงั้นดิ"
"อื้มใช่" ฉันตอบไปตามที่คิดนั่นแล่ะ
"เราก็ผู้ชายธรรมดาคนนึงเหงาก็แค่ออกไปเที่ยว"
"ไปกับใครเหรอ"
"เพื่อน"
"อ้าวไหนนายบอกนายไม่มีเพื่อน"
"เพื่อนสมัยมัธยมน่ะพอเข้ามหาลัยก็แยกย้ายกันเรียนคนละที่"
"อ่ออออ" ฉันพยักหน้าเข้าใจ
"เอ้อลืมถาม แล้ววันนี้ทำไมนายถึงมาเที่ยวที่นี่ล่ะแถมยังมาคนเดียวอีก"
"ถ้าบอกว่าตามเธอมาจะเชื่อป่ะ"
"ห๊ะ!!!"
"เราตามเธอมาน่ะ"
"ตามได้ไงแล้วรู้ได้ไงว่าเราจะมาที่นี่"
"ความบังเอิญมั้ง"
"บังเอิญยังไง"
"เราขับรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปเติมน้ำมันที่ปั๊มกำลังจะขับออกมาก็เจอเธอกับไอ้เหนือเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อพอดีก็เลยตัดสินใจตามมา"
"นายตามมาทำไมอ่ะ"
"เราแค่อยากรู้ว่าเธอจะไปไหนกับมันก็เลยขับตาม"
"นายชอบทำให้เรากลัวตลอดเลยนะ"
"กลัวทำไมเธอคิดว่าเราจะทำอะไรเธอ"
"ไม่หรอกเรารู้ว่านายไม่ทำอะไรเราหรอกเพราะเราเป็นเพื่อนกัน" พอฉันพูดแบบนั้นนนท์ก็เอาแต่จ้องหน้าฉัน สายตาที่นนท์มองมามันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ หรือฉันคิดไปเองก็ไม่รู้
"ขอบใจนะที่ไว้ใจเรา ว่าแต่เธออยากไปถ่ายรูปตรงไหนอีกไหมเราจะถ่ายให้" สุดท้ายฉันก็ยังไม่ได้คำตอบว่าสองคนนี้มีเรื่องอะไรกัน
"อื้มมม เราอยากไปถ่ายรูปร้านที่อยู่บนต้นไม้อ่ะเคยเห็นคนรีวิวกันเยอะเลยอยากไป"
"ไปดิแต่เราต้องขับมอเตอร์ไซค์ขึ้นไปเพราะมันอยู่ไกลจากตรงนี้เยอะเลย"
"โอเค^^"
ฉันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์นนท์มาจนถึงร้านกาแฟที่อยู่บนต้นไม้ซึ่งเวลานี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วคนก็เลยไม่เยอะเท่าไหร่
"อยากกินอะไรเดี๋ยวสั่งให้"
"อะไรก็ได้"
"อะไรก็ได้ไม่มี"
"นายกินอะไรเราก็กินอันนั้นแล่ะ"
"แน่ใจนะว่ากินได้"
"นายกินได้เราก็กินได้^^"
ฉันเดินหามุมสวยๆ ถ่ายรูปสักพักนนท์ก็เดินถือเครื่องดื่มมาสองแก้วแต่มันไม่ใช่เมนูเดียวกัน
"อ่ะเราสั่งโกโกปั่นให้เธอ"
"อ้าวนึกว่าจะสั่งแบบเดียวกันมา"
"เธอกินไม่ไหวหรอกมันขมเพราะเราสั่งกาแฟไม่ใส่น้ำตาล เรารู้ว่าเธอไม่ชอบกินกาแฟโดยเฉพาะกาแฟไม่น้ำตาล"
"ขอบใจนะที่จำได้^^"
"อะไรที่เกี่ยวกับเธอเราจำได้หมดแล่ะ" ฉันยิ้มพร้อมกับดูดโกโก้ปั่นในมือแต่ก็รู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของนนท์เหมือนกันที่บอกว่าเขาจำได้หมดว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไร ฉันภาวนาว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไรกับฉันนะ
"เชี่ย!!!" ขณะที่ฉันเดินนนท์มาที่จุดจอดรถนนท์ก็อุทานออกมาเสียงดังฉันรีบเดินไปถามเขาทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
"มีอะไรเหรอ"
"รถยางแบนอ่ะสองล้อเลย"
"ยางแบนเหรอแล้วมันแบนได้ไงอ่ะ" ฉันก้มลงดูยางรถซึ่งมันก็แบนจริงๆ ทั้งหน้าทั้งหลังเลย
"ไม่รู้เหมือนกันตอนขับขึ้นมากยังดีๆ อยู่ แล้วตอนนี้ก็เย็นมากแล้วด้วยไม่รู้จะมีซ่อมรถเปิดอยู่ไหม" นนท์มองซ้ายมองขวาด้วยสีหน้าเป็นกังวลเขาจะมองหาร้านซ่อมรถซึ่งฉันคิดว่าแถวนี้ไม่น่าจะมีร้านเพราะมันห่างจากหมู่บ้านข้างล่างเยอะเลย
"เอาไงดี"
"เธอยืนรอตรงนี้ก่อนนะเราจะเข้าไปถามพี่พนักงานในร้านว่าแถวนี้มีร้านซ่อมรถไหม"
"อื้มมมได้"
ฉันยืนรอนนท์ที่เดินกลับเข้าไปในร้านสักพักเขาก็เดินออกมา
"พี่เค้าว่าไงบ้าง"
"พี่เค้าบอกว่าร้านซ่อมรถอยู่ในหมู่บ้านข้างล่างและตอนนี้น่าจะปิดแล้ว"
"อ้าวแล้วแบบนี้จะทำยังไงล่ะเราจะกลับยังไง"
"เราคงต้องค้างกันบนนี้คืนนึงก่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยจูงรถไปซ่อมที่ร้านข้างล่าง"
"นอนค้างที่นี่งั้นเหรอ" ฉันถามด้วยความเป็นกังวลเพราะฉันไม่ได้เตรียมตัวที่จะมานอนที่นี่
"ถ้าเธอไม่สะดวกใจที่จะนอนที่นี่งั้นเราจะหารถให้เธอลงไปก่อนส่วนเราคงต้องนอนข้างบนนี้คนเดียว" ถ้าฉันลงไปก่อนก็เท่ากับว่าฉันทิ้งเขาไว้ที่นี่คนเดียวน่ะสิมันคงจะดูเห็นแก่ตัวเกินไปเพราะฉันเป็นคนขอให้เขาพามาข้างบนนี้เอง
"ลงพรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ งั้นตอนนี้เราไปถามห้องพักกันเถอะไม่รู้จะเต็มหรือยัง"
"ตกลงเธอจะนอนข้างบนนี้เป็นเพื่อนเราเหรอ"
"อื้มมมเพราะเราเป็นคนชวนนายมาเองเราจะเห็นแก่ตัวทิ้งนายไว้คนเดียวได้ไง"
"ขอบใจนะ"
"อื้มมม^^"
หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินไปจองห้องพักเพราะที่นี่มีบริการห้องพักให้ด้วย
ทิศเหนือ....
ตอนนี้ผมนั่งดื่มอยู่ที่ผับกับพวกเพื่อนๆ ของผมเพราะวันนี้ไอ้ชินมันเลี้ยงวันเกิดมัน ผมมองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือซึ่งตอนนี้มันเกือบสามทุ่มแล้ว ผมไม่รู้ว่านับดาวกลับคอนโดหรือยังจะไลน์ไปถามก็กลัวเสียฟอร์มเพราะเราเพิ่งทะเลาะกันสาเหตุมาจากไอ้เชียนนท์
"มึงเป็นเชี่ยไรไอ้เหนือตั้งแต่มึงมากูเห็นมึงเอาแต่มองดูเวลา" ไอ้ชินถามผม
"ไม่มีอะไรแดกเหล้าต่อเหอะ" ผมเลิกสนใจเวลาแล้วหยิบเหล้ามาเติมแก้วตัวเอง
"เหนือขามาทำไมไม่บอกซูซี่เลย" ซูซี่คู่ขาของผมที่ผมเพิ่งตีตัวออกห่างเพราะเอาจนเบื่อแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ โดยที่ผมไม่ได้ชวน
"ขอโทษนะยะหล่อนตรงนี้มันที่นั่งของฉันกรุณาขยับตูดของหล่อนออกได้เดี๋ยวนี้" เจสคู่ควงคนล่าสุดของผมเดินกลับมาที่โต๊ะพอเห็นซูซี่นั่งอยู่ตรงที่นั่งของเธอเธอก็ออกอาการไม่พอใจทันที
"อะไรกันแล้วหล่อนเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันลุก ฉันจะบอกให้นะว่าฉันกับเหนือน่ะเราเป็นแฟนกัน"
"จริงเหรอคะเหนือนังคนนี้มันบอกว่ามันเป็นแฟนเหนืออ่ะบอกเจสมาสิคะว่าไม่จริง"
"ไอ้เหนือรถไฟชนกันอีกแล้วว่ะ5555" เพื่อนผมพากันแซวเพราะมันเห็นภาพแบบนี้จนชินตาเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้หญิงที่ผมมีความสัมพันธ์ด้วยมาเจอกัน ผมพนันได้เลยว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าต้องมาเรื่องกัน
"ออกไปกันทั้งคู่นั่นแล่ะคืนนี้ฉันจะนั่งคนเดียว" ผมตัดปัญหาให้ไปทั้งคู่เพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนมาทะเลาะกันแล้วอีกอย่างคืนนี้มันก็เป็นวันเกิดไอ้ชินด้วยผมไม่อยากให้งานกร่อย
"ไม่ไปค่ะเจสไม่ไป"
"ซูซี่ก็ไม่ไปเหมือนกัน"
"ไม่ไปใช่ไหม ได้งั้นฉันไปเอง" ผมตัดปัญหาโดยการลุกออกจากโต๊ะทันที ผมเดินออกมายืนสูบบุหรี่อยู่บนดาดฟ้าของผับตามลำพัง ก่อนจะหยิบมือออกมาจากกระเป๋ากางเกง ผมกำลังชั่งใจว่าจะไลน์ไปหานับดาวดีหรือไม่ดีแต่ด้วยทิฐิและไม่อยากง้อมันก่อนสุดท้ายผมก็ไม่โทร จนกระทั่งมีแจ้งเตือนว่านับดาวอัพเดตไอจีผมไม่รอช้ารีบกดเข้าไปดูทันที
วิวกลางคืนสวยจังโรแมนติกสุดๆ ^^
ซึ่งผมจะไม่โมโหมากขนาดนี้เลยถ้าไอ้เชี่ยนนท์ไม่มากดไลค์พร้อมกับคอนเม้นต์ว่า วิวสวยไม่เท่ากับคนสวยข้างๆ นั่นก็หมายความว่าสองคนนั้นยังไม่ได้กลับมา
ผมตัดสินใจโทรหานับดาวทันทีแต่ปรากฏว่าคนที่รับสายไม่ใชนับดาวแต่เป็นไอ้เชี่ยนนท์
(โทรมาทำเชี่ยไรกูกับนับดาวกำลังมีความสุขกันอยู่ แค่นี้นะไม่ต้องเสือกโทรมาอีก)
นับดาว...."ใครจะกล้า อยู่กันมาตั้งหลายปีผัวเคยออกนอกลู่นอกทางมั้ยล่ะครับ""มันก็ไม่แน่ ถ้าเกิดเจอคนที่ถูกตาถูกใจ""เอางี้มั้ยไม่ต้องให้ใครมาสมัครแล้วที่รักมาเป็นเลขาของผัวเลยดีมั้ย""ดาวไม่ได้จบบริหารมานะจะมาเป็นเลขาได้ไง""ของแบบนี้มันสอนกันได้เดี๋ยวผัวจะสอนให้แบบตัวต่อตัวเลยดีมั้ยสอนแบบใกล้ชิดเลย^^" เขาเริ่มหื่นใส่ฉันอีกแล้วแม้จะอยู่ในห้องทำงานก็เถอะ เห้อออ"ไม่ต้องเลย ให้คนที่เค้ามีความสามารถมาทำเถอะ" ฉันตัดปัญหาเพราะฉันรู้ว่าฉันคงทำได้ไม่ดีถ้าให้มาเป็นเลขาส่วนตัวของทิศเหนือถึงจะรู้สึกตงิดตงิดกับเอกสารตรงหน้าก็ตามที่มันมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญครับ""บอสคะคนที่ผ่านการคัดเลือกมากันครบหมดทุกคนแล้วค่ะจะให้เข้ามาสัมภาษณ์เลยมั้ยคะ""อื้มมม"แล้วผู้สมัครคนแรกก็เดินนวยนาดเข้ามาในชุดสีแดงแปร๊ดดดด กระโปรงสั้นจู๋เลยเข่าขึ้นมาจนเกือบจะถึงน้องน้อยไหนจะเสื้อด้านในที่บางจนเห็นถึงชุดชั้นในแม้จะสวมเสื้อสูททับอยู่ก็ตาม ฉันมองตั้งแต่เปิดประตูเดินเข้ามาจนถึงหน้าโต๊ะทำงานเธอยกมือไหว้ทิศเหนือเพียงคนเดียวทั้งที่ฉันก็นั่งอยู่ข้างๆแถมยังไม่มองหน้าฉันเลยสักนิดแต่กลับส่งยิ้มหวานให้ทิศเหนือเ
หลังจากที่ลูกกินนมอิ่มจนหลับแล้วทิศเหนือก็พาลูกไปนอนที่ห้องของแกซึ่งก็คือห้องนอนเดิมของฉันนั่นเองที่ทิศเหนือให้ช่างมารีโนเวทใหม่ให้เป็นห้องเด็ก คือเราสองคนได้ลองให้ลูกนอนคนเดียวตั้งแต่อายุครบสองเดือนแต่เราก็จะมีกล้องติดเอาไว้เวลาลูกตื่นหรือร้องไห้เราก็จะเห็นได้ตลอดเวลา สาเหตุอีกอย่างหนึ่งที่เราแยกห้องนอนกับลูกก็เพราะเรายังอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองบ้าง ฉันไปอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่งมาเขาบอกว่าถึงเราจะมีลูกแต่เราก็ต้องหมั่นเติมความรักความหวานให้กันและกันเสมอห้ามละเลยเป็นอันขาดเพราะมันอาจจะทำให้ชีวิตคู่มีปัญหาได้ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่เข้าใจ เพราะบางคู่พอมีลูกก็ไม่สนใจคนใกล้ตัวเอาเวลาไปให้ลูกจนหมดทำให้เกิดปัญหาสามีไปมีเมียน้อยอะไรแบบนี้ เพราะเหตุนี้ฉันก็เลยต้องให้เวลากับทิศเหนือบ้างเวลาที่เขาต้องการ ก็เขาหื่นซะขนาดนั้นอ่ะฉันก็ต้องจัดหนักจัดเต็มให้อยู่แล้วเขาจะได้ไปไหนไม่รอด ทิศเหนือ....ผมอุ้มน้องสายฟ้าไปนอนที่ห้องนอนของแกจัดการห่มผ้าให้เรียบร้อยเสร็จสรรพผมมองดูลูกจนแน่ใจว่าแกหลับสนิทแล้วจริงๆแล้วค่อยๆเดินออกมาจากห้องซ่า ซ่า ซ่า เสียงน้ำในห้องน้ำดังลอดออกมาแปลว่าเมียของผมกำลังอาบน้ำ
ทิศเหนือ...หลังจากได้รับโทรศัพท์จากปิ่นว่าดาวเจ็บท้องจะคลอดลูกผมเหยียบคันเร่งขับกลับคอนโดอย่างไวขับแบบไม่สนสี่สนแปดอะไรทั้งนั้นแซงได้แซงบีบแตรมาจนสุดทาง คงมีคนด่าผมเพียบเลยล่ะแต่ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นตอนนี้ใจผมไปอยู่ที่ลูกกับเมีย"ดาวเป็นยังไงบ้าง อดทนเอาไว้นะ" ผมอุ้มดาวขึ้นมานั่งบนรถแล้วรีบพาไปโรงพยาบาลทันที โชคดีที่โรงพยาบาลอยู่ใกล้คอนโดผมก็เลยใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล พอรถจอดพี่บุรุษพยาบาลก็รีบอุ้มดาวขึ้นรถเข็นแล้วพาไปที่แผนกสูติทันทีเพื่อเข้าห้องคลอดส่วนผมก็วิ่งตามมาติดๆจนมาถึงห้องคลอดผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ตามไปข้างในทันที ซึ่งก่อนเข้ามาผมได้โทรบอกที่บ้านแล้วว่าดาวคลอดวันนี้ทุกคนตื่นเต้นดีใจกันใหญ่และบอกจะรีบบินมาหาภายในวันนี้พร้อมกับเตรียมของรับขวัญหลานเป็นโฉนดที่ดินกับทองคำแท่ง เห่อไม่เห่อดูเอาเถอะครับอ่อผมลืมบอกไปว่าดาวไม่ได้คลอดธรรมชาตินะครับเพราะลูกของผมตัวใหญ่มากไม่สามารถคลอดเองได้ต้องผ่าคลอดอย่างเดียว หลังจากทำการบล็อกหลังเสร็จผมก็จับมือดาวแน่นเพื่อให้กำลังใจ"กลัวเหรอ" ผมถามดาวที่นอนมองหน้าผมน้ำตาซึม"อื้มมม ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นเลย ฮึก ฮึก" ผมโคตรสงสารเมียตัวเองเล
ทิศเหนือ...."มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงไอ้เข้ม" ผมถามมันอย่างโมโห"ก็หมายความตามที่พูดนั่นแล่ะครับ ถ้าวันไหนพี่เหนือทำให้พี่ดาวเสียใจวันนั้นผมจะเป็นคนซับน้ำตาให้พี่ดาวเองพี่ดาวครับถ้าวันไหนผัวพี่ทำพี่เสียใจพี่หอบลูกมาหาผมที่นี่ได้เลยนะครับผมพร้อมจะปกป้องพี่กับลูกพี่เอง^^""รอชาติหน้าตอนบ่ายๆเหอะไอ้เด็กเวร""ครับจะกี่ชาติผมก็รอได้อยู่แล้วครับ^^" ไอ้เหี้ยนี่โคตรกวนตีนผมเลย แต่ผมก็ต้องเก็บอาการเพราะนี่มันในโรงพยาบาล ฝากไว้ก่อนเถอะมึงเจอข้างนอกกูจะจัดให้หนักเลย จะว่าผมรังแกเด็กก็ไม่สน ไอ้เข้มไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่เข้ามาจีบเมียผมสมัยเป็นนักเรียน มีผู้ชายอีกเป็นสิบที่จีบนับดาวแต่ก็ถูกผมสกัดดาวรุ่งไปจนหมด พูดง่ายๆคือผมหวงก้างดาวมันนั่นแล่ะตอนนั้นทั้งที่ตัวผมเองก็มีผู้หญิงคบอยู่ ถ้าผมรู้ว่าอนาคตผมจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้ชายคนไหนมาเข้าใกล้ดาวมันได้เลย กว่าจะรู้ตัวผมก็เกือบเสียมันไปแล้ว ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าผมจะดูแลดาวกับลูกให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ หลังจากนั่งรอนับดาวกินเค้กจนอิ่มผมก็รีบพาดาวมันเดินออกมาจากร้านทันที ส่วนเค้กที่สั่งไว้ผมแกล้งทำเป็นลืมไว้ที่ร้านไม่ได้เอามาด้วยเพราะถ้าผมเห็นเค้ก
เวลาต่อมา...."เหนือดูสิลูกของปิ่นน่ารักน่าชังที่สุดเลย สวัสดีค่ะสาวน้อยนี่พี่ดาวนะคะเรียกพี่นะคะ^^" ฉันพูดลูกสาวตัวน้อยของปิ่นที่ยังนอนหลับอยู่ในเปลในห้องเด็กอ่อน ใช่แล้วค่ะปิ่นได้ลูกสาวผิวแกขาวอมชมพูสุดๆเลย"ลูกของเราก็คงจะน่ารักแบบนี้เหมือนกันสินะ" ทิศเหนือมองไปที่ลูกของปิ่นแล้วก็พูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับฉัน"ดาว""หื้มมมม""มันจะเป็นไปได้มั้ยถ้าลูกเราคลอดแล้วเราจะเลี้ยงกันเองไม่ต้องเอาไปให้พ่อกับแม่เลี้ยง" ที่ทิศเหนือถามแบบนี้เพราะก่อนหน้านี้เราได้ปรึกษากันทั้งสองครอบครัวแล้วว่าถ้าฉันคลอดลูกเมื่อไหร่พ่อกับแม่ของฉันกับของทิศเหนือจะมารับแกไปช่วยเลี้ยงเพราะฉันกับทิศเหนือต้องไปมหาลัย ซึ่งตอนนั้นเราทั้งสองคนก็ตอบตกลงเพราะเราคงไม่มีเวลาดูแลแกได้เต็มที่และที่สำคัญเราก็เลี้ยงเด็กไม่เป็นถึงจะซื้อหนังสือมาอ่านก็เถอะ แต่พอมาตอนนี้พอทิศเหนือได้เห็นลูกปิ่นทิศเหนือก็คงคิดถึงลูกตัวเองที่กำลังจะคลอดในอีกไม่กี่เดือนนี้ "ทำไมถึงอยากเลี้ยงเองล่ะ" ฉันถามความคิดเห็นจากทิศเหนือเพราะฉันเองก็รู้สึกแบบมันเหมือนกัน"ไม่รู้สิแต่เค้าอยากเลี้ยงเอง เค้ากลัวว่าถ้าเราห่างลูกไม่ได้เลี้ยงดูแกแกอาจจะจำหน้าเราไม่ไ
ทิศเหนือ....ผมกับดาวไปรับปิ่นมาจากโรงพยาบาลแล้วโกหกเธอให้มาที่คอนโดซึ่งผมได้ทำการเช่าห้องให้ปิ่นอยู่เพราะเมียผมเป็นห่วงปิ่นซึ่งผมก็เห็นด้วย ภาพวันนั้นที่ปิ่นนอนสลบอยู่ในห้องไหนจะมีเลือดออกมาอีกยังติดตาผมอยู่เลย ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเป็นเมียผมผมจะทำยังไง ถ้าปิ่นมาอยู่ด้วยกันใกล้ๆทั้งสองคนจะได้ช่วยกันดูแลกันและกันได้"นี่ห้องใหม่ของเธอนะปิ่นเป็นไงชอบมั้ย" ผมเป็นคนเปิดประตูนับดาวเป็นคนพูด"อะไรนะนี่ห้องของปิ่น มันคืออะไรปิ่นไม่เข้าใจ" "ดาวห่วงเธอกลัวเธอจะเป็นอะไรไปอีกแล้วช่วยไม่ทันฉันกับดาวก็เลยตัดสินใจเช่าห้องนี้ให้เธออยู่เพื่อที่ว่าดาวจะได้ไปมาหาสู่เธอได้สะดวก ต่อไปเธอกับลูกก็อยู่ที่นี่นะเรื่องค่าเช่าไม่ต้องห่วงฉันจ่ายล่วงหน้าไปแล้วหนึ่งปี" ผมบอกความจริงกับปิ่น ที่ผมกับนับดาวไม่บอกก่อนเพราะผมกับนับดาวรู้ว่าปิ่นไม่ยอมมาแน่ๆเพราะเธอเป็นคนขี้เกรงใจผมกับนับดาวก็เลยต้องใช้วิธีนี้"มันมากเกินไปปิ่นรับไว้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ""ไม่ได้ก็ต้องได้เพราะเหนือจ่ายค่าเช่าไปให้แล้วแล้วเราก็ขนของๆเธอมาที่นี่หมดแล้วห้องเช่าห้องเดิมก็คืนเจ้าของหอไปแล้วเธอไปไหนไม่ได้แล้วต้องอยู่ที่นี่เข้าใจมั้ยจ๊ะ^^" เมียผม