บทที่ 8 มันเกิดขึ้นได้ยังไงลูก? 1

กว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ ก็ดึก ดีที่มาถึงป้าพริ้งมารอรับที่ บขส. เธอกับป้าใช้เวลาเดินหากันนานเกือบชั่วโมง ด้วยที่เธอวิงเวียนศีรษะและอาเจียนด้วยตลอดทาง แต่ดีที่ไม่เป็นลมเป็นแล้ง เหนื่อยเหลือเกินกับการนั่งรถทัวร์ครั้งแรก และไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตว่าจะต้องมาลำบากแบบนี้

       “หนูไวน์อาบน้ำพักผ่อนนะลูก ว่าแต่หิวไหม เดี๋ยวป้าให้เด็กทำกับข้าวให้” เพราะนี่มันดึกแล้ว 

       “ไม่เป็นไรป้าพริ้ง วันนี้ไวน์ไม่หิวแล้วค่ะ ไวน์ขอแค่นมร้อนสักแก้วได้ไหมคะ”

เธอบอกป้าที่รัก แม้จะเจอกันปีละครั้งที่ป้าเดินทางไปเยี่ยมที่สวีเดน ป้าพริ้งเป็นสาวแก่ ไม่มีสามีและลูก และเป็นพี่สาวคนเดียวของแม่ เป็นครอบครัวคนเดียวของแม่ที่เหลืออยู่ แม้อายุจะใกล้หกสิบปีแล้ว แต่ยังเปรี้ยว เฟี้ยว ซ่าและแข็งแรง มองเผินๆ ท่านเหมือนคนอายุสี่สิบต้นๆ เอง

“ขอบคุณนะคะป้าพริ้ง”

“อือ...รีบอาบน้ำพักเถอะจะได้สบายตัว เห็นบอกว่าอ้วกมาตลอดทางเลย คงเพลียน่าดู แล้วนี่มาเมืองไทยไม่บอกป้า ป้างอนอยู่นะเรื่องนี้”

“งื้อ...ขอโทษนะคะป