อย่าทำเป็นโง่

เมษา....

"พี่ขอให้เมมีความสุขมากๆนะครับ ตอนนี้เมคือน้องสาวที่พี่รักมากคนนึง พี่หวังว่าเมจะมีความสุขกับสิ่งที่เมเลือกและพี่ก็หวังว่าเมจะเลือกคนไม่ผิด" คุณไทด์พูดประโยคนี้เหมือนจงก่อนจะเบนสายตามองไปยังคุณพีเจที่นั่งอยู่ข้างๆและเป็นครั้งแรกที่คุณไทด์แทนตัวเองว่าพี่มันทำให้ฉันน้ำตารื้นด้วยความซาบซึ้งใจที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังห่วงใยฉันอยู่เสมอ

"ส่วนนายพีเจฉันหวังว่านายจะรักและดูแลเมษาทำให้เธอมีแต่ความสุขมีแต่รอยยิ้มเพราะเธอรักนายมากรักมากจนลืมคิดถึงความเป็นจริง"

"ไทด์เราพูดอะไรย่าไม่เข้าใจ"

"ไม่มีอะไรครับย่าผมแค่อยากขอคำสัญญาจากน้องชายของผมเท่านั้นเอง อ่อแล้วรีบมีหลานให้พี่ได้อุ้มเร็วๆนะ"

หลังจากได้คำอวยพรจากทุดคนเสร็จเรียบร้อยแล้วคุณพีเจก็พาฉันมาคอนโดซึ่งเราจะใช้เป็นเรือนหอ แต่ระหว่างทางเหมือนฉันจะรู้สึกถึงความผิดปกติของคนข้างๆ คือตั้งแต่ขึ้นรถมาเขาไม่พูดไม่จาอะไรกับฉันเลยเหมือนเขาจะไม่พอใจหรือกำลังโกรธอะไรใครอยู่แต่ฉันก็ไม่อยากถาม

พอมาถึงที่คอนโดเขาก็เดินไปที่เคาท์เตอร์บาร์แล้วเทเหล้าดื่มโดยไม่สนใจอะไรเลย สีหน้าของเขาตอนนี้ดูน่ากลัวจนฉันไม่กล้าจะเดินเข้าไปทัก ฉันก็เลยตัดสินใจเดินเข้ามาในห