EP.9 เจ้าที่แรง

EP.9

“ผู้หญิงเนี่ยนะพูดความจริงก็รับไม่ได้”ยังดีที่พี่พายสัมผัสได้ว่าเรากำลังงอน เราเขี่ยข้าวไปมา ไม่อยากกินมันแล้ว

“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนิสัยผู้หญิงมันไม่เปลี่ยนไปเลยรึไง”

“ผลิตโรงงานเดียวกันกับแฟนเก่าพี่มั้งคะ”

“จะกินไหมข้าวน่ะ ไม่กินจะได้เก็บ”

“กินค่ะ หนูหิว พี่ไม่กินก็ตามใจ”

“อ้ะ! จ่ายค่าข้าวมื้อนี้ก็ได้”

“จริงเหรอคะ”ง้อเราเหรอ? ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความดีใจ เตรียมจะถอดเสื้อออกแล้วแต่พี่พายดึงมือไว้ก่อนให้หยุดการกระทำนั้น

“หมายถึงเดี๋ยวล้างชามให้ ล้างชามนะ แค่ล้างชาม”เอาซะหน้าแหกไปเลยทีเดียว ไม่ใช่อย่างที่เราคิด เขายังจับมือเราอยู่ งั้นก็เสร็จล่ะทีนี้ ลุกขึ้นอย่างมีจริต ล็อคเป้าให้มั่นเพื่อจะเข้าไปนั่งคร่อมบนตัก นาทีนี้มันต้องได้แล้ว

“ว๊ายยย!”หน้าเราแทบกระแทกกับพนักพิงเก้าอี้ พี่พายวาร์ปหนีเราแล้วไปยืนหัวเราะอยู่ข้างหลัง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเสียงหัวเราะของเขามันน่าหงุดหงิดมาก หมดอารมณ์ไปโดยปริยาย ผีพรายตนนั้นทำหน้าทะเล้น หยิบข้าวมาทานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเขาดูอารมณ์ดีเสียด้วยที่แกล้งเราสำเร็จ

เรากลับมาทานข้าวตามปกติเพราะหมดอารมณ์จะยั่ว ทานเสร็จพี่พายก็ล้างชามให้จริงๆ และเป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้เขาทำงานบ้านไปเลย เขาก็ไม่อิดออด บอกว่าปกติตอนมีชีวิตเขาก็ทำงานบ้านเอง ผลปรากฏว่าเขาทำสะอาดมากกว่าแม่บ้านที่บ้านพี่อิฐ10เท่า อีกอย่างเขาบอกว่าเขาทำกับข้าวอร่อยมาก โม้เยอะมากพรุ่งนี้ก็ควรทำให้เรากิน

เรานี่เลือกไม่ผิดจริงๆ แต่เขายังไม่ได้เลือกเรา เฟล!

พี่พายเลี่ยงการนอนที่เตียงกับเรา เขานอนโซฟาในห้องรับแขก เพราะกลัวโดนลวนลาม รู้ทัน! หวงตัวไปเถอะ น่าหมั่นไส้ชะมัด!

แม้ว่าความเหนื่อยล้าจากการย้ายของและการเดินทางจะทำให้เราเหนื่อยจนร่างจะพัง แต่เมื่อศีรษะถึงหมอนกลับนอนไม่หลับ คงจะเป็นเพราะแปลกที่ แต่มันไม่ใช่แค่นั้นรู้สึกอึดอัดและแน่นหน้าอกอย่างบอกไม่ถูก พยายามทำให้ตัวเองหลับแต่ก็หลับไม่ได้ อาการแปลกๆก็ไม่หายเสียที เป็นนานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว สุดท้ายก็เลยลุกไปนั่งคุยกับพี่พาย

“หนูนอนไม่หลับอ่ะพี่”

“แล้ว?”

“ก็นอนไม่หลับ มันแปลกที่”

“อ่อย?”

“หมดอารมณ์แล้วค่ะ เหนื่อย”

“เอางี้พี่เล่านิทานกล่อมไหม”

“นิทานอะไรคะ”หยิบหมอนอิงมาหนุนหัว นอนที่พื้นด้านล่างโซฟารอฟังนิทานจากพี่พาย

“เรื่องบ่ออาถรรพ์ บ่อน้ำตรงนั้นอาถรรพ์มาก ไม่จำเป็นอย่าไปใกล้อีก ถ้าสังเกตดีๆมันมีธูปปักไว้ มีพวงมาลัย ของถวายรอบบ่อเลย บ่อนี้มีแต่ดวงวิญญาณเป็นร้อยชีวิต ก่อนที่ไอ้อิฐจะมาซื้อที่ตรงนี้ มันผ่านมาหลายมือ มีคนพยายามที่จะกลบบ่อตรงนี้ แต่สุดท้ายก็มีอันเป็นไป หรือไม่ก็เจอเรื่องไม่ดีมากมาย จนไม่มีใครกล้าใช้พื้นที่ตรงนี้ เมื่อก่อนนะ คนมาทำอะไรแถวนั้นก็โดนหลอกหมด แต่พอเดี๋ยวนี้ไม่มีใครขึ้นไปหลอกคนข้างบนแล้ว เหมือนจะขี้เกียจและหมดไฟกับการหลอกคน ไม่สนุกและเร้าใจเหมือนเดิม”

“นิทานอะไรของพี่เนี่ยน่ากลัวชะมัด”

“น่ากลัวอะไร ถ้าน่ากลัวก็คงจะเป็น ตอนที่นฤเบศเฮี้ยนมาก ถอดหัว ถอดมือ ถอดตับไตไส้พุง แลบลิ้นปลิ้นตา หลอกคนที่มาทำตัวน่ารำคาญแถวบ่อ คนพวกนั้นจับไข้หัวโกร๋น เป็นบ้า ในที่สุดก็ตาย บ้างก็คอขาดด้วยอุบัติเหตุ”

นฤเบศคือใครไม่รู้ เราไม่ได้ถาม แต่อะไรทำให้พี่พายต้องเล่าเรื่องผีตอนนี้ จินตนาการตามที่พี่พายเล่า มีวูบหนึ่งเราเห็นคนชายผิวเข้ม เป็นชายยุคโบราณปรากฏขึ้นในตอนที่หลับตา ใบหน้าเขาน่ากลัวมาก สงสัยเผลออินกับเรื่องเล่าและจินตนาการไปเอง

“แล้วพี่เฮี้ยนไหมคะ”

“ถ้าอยากแกล้งคนก็ปรากฏตัวให้เห็นแบบดีๆแต่ไม่เห็นขา ไม่ได้ทำร้ายใคร”

“กลัวบาปเหรอคะ”เราลืมตาขึ้นมามองพี่พาย เริ่มรู้สึกง่วงบ้างนิดหน่อยแล้ว แต่พื้นตรงนี้มันแข็งเกินกว่าที่จะนอนหลับไปได้ คุณหนูตกกระป๋องอย่างเรามันต้องนอนบนเตียงนุ่มๆเท่านั้น จึงโยนหมอนให้พี่พายและคิดว่าจะกลับไปนอนที่เตียง

“เป็นผีที่ดี”

“เคร่งครัดในกฎ แต่อย่าลืมนะว่าตัวเองผิดกฎไปแล้วรอบนึง ถ้าเป็นนักเรียนเนี่ย โดนเรียกเข้าห้องปกครองแล้ว”

“สมัยเป็นนักเรียนพี่เข้าห้องปกครองทุกวัน”

“มีเรื่องกับคนอื่นไปทั่วเลยเหรอคะ ตายเป็นผีถึงอยากกลับตัวกลับใจงั้นสิ ทันเหรอ”

“เปล่า พี่เป็นสารวัตรนักเรียน”

“ค่ะ”กระแทกเสียงเบาๆด้วยความหมั่นไส้ อดีตสารวัตรนักเรียนมาเองยังไงก็เถอะ มีโอกาสเมื่อไรจะทำให้ผิดกฎครั้งที่2 และผิดกฎตลอดไป แต่วันนี้หมดแรงจริงๆตาจะปิดแล้วเลยเดินเข้าห้องไปนอนต่อ

น่าแปลกที่เรื่องที่พี่พายเล่ามันไม่ได้อยู่ในหัวเราแล้ว แต่ภาพชายวัยกลางคนปริศนายังปรากฏขึ้นในความมืดตอนหลับตา เขาจ้องหน้าเราอย่างหาเรื่อง เริ่มกลัวขึ้นมาเล็กน้อยเลยเปิดไฟนอนให้มันจบๆไป

ความรู้สึกเดิมเริ่มกลับมา มันแน่นหน้าอกอย่างมาก หากสิ่งนี้มาจากการเป็นกรดไหลย้อนละก็ แค่ตะแคงข้างหรือพลิกตัวก็หาย แต่เราขยับตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ

ความรู้สึกนี้คืออะไรไม่รู้ มันแน่นไปหมด เหมือนกำลังจะจมน้ำอีกครั้ง ตัดสินใจลืมตาขึ้นมาเผื่อว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นพี่พายที่แกล้ง แต่เปล่าเลย ภาพที่เห็นทำให้เราฉี่เกือบแตก ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในความฝัน ยืนจ้องหน้าเราอยู่ โดยที่เท้าของเขาเหยียบตรงหน้าอกเรา เหมือนโกรธแค้นอะไรเรามาตั้งแต่ชาติปางก่อน การเปิดไฟไว้ทำให้เห็นทุกอย่างชัดเจน เขาแต่งตัวเหมือนคนยุคโบราณ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”โชคดีที่กรี๊ดออกมาแล้วมีเสียงดังแผดออกไปจริงๆ มันเจ็บคอมากเพราะกลัวมากๆ เสียงของเรามันทำให้พี่พายรีบเข้ามาดู

“พี่พายช่วยด้วย”

“ลุง ลงมา น้องมันง่วง ปล่อยมันนอนเถอะ”พี่พายเจรจาอย่างใจเย็น

“นังเด็กคนนี้มันยังไม่ได้ไหว้ข้า”น้ำเสียงของชายผู้นี้ดังกังวานและเกรี้ยวกราด ราวกับเราผิดมหันต์ รีบยกมือขึ้นมาพนม เราตัวสั่นยากจะควบคุม น้ำตาไหลออกมาโดยอัตโนมัติ

“แล้วไง พูดกันดีๆก็ได้ป่ะ จะหาเรื่องกันเพื่อ เป็นเจ้าที่ก็มาเข้าฝันดีๆดิ อย่าลืมไหว้ข้านะนังหนู พูดเป็นป่ะลุง ทำไมต้องโหดกับเด็กตัวเท่าลูกหมา”

“เอ็งอย่ามาปากดี”

“มันดึกแล้ว พรุ่งนี้ได้ไหม หรือหิวน้ำแดง รอไม่ไหว”

“กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ!”

“ลงมา ลงมาคุยกันดีๆ เดี๋ยวให้น้องไปไหว้พรุ่งนี้วันนี้มันดึกแล้ว”

“น่ารำคาญชะมัด พวกไม่รู้ว่าต้องไหว้ ต้องให้ข้าเหนื่อยทุกที”แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยอมยกเท้าออกจากอกเราไป

ถ้าไม่มีพี่พายช่วย เราคงนอนสลบอยู่ตรงนี้ หัวใจดวงน้อยมันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง พี่พายเห็นแบบนี้ก็เลยเข้ามากอดปลอบใจ

“ทำไมหนูเห็นผีได้เนี่ย ตอนหนูจมน้ำไปมันเปิดสวิตช์เห็นผีได้มาเหรอ”ก็ได้ยินมาว่าคนที่ผ่านความเป็นความตายมาได้ จะได้อะไรพวกนี้กลับมาด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่ไหว ผีตนอื่นไม่ได้น่ารักเหมือนพี่พาย ถ้าเจอแบบเละๆ เจอแบบน่ากลัวก็คงอยู่ต่อไม่ได้

“ข้าตั้งใจมาให้เอ็งเห็น”

“ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูไปไหว้นะคะ”แต่ตอนนี้เราก็ไหว้อยู่ ไหว้ไม่หยุดเลย

การมีพี่พายปลอบประโลมนี่มันดีจริงๆ อ้อนได้เต็มที่ ไม่อยากให้เขาปล่อยเลย ได้นั่งกอดเขาแค่ไม่กี่นาทีบอกเลยว่าฟิน

“จะไปแล้วเหรอลุง ดื่มกันก่อนเปล่า”ในขณะที่เรายังไม่หายกลัวสักทีเดียว พี่พายก็รั้งไม่ให้ชายคนนั้นไป โดยการชวนชายผู้นั้นมาดื่มด้วย ซึ่งห้องเรามันไม่มีน้ำแดง มีแต่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั้งนั้น พี่พายหยิบมันมาพร้อมกับแหนมตุ้มจิ๋วของโปรดเรา

“พะ..พี่พายทำอะไรคะ”

“พี่ก็กำลังผูกมิตรกับเขาไง เขาจะได้ปกปักรักษาน้องให้รอดพ้น ปลอดภัยตลอดระยะเวลาที่อาศัยอยู่ที่นี่”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“อือ”แล้วเขาก็ยักคิ้วให้อย่างยียวน จากนั้นแสดงความเก๋าเกมโดยการยื่นกระป๋องเบียร์ส่งให้ชายผู้นั้น

“ลุงลองเปลี่ยนมาดื่มแบบนี้บ้างไหม ดีกว่าน้ำแดงอีก”

“ข้าไม่ดื่ม เอ็งดื่มเถอะ”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้น้องซื้อน้ำแดงไปถวายเยอะๆ ตอนนี้มาลองของใหม่ก่อนไหม ถ้าไม่กินก็อย่ามาเปรี้ยวปากตามนะ”ว่าจบพี่พายก็แกะแหนมใส่ปากแล้วซดเบียร์กระป๋องตามจนเราก็อยากกินตามไปด้วย

“เอ็งเป็นผีใช่ไหม เอ็งมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วเด็กนั่นเป็นอะไรกับเอ็งล่ะ เอ็งถึงต้องปกป้องมัน”

“เป็นมะ…”เป็นเมียตัวน้อยของพี่พายค่ะ อยากตอบออกไปแบบนี้ทั้งที่ไม่ได้เป็น ไม่ใช่แค่พี่พายทำหน้าดุใส่ถึงหยุดพูด แต่ลองคิดๆดูแล้ว ในโลกของวิญญาณเป็นสิ่งที่เราไม่รู้เลยว่าการพูดเรื่องพวกนี้ออกไปมันจะส่งผลกระทบกับพี่พายมากน้อยแค่ไหน

“อ้อ หนูจับผีพรายมาเพาะเลี้ยงในอ่างอาบน้ำค่ะ”