เจ้าสาวต้องสงสัย(1)

ความบังเอิญของเช้าวันใหม่เริ่มขึ้นเมื่อเหมือนฝันกับวายุมาเจอกันตรงหน้าลิฟต์พอดี เธอเบือนหน้าหนีเขาราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นส่วนตัววายุเองก็มีใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนว่าเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้นเลย

“รอด้วยครับ”

เสียงหนึ่งดังขึ้นขณะประตูลิฟต์กำลังจะปิดหญิงสาวจึงแสดงความมีน้ำใจด้วยการเอื้อมไปกดเปิดพร้อมกับมองค้อนคนตัวโตกว่าด้วยความหมั่นไส้ทั้งที่อยู่ใกล้ปุ่มเปิดแท้ ๆ แต่ก็แล้งน้ำใจเหลือเกิน

ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของการันต์ก้าวเข้ามาแล้วก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเหมือนฝันคือคนที่กดเปิดประตูให้เขาจึงรีบทักทายด้วยความดีใจแล้วหันไปโค้งหัวให้กับประธานบริษัทเล็กน้อย

“หวัดดีตอนเช้าจ้ะน้องฝัน ขอบใจนะที่เปิดประตูรอพี่”

“ไม่เป็นไรค่ะ ทำไมวันนี้พี่รันต์มาสายล่ะคะปกติเห็นมาตั้งแต่ไก่โห่”

“ก็พูดเวอร์ไป วันนี้พี่แวะไปทำธุระกับแม่ด้วยนะเลยมาช้าแต่ไม่มาสายนะครับ”

“ว่าแต่รถฝันซ่อมเสร็จหรือยัง” เขานึกเรื่องนี้ขึ้นได้จึงเอ่ยถาม

“ยังเลยค่ะ เมื่อวานโทรไปเห็นบอกว่าอีกหลายวันเลย”

“แบบนี้ฝันก็นั่งรถโดยสารมาน่ะสิ เอาแบบนี้ไหมให้พี่ไปรับหรือเปล่า”ชายหนุ่มอาสาอย่างแข่งขันเพื่อหาโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับหญิงส