EP.8 บอกชอบ

EP.8

“คุณอิษรา ฉันขอตัวกลับก่อนพอดีว่าเก็บของเสร็จแล้ว”เราแทรกขึ้นมาในขณะที่พี่อิฐยังไม่เลิกร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เป็นแจนที่เดินมาส่งแขกแทน

“แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีกนะ”แจนส่งแขกได้น่าโมโห เดินมาไล่เราทันที หยิบไม้ปัดขนไก่มาปัดรอบๆ ทำเหมือนเราเป็นเชื้อโรค จะรังเกียจเราทำไมไม่รู้ เราไม่เคยทำอะไรให้

“จ้างให้ก็ไม่กลับมาหรอก”

“ดี อย่าให้เห็นนะว่ามาง้อพี่อิฐ มาเล่นละครขอความเห็นใจอีกน่ะ”

“ฉันไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่นอนค่ะ เพราะฉันไม่โง่เหมือนคุณ”แรงมาก! พี่พายเขียนบทให้แซ่บสุด อินเนอร์มาจากข้างในเหมือนตอนนี้เป็นนางเอกสายตบสุดสตรองในละครหลังข่าว

“พูดดีๆนะอีเน่”

เราทำหน้าระรื่น หนีมาหน้าประตูบ้าน ไม่อยากอยู่ใกล้แจน รู้สึกว่าแจนโมโหและสงครามกำลังจะเกิดขึ้น จึงหนีก่อนเพื่อไม่ให้ภัยมาถึงตัว

“ใครจะโง่เอาผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วมาทำแฟน เขาทำอย่างนี้กับฉันได้ เขาก็ทำแบบนี้กับเธอได้เช่นกัน ระวังไว้เถอะ สักวันเธอจะโดนเฉดหัวทิ้งแบบนี้ พี่อิฐน่ะเขาไม่รู้จักพอ เขามักมากจะตาย เดี๋ยวเขาไปเจอคนอื่นที่แซ่บกว่าเธอ เธอก็โดนเฉดหัวทิ้งเหมือนหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง”พี่พายให้พูดแบบนี้ เราจึงไม่อยากขัดเพราะเอาความสะใจล้วนๆ

“อีเน่!”แจนทนไม่ไหว ตวาดเสียงดังลั่นบ้าน

“ทำไมล่ะ ระวังแฟนไว้ให้ดีละ ระวังจะมีคนแรดๆอย่างเธอแย่งไป”อยากด่าส่งท้ายซะหน่อย ชีวิตนี้ไม่เคยด่าใคร พี่พายเปิดทางให้เป็นคนปากจัดแล้ว ก็เลยคิดคำด่าเอง

“มึงด่ากูเหรอ อีเน่ มึงไม่อยากออกไปดีๆใช่ป่ะ ต้องออกไปแบบโชกเลือดใช่ไหม ที่มึงต้องการอ่ะ”แจนกระฟัดกระเฟียดอย่างมาก จะเดินลงบันไดหน้าบ้านมาตบเราแต่พี่พายวาร์ปไปที่บันได เขายืนกอดอก ผิวปากอย่างชิว ก่อนจะใช้ขาสกัดขาแจนที่กำลังก้าวลงบันได

“ว๊ายยยยยย”แจนอุทานด้วยความตกใจ แจนตกบันไดหน้าบ้านตั้งแต่ขั้นแรกจนถึงขั้นสุดท้าย ซึ่งมีประมาณ5ขั้นได้ ตกลงมาคางกระแทกพื้น เลือดนองเต็มพื้น ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองอยู่ตรงนั้น แต่ละคนกั้นขำกันแทบไม่อยู่

“ฮ่าๆๆๆๆ”พี่พายหัวเราะลั่นด้วยความสะใจ จนเราอดไม่ได้ที่จะขำตาม ท่าลงของแจนเหมือนจะบิน แต่ตกสวรรค์ เสียงหัวเราะของเราทำให้แจนโมโหมากแต่แค่จะลุกมาตบเราแจนก็ทำไม่ไหว

“อีบ้าเน่!”แจนด่าเสียงสั่น น้ำตาไหลพราก ฝีมือพี่พายนี่มันสุดยอดจริงๆ

“ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันไปแบบโชกเลือด และขอบคุณสำหรับภาพกีฬามันๆ มีความสุขมาก หัวเราะจนเจ็บท้องเลยเนี่ย ฮ่าๆๆ”

“อีบ้า!”เราไม่สนใจคำด่าของแจนรีบขนของออกมาจากบ้าน ขึ้นรถออกไปสวนทางกับรถพยาบาลที่เข้ามา

“หนูสะใจมากเลย ขอบคุณพี่พายที่ทำให้หนูสะใจขนาดนี้นะคะ”ช่วงเวลาที่จัดของในห้องอยู่ก็เผลอนึกเรื่องวันนี้ ภาพพี่อิฐและแจนยังตราตรึงในความทรงจำ อดขำไม่ได้ หากตอนนั้นถ่ายวิดีโอไว้ก็คงดีจะได้เอามาดูตอนเครียด

“อือ สะใจดี”พี่พายหัวเราะเบาๆ เขานอนลงข้างๆเราที่กำลังจัดหนังสือใส่ชั้นวาง คงจะเหนื่อยจากการช่วยเราขนของในเวลาเที่ยงคืน ในช่วงเวลาที่ผู้คนหลับพักผ่อน เขาเล่นไปไล่ชักปลั๊กกล้องวงจรปิดทั้งคอนโดตามคำสั่งของเราที่ไม่อยากเหนื่อยขนของไปมากกว่านี้ ให้พี่พายทำการยกของให้โดยการวาร์ปไปมาอยู่อย่างนั้น เราก็จัดของให้เข้าที่แค่เพียงเล็กน้อยก่อน การมีพี่พายอยู่ด้วย ทำให้เราติดนิสัยรักสบายมากกว่าเดิม

“คราวนี้เชื่อหนูยังคะว่าหนูไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่อิฐแล้ว ก็หนูบอกแล้วไงคะ ว่าติดใจของใหญ่”

“มา พี่ช่วยจัดของ”พี่พายลุกขึ้นมาอย่างไว ทำตัวเองให้ไม่ว่าง เพราะไม่อยากจะตอบเรื่องนี้กับเราน่ะเหรอ ชิ! จะใช้งานให้หนัก

“พักก่อนก็ได้ค่ะ หนูซื้อของมาฉลองเยอะเลย ฉลองห้องใหม่ ฉลองอิสรภาพของหนู”เสียงกดกริ่งหน้าห้องดังขึ้นมาพอดี บ่งบอกว่าอาหารที่สั่งไปมาถึงแล้ว เรารีบคว้ากระเป๋าสตางค์ใบใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิมไปด้วย ตอนนี้เราทำตัวเหมือนสิบล้อถูกหวย อะไรที่อยากได้ก็ซื้อหมด เพียงเพราะว่าอยากฉลองกับอิสรภาพครั้งนี้ให้หนัก

ได้ของมาก็เอามันมาใส่จาน และเอามาเสิร์ฟที่โต๊ะ ของกินสมัยใหม่ ไม่รู้คนแก่อย่างพี่พายจะรู้จักมันไหม เป็นของที่เราชอบ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะชอบไหม

“พี่พายกินข้าวค่ะ”เรียกให้เขาหยุดทำตัวขยันแล้วมาทานของที่เราเตรียมไว้ให้“พี่ลองกินดิ พี่กินยังไง หนูต้องจุดธูปไหม”

“จะรมควันตัวเองเหรอ”

“อ้าว แล้วพี่จะกินยังไงอ่ะ”เรานั่งจ้องดูอย่างไม่วางตา ปกติการจะเชิญวิญญาณมาทานของต้องจุดธูปเรียก แต่ผีพรายตนนี้ต้องทำอย่างไร ธูปก็ไม่ได้ซื้อมา หากต้องลงไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อกับข้าวก็เย็นชืด

“เชิญพี่สิ”

“เชิญพะ…”ยังเชิญไม่ทันจบ ยกมือมาไหว้ยังไม่ทันจะประกบกัน พี่พายหยิบไก่ชิ้นโตขึ้นมาทานแล้วเรียบร้อย

“แกล้งหนูเหรอ”

“…”เขาไม่ตอบอะไรกลับ นั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย เรายื่นช้อนให้เขาแต่เขาไม่ใช้ เห็นเขาทานอร่อยเราจึงทานตามบ้าง

“พี่พายจะจ่ายค่ากับข้าวยังไงดี ใช้ส่วนไหนดี”คำถามสองแง่สองง่ามนี้ทำให้เกิดความเงียบจนได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน

“คะ?”ไม่น่าเชื่อว่าพี่พายจะคายข้าวที่กำลังเคี้ยวอยู่ทิ้งในถังขยะข้างโต๊ะ

“พี่ไม่อยากให้ความหวังน้องนะ แต่เราไปเที่ยวกันจบพี่ก็ต้องอยู่ในที่ของพี่ น้องก็ต้องอยู่ในที่ของน้อง”

“แต่หนูชอบพี่พายนะ”เรากัดปากเบาๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงระเรื่อ มือเย็นเฉียบ เขินที่ตัวเองพูดแบบนั้นออกไป ทำได้แค่ตักข้าวเข้าปากแก้เขิน กับข้าวมันอร่อยกว่าที่กินไปคำที่แล้วเพราะได้ระบายความในใจออกมา

“สามวันเนี่ยนะ เร็วไปเปล่า”

“ก็…”

“เราแค่เหงารึเปล่า”

“…”นั่นสิ! ความรู้สึกนั้นมันคืออะไรกันแน่ พี่พายพูดทำให้เราฉุกคิดขึ้นมาได้หรือจริงๆแล้ว เราต้องการเซ็กซ์เขาหรือต้องการเพื่อนอยู่ด้วยแก้เหงา แล้วหัวใจเราตอนนี้มันกลับมาปกติดีรึยัง ความรู้สึกนี้มันถึงรวดเร็วไปหมด ทำไมเขาต้องพูดให้สับสน

“เงียบคือใช่”

“แล้วพี่พายล่ะ เหงาไหมคะ”

“ก็เหงาอยู่ ถึงอยากไปเปิดหูเปิดตาไง”

“ในโลกของพี่มีผู้หญิงสวยๆไหม”

“มีแต่แก่ๆ นมยานทั้งนั้นเลย”

“ไปเห็นนมเขาได้ไงคะ”

“เดาเอา”เขาให้คำตอบพร้อมยักคิ้วอย่างยียวน

“แล้วเจอหนูที่นมใหญ่ กระชุ่มกระชวยใช่ไหม หายเหงาไหม หนูหายเหงานะ พี่พายทำให้หนูมีความสุขได้ หนูก็ชอบไง แล้วมันไม่เกี่ยวว่ากี่วัน คนจะรักจะชอบกัน วินาทีเดียวมันก็เป็นไปได้”

“พี่พูดตรงๆนะ พี่ก็ชอบเซ็กซ์น้องนะ แต่จุดประสงค์ที่พี่มาอยู่กับน้องคือมาขอข้าวกินมาเที่ยว พี่เป็นผีนะ อยู่ในน้ำมานาน พี่แค่อยากมาเปิดหูเปิดตาบ้าง”

“ผีมีความรักไม่ได้เหรอ หนูอยากได้เป็นแฟนน่ะ”

“ความรู้สึกกับมนุษย์มันยากที่จะเกิดขึ้นได้ หรือมันอาจจะเกิดขึ้นได้ แต่ตอนนี้พี่ยังไม่รู้สึกอะไรกับน้องแบบนั้น แค่ชอบเซ็กซ์”

เราขยับคอเสื้อลงมาเล็กน้อยให้เห็นหน้าอกแต่พี่พายก็ดึงขึ้นให้อย่างไว จึงเปลี่ยนการยั่วยวนใหม่ เราเทน้ำใส่แก้วจะเทราดตัวเพื่อเสริมความเซ็กซี่แต่พี่พายก็แย่งไปดื่มหน้าตาเฉย

“แต่หนูชอบพี่พายอ่ะ อยากมีอะไรด้วย”เริ่มงอแง เมื่อไม่ได้ดั่งใจ ตอนมีอารมณ์มากๆ แต่ไม่มีใครสนองให้ มันเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดใจอย่างยิ่ง

“ขอบคุณสำหรับความรู้สึกนั้น แต่พี่ว่า ตอนนี้เราเป็นพี่น้องกันน่ะดีแล้ว”

“ในโลกของวิญญาณมีคำนี้ด้วยเหรอ”ไม่รู้สึกเจ็บสักนิดกับคำที่เขาบอก เพียงแค่มันน่าตื่นตาตื่นใจไม่คิดว่าผีพรายตนนี้จะหาคำปฏิเสธมาให้เข้ากับยุคสมัยนี้ได้

“ทำไมล่ะ พี่ก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อน”

“แล้วเคยมีแฟนไหมคะ”

“เคย แต่ก็เลิกกัน ตอนเลิกเขาให้เหตุผลว่าเพราะพี่น่ะดีเกินไป”

“คำนี้มันฮิตมานานแล้วเหรอเนี่ย”

“ใช่”

“หนูว่าพี่ดีเกินไปจริงๆ แต่สำหรับหนู หนูชอบ เพราะว่าหนูเจอคนเลวมาคนหนึ่งหนูก็ไม่ไหว”

“เออ พี่ก็ชอบคนดี และพี่ไม่คิดว่าพี่ดีเกินไป ผู้หญิงคนนั้นนั่นแหละที่ไม่ศีลเสมอพี่ เลยต้องเลิกกัน จากนั้นพี่ก็ครองโสดจนกระทั่งตาย”

“แสดงว่าหนูก็เป็นแฟนคนที่สองนะสิ”

“เนียนเหรอ”

“มั้งคะ ไม่เนียนก็ได้”เราหุบยิ้มโดยอัตโนมัติ เหมือนกับข้าวที่ทานอยู่มันไม่อร่อยทั้งที่ตอนนี้หิวมาก รู้สึกโหวงๆจนบอกไม่ถูก